Month: February 2017

Capuchonsjaal

De winter is nog lang niet voorbij, dus ik verwacht echt nog wel een paar dagen waarop het flink koud gaat zijn en ik een warme muts op wil.

Ik heb al sinds mijn middelbareschooltijd een fijne zwarte muts (had ik al gezegd dat ik zuinig ben op kleding?), die vanwege het bontrandje goed bij mijn nette zwarte jas past. Maar als het écht koud is, dan bevriezen mijn oren tijdens het fietsen, omdat die er onderuit komen. Een muts met oorflappen vind ik alleen niet zo goed bij die jas passen.

Dus bedacht ik wat anders. Ik had het wel eens ergens voorbij zien komen: een capuchonsjaal. Oftewel een muts met een sjaal er aan vast. Leek me niet al te moeilijk om te maken; gewoon een capuchonvorm met een rechte lap er aan vast. Dus ging ik aan de slag.

In mijn stoffenkast vond ik een restje lekker warme en zachte grijze fleece, die ik als voering gebruikte. Voor de buitenkant koos ik een zwarte suèdine, en voor de omslagrand gebruikte ik een stukje zwart bont.

Van de fleece had ik niet genoeg over om de sjaal uit één stuk te kunnen knippen, dus het was een beetje mozaïeken met losse stukjes. Maar ach, die naadjes zitten in het midden van de binnenkant en ga je toch niet zien. De hoeveelheid suèdine was ook beperkt, dus de sjaal is niet zo lang geworden als ik graag had gewild. Maar hopelijk lang genoeg. En zo niet, dan heb ik nu in ieder geval een functionele proof of concept. :-)

Laat die kou maar komen!

 

Meidenweekend

Zaterdag kwamen Judith en Suus langs voor een pyjamaparty bij mij thuis. Ik had de chocoladefondue, pyjama en films al klaar liggen, maar de dames bleken een iets andere definitie van ‘pyjamaparty’ te hebben dan ik: de stad in!! Het was immers mijn ‘vrijgezellenfeestje’, werd er gegrapt… :-P

Na het maken en verorberen van een stapel pannenkoeken (met een sausje van Licor 43) werd er op de bank ingedronken en daarna in de badkamer opgetut. En vervolgens richting centrum!

Helaas bleek Nijmegen die zaterdagavond een beetje sip. Oh ja, het was carnaval! Die kroegen meden we dus. Maar de andere kroegen waren daardoor nogal uitgestorven. Of er werd entree geheven omdat er een discutabel bandje speelde. En café Dollars bleek zelfs geslóten vanwege carnaval! Die hadden er duidelijk ook geen zin in. Bleef over: de Ierse pub met enkele lamdronken kerels, waar we een cidertje dronken en een nieuw LARP-concept bedachten (met sterke vrouwen in de hoofdrol!), en daarna de Underground, waar we wilden gaan dansen.

De barman van de Underground keek ons meewarig aan toen we om mohito’s vroegen. Véél te hip, hadden ze niet. Oh. Dan maar drie tequilla.

Twee dronken kerels met een lullig carnavalshoedje op, spraken ons aan. Als wat waren wij verkleed? “Als sterke vrouwen”, flapte ik eruit. De kerels taaiden in no-time weer af. XD

Omdat het zo leeg was, was de DJ gelukkig bereid wat verzoeknummers te draaien. Eighties party!! Maar al snel werd het voller en veranderde de muziek naar… euh… iets dat we niet kenden. De jongeren die binnen waren gestroomd begonnen nu mee te blèren. Ai, generatiekloof… :-o

De muziek werd steeds onherkenbaarder slechter en dus taaiden we uiteindelijk maar af en deden we nog een drankje in rockcafé Backstage, alwaar we een selfie namen met ons bier, cola en Spa Rood, met de intentie die om 3 uur ‘s nachts te posten op Facebook, om te laten zien dat we echt wel vet aan het stappen waren! Zo lang hielden we het helaas niet vol – om 3 uur lag ik net weer in mijn bedje en de foto is vergeten. Ach ja, hierbij alsnog! :-)

De volgende ochtend brakten we uit met een lekker ontbijtje en de overgebleven pannenkoeken. Daarna ging ieder haar weg en reed ik naar Duitsland voor een ‘Breien & Beppen’-middagje bij Yvonne. Lekker met zes dames op de bank handwerken en keuvelen, onder het genot van al dan niet zelfgebakken snaai!

Het was erg gezellig en ik heb niet alleen een kraamcadeautje af kunnen maken, maar ook een proeflapje kunnen breien voor een muts die op de planning staat. En van de andere dames geleerd hoe ik al breiend steken op zet en hoe een kantsteek nou precies gaat.

Ook dit was dus weer een uitstekend weekend, waar er meer van mogen komen! :-)

Weer wat stapjes verder

Inmiddels zijn er weer wat dingen van het lijstje afgetikt.

Afgelopen maandag zijn Mark en ik officieel gescheiden. We kregen een bevestiging van de scheidingsadvocaat dat de gemeente het vonnis van de rechtbank had ingeschreven, dus daarmee is het proces voltooid.

Stom om dat per e-mail op je werk te moeten lezen. ‘In de bijlage het bewijs dat u gisteren gescheiden bent. Het bemiddelingsproces is hiermee afgerond. Bedankt voor uw opdracht.’ En daar mag je het mee doen. Maandenlang georganiseerd aan je bruiloft, wat een groot feest was, en dan zo’n kort en krachtig zakelijk einde. Toch stiekem een traantje weggepinkt op de gang.

Maar daardoor kon ik wel eindelijk het koopcontract gaan tekenen, wat ik vanmiddag heb gedaan.

De bouwkundige keuring is ook achter de rug en de taxatie is uitgevoerd. Ik wacht alleen nog op een rapport van dat laatste. En daarna heb ik alle papieren compleet om de hypotheek aan te kunnen vragen.

Aangezien afgelopen woensdag eindelijk ons huis te koop is gezet, komen er hopelijk snel bezichtigingen en kopers. Want pas als we een koper hebben, kunnen we een overdrachtsdatum prikken en kan ik aan de verkopers van mijn nieuwe huis laten weten per wanneer ik daar in wil trekken. Daar zijn ze gelukkig flexibel in, zodat ik niet te lang met dubbele lasten zit. Maar wat mij betreft gebeurt het zo snel mogelijk!

Dusse… huisje kopen? ;-)

Baravond 9: De glimmende ekster

Zaterdag bevond ik me op de Baravond van Charm, met op zondag de ALV van de vereniging.

Het plot van het evenement draaide om de bar ‘De glimmende ekster’ en alles wat zich daar afspeelde. Ik mocht Dok’Moosha spelen; een feline (in dit geval een leeuw-achtige) die samen met haar echtgenoot en twee dochters de bar runde.

Uiteraard was ik voorbereid. Ik had een kostuum uitgezocht en aangepast, en oortjes en een staart genaaid. Dat laatste was niet per se nodig, want in de kostuumvoorraad van Charm zouden die ook aanwezig moeten zijn. Ik had ze destijds nota bene helpen maken, toen ik nog in de kostuumcommissie zat. Maar ik vertrouw toch liever op mijn eigen spullen. Bovendien vond ik het bont dat ik nog had liggen, net wat natuurlijker ogen.

En maar goed ook, want ter plekke aangekomen bleken er geen oortjes te zijn. Miscommunicatie binnen de crew. Ai. Voor mij geen probleem dus, maar voor mijn ‘familieleden’ wel. Of ik alsjeblieft snel iets kon fixen voor hen? Ik mocht een stukje bont dat eigenlijk bedoeld was als armwarmer wel gebruiken. Dus heb ik last-minute nog voor drie mensen oortjes zitten knippen, die ik maar geïmproviseerd met veiligheidsspelden vastzette aan een doekje dat om het hoofd gebonden kon worden. Volgens mij is het de spelers niet opgevallen. Pff… crisis afgewend. :-)

Omdat er geschminkt moest worden en ik daar een absolute n00b in ben, had ik twee schminkvoorbeeldjes van internet geplukt en geprint. Nadat mijn mede-felines het resultaat zagen, werd ik pardoes door hen gevraagd om ook bij het schminken te helpen, want ik was daar blijkbaar goed in. Euh… nee dus. Niet goed, wel voorbereid – da’s wat anders. Maar het helpt inderdaad ook. ;-)

Oh-ja’tje: ik had mijn oorbellen onnadenkend door mijn eigen oren gestoken. Maar Iris tipte me dat die uiteraard door de stoffen oortjes moesten. Dat gaf een erg grappig effect, dus toen was mijn voorkomen helemaal af!

Daarna konden we eindelijk het spel in en hebben we een erg leuke avond gehad!

Eén van de plotlijntjes was, dat de medewerkers die wij in dienst hadden, dat eigenlijk maar semi-vrijwillig deden. Lees: hun schulden aan ons aan het afbetalen waren. Maar ja, tijdens dat afbetaalproces verzorgden wij ook kost en inwoning, wat van hun salaris werd afgetrokken. En bleven ze doorgokken bij onze faciliteiten. Oftewel, feitelijk kwamen ze nooit meer van hun schuld, en dus van ons af. Dankzij onze manipulatieve woorden en goede verzorging, vonden ze dat eigenlijk ook wel prima. Maar de spelers dachten daar uiteraard anders over. Dat leidde tot diverse heftige gesprekken, onderhandelingen en uitkoopacties.

Daarnaast hebben we vermaak georganiseerd in de vorm van gokspellen. Ik mocht onder andere ‘de eksterraces’ organiseren en leiden. Een supersimpel race-spel waar aanwezigen op konden inzetten. Note to self: volgende keer mijn hoofdrekenvaardigheden even afstoffen. Proberen de winstverdeling op basis van hoogte van inzet per persoon te berekenen terwijl een wantrouwige speler je op je vingers aan het kijken is, is anders een flinke uitdaging. :-P

Het werd laat voordat ik eindelijk in mijn bedje lag (4 uur…), dus dat is een teken dat ik me goed bezig heb gehouden. Bovendien was mijn geldbakje flink gevuld met winst, dus kon ik met een tevreden gevoel de avond afsluiten. Op naar het volgende evenement!

Ribbroek

Ik ben geen fan van H&M- of Primarkkleding. Ik koop veel liever iets duurders, dat dan ook jarenlang meegaat. Vandaar dat er zelfs nog enkele kledingstukken uit mijn studententijd in mijn kast liggen!

Zo heb ik een bruine ribbroek die volgens mij al zo’n 15 jaar oud is. Okee, ribbroeken zijn nou niet bepaald hip (toen ook al niet…), maar ik draag hem graag, want hij is lekker warm in de winter en hij past bij veel kledingstukken.

Inmiddels heeft hij wel al diverse reparaties ondergaan: de rits is vervangen en ik heb een paar gaatjes gestopt (niks wegwerpmaatschappij!). Maar ik moet toegeven dat de tijd nu echt is gekomen om afscheid te nemen. Gênant genoeg omdat ik er niet meer goed in pas… Ik krijg de knoop nog wel dicht, maar hij trekt nogal bij het kruis. Blijkbaar hebben mijn billen de tand des tijds minder goed doorstaan. :-S

Maar ja, een passende broek vinden in de winkel is voor mij bijna een onmogelijke taak, zeker als ik ook nog specifiek hetzelfde type wil hebben. Te lange pijpen kan ik korter maken, maar meestal heb ik vanwege mijn holle rug, ook een gapend gat aan de achterkant. En dan heb ik het nog niet over het feit dat een gewone rechte broek lastig te vinden is tussen al die skinny jeans en zwarte-broeken-met-gaten-bij-de-knieën. (Echt alle studenten lopen er hier op de campus in rond. Ik snap het niet. Ik word oud denk ik.)

Gelukkig liep ik in de stoffenwinkel tegen een mooie ribstof aan en ging ik zelf maar weer aan de slag. Een goed patroon had ik nog liggen; ik maakte er al twee keer eerder een broek van.

(Een nadeel van single zijn: niemand die even een fotootje van je kan nemen. :-( En een broek past ook niet op mijn paspop.)

Bestede tijd: 7 uur en 3 kwartier
Kosten: €8,75 (stof en rits; knoop, garen en vlieseline had ik nog)

In de winkel koop ik doorgaans een broek voor tussen de €40 en €80 euro, en dan heb ik een grote opening bij mijn rug. Nu heb ik voor €8,75 een volledig passend kledingstuk. Ha! Hopelijk gaat ook deze weer jaren mee.

Viermaal is scheepsrecht?

Je hebt dingen waar je gewoon nooit tevreden over zult zijn.

Jaren geleden ragde ik in één dag een warme LARP-jas in elkaar. Uiteraard was die vanwege de haast niet in 1x goed. Dus wijzigde ik een paar maanden later de vorm van de kraag. Niet dat ik er toen helemaal tevreden over was, want in de derde fase zette ik ook nog een bontrandje op de zoom.

Sindsdien is ‘ie slechts een paar keer gebruikt en nu hangt hij maar wat in de kast. Het personage waar ik hem voor maakte is inmiddels gestopt en dus heb ik er momenteel geen doel meer voor.

Op zich is een warme mantel altijd handig om te hebben. Het probleem met deze was alleen dat hij zo specifiek oogde. Vooral die puntmouwen gaven het ding een bepaald uiterlijk dat maar bij weinig personages matcht. En de vorm van de kraag heb ik toch altijd een beetje raar gevonden.

Volgend weekend is de Baravond van Charm. En ondanks dat ik recentelijk twee mantels heb genaaid, zul je net zien dat die toch niet helemaal lekker passen bij het personage dat ik daar moet spelen…
De fleecejas dan weer wel. Behalve de mouwen. Zucht.

Dus heb ik ‘m voor de viérde keer aangepast. De kraag loopt nu rond in plaats van in een punt, en de mouwen heb ik veel smaller gemaakt:

Hij is nu een stuk minder bijzonder, wat van de ene kant wel jammer is, maar van de andere kant hoop ik dat hij zo vaker gedragen kan worden.

Niet dat ik er nu wel helemaal blij mee ben uiteraard. :-P Want hij is zo vaak aangepast dat het natuurlijk niet allemaal meer netjes zit, en bovendien heb ik in de afgelopen jaren zo veel geleerd dat ik het nu beter had gekund, als ik hem vanaf nul zou hebben gemaakt. Ik erger me er bijvoorbeeld aan dat de stof hier en daar hangt, omdat de voering wat strak is. En de stolpplooien moeten eigenlijk ook iets anders gepositioneerd.

Mjah, wie weet heb ik over een jaar ofzo opnieuw zin om er verder aan te sleutelen. Vooralsnog voldoet hij voor het eerstvolgende evenement.

Huis gevonden!

Jawel, ik ben binnenkort hopelijk onder de nieuwe pannen! :-)

Afgelopen vrijdag had ik weer twee bezichtigingen en over het eerste huis was ik gelijk enthousiast. Het is ruim, handig ingedeeld, de keuken vind ik mooi, er ligt een houten vloer in, en het ligt op fietsafstand van de universiteit. Het ligt helaas wel een stuk verder weg van het centrum en de badkamer is vanwege het ligbad naast de douche, erg krap (geen ruimte voor wasmand of handdoekenrek), maar daar kan ik mee leven. Hopelijk kan ik genoeg sparen om de badkamer t.z.t. te verbouwen. En dat zalmroze op de trap kan gelijk geverfd worden. ;-)

Omdat ik al had gemerkt dat leuke huizen erg snel onder je neus worden weggekocht, besloot ik geen tweede bezichtiging of taxatie af te wachten en gelijk een bod te doen. En waarempel: blijkbaar had ik degenen die na mij kwamen bezichtigen, voldoende overboden, of had ik hen vuil genoeg aangekeken om hen het bieden te ontmoedigen, want er werd maandag door de verkopers een tegenbod gedaan! Ze zijn gaan middelen tussen de vraagprijs en mijn bod en gaven aan dat dat gelijk hun eindbod was.

Ik ben vervolgens nog even langs de hypotheekadviseur geweest om te achterhalen of ik dat écht kan betalen, en hoe het nou precies zit rondom de nog niet voltooide scheiding en de nog lopende andere hypotheek, maar volgens hem was het allemaal geen probleem. Dus heb ik het tegenbod geaccepteerd. En heb ik, als alles inderdaad rond komt, een huis…!

Het is een eengezinswoning geworden, met 3 slaapkamers en een zolder waar een 4e slaapkamer van gemaakt is. En ook nog een losse garagebox. Enorm veel ruimte voor mij en Sammy dus. De huidige eigenaren woonden er met hun 4(!) kinderen. Eigenlijk belachelijk, maar ja. Ik heb ook gekeken naar appartementen, maar alles wat geen sociale huur is, ligt meer richting het centrum en is daardoor net zo duur als een compleet huis in deze buurt. Bovendien zit er bij appartementen zelden een fatsoenlijke (niet vochtige) bergruimte, waar je kostuums kunt ophangen. Dus dan maar gewoon een compleet huis, toch? Alleen het schoonmaken gaat tegenvallen. :-P

Geen idee of ik te veel heb geboden of niet. Er waren geen recente kadastergegevens om op te vragen (de eigenaren wonen er blijkbaar al 20 jaar), en hoewel de andere huizen die in dezelfde wijk te koop stonden een lagere vraagprijs hadden, waren die duidelijk minder wat betreft isolatie, staat en woonoppervlak. Als ik het huis vergelijk met de huizen die ik al eerder heb bezichtigd, is dit volgens mij een prima prijs gezien de staat van het huis en de locatie.

De huidige eigenaren gaan verhuizen naar een bungalow die schuin tegenover hun oude huis ligt, dus dat impliceert dat de straat en buurt prima is, en ze niet zijn weggepest door de buurtbewoners. :-P

Ons huidige huis gaat dus zo snel mogelijk de markt op, want zodra we daar bieders voor hebben, kan ik een concrete overdrachtsdatum gaan afspreken. Ik hoop momenteel dat ik begin april de sleutel kan krijgen.

Dus nu kan het regelen van de hypotheek, taxatie, bouwkundige keuring, notaris, en al het andere gaan beginnen!

Het is eigenlijk gek, hoe relaxed ik momenteel onder alles ben. Ik weet nog goed hoe veel stress het gaf toen we ons huidige huis kochten. Nu koop ik niet alleen een huis (zonder hulp van een aankoopmakelaar), maar moet ik ook nog een ander huis verkopen én een scheiding rondkrijgen en verwerken. Ik had verwacht dat ik rond deze tijd wel een zenuwinzinking nabij zou zijn, maar het gaat allemaal nog steeds prima…

Ik houd me steeds voor dat het nog wel zal komen. “Als Mark daadwerkeljk het huis uit gaat, dan zal ik het wel moelijk krijgen”. Maar nee. “Als ik eenmaal een paar dagen alleen in huis zit, dan zal ik het wel moeilijk krijgen.” Nope. “Al die onzekerheid over het huis (ver)kopen en de planning ervan, zal wel een hoop stress opleveren.” Euh… nog steeds niks.

Krop ik nou dingen op en komt het er straks allemaal uit? Of ben ik gewoon… zelfverzekerd, zelfstandig en ervaren?

Mjah, ik blijf maar gewoon bij mijn huidige motto: ik bekijk per dag hoe het loopt. Misschien ben ik volgende week alsnog een hoopje ellende, of ren ik rond de klus- en verhuisperiode als een kip zonder kop rond. Dat kan. Maar vooralsnog ga ik gewoon door. Ik kan dit!

Topweekend

Om eventuele eenzaamheidsgevoelens voor te zijn, had ik vanalles gepland voor dit weekend. En wat een fijn weekend is het daardoor geworden!

Zaterdagmiddag was ik bij mijn ouders, waar Zwusje ook met Josh aanwezig was.
Zaterdagavond kwam Petra logeren. Samen eten en daarna in pyjama op de bank, om met een grote bak chips tussen ons in Disneyfilms te kijken.
Zondagochtend zwaaide ik Petra uit en heb ik even aan een naaiprojectje verder kunnen werken.
Om zondagmiddag weer de auto in te stappen richting Wageningen, voor een sessie in café de Zaaier. En daarna met een groepje muzikanten eten bij de sessieleiders thuis.

Familie, vrienden, naaien en muziek maken: alle ingrediënten die je nodig hebt voor een heerlijk weekend! <3

Status update

Een hoop dingen rondom de scheiding zijn inmiddels geregeld de afgelopen weken. Een hoop helaas ook nog niet.

Zo goed als alle spullen hebben we inmiddels in goed overleg verdeeld. Bijzonder genoeg hebben we daar amper discussie over gehad. We blijken namelijk best wel veel ‘eigen’ spullen te hebben, afgezien van meubilair enzo. En we zijn er ook amper emotioneel over geworden. Het moeilijkste was nog de vraag wat we met zaken als de trouwquilt en het handfastkoord gingen doen. Zo’n quilt doe je niet weg: er zit niet alleen veel werk in, maar ook veel persoonlijke input van vrienden en familie, en herinneringen. Maar je gaat ‘m ook niet meer ophangen. :-S

Ook heel moeilijk vind ik het timen van zaken. Nog niet zo lang geleden werd je op het hart gedrukt om vooral eerst je huis te verkopen, voordat je iets nieuws kocht, want anders liep je het risico heel lang met dubbele lasten in je maag te zitten. Nu is het precies andersom: de makelaar raadde ons aan om éérst een nieuw huis te vinden en daarna ons huidige huis pas te koop te zetten, omdat hij denkt dat het erg snel (en tegen een prima prijs!) verkocht kan worden. Tenzij we het niet erg vinden een tijdje een tijdelijke woning te huren. Maar twee keer in korte tijd al mijn spullen verhuizen zie ik niet zitten, en al helemaal niet het 2x verhuizen van een kat.

Okee, eerst kopen dan. Maar wat? De huizenmarkt is zo overspannen dat veel huizen die op Funda staan, al verkocht blijken op het moment dat ik voor een bezichtiging bel!
Afgelopen vrijdag had ik voor de vierde keer ergens een bezichtiging weten in te plannen, maar ter plekke hoorde ik dat er al een bod was uitgebracht en dat ze maandag gingen beslissen of ze daar op in gingen. Ik en de 5 (!) andere kijkers die na mij zouden komen, zouden dus dat weekend gelijk moeten beslissen of we wilden bieden. Niks geen tijd voor een tweede bezichtiging, taxatie of bouwkundig onderzoek dus. Als je er niet snel bij bent, dan is het huis al weg.

En dan is er nog de kwestie van een nieuwe hypotheek. Want je blijkt dus geen nieuwe hypotheek te kunnen krijgen als je nog getrouwd bent.

Afgelopen maandag hebben we een gesprek gehad met de scheidingsconsulent, die voor ons een scheidingsconvenant gaat opstellen (daar staat in hoe je je vermogen verdeelt, zodat je daar later geen ruzie meer over kunt maken). Maar het kan best nog 6 weken duren voordat alles officieel rond is, want het moet langs de rechtbank en verwerkt worden door de gemeente. Tot die tijd kun je dus geen koopcontract tekenen.

En dus ook niet ons huidige huis te koop zetten.

Maar wat nou als de nieuwe koper van ons huis, zelf ook nog eerst zijn huis moet verkopen, of om andere redenen er pas later in wil? Dan zitten wij toch nog mogelijk een flinke tijd met dubbele lasten. En wat als de verkoper van mijn nieuwe woning zelf eerst ook nog wat anders moet zoeken? Dan is er toch nog kans dat we eerder ons huis verkopen dan dat ik het nieuwe kan betrekken. Dit is echt onplanbaar! :-(

Huren is al helemaal een onmogelijk iets. Hier in Nijmegen is zo goed als niks fatsoenlijks te vinden, tenzij je graag een studentenkamer of gedeeld appartement wil hebben. En als je al iets vindt, zit je zo op de €800 tot €1.100,- per maand aan huur! Kopen is echt veel goedkoper op het moment. Dus dan toch maar dat doen, en de kosten koper op de koop toe nemen.

Gelukkig kunnen Mark en ik nog steeds goed met elkaar door een deur. Vandaag gaat hij daadwerkelijk uit huis. Hij heeft tijdelijk een soort van mobiele vakantiewoning gehuurd. Het grootste deel van zijn spullen zal nog bij mij blijven staan, totdat hij iets permanents heeft gevonden. Maar omdat de dubbele lasten niet te hoog moeten worden, moet hij idealiter ook wachten totdat het huis is verkocht.

Ik ben benieuwd hoe het gaat voelen als ik in mijn eentje thuis zit. Ik ben wel gewend dat Mark vaak weg was, ook bijvoorbeeld een hele week naar Drachenfest. Maar het is lang geleden dat ik voor een lange tijd alleen heb gewoond.

Gelukkig heb ik een hoop hobbies om me af te leiden. Lieve familie die voor me klaarstaat. En vriendinnen, waar ik inmiddels al pyjamaparties mee aan het plannen ben. :-)