Helaas kon ik Pasen dit jaar niet met mijn familie vieren, want er was namelijk iets anders leuks: het jaarlijkse workshopweekend van Stichting Draailier & Doedelzak. Niet zomaar een weekend, maar een heus jubileumweekend vanwege hun 40-jarige bestaan! Dat betekende allerlei extraatjes, van grotere bands tot extra activiteiten tussendoor tot een dag extra – want het duurde ditmaal tot en met Paasmaandag!
Ook heel erg leuk: vorig jaar sleepte ik Richard voor het eerst mee en toen deed hij de workshop voor halfgevorderden. Aangezien hij het allemaal supersnel oppikt, had hij zichzelf dit jaar geüpgrade naar de (ver)gevorderden en zat hij dus samen met mij in de workshopgroep bij Julien Barbances van La Machine! <3 (Ik probeer heel hard niet jaloers te zijn, want ik kom er al sinds 2009 en ben zeker niet zo snel vooruitgegaan als hij. <3 )
Ook dit jaar was ik volgens mij heel gemiddeld vergeleken met mijn groepsgenoten. Inmiddels pik ik de meeste melodietjes snel op gehoor op en ik kan de versieringen en ander lesmateriaal prima spelen – alleen alles tegelijk toepassen op tempo lukt uiteraard pas na thuis oefenen.
Volgens mij had de docent voor de eerste dag een duidelijk idee van wat hij ons wilde leren, was hij de tweede dag afgeleid doordat hij ook nog moest soundchecken en optreden met zijn band, en was hij de derde dag een beetje baldadig, want de structuur van de les en hoeveel tijd hij nam om dingen voor te spelen was erg wisselend en op de laatste dag zijn we gaan cursus-crashen bij andere workshops, waarbij we al tetterend over het terrein liepen om onverwacht andere groepