Het heeft even (nou ja… behoorlijk lang) geduurd, maar dan heb je ook wat: onze uitnodigingen zijn eindelijk klaar en op de bus gedaan!!
Als het goed is hebben de meesten hem inmiddels ontvangen, dus kan ik erover bloggen. Mocht je er geen hebben gekregen terwijl je wel een uitnodiging verwachtte: wacht nog even met boos worden, want een paar exemplaren worden nog persoonlijk overhandigd en van sommige mensen moeten we het adres nog even achterhalen.
Maar we hebben helaas ook keuzes moeten maken wat betreft de gastenlijst. Met een maximum zaalcapaciteit van 150 personen, moesten we flink schrappen. Dat vond ik eigenlijk wel de vervelendste klus van de bruiloftsvoorbereidingen. Onze ‘definitieve gastenlijst’ is naderhand zeker 15x alsnog gewijzigd :-S
Maar bij nader inzien is het maar goed ook dat er een absoluut maximum is, want als je gaat uitrekenen hoeveel tijd je hebt om bij te praten tijdens de feestavond, dan kom je nu al op hoogstens enkele minuten per persoon uit! Ai…
Anyway, de uitnodigingen dus! In eerste instantie wilde ik er niet al te veel moeite in stoppen. Maar ja, je weet hoe dat gaat…
Mijn lieve Zwusje is grafisch vormgeefster en vond het een eer om ons kaartje te ontwerpen.
Bij het maken van een moodboard, bedacht ik dat het leuk zou zijn om een foto van Zulay erop te zetten. Want het beestje kan helaas niet bij de bruiloft zijn en zo is ze toch nog een beetje onderdeel ervan
Ork, die de fotografie tijdens de bruiloft gaat doen, was gelukkig ook wel te porren voor een katten-fotoshoot. Dat bleek nog een hele uitdaging, want poezebeesten doen natuurlijk nooit wat jij wil dat ze doen.
Ik had een aantal requisieten in elkaar geknutseld, zoals een hartvormig kussentje en een ereboog, en daarnaast nog wat dingetjes gekocht, zoals een boeketje en een gebakje.
Het hartvormige kussen had ik een tijdje voor de shoot al op de bank gelegd, zodat poes eraan kon wennen. En ja hoor, ze vond het heerlijk om erop te slapen! Maar helaas besloot ze op de dag zelf dat ze er niet meer op wilde. Ja, even erop staan om het snackje dat we erop hadden gelegd, te verorberen… maar liggen, ho maar.
Okee, volgende plan. Het ereboogje. In haar mandje wilde ze vast wel liggen, dus hadden we het boogje om haar mandje heen gezet. Maar hij wiebelde nogal en daar moest ze dus niets van hebben! Daarom probeerde Ork eerst een foto van het mandje met de boog te maken en daarna een foto van Zulay in haar mandje, om ze vervolgens samen te photoshoppen.
Poes bleek echter een ster in chagrijnig kijken.
Ook op haar ‘WTF”-houding had ze geoefend:
Alleen door het boogje vast te houden, konden we ervoor zorgen dat het boogje niet scheef stond en poes een actieve houding aannam. De vinger kon daarna wel weggephotoshopped worden.
Wat we ook probeerden, was samen met haar op de foto gaan. Maar gedraaide nekken zijn niet mooi en poes heeft best scherpe nageltjes
Uiteindelijk hebben we poes wat rust gegund en haar gewoon op haar poef laten zitten. Daar hebben we vervolgens een boeketje en een setje ringen naast gelegd. Poes bleef onverstoorbaar zitten, dus daar hebben we flink wat mooie foto’s van gekregen, waarvan we uiteindelijk deze hebben gekozen voor op de kaart:
Wat overigens wel een groot succes was, was het slagroomgebakje dat ik speciaal voor haar had laten aanpassen bij de banketbakker. Het was geen enkel probleem om haar zo ver te krijgen om ervan te smikkelen
Deze foto’s bleken wat minder geschikt om op de voorkant van de uitnodiging te plaatsen, maar ik vond ze wel erg leuk en dus wilde ik er eentje gebruiken als ‘grapje achteraf’ op de achterkant.
