Jawel, ik ben binnenkort hopelijk onder de nieuwe pannen!
Afgelopen vrijdag had ik weer twee bezichtigingen en over het eerste huis was ik gelijk enthousiast. Het is ruim, handig ingedeeld, de keuken vind ik mooi, er ligt een houten vloer in, en het ligt op fietsafstand van de universiteit. Het ligt helaas wel een stuk verder weg van het centrum en de badkamer is vanwege het ligbad naast de douche, erg krap (geen ruimte voor wasmand of handdoekenrek), maar daar kan ik mee leven. Hopelijk kan ik genoeg sparen om de badkamer t.z.t. te verbouwen. En dat zalmroze op de trap kan gelijk geverfd worden.
Omdat ik al had gemerkt dat leuke huizen erg snel onder je neus worden weggekocht, besloot ik geen tweede bezichtiging of taxatie af te wachten en gelijk een bod te doen. En waarempel: blijkbaar had ik degenen die na mij kwamen bezichtigen, voldoende overboden, of had ik hen vuil genoeg aangekeken om hen het bieden te ontmoedigen, want er werd maandag door de verkopers een tegenbod gedaan! Ze zijn gaan middelen tussen de vraagprijs en mijn bod en gaven aan dat dat gelijk hun eindbod was.
Ik ben vervolgens nog even langs de hypotheekadviseur geweest om te achterhalen of ik dat écht kan betalen, en hoe het nou precies zit rondom de nog niet voltooide scheiding en de nog lopende andere hypotheek, maar volgens hem was het allemaal geen probleem. Dus heb ik het tegenbod geaccepteerd. En heb ik, als alles inderdaad rond komt, een huis…!
Het is een eengezinswoning geworden, met 3 slaapkamers en een zolder waar een 4e slaapkamer van gemaakt is. En ook nog een losse garagebox. Enorm veel ruimte voor mij en Sammy dus. De huidige eigenaren woonden er met hun 4(!) kinderen. Eigenlijk belachelijk, maar ja. Ik heb ook gekeken naar appartementen, maar alles wat geen sociale huur is, ligt meer richting het centrum en is daardoor net zo duur als een compleet huis in deze buurt. Bovendien zit er bij appartementen zelden een fatsoenlijke (niet vochtige) bergruimte, waar je kostuums kunt ophangen. Dus dan maar gewoon een compleet huis, toch? Alleen het schoonmaken gaat tegenvallen.
Geen idee of ik te veel heb geboden of niet. Er waren geen recente kadastergegevens om op te vragen (de eigenaren wonen er blijkbaar al 20 jaar), en hoewel de andere huizen die in dezelfde wijk te koop stonden een lagere vraagprijs hadden, waren die duidelijk minder wat betreft isolatie, staat en woonoppervlak. Als ik het huis vergelijk met de huizen die ik al eerder heb bezichtigd, is dit volgens mij een prima prijs gezien de staat van het huis en de locatie.
De huidige eigenaren gaan verhuizen naar een bungalow die schuin tegenover hun oude huis ligt, dus dat impliceert dat de straat en buurt prima is, en ze niet zijn weggepest door de buurtbewoners.
Ons huidige huis gaat dus zo snel mogelijk de markt op, want zodra we daar bieders voor hebben, kan ik een concrete overdrachtsdatum gaan afspreken. Ik hoop momenteel dat ik begin april de sleutel kan krijgen.
Dus nu kan het regelen van de hypotheek, taxatie, bouwkundige keuring, notaris, en al het andere gaan beginnen!
Het is eigenlijk gek, hoe relaxed ik momenteel onder alles ben. Ik weet nog goed hoe veel stress het gaf toen we ons huidige huis kochten. Nu koop ik niet alleen een huis (zonder hulp van een aankoopmakelaar), maar moet ik ook nog een ander huis verkopen én een scheiding rondkrijgen en verwerken. Ik had verwacht dat ik rond deze tijd wel een zenuwinzinking nabij zou zijn, maar het gaat allemaal nog steeds prima…
Ik houd me steeds voor dat het nog wel zal komen. “Als Mark daadwerkeljk het huis uit gaat, dan zal ik het wel moelijk krijgen”. Maar nee. “Als ik eenmaal een paar dagen alleen in huis zit, dan zal ik het wel moeilijk krijgen.” Nope. “Al die onzekerheid over het huis (ver)kopen en de planning ervan, zal wel een hoop stress opleveren.” Euh… nog steeds niks.
Krop ik nou dingen op en komt het er straks allemaal uit? Of ben ik gewoon… zelfverzekerd, zelfstandig en ervaren?
Mjah, ik blijf maar gewoon bij mijn huidige motto: ik bekijk per dag hoe het loopt. Misschien ben ik volgende week alsnog een hoopje ellende, of ren ik rond de klus- en verhuisperiode als een kip zonder kop rond. Dat kan. Maar vooralsnog ga ik gewoon door. Ik kan dit!