Month: June 2014

Marks middeleeuwse muts

Voor LARP-evenement De Kentering recyclede Mark de jas die ik ooit voor zijn AON-personage maakte. Want die had hij pas 1x gedragen (nadat ik de jas af had, stopte hij met het personage… zucht) en hij wilde niet te veel tijd stoppen in de voorbereidingen voor dit nieuwe evenement.

Maar eigenlijk paste de jas niet helemaal in de sfeer van de setting, vond hij. Bovendien wilde hij zijn moderne kapsel een beetje verhullen. Dus kon ik er niet een middeleeuws hoofddeksel bij maken?

Uiteraard kan ik dat… :-)

image

wpid-img_20140629_100940.jpgEigenlijk wilde hij zo’n chaperon. Maar die veto’de ik, want ik vond die voor geen meter bij de rest van zijn outfit matchen. Hee, als artiest mag je ook wel wat te zeggen hebben over je eigen creaties, toch?

In mijn middeleeuwse patronenboeken vond ik enkele modelletjes die ik wél bij de jas vond passen, terwijl ze toch uit de gewenste periode waren. Mark koos daaruit deze ronde variant met omhoog gevouwen ‘klepjes’ aan de zijkant.

Gelukkig had ik nog wat van de destijds gebruikte mantelstof over, zodat de hoed helemaal bij de jas ging passen. En de naden van de omhoog geslagen flapjes heb ik doorgestikt met gouddraad, zodat het nog wat beter matcht met de details van de jas. Idealiter had ik er nog wat van dat gele band tussen gestikt, maar daar had ik niet meer genoeg van over.

Bestede tijd: 5 uur en een kwartier
Kosten: noppes, al het materiaal had ik nog liggen

De uitdaging bij dit ding was vooral om hem passend te krijgen. De cirkelvormige stof aan de bovenkant moet namelijk een stukje groter zijn dan het hoofd en die rimpel je vervolgens tegen de zijkanten. In het begin ziet het er dus veel te groot uit. Als je bezig bent, lijkt hij weer veel te klein. Heel lastig passen dus.

Uiteindelijk is hij iets aan de ruime kant geworden, maar gelukkig blijft hij wel zitten. En Mark is er blij mee.

Dennefeest ‘2

Gisteren werd voor de tweede maal DenneFeest gehouden, in een Noord-Brabants openluchttheater. Van ‘s middags tot ‘s nachts buiten balfolken op live muziek. Vorig jaar was het superleuk, en ook dit jaar heb ik me weer enorm geamuseerd!

Het was zo’n dag waarop ik de hele tijd met een grote glimlach heb rondgelopen. Niet alleen van de fijne dansjes die ik zelf mocht doen, maar ook door de geweldige sfeer die er hing en door te kijken naar alle andere mensen die stonden te genieten op of naast de vloer.

PANO_20140628_204752

Helaas was het weer wat minder dan vorig jaar, maar desondanks was het wel te doen. We hebben één keer echt een flinke bui over ons heen gekregen. Maar dat kon mijn plezier niet bederven. Enkele paren waagden zich gewapend met een paraplu op de vloer, maar Ted en ik hebben heerlijk in de regen gewalst <3

En als je maar bezig blijft, krijg je het niet koud. Alleen een vestje en legging toevoegen aan mijn jurkje was voldoende om het tot half 1 ‘s nachts vol te houden.

Heb nu alweer zin in volgend jaar!

Goede oude tijden herleven

Na het succes van eerdere reünie-etentjes met oud-collega’s, was het tijd voor herhaling. Zeker aangezien Pim na 3 jaar weer eens een paar weekjes in Nederland was. Dus werd de kans gegrepen en oude collega’s na jaren weer opgetrommeld om bij een Mexicaans restaurantje in Den Bosch te gaan eten.

Met 16 man was er een nette opkomst, al waren er nog veel meer mensen uitgenodigd die helaas niet allemaal konden komen.

Inmiddels zit er niemand meer bij die nog steeds bij de betreffende werkgever in dienst is. Triest genoeg zijn de meesten niet vrijwillig weggegaan… Dus er was helaas geen inside information meer te halen over hoe het er nu gaat. Maar daar konden we wel naar raden.

(Twee collega's zijn helaas geesten geworden... vind jij ze op deze foto? :-D )
(Twee oud-collega’s zijn helaas geesten geworden… vind jij ze op deze foto? :-D )

Na iedere gang zijn we van plek gewisseld zodat we uiteindelijk met iedereen aan tafel hebben gezeten, maar desondanks was de avond veel te kort om met iedereen echt bij te praten. Zeker omdat je eerst 15x opnieuw aan het vertellen bent waar je nu werkt (of in mijn geval: waar ik straks ga werken).

Grappig, hoe snel je weer in je oude patronen terugvalt bij de mensen die je wat beter kent, en je bijna direct weer verder kletst alsof je elkaar de maand ervoor nog hebt gezien. En niemand was echt veranderd – niet eens veel grijzer geworden.

Het confronteerde me wel extra met het gegeven dat ik dit waarschijnlijk nooit zal gaan hebben met mijn meest recente ex-collega’s. Het voorgenomen afscheidsetentje is er nooit van gekomen en om heel eerlijk te zijn is er niemand van de afdeling die ik heel graag nog wil blijven spreken. Niet dat ik ze niet aardig vind, maar de klik is er gewoon nooit geweest.

Misschien moeten we met ons oude team maar gewoon een nieuw bedrijfje gaan oprichten. Dan hebben we in ieder geval een leuk én competent team. Terug naar de goede oude tijd.

Tuinieren voor de barbecue

Ik had Bob mijn oude pc beloofd en vroeg wanneer ik ‘m langs kon brengen. Nou, wellicht konden hij en Alice wel bij ons langskomen, want ze hadden Sammy nog niet gezien. Goed idee! Blijven jullie gelijk eten. Hee, goed weer, barbecuen?

Zo gaan die dingen.

Maar ja, dan sta je ‘s middags de boel klaar te zetten en kijk je eens rond in je tuin. Oh nee… overal onkruid, te hoog gras en woekerende struiken. This Just Won’t Do.

Wij zijn niet zo’n tuinzitmensen. Onze tuin wordt vooral gebruikt om in te klussen enzo. En om een beetje leuk uitzicht vanuit het raam te hebben. Maar op een stoel in de zon zitten? Zonde van onze tijd. Maar die enkele keren per jaar dat we gasten in de tuin ontvangen, vind ik wel dat het er goed uit moet zien.

Zucht, steun… Vooruit dan maar, die braamtakken die inmiddels de tuin zijn overgestoken en het pad dreigen te bereiken, kan ik wel even wegknippen. Maar het gras ga ik niet maaien hoor.
Hmm, dat hoge onkruid kan ik zo uit de borders rukken. Is ook zo gedaan.
Ai, die woekerende bodembedekker blijkt de hele borderrand te hebben overrompeld en is zich nu verder door het gras (dat ik niet ga maaien) een weg aan het banen! *trek trek trek*
Oh ja, we hebben een fonteintje! Bijna vergeten, aangezien hij zo overwoekerd was. *ruk ruk ruk* Kijk, nu is hij weer zichtbaar, net als de stenen die over de waterbak liggen. Zou hij het nog doen…? *plugt stekker in*

fontein

Yes!

Mjah, nu ik toch die snoeischaar in m’n hand heb, kan ik gelijk die irritante lange uitlopers van de blauwe regen, die steeds tussen de schuurdeur klem komen te zitten, snoeien. *knip knip knip*

Maar… nu dit allemaal gedaan is ziet de rest van de tuin er eigenlijk wel een beetje jammer uit… RAAAHHH!!! MUST CLEAN IT ALL!! *SNOEI KNIP RAG VEEG EN MAAI ALSNOG DAT @#%!$ GRAS!!!*

Zo.

Zucht.

Maar we hebben wel lekker gegeten :-)

bbq

eten

Vedel op proef

Muziekinstrumenten bespelen schijnt verslavend te zijn. Als je er eenmaal eentje beheerst, wil je ook andere instrumenten gaan bespelen. De basis (noten lezen, ritmegevoel, samen spelen etc.) heb je immers als het goed is al, je hoeft ‘alleen nog maar’ het instrument zelf onder de knie te krijgen, dus dat scheelt in benodigde tijd.

Desondanks heb ik die tijd niet. Maar uiteraard zijn er excuses te bedenken.

Ik had al een tijdje interesse in de vedel, een middeleeuwse voorloper van de viool. Een mooi alternatief voor de doedelzak, om op historische evenementen te kunnen gebruiken wanneer de doedelzak te luid is voor samenspel, of niet het juiste bereik heeft. Een doedelzak is namelijk diatonisch (oftewel: niet alle noten zitten erop), een vedel chromatisch (je kunt complete toonladders erop spelen). En hee… ik speel immers al viool! Dus wellicht is het voor mij veel makkelijker om dat instrument onder de knie te krijgen? Hoe anders kan het zijn?

Nou… toch wel een beetje anders. Ten eerste blijkt een vedel 5 in plaats van 4 snaren te hebben, is hij anders gestemd, is de bolling van de snaren minder, heb je aan de zijkanten minder plek voor je stok (een viool heeft een veel diepere inham daar) en hij is bovendien een stuk groter (formaat altviool). Oh ja, en geen kinsteun of schoudersteun.

En je schijnt de strijkstok andersom vast te moeten houden; met de handpalm naar boven in plaats van naar beneden. Maar goed, er valt te beargumenteren dat ze in de middeleeuwen niet zo strikt waren als nu in hoe je je instrument vasthoudt. Tegenwoordig krijgt iedereen het op een universele manier aangeleerd, maar ik vermoed dat het vroeger een kwestie was van ‘bouw zelf een instrument en zie maar hoe je er geluid uit krijgt’.

De moed begon me dus al een beetje in de schoenen te zinken, maar ik bleef nieuwsgierig.

Gelukkig heb ik inmiddels een uitgebreid netwerk wat dit soort zaken betreft en ken ik maar liefst twee vedelbouwers. En waarempel: Waling bleek zo vriendelijk om mij zijn zelfgebouwde exemplaar te willen lenen, zodat ik kan kijken of het wat voor mij is, voordat ik eentje aanschaf! (Want: net zo duur als een doedelzak, dus dat doe je niet zomaar)

Dus nu heb ik ook een vedel in huis:

image

Uiteraard speel ik er niet direct op weg, maar het viel me geenszins tegen! De basis is toch echt hetzelfde als een viool. Het ontbreken van kin- en schoudersteun is niet zo’n probleem, want deze vedel is hoger dan een viool en bovendien hoef ik er geen positie op te spelen.

imageDe stemming (D-A-D-A-D, of eventueel D-G-D-G-D, in plaats van G-D-A-E) is even wennen; ik moet leren welke toon eruit komt als ik mijn vinger neerzet :-D  Maar de vingerafstanden lijken in ieder geval ongeveer hetzelfde en de stok op de mij bekende manier vasthouden werkt ook prima. Behalve dan dat ik bij het aanspelen van de buitenste snaren continu tegen de zijkant van het instrument aanstrijk. Kwestie van wennen, lijkt me.

Dus… nu ergens de tijd vandaan halen om ook op dit instrument te leren spelen. Ik ken gelukkig al genoeg middeleeuwse nummers om te starten met een basisrepertoire!

Straatmuzikanten

Ernic en ik liepen al een tijdje met het plan rond om in het centrum van Nijmegen te gaan spelen. Gewoon omdat het leuk is, omdat het een goede oefening zou zijn en omdat we benieuwd waren hoe ‘gewone mensen’ op ons zouden reageren. Want festivalpubliek is uiteraard net iets specifieker geïnteresseerd in onze muziek en outfits.

Vanmiddag kwam het er eindelijk van en zochten we om te beginnen een plekje op Plein ’44.

We hadden de gemeentelijke regels netjes bestudeerd, dus we wisten dat we geen vergunning nodig hadden, maar ook niet langer dan een half uur achter elkaar op dezelfde locatie mochten spelen. En slechts 10 minuten als er terrasjes nabij waren. Begrijpelijk.

Plein ’44 was wat dat betreft ideaal: als je in het midden gaat staan, sta je niet direct bij een terrasje te tetteren, maar wel bij bankjes waar mensen kunnen komen zitten om te luisteren (of weggaan zonder te moeten wachten op de rekening…). En we trokken zo behoorlijk wat bekijks.

image

Uiteraard liepen de meeste mensen gewoon door, maar dat is logisch want die komen om te winkelen. Desondanks kwamen diverse mensen actief naar ons kijken en luisteren, soms ook meerdere nummers! En nog beter: we hebben geen enkele négatieve opmerking gehad, wat ik eigenlijk wel verwacht had. Niet iedereen houdt immers van harde doedelzakken. Van de andere kant kan ik me voorstellen dat mensen ons in ieder geval een grappig plaatje vinden, al waarderen ze niet specifiek ons soort muziek.

De meest memorabele opmerkingen die we te horen kregen:
– “Zijn jullie vader en dochter?”
– “Zijn jullie de mol?” (blijkbaar was er een spel bezig in het centrum en men dacht dat wij er onderdeel van waren)
– “Hee, die film heb ik gezien!” (door een klein meisje, wijzend naar ons bord met op Alice in Wonderland gebaseerde afbeelding)

Er zijn 4 of 5 mensen die een visitekaartje hebben meegenomen. Ben benieuwd of dat nog wat oplevert, al was het maar een like op Facebook.
Grappig genoeg kwamen we iemand tegen die ons een folder van het Gebroeders van Limburgfestival wilde overhandigen. Nee dankje, we zijn al ingepland :-P

Voor het geld deden we het niet, maar uiteraard hadden we voor de vorm en uit nieuwsgierigheid wel een bakje voor ons neergezet. Vooral kinderen vonden het leuk om daar wat in te mogen gooien. Een groepje jongens gaf ons al geld voordat we klaar waren met opbouwen, gewoon omdat we er zo leuk uitzagen :-D

image

Tot onze verbazing bleken we na een kleine 3 uur spelen, maar liefst €35,32 te hebben opgehaald! Er zaten enerzijds stuivers en centen in, maar ook munten van 1 of 2 euro. Dus na afloop zijn we lekker even op een terrasje gaan zitten :-)

Dat doen we zeker nog een keer!

Mijn eerste korset

Ik wilde al een hele tijd zelf eens een korset maken. Omdat het heel wat anders is dan een jurk of shirt en dat leek me wel een uitdaging. Maar ik had nooit een praktische reden om er eentje te maken, dus kregen andere projecten voorrang. Komende Charm ga ik echter weer NPC’en en het leek me voor de betreffende rol passend om een korset toe te voegen aan mijn outfit. Hoera, een excuus om aan de slag te gaan!

Nou zijn er vele soorten korsetten. Zo’n Elisabethaans ding met complete metalen plaat tegen je voorgevel trok me niet zo. Het Victoriaanse model wel. Zoiets had ik al eens eerder aangehad op Aon, toen ik me in mijn personage van pubermeisje meldde bij de lokale kleermaker omdat ik iets moois voor een feest moest hebben. Ik kreeg daar Simone’s exemplaar aangemeten en hoewel dat uiteraard iets te hoog was, stond het me volgens toeschouwers erg goed. Dus bestelde ik datzelfde patroon.

Al met al is het me ontzettend meegevallen, hoe moeilijk het is om een korset te maken! De uitdaging is vooral om een passend patroon te tekenen. En de metalen baleinen (ik heb zo’n variant met ringetjes genomen) op maat knippen is geen prettig klusje, maar het past dan wel beter dan wanneer je vooraf baleinen op vaste lengte moet bestellen en dan maar hopen dat ze passen.

Om ervoor te zorgen dat het patroon goed was, heb ik eerst een proefmodel gemaakt van een reststofje dat ik nog had liggen. Daardoor heb ik de hoogte redelijk goed kunnen krijgen. Het jammere is alleen dat je met een proefmodel nauwelijks de breedte goed kunt beoordelen, want daarvoor moet je eigenlijk ook al de baleinen erin plaatsen en de boel vastrijgen. Dus dan zou je al een gereed korset moeten hebben gemaakt. Dat was dus enigszins afwachten.

Uiteraard is het niet gelijk in 1x perfect geworden, maar ik ben best trots op het resultaat. Het is immers de allereerste keer dat ik een korset heb gemaakt. En hij sluit niet alleen goed aan op mijn rondingen, hij zit ook niet vervelend! Er prikt nergens een balein in mijn vlees, het puntje onderaan steekt niet in mijn benen als ik ga zitten, en staat ook niet naar voren uit. Plus, geen er overheen puilende borsten die vervolgens als theezakjes over de rand gaan hangen (man, wat lopen er op festivals toch vaak vrouwen met niet passende korsetten rond… ik krijg er altijd plaatsvervangende schaamte van).

(foto’s zijn klikbaar)

voorkant

zijkant achterkant

close-up

open.

Ik ben er ook trots op dat ik de illusie heb weten te creëren dat het motiefje op de stof netjes doorloopt. Dat is namelijk een onmogelijkheid, omdat je aan iedere zijde 6 kromlopende stofdelen hebt die je niet op alle plekken op elkaar aan kunt laten sluiten. Maar toch valt dat niet op. En bij de sluiting is het patroon mooi gecentreerd en gespiegeld!

Uiteraard kan er ook een hoop beter. Zo sluit de sluiting aan de voorkant niet perfect aan, waardoor je een streep onderliggende stof ziet. Het scheelt echt maar 3 milimeter ofzo, dus het inzetten van de sluiting komt blijkbaar ontzettend nauw.
Het minst goed gelukt is de achterzijde, want die loopt heel erg scheef naar onderen uit. Dat is dus een belangrijk punt waar ik bij een volgende poging het patroon zal moeten aanpassen. Ik vermoed dat de onderkant van alle vier de achterste deeltjes een stukje breder moet. De zijnaad loopt namelijk al niet recht langs mijn zij naar beneden (of hoort dat zo?) en van daaruit wordt het steeds erger.

Wellicht kan ik er nog zo’n los flapje van dezelfde stof tegenaan zetten, zodat de opening wordt opgevuld en het wat minder opvalt. Ik vroeg me sowieso af of dat er niet achter hoort. Het stond niet in het patroon, maar bij jurken met een korsetsluiting heb je dat wel.

Kan iemand van mijn meer ervaren korsetmakende vriendinnetjes wellicht wat opheldering geven over het wel of niet thuishoren van zo’n flapje achter de veters?
En ik vraag me ook af of ik de bovenkant aan de voor- en zijkanten niet iets te laag heb gemaakt? Ik weet niet hoe het eigenlijk hoort, maar het lijkt me nu net iets te laag.

In het patroon stond overigens ook niet dat je de stof met vlieseline moest versterken, maar dat ga ik de volgende keer echt wel doen. Gezien de kracht die op de stof staat, denk ik dat hij zo een stuk langer zal meegaan. En de voering is nu heel dun, waardoor de baleinen volgens mij heel snel door de voering heen zullen gaan steken (ook al heb ik de uiteinden ervan afgedekt met een speciaal dopje en plakband).
Ik heb bij dit exemplaar op eigen initiatief wel al wat vlieseline in de stof gestreken op het punt waar de metalen oogjes zitten, want anders zouden die in no-time uitgescheurd zijn.

Tot slot, zoals inmiddels gebruikelijk, de statistieken:

Bestede tijd: 15 uur en een kwartier (zeer beschaafd als je het mij vraagt, zeker omdat dit inclusief het maken van een proefmodel is)

Materiaalkosten: €59,30 (€25,- aan stof, waarvan ik wel nog ongeveer de helft over heb; €34,30 voor de korsetonderdelen (sluiting, baleinen, baleinafdekstukjes, veter en verzendkosten vanuit de UK); de voeringstof, metalen oogjes, vlieseline en garen had ik nog liggen)

Eindelijk weer visite

We spreken graag af met Roland en Petra, maar onze agenda’s zijn dermate druk dat het zelden tot nooit lukt om een weekenddag te vinden waarop we alle vier kunnen. Dus spreken we meestal vier of vijf maanden van tevoren al af…

Maar als we dan bij elkaar over de vloer komen is het altijd gezellig. Zo ook gisteren.

Eerst uitgebreid bijpraten (=klagen over werk en vervelende managers), dan een potje Smallworld (leuk spel, gelukkig kan ik tegen mijn verlies)…

image

…en daarna de stad in voor tapas. Omnom!

image

Zullen we nu maar vast een nieuwe datum prikken? Dan zien we elkaar over een half jaar weer. ;-)

Hoe internet werkt

Zeer regelmatig moet ik mensen erop wijzen dat op internet de regel ‘eerst geven, dan nemen’ geldt. Bezoekers zijn pas bereid om iets voor je te doen, als jij eerst iets voor hen doet.

Zo kostte het een hoop moeite om een collega ervan te overtuigen dat het een slecht idee was om onze bezoekers te dwingen hun e-mailadres en andere gegevens op te geven, voordat ze een samenvatting van onze onderzoeksrapporten in mochten zien.

Vandaag ontving ik een mailtje van een bezoeker van mijn eigen website, die het sentiment van de gemiddelde bezoeker perfect samenvat:

“In a world where people charge an exorbitant amount of money for digital downloads of mediocre quality public domain images, I want to thank you for offering the illustrations from Alice’s Adventures in Wonderland on your site. To show my gratitude, I’m looking through your store for an actual product to purchase right now.”

Zo. Geld verdiend door dingen gratis weg te geven. Leer ervan, mensen!

Vissendoek

Mijn babybaddoeken vallen in de smaak! Eva had het draakje op mijn blog gezien en vroeg of ik niet ook zo’n baddoek voor haar kon maken? Als kraamcadeautje voor een vriendin dan, en uiteraard tegen betaling.

Nou is het niet mijn bedoeling om dingen tegen betaling in opdracht te gaan maken. Gezien de tijd die in naaiwerk gaat zitten, kun je er niet een normaal uurtarief voor vragen, want voor de gemiddelde persoon wordt het dan al snel onbetaalbaar. Bovendien heb ik genoeg andere dingen te doen.

Maar goed, zo’n baddoek kost gemiddeld zo’n 3,5 uur werk. Dat was dus nog wel te overzien. En ik voelde me bovendien gevleid dat ze het vroeg. Dus vooruit, voor deze ene keer. Kon ik gelijk mijn nieuwe Millennyum Make-labeltjes gebruiken ;-)

Het moest bij voorkeur ‘een zeedier’ worden. En liefst kleurig, zoals rood.
Nou is een octopus, zeester of kreeft wel grappig, maar niet geheel geschikt als vorm voor een baddoek. Maar wellicht was een vis een leuk idee, stelde ik voor? Dat was akkoord. Dus ging ik aan de slag.

Badstof is niet moeilijk in verschillende kleuren te krijgen, maar de uitdaging is om er een passend biaisbandje voor de rand bij te zoeken. Uiteindelijk vond ik een rood golvend randje, waarvan de golven prima schubben konden symboliseren. Alleen jammer dat het enkele band was. Want eigenlijk moet ik een dubbele band hebben, zodat ik hem om de rand heen kan naaien.

De oplossing: de dubbele hoeveelheid band kopen en ‘m tegen elkaar naaien. Er zit dan wel een naadje in het midden, maar dat doet mijns inziens niets af aan het leuke effect.

image image

Zo. Nu heeft het doek zowel aan de voorkant als aan de achterkant een decoratief schubbenrandje.

Als extra grapje maakte ik een knipje in het mutsje, dat ik opvulde met een klein reepje stof, zodat de vis ook een mondje heeft. Uiteraard heb ik het mutsje wel iets dieper gemaakt dan normaal, zodat het hoofdje van de baby er nog wel in past.

Het resultaat:

vissendoek vissendoek-flap vissendoek-gewikkeld

wpid-wp-1403198191504.jpeg

Inmiddels heb ik de rand even gestreken, zodat ‘ie mooi plat ligt.

Eva is er gelukkig blij mee. Nu maar hopen dat dat ook geldt voor de ontvangster van het kraamcadeau!