Ork is aan de slag gegaan met het bewerken van de plaatjes en mijn Zwusje heb ik daarna gillend gek gemaakt door steeds wijzigingen in haar ontwerp en in de tekst voor te stellen ( ).
Op een gegeven moment besloot ik dat het nu maar goed genoeg moest zijn, want anders waren we over een jaar nog bezig, en kon het ontwerp gedrukt worden via het werk van Marcel, mijn doedelzakdocent (die ook grafisch vormgever van beroep is). Met dit als prachtig resultaat:
Mooi he??
Vooral over de cadeautip heb ik lang moeten nadenken. Er zijn mensen die het onbeschoft vinden om om geld te vragen, of zelfs om het uberhaupt over een cadeau te hebben. Van de andere kant zijn er ook mensen die geen idee hebben wat ze moeten geven en twijfelen of gewoon geld geven niet stom gevonden wordt. En dan komt er nog eens bij dat wij al lang samenwonen en dus geen behoefte hebben aan twintig peper & zoutstelletjes, of een kamer vol bossen bloemen die staan te verwelken tijdens onze huwelijksreis…
Dus heb ik na lang hersenkraken het volgende cadeautip-gedichtje bedacht:
Jouw komst op de mooiste dag van ons leven
Is ons meer waard dan enig cadeau
Maar wil je toch iets geven
Dan kan het wellicht zo: <tekening van spaarvarkentje met envelopje>
Het metrum is niet bepaald een poëtisch hoogstandje, maar hopelijk communiceert het duidelijk genoeg dat het ook prima is als je geen cadeau meeneemt of als je zelf wat bedenkt.
In dezelfde ‘niets moet’-gedachtengang hebben we erop gezet dat er geen dresscode is en iedereen gewoon moet aantrekken waar hij zich prettig in voelt. Of dat nou een net pak of een spijkerbroek is, wij vinden het vooral belangrijk dat iedereen een leuke avond heeft.
Het enige dat ik achteraf gezien anders gedaan zou hebben, is het papier. Ik ben uitgegaan van 250 grams papier, maar ik denk dat ik een volgende keer voor 300 grams zou gaan.
Voor de rest ben ik er heel blij mee!
Het vinden van geschikte enveloppen had ook nog heel wat voeten in de aarde, want eigenlijk zouden we het kaartje 15×15 centimeter maken. Maar zulke enveloppen zijn best moeilijk te vinden. En er was ook nog de vraag hoeveel millimeter speling we moesten incalculeren zodat een dubbel kaartje van 250 grams papier, in een 120 grams envelop zou passen. Na een hoop gegoogle en vergelijken (waarom kunnen webshops er niet gewoon de papierkwaliteit bij zetten en een fatsoenlijke foto plaatsen??), besloten we het kaartje maar gewoon 13,2×13,2 centimeter te maken en standaard 14×14 enveloppen te halen. Speling genoeg en probleem opgelost.
De uiteindelijke kosten:
- Vormgeving: gratis door Zwusje
- Fotografie: gratis door Ork
- Drukken, snijden en rillen (vouwen): gratis door mijn doedelzakdocent
- Papier: €31,03 voor 250 vellen (dik de helft is over, want ze hadden geen kleinere pakken, en de verzendkosten hadden ook nog lager gekund als ik er geen spoedbestelling van had gemaakt)
- Enveloppen: €12,75 voor 110 stuks
- Postzegels: €38,22
Maakt zo’n €0,81 per uitnodiging, waarvan €0,49 voor de postzegel is. Nou, dat had toch een stuk slechter gekund – het verzenden was dus zelfs duurder dan het maken van de uitnodigingen Super, al die lieve mensen die ons hebben geholpen! Nogmaals heel erg bedankt!
En nu zijn ze dus eindelijk de deur uit.
Aangezien poes heeft geholpen bij het inpakken (ze ging op de enveloppen zitten zodat ze niet weg konden waaien; behulpzaam he?), kan het zijn dat er hier en daar ook wat echte kattenharen tussen de uitnodigingen zitten. Maar dat versterkt de beleving alleen maar zullen we maar zeggen