Als trotse huiseigenaar moet ik natuurlijk goed voor mijn stulpje zorgen. Maar ook voor mijn portemonnee. En voor het milieu. Ik had mijn energierekening van afgelopen jaar dus eens vergeleken met de rekeningen over de periode dat ik nog met Mark in ons vorige huis woonde.

Wat bleek: mijn kosten voor stroom waren gehalveerd. Logisch, want ik woon er nu maar met 1 ipv 2 personen en dus heb ik ook maar ongeveer half zo veel nodig.
Van de gasrekening had ik verwacht dat die ongeveer gelijk zou blijven. Ongeacht met hoeveel man je in huis woont, het kost immers even veel energie om je huis warm te krijgen. En bovendien is mijn nieuwe huis wederom een hoekhuis. Tot mijn schrik was mijn gasrekening echter anderhalf keer zo hoog als in mijn oude huis! Ik had 1.500 m3 in plaats van 1.000 m3 gas verbruikt!

Okee, mijn huidige woning stamt uit 1969 en de vorige uit 2001, dus die laatste was natuurlijk al bij de bouw veel beter geïsoleerd. Daar kan bij mijn huidige huis nog wel wat aan gebeuren. Desondanks was dit wel heul erg veel meer verbruik (en dus kosten).

Aldus ging ik op zoek naar verbetermogelijkheden. Ik inspecteerde toch maar eens de instellingen van de CV-ketel. Omdat ik zo’n onderhoudscontract heb, was ik er eigenlijk vanuit gegaan dat die onderhoudsmonteurs mijn apparaat perfect op maat zouden instellen. Nou, vergeet het maar. Op internet las ik dat de aanvoertemperatuur van verwarmingen vaak veel te hoog staat ingesteld, bijvoorbeeld op 80 graden. Wat het hele HR-principe teniet doet, omdat het water dan nog steeds heel heet is als het weer terugloopt naar de ketel, wat zonde is. Volgens internet was voor de meeste geïsoleerde woningen, 60 graden ook een prima aanvoertemperatuur. Dus ik kijken naar de ketelinstellingen. Wat denk je? Víjfentachtig graden!! Zeker dat dat ding me arm stookt. En logisch dat mijn woonkamer een tijdje als een sauna aanvoelt nadat ik de verwarming aan heb gezet! Ding op 60 graden ingesteld en het werd per direct een stuk aangenamer in mijn woonkamer tijdens het opwarmen. Ben benieuwd of mijn maandelijkse energieoverzicht volgende maand een daling laat zien (lang leve slimme meters).

Mooi. Tijd voor stap 2 in het besparen én lange-termijndenken. Onze wijk komt namelijk als een van de eerste wijken in Nijmegen in aanmerking om ‘van het gas af’ te gaan. Als huiseigenaar kun je tegen die tijd waarschijnlijk goedkoper overstappen, omdat je kunt meeliften op de investeringen die de gemeente en de woningcorporaties doen om de huurwoningen gasvrij te maken. Voorwaarde daarvoor is dat je huis voldoende is geïsoleerd, omdat de alternatieve verwarmingsmethoden met lagere temperaturen werken. Dus het is ook om die reden handig om op tijd kritisch naar je isolatie te kijken.

Nou wist ik al dat mijn huis dak- en spouwmuurisolatie had toen ik het kocht, en dat er beneden dubbelglas en boven HR++-glas zit, maar ik wilde toch even checken wat er verder nog mogelijk was. Zou het vervangen van dubbelglas door HR++-glas veel gaan opleveren, of is het de investering niet waard? En zou vloerisolatie bij mij een optie zijn? Dus nodigde ik een specialist uit, om een inventarisatie te doen.

De specialist had weinig verstand van dubbel glas, maar wist me wel te vertellen dat mijn kruipruimte te laag is voor vloerisolatie. Bodemisolatie is wel een optie. Alleen kon hij daar nog geen offerte voor opstellen, want er stond een muurtje in de weg. Als ik daar een steen uit zou halen, zodat hij kan zien hoe de ruimte in dat deel van de kruipruimte eruit ziet, zou hij wel een inschatting kunnen maken.
Maarre… die spouwmuur hè… die was in de jaren ’80 geïsoleerd? Dan moest hij die toch maar even checken. En hij boorde een paar gaten in mijn buitenmuur. Ja hoor: er zit blijkbaar UF-schuim in mijn spouwmuur. Superpopulair in de jaren ’80, maar inmiddels is bekend dat dat spul na verloop van tijd verpulvert, waardoor je gaten in de isolatie krijgt. Oh… En ik maar denken dat die spouwmuur in ieder geval al in orde was. Niet dus.

Blijkbaar zijn er twee oplossingen: of alles laten verwijderen (wat een hels karwei is, wat niet ieder bedrijf doet, en 2x zo duur is), of werken met een nieuw soort materiaal. De isolatieadviseur vertelde dat zijn bedrijf werkt met Aminotherm. Dat is een verbeterde versie van UF-schuim, dat je over de oude laag heen kunt spuiten. Doordat het uitzet in de muur, zou het het oude materiaal verpulveren. En dan is je spouw weer prima geïsoleerd. En oh, ze waren het enige bedrijf dat gecertificeerd was om met dit materiaal te werken! Andere bedrijven hadden daar ook niet het materiaal voor.

Nou, dat klonk goed, dus ik liet hem een offerte maken. Maar ik slik natuurlijk niet alles als zoete koek, zeker niet als zo’n adviseur voor een specifiek bedrijf werkt. Dus ging ik maar eens googlen. Dat van het verpulveren van UF-schuim bleek waar. Maar ik kwam wel op een ander bedrijf uit, dat óók een dergelijk spul aan bleek te bieden, maar dan onder een andere naam (Enverifoam). Daar dus ook maar eens een mannetje van uitgenodigd.

Uiteraard was hij niet te spreken over het spul van de concurrent. Hun versie was iets stabieler en isoleerde nét iets beter, vertelde hij. En ook zij waren SKG-IKOB-gecertificeerd. Da’s een bedrijf dat de gebruikte materialen test en controleert of de werkwijze wel goed en veilig is. In zijn versie van het verhaal verpulvert het Enverifoam niet de oude isolatieresten, maar zou het het oude spul opsluiten. Dus kon het geen problemen meer veroorzaken. “Maar…”, sputterde ik tegen: “als het oude materiaal verpulvert, dan blijft er toch een gat binnen het nieuwe schuim over, omsloten of niet?”. Nee, dat had ik verkeerd. Door opsluiting kon het niet verder verpulveren. Ik bleef sceptisch. Mijn gezond verstand vertelde me toch echt dat dat niet kon kloppen.

De man van het tweede bedrijf deed ook veel minder moeilijk dan die van het eerste. De struik voor de gevel? Nee joh, die hoefde ik niet te snoeien, daar werkten ze wel doorheen. En jazeker kon hij ook een offerte voor bodemisolatie maken. Geen probleem die muur, ze spoten de boel wel gewoon van buitenaf door de isolatieroosters naar binnen!

Mijn gezond verstand sloeg weer aan. Natuurlijk is het voor mij makkelijker om geen steen uit een muur in mijn kruipruimte te hoeven verwijderen, of een struik te hoeven snoeien. Maar misschien heb ik toch liever een bedrijf dat voor kwaliteit gaat, en éérst een inspectie wil doen voordat ze ergens isolatiemateriaal overheen spuiten…

Aangezien de overburen wel bedrijf 2 bleken te hebben ingeschakeld voor hun spouwmuurisolatie (met een ander materiaal, hun spouw was nog niet eerder geïsoleerd), belde ik hen op om te vragen naar hun ervaring. Ze waren niet heel erg te spreken over het bedrijf en gaven hen een mager zesje. Duidelijk.

Een verdere zoektocht op internet leverde me geen informatie op over de kwaliteit van of tussen Aminotherm en Enverifoam. Blijkbaar zijn de materialen te nieuw om lange-termijneffecten ervan te kennen. En is het zelfs dermate nieuw dat er zo goed als geen ervaringsverhalen over zijn te vinden. (Een van de redenen dat ik deze uitgebreide blogpost typ, overigens… lees vooral door, er komt nog een clou.) Ik kwam dus tot de conclusie dat ik domweg te weinig informatie had om een weloverwogen keuze te kunnen maken. Het werd hoe dan ook gokken.

Uiteindelijk besloot ik toch maar om met bedrijf 1 in zee te gaan. Die hechtten ten minste waarde aan kwaliteit en bovendien moeten hedentijdse materialen hoe dan ook beter zijn dan spul uit de jaren ’80, ook al is het wellicht niet perfect? Het was ten slotte door een extern bedrijf gecertificeerd materiaal.

Nadat ik bedrijf 2 had laten weten dat ik met bedrijf 1 in zee zou gaan, kreeg ik een behoorlijk kinderachtige reactie. In plaats van ‘Jammer, maar helaas’, mailde de adviseur:

“<Bedrijf 1> heeft geen Enverifoam maar werk met Aminotherm, een schuim dat niet de stabiliteit heeft van Enverifoam , en sneller vervalt. Gr. <voornaam>”

Tss… slechte verliezers. Alsof ik me nu toch ineens ging bedenken.

Maar ik bleef twijfelen over het herisoleren op zich. Een dag later kreeg ik ineens een ingeving. Misschien moest ik eens contact opnemen met die certificeringsinstantie, SKG-IKOB. Die hadden wellicht een neutraler advies en konden me wellicht wat onderzoeksrapporten sturen. En jawel hoor. Al een dag later lag er de volgende mail in mijn postbus:

“Het is inderdaad mogelijk om oud UF te her-isoleren met nieuw UF (aminotherm of enverifoam). Dit is echter nog niet onder certificering. Het college van deskundigen heeft hier al wel akkoord op gegeven. Het zal in de volgende versie van de beoordelingsrichtlijnen worden opgenomen.

Uw opmerking over de gaten in de isolatie (door het verder vergaan van de oude uf) is echter zeker een goed punt. Dit hangt erg van de staat van de oude isolatie af. Wellicht is het maken van warmte beelden nu een goede indicatie. Het is beter de oude isolatie volledig te laten verwijderen.”

Wat?? Het spul is dus nog helemaal niet gecertificeerd?? Tss… Lekker misleidend van beide bedrijven om zich te profileren als SKG-IKOB-gecertificeerd. Ja, dat zijn ze wel, maar wat betreft werkwijze en andere materialen. Ze hebben gewoon tactisch niet vermeld dat dit specifieke spul nog níet is gecertificeerd!

Gelukkig kun je diensten die je online koopt, binnen 14 dagen annuleren (ja, ik ben online marketeer en ik ken de wet!). Dus heb ik de goedkeuring van de offerte bij bedrijf 1 weer teruggetrokken.

Zucht. Het is dat ik een kritische consument ben die zijn gezond verstand laat spreken. Want je wordt echt genaaid waar je bij staat als je niet uitkijkt.

Ik vrees dat het dus toch de dure optie wordt… nádat ik mijn muur met een warmtecamera heb laten controleren!