Month: August 2015

Gebroeders van Limburgfestival 2015

Woei, wat een leuk weekend was dat!!

Net als vorig jaar deed ik zowel met Tweedledum & Tweedledee als met ‘t Vaerdich Volk mee aan het Gebroeders van Limburgfestival. Ideaal, want omdat Ernic ook nog met zijn andere groepjes moest optreden, konden wij niet de hele dag door samen muziek maken. En op die momenten kon ik in ons kamp gaan kaartweven. Sowieso is het veel leuker om te blijven eten en slapen op het terrein. Lekker weg in eigen stad! :-)

We hadden weliswaar een flinke onweersbui van zaterdag op zondag, maar eerlijk gezegd had ik meer last van de loeiharde, zeer niet-middeleeuwse muziek die vanaf de Waalbrug naar boven opsteeg. Zelfs mijn oordopjes konden dat niet blokkeren.

Zondagochtend klaarde de lucht gelukkig snel op en omdat we ons kampement onder de bomen hadden opgeslagen, was de grond niet eens ontzettend modderig geworden. Het was zelfs voor het eerst volledig droog tijdens de Blijde Incomste! Oftewel: geen verkorte versie binnen in de kerk maar daadwerkelijk in stoet door de stad paraderen, en niet zoals vorig jaar met het einde in zicht, alsnog moeten vluchten voor een hoosbui…

Samen met de Speellieden van Gelre tijdens de Blijde Incomste. Foto met dank aan het Gebroeders van Limburgfestival

Ik merk duidelijk dat ik ons repertoire beter beheers. Het lopen en spelen tegelijk kost me bijna geen moeite meer en ik ben ook heel veel stabieler geworden wat betreft tempo. Dat merkte ik ook tijdens onze officiële optredens in het park en in de Nicolaaskapel. Ik was niet eens heel zenuwachtig en de hoeveelheid gemaakte fouten was drastisch minder dan vorig jaar.

Wat een mooie plek is de Nicolaaskapel toch om te spelen! Ik hoop dat ik daar vaker mag optreden, want van die prachtige akoestiek word je vanzelf blij!

Onze optredens op zaterdag waren helaas niet zo druk bezocht. In de Nicolaaskapel speelden we op een onhandige tijd, want de meeste mensen waren al richting huis. Bovendien hadden ze een van de toegangswegen naar de kapel afgezet, waardoor er maar weinig mensen spontaan langs wandelden en we het echt moesten hebben van mensen die zich in het programma hadden verdiept.

Ook het podiumoptreden in het park zelf was niet zo’n succes. Het podium was namelijk de tribune waar ‘de adel’ kwam te zitten tijdens toernooien. Oftewel: een verhoging die omringd is door hekken! Logisch dat het dan lastig is om publiek te trekken, want niemand durft onder die hekken door te kruipen en zomaar op het toernooiveld te gaan staan. Da’s wel een verbeterpuntje voor volgend jaar.

Op zondag zijn we dan ook niet meer op dat podium gaan staan, maar hebben we een plekje bij de ingang van het park geclaimd om binnenkomende bezoekers muzikaal te verwelkomen. Dat werkte veel beter.

Het optreden van die dag in de kapel was wel weer heel goed bezocht. De kapel zat behoorlijk vol en het publiek was mega-enthousiast: er werd spontaan meegeklapt en kinderen begonnen te dansen op onze muziek. Superleuk!!

We hebben niet actief met onze cd’s geleurd, maar er toch nog 4 verkocht. En we werden tot tweemaal toe herkend als ‘dat groepje dat ook op Castlefest stond’. :-D

Als extra bonus mochten we zondag nog spelen tijdens een lunch in het prachtige Waaggebouw. Alleen al van de sfeer van dat gebouw, gecombineerd met lange tafels waaraan mensen in middeleeuwse outfits zitten te eten, maakt het geweldig om dat muzikaal te mogen opluisteren. Helaas wel maar kort, want ons programma was zo vol dat we moesten rennen om overal op tijd te kunnen zijn, en ons optreden in het park overlapte zelfs deels met deze lunch. Hopelijk mogen we het volgend jaar ook weer doen.

Ook het kaartweven ging voorspoedig. Ik had weliswaar een eenvoudig patroontje, maar mijn nieuwe opspanmechanisme werkt duidelijk beter dan de vorige, en ik heb inmiddels ook een betere opspanmethode bedacht. Ook heb ik nu een heel mooi arsenaal aan demo-bandjes.

weefsel

demo-banden

Aangezien onze marskraamster er dit evenement niet bij was, hadden we geen marktkraam en had ik mijn koopwaar zelf naast mijn tent uitgestald. Ook dat bleek een groot succes: mensen hadden nu een ‘legitieme’ reden om even voor mijn tent te blijven dralen, zodat ze de moed konden verzamelen om naar mij toe te komen en vragen te stellen. Stom, maar dat is toch hoe het blijkbaar werkt.

koopwaar

Bovendien heb ik niet alleen een set zijden kwastjes van €1,- verkocht, maar ook een zijden boekenlegger van €7,50 en een wollen band voor €20,-! Dat tikt lekker aan. Mental note: meer verkoopwaar van zijde maken. Zacht & glimmend verkoopt duidelijk goed. ;-)

Sowieso hebben we heel veel aanloop gehad in ons kampement. We hadden een supergoed plekje, waar precies een looproute doorheen voerde (met als bonus uitzicht op de ruïne). En de bezoekers waren oprecht geïnteresseerd in wat we daar allemaal aan het doen waren. Wat mij betreft staan we er volgend jaar dus weer, zowel met onze re-enactmentgroep als met het muziekduo!

kampement

Zanglessen

Gisteravond had ik alweer mijn laatste zangles.

(Huh, zangles? Deed je dat ook al? Ja, maar slechts een paar lesjes hoor. En juist in de zomervakantie, omdat dan mijn andere cursussen stil liggen en ik dus wat meer tijd had. ;-) )

De insteek was om een paar leerpuntjes mee te pikken die ik kan gebruiken tijdens het samen met de draailier zingen. Ik heb altijd al een redelijk zachte stem gehad (op de kleuterschool noemden ze me zelfs “het meisje met het zachte stemmetje”…) en ik wilde leren hoe ik meer volume kan krijgen, zonder dat ik mijn stem daarmee verpest, zodat ik in ieder geval niet word overstemd door die draailier.

Opvallend genoeg hebben we maar weinig aan het volume gewerkt. Volgens mijn zangdocent zat dat best goed. Ik moest alleen meer durven. En daar zit inderdaad wel wat in. Want ik had het idee in mijn hoofd dat hoe harder ik zing, hoe minder mooi het klinkt. En dat ik mijn stem verpestte als het moeite leek te kosten of ging kriebelen. Maar dat valt dus blijkbaar heel erg mee.

Wat hij me ook als tip gaf, is om de woorden duidelijker uit te spreken, alsof ik echt een verhaal vertel. Want zo kan ik beter de emotie achter het lied overbrengen (en het is net als bij acteren: je moet een beetje overdrijven om het duidelijk te maken). En ook dat hielp inderdaad.

Maar wat hij me vooral heeft meegegeven, is zelfvertrouwen! Zingen blijft toch veel enger dan een instrument bespelen. En ik twijfel nog steeds of ik wel een goede zangeres ben. Ik weet dat ik beter zing dan gemiddeld, maar ook dat ik nooit een professionele carrière hoef te ambiëren. Maar waar in dat tussengebied zit ik dan?

Mijn zangdocent was in ieder geval structureel heel positief en enthousiast over mijn zang. En of dat nou 100% gemeend was of ook deels een lesgeef-truc, het werkt toch wel… Ik durf nou veel meer en weet dat ik me niet hoef te schamen als ik zing.

Bij het afscheid nemen zei hij zelfs dat ik hem geïnspireerd heb om weer meer zangles te gaan geven. Blijkbaar was ik de enige leerling die hij in de afgelopen 4 jaar heeft gehad. En hij vond het zo leuk om te zien hoe ik dingen oppikte. Aw… :-)

Dus nu gaan we zien of het inderdaad heeft geholpen. Zingen samen met de draailier blijft toch nog steeds een uitdaging, omdat die niet zo flexibel is wat betreft hoogte. En ik heb wel gemerkt dat het erg belangrijk is dat ik zing in het bereik dat mij prettig ligt. Ik haal weliswaar bijna 3 octaven, maar in de hoogte is het gewoon niet lekker zingen. Desondanks zal ik me deels aan de draailier moeten aanpassen. Dus moet ik ook letten op de nummers die we kiezen, en in hoeverre die voor beiden goed te doen zijn. Ik ben benieuwd wat we er van kunnen maken!

Feestje!

Wat een gezellig verjaardagfeestje was het gisteren! Ik ben dinsdag pas echt jarig, maar doordeweeks komt het natuurlijk minder goed uit voor mensen om langs te komen. Dus vierde ik het afgelopen zondag.

Het was zelfs zo gezellig dat ik ben vergeten om foto’s te maken voor dit blog. :-P

Al een paar jaar had ik graag willen barbecuen met mijn gasten, maar het weer was steeds te slecht. Aangezien het gisteren behoorlijk warm was, kon het eindelijk! Lekker met z’n allen in de tuin zitten geeft sowieso wat meer rust en mogelijkheden tot mingelen. De voorspelde regen bleef gelukkig netjes uit tot later op de avond.

Wat ben ik verwend met lieve en leuke cadeautjes. En wat heb ik veel hulp gehad! Want al bereid ik nog zo veel voor wat betreft koken en snijden, stiekem is er op het moment zelf toch nog behoorlijk wat te doen. Gelukkig ontfermde schoonbroer zich gelijk over het vleesch en de barbecue en wilden Zwusje en ma geen ‘nee’ horen op hun hulpaanbod.

Het is schandalig, maar ze hebben de keuken daadwerkelijk schoner achtergelaten dan hij was… (het fornuis had ik al een paar dagen niet afgenomen, nu blinkt hij ineens…). En Zwusje toonde aan dat die aanslag in mijn theemokken er écht wel af ging. *schaam*  :-X

Ik ben gezegend met zo veel lieve vrienden en familieleden. Dankjulliewel allemaal voor de komst en de gezelligheid!

Doedelzakvaandel

Ik had al eens kwastjes gemaakt voor aan mijn doedelzak. Maar echt weg was ik er niet van. Bovendien wilde ik graag iets hebben dat specifiek voor Tweedledum & Tweedledee is. Nu Ernic rondloopt met een promotionele draailierhoes, kan ik immers niet achterblijven? :-)

Ons logo namaken op een vaandel was natuurlijk leuk. Maar ik zag er wat tegenop, vanwege alle minuscule details. Van de andere kant had ik ook al eens wapenschilden voor Omen gemaakt met veel details – daar had ik als oplossing stukjes van geborduurd, in plaats van uit stof geknipt. Dat werkte prima, dus dat kon ik hier ook doen.

Desondanks was het behoorlijk wat gepriegel voordat alles erop stond…

close-up doedelzakvaandel

Over de naam aan de onderkant ben ik ook echt niet tevreden; die is veel te ongelijk. Ik heb alleen geen idee hoe ik die strakker geborduurd krijg. Als het een kruissteekjesdoek was geweest, had ik me netjes aan een patroon kunnen houden. Maar nu heb ik maar met kleermakerskrijt de tekst ongeveer op de stof getekend. Kleermakerskrijt is daar niet alleen te grof voor (zeker op pluizige wol); het vervaagt ook nog eens heel snel als je er met je vingers overheen gaat. Wat nogal vaak gebeurt als je borduurt.

Mjah, misschien dat ik ooit nog eens goed word in borduren. Vooralsnog doe ik het met dit vaandel. Mensen moeten maar gewoon niet té dichtbij gaan staan. Pas op, zwenkt uit! ;-)

Co-auteur van Alice in a World of Wonderlands!

5 Jaar geleden werd ik benaderd door een Amerikaan. In samenwerking met de Lewis Carroll Society of North America wilde hij een boek gaan uitgeven over alle vertalingen die ooit zijn gemaakt van “Alice’s Adventures in Wonderland”, en het vervolg “Through the Looking Glass and what Alice found there”, in de hele wereld. Het boek moest een jubileum-editie worden, want het zou worden gepubliceerd in 2015, het jaar waarin het precies 150 jaar geleden is dat het eerste Alice-verhaal werd uitgegeven.

Vanuit ieder land werd een persoon met een Alice in Wonderland-connectie benaderd om een bijdrage te leveren. En ik werd gekozen als Nederlandse co-auteur!

Naast het naar het Engels terugvertalen van een passage uit twee Nederlandse vertalingen en het schrijven van een essay over de keuzes die de vertalers gemaakt hadden, was het ook de bedoeling dat ik een complete bibliografie zou aanleveren van alle Nederlandse vertalingen ooit geschreven. Dat laatste zag ik niet zo zitten, want in Nederland is dat namelijk een enorme lijst! Bovendien is het niet iets waar ik verstand van (noch interesse in) heb.

Gelukkig kreeg ik contact met Henri Ruizenaar, die al enige tijd bezig was om zo’n bibliografie aan te leggen. Die wilde dat deel wel op zich nemen en zorgen dat zijn lijst af was voor de deadline van de uitgever.

Zo gezegd, zo gedaan. In april 2011 was alles aangeleverd en toe was het wachten tot 2015. En vandaag kreeg ik dan eindelijk mijn auteurs-exemplaar in de bus!

Zie hier: Alice in a World of Wonderlands.

boek kaart

Nee, ik heb niet drie exemplaren gekregen, dit boek bestaat uit 3 delen!! Het is echt een enorm werk geworden. Dat kan ook niet anders, want het verhaal is in heel erg veel talen vertaald.

In deel 1 vind je mijn essay terug over de keuzes die de Nederlandse vertalers hebben gemaakt bij het omzetten van alle lastige zaken, zoals gedichten en woordgrapjes.

deel1

In deel 2 vind je de door mij terug naar het Engels vertaalde passage. Het verzoek was om een oude vertaling en een meer recente vertaling te nemen, zodat ook de ontwikkelingen in de loop van tijd vergeleken konden worden. Het lijkt me heel grappig om van alle landen terug te lezen hoe die terugvertaalde passage is geworden, en te beoordelen wat er overeind is gebleven van het oorspronkelijke stuk!

deel2

Deel 3 bevat Ruizenaars bibliografie. Da’s inderdaad een enorme lijst geworden. Respect dus ook voor al zijn werk!

En nu mogen we trots zijn dat we aan dit project hebben meegewerkt! We zijn er niet voor betaald, maar gezien het aantal mensen dat er aan mee heeft gewerkt (252 auteurs!) en gezien het feit dat het een project van een non-profit organisatie is, vind ik dat geen enkel probleem. Lang leve Alice! Laten we de boeken vooral levend houden. Ze blijven mooi, hoe lang geleden ze ook geschreven zijn.

auteurs

Middeleeuws Spektakel Amsterdam

Toen ik de weersvoorspelling voor afgelopen weekend zag, zakte me de moed een beetje in de schoenen: regen, regen en meer regen. Dat werd dus waarschijnlijk meer schuilen dan muziek maken tijdens het Middeleeuws Spektakel Amsterdam.

Maar wonder boven wonder bleef het grotendeels droog! Op zaterdag begon de regen precies om sluitingstijd pas te vallen. En zondag was er maar één bui waarvoor we even moesten inpakken. Maar verder hebben we gewoon lekker kunnen spelen. En hoewel er zondag geen lekker zonnetje was, stond er wel genoeg wind om de tent droog in te kunnen pakken. Hoezee!

ingang

Wat het dan een perfect weekend? Dat helaas ook weer niet. Het nadeel van de regen op zaterdagavond was dat er niet zo veel kampvuurgezelligheid was en we ook niet, net als in Dordrecht, ‘s avonds lekker buiten muziek hebben gemaakt. En dan hadden we nog de vliegtuigen…

Het Amsterdamse Bos ligt namelijk vlak naast Schiphol. En er was blijkbaar onderhoud aan de Polderbaan. Waardoor zowat alle landende vliegtuigen precies over ons evenemententerrein naar beneden kwamen. Sommigen vlogen dermate laag over dat ik bijna de mensen achter de raampjes kon zien zitten… En mijn hemel, wat maken die dingen een lawaai! Daar is echt niet tegenop te spelen.

vliegtuig

Het zou niet zo erg zijn geweest als er een paar keer per dag een toestel was overgekomen, maar het was een continue stroom aan landende vliegtuigen. Op het dieptepunt kwamen ze iedere 2 a 3 minuten over. Dat is dus 2x per liedje!!

Niet alleen wij hadden er last van, maar ook bijvoorbeeld de verhalenverteller en de mensen op het podium. Dat mocht namelijk officieel niet versterkt worden. De gemeente Amsterdam had daar geen vergunning voor afgegeven. Want tsja, een lawaaimakend podium, dat kan natuurlijk niet… stel je voor dat het harder is dan die overvliegende toestellen… :-X

Ach ja, wij hebben toch een heel leuk weekend gehad. Veel gespeeld en veel belangstellende bezoekers. En op zondag stond de wind anders en kozen ze blijkbaar een andere landingsbaan, waardoor we die dag nergens last van hebben gehad.

panorama

Het allerleukste publiek was het kleine meisje, dat maar bleef dansen op onze liedjes. Pappa en mamma probeerden mee te dansen, maar nee, die werden hardhandig aan de kant geduwd. Deze diva moest de dansvloer voor haar alleen hebben. En steeds wanneer ik ophield met spelen en voor haar knielde om iets uit te leggen over het instrument ofzo, pakte ze mijn blaaspijp en stopte ze hem terug in mijn mond. Doorspelen jij! :-D

Oh ja, ik heb ook nog geshopt: een gesp en mooi riem-einde, en vilten dreads voor een LARP-personage.

aankopen

Hopelijk mogen we er volgend jaar weer bij zijn!

Vreemde bezoekerspiek

Wellicht een leuk vraagstuk voor jullie…

In mijn webstatistieken zie ik structureel twee keer per jaar een piek in bezoekersaantallen voor mijn pagina met Alice in Wonderland kostuum-ideeën:

piek-analytics
(klikbaar)

Die van september/oktober kan ik verklaren: dan komen alle Amerikanen (groene lijntje) vanwege Halloween (31 oktober).

Begin maart komen er blijkbaar allerlei bezoekers vanuit Engeland (oranje lijntje). De piek stopt rond 5, 6 of 7 maart. Maar ik kan geen enkel jaarlijks feest o.i.d. in de UK vinden waardoor mensen interesse zouden gaan krijgen in Alice in Wonderland-kostuums.

Het is ook niet iets dat specifiek Alice in Wonderland-gerelateerd is. Het verhaal werd geschreven en gepubliceerd op 4 juli, en speelt zich af op 4 mei. Ik kan geen enkele relevante datum bedenken die in maart valt. Er is wel een personage genaamd ‘the March Hare’, maar dan nog.

Iemand enig idee vanwege welke gebeurtenis deze mensen naar kostuums gaan zoeken? Ik wil er natuurlijk op in kunnen spelen. :-)

Facebookgroepspam

Een tijdje geleden heb ik behoorlijk gesnoeid in de vrienden die ik volg op Facebook. Ik heb niemand uit mijn vriendenlijst gegooid, maar mensen die alleen maar crap posten (‘Kijk dit filmpje!’, ‘Doe mee aan dit spel!’, ‘Kijk mijn uitslag op een test!’) heb ik wel ontvolgd.

Het is namelijk bijna niet meer te doen om door alle berichten in mijn nieuwsfeed te ploegen. Het kost me veel te veel tijd en ik erger me aan de irrelevantie. Ik wil graag weten hoe het met mijn vrienden gaat, wat ze doen of maken, etc., niet op welke Disneyprinses ze lijken volgens een of andere quiz die alleen maar ontworpen is voor reclame-doeleinden!

Dan ben ik ook nog lid van enkele Facebookgroepen. Bijvoorbeeld de Re-enactment Marktplaats, waar af en toe interessante spulletjes te koop worden aangeboden. Of de Castlefest Fans pagina, waarin onder meer foto’s worden gepost van afgelopen evenement door de fotografen. Maar die groepen worden steeds vaker verpest door mensen die geen besef hebben wat ze er al dan niet in dienen te plaatsen.

Zo wordt de Re-enactment marktplaatsgroep gevuld met reclameposts voor middeleeuwse evenementen of workshops grimeren. Of worden er spullen aangeboden die helemaal niet historisch zijn. In de Castlefest Fans groep verschijnen berichten van mensen die hun oude carnavalskostuums aanbieden, of een creatieve stagaire zoeken. Argh!

Ik heb al een paar keer geprobeerd er (netjes) wat van te zeggen en de mensen erop te wijzen dat die berichten daar niet horen. Maar dat stuit op een muur van onbegrip.

Het probleem is, dat mensen uitgaan van de mogelijkheid dat hun doelgroep lid is van die Facebookpagina. “Waarom zou ik mijn stage hier niet mogen posten? In deze groep zitten allemaal creatieve mensen en er is vast iemand toevallig op zoek naar een stage!”.

Weet je: dat is dus gewoon spam! De definitie van spam komt neer op het zo veel mogelijk mensen benaderen in de hoop dat er iemand tussen zit die in wil gaan op jouw bericht, terwijl de overgrote meerderheid van de mensen er NIET op zit te wachten!

Draai het om, mensen! Schiet niet met hagel en post je bericht in een groep waar de kans op geïnteresseerden groter is. Als ik op zoek ben naar een stage, meld ik me aan bij een groep die daarvoor bedoeld is. Als ik op zoek ben naar een leuk evenement, ga ik naar een groep over evenementen, geen verkoop-groep. Etc. Denk vanuit je doelgroep, niet vanuit je eigen behoeften. Dat levert ons minder frustratie en jou veel meer resultaat op (iets met marketing…)!

Het jammere is, dat de moderators van de groep niet of nauwelijks ingrijpen. En dus blijven die berichten geplaatst worden. Wat er toe leidt dat ik uiteindelijk maar afhaak en mijn lidmaatschap van die groep opzeg.

Oh ja, en dan hebben we ook nog de mensen die een bericht posten en beginnen met “Als het niet mag, haar het bericht dan maar weg”. Niet beseffende dat de schade dan al is gedaan. Een nieuw bericht wordt namelijk gelijk in de nieuwsfeed van groepsleden getoond, dus velen hebben het dan al lang gezien (en zich er aan geërgerd). Denk zelf even na alsjeblieft, of overleg met de moderators voordat je het plaatst.

Omdat ik een beetje het gevoel heb dat ik de enige roepende in de woestijn ben, de vraag aan jullie: vinden jullie het ook zo irritant dat er vanalles en nogwat in Facebookgroepen wordt geplaatst, of ligt het aan mij en vinden jullie het wél prettig?

For pony!

Het was hoog tijd voor de kapper. Mijn frustratie over de foto’s waar ik mezelf recentelijk op terugzag, gaven me het laatste duwtje: er moest echt weer iets van een pony komen. Want dat blotebillenvoorhoofd met slap ernaast hangende lokken, daar was ik echt klaar mee.

Nou heb ik in het verleden al vaker een pony geprobeerd. Staat me énig, volgens mijn moeder. Staat ontzettend truttig, volgens mezelf.

Het probleem is dat ik geen volle bos haar aan de voorkant van mijn hoofd heb. Ik heb zelfs enigszins van die mannelijke inhammen aan de zijkant, waar überhaupt geen haar zit. Een volle rechte pony ga ik dus nooit krijgen. Het resultaat is altijd een paar jammere sprietjes, die ook nog eens alle kanten op staan. Dat was ik niet meer van plan.

Een paar iets kortere lokken aan de zijkant langs mijn voorhoofd laten hangen, wat ik een tijdje had, blijkt ook niet te werken. Ook dat gaat gewoon slap en steil hangen.

Dus vroeg ik aan de kapper om zo’n schuine lok over mijn voorhoofd, die een stuk hoger op mijn kruin begint. Dat vond ook de kapper een goed idee. Maar, waarschuwde hij, daarvoor zou er wel een flink stuk van de lengte aan de voorkant vanaf moeten. En op mijn leeftijd (…) zou dat niet meer zo snel teruggroeien als vroeger het geval was.

Auw. Maar hij had wel gelijk. Ik spaar al jaren en jaren voor haar tot op mijn kont, maar het lukt gewoon niet meer. Op een gegeven moment zijn de puntjes zo dun, dat ze er echt af moeten. Het heel regelmatig bijhouden om te voorkomen dat ze splijten en dun worden, wat ik de laatste tijd deed, bracht ook niet het gewenste resultaat.

Ik moet het accepteren: niet alleen ik, maar ook mijn haar wordt ouder. En daardoor dunner en minder snel groeiend. Haar tot op mijn kont zit er gewoonweg niet voor mij in. En dat werd nogmaals bevestigd doordat de kapper dik 10 cm aanwees aan de onderkant, waarvan hij adviseerde het per direct eraf te knippen omdat hij ‘er doorheen kon kijken’. Zucht. Daar ging weer een paar maanden sparen.

Aangezien mijn 36e verjaardag er over enkele weken aan komt,  besloot ik dat het nu maar tijd werd om te accepteren dat ik over moet op een echt kapsel, in plaats van vast te houden aan het meisjesachtige lange haar met een scheiding in het midden. De afgelopen tijd zijn er toch behoorlijk wat mensen geweest die me direct op mijn ware leeftijd schatten, in plaats van een jaartje of 26/27, wat tot enige tijd geleden het geval was. (Dat dat impliceert dat ik in een jaar tijd zo’n 9 jaar ouder uit ben gaan zien, probeer ik nog te verdringen.)

Ik zie jullie nu bijna zweten tijdens het lezen van deze blog: “Ze zal toch niet haar mooie lange lokken hebben laten afknippen en zo’n kort pittig kapsel hebben genomen…??”

Nee hoor, het valt reuze mee. Er is zo’n 15 cm af van de onderkant, maar het ziet er nog steeds uit als lang haar.

Ik moest wel even slikken toen ik mijn haar in het rond zag vliegen, en nog meer toen ik voelde hoe licht het was geworden – het voelt qua gewicht namelijk wel alsof de helft eraf is! Maar hopelijk zorgt dat ervoor dat ik er ook wat meer volume in kan krijgen.

Dus hierbij de echt niet zo schokkende foto’s van mijn nieuwe haarstijl:

voor

zij achter

Zie: nog steeds lang! Maar nu met wat meer subtiele bedekking van mijn voorhoofd en niet meer tot op mijn taille.

Natuurlijk is dit wel geföhnd en in model gebracht door de kapper. Het is even afwachten hoe het uitpakt nadat ik thuis mijn hoofd onder de douche heb gehouden en zelf heb geprobeerd die lokken naar de zijkant te krijgen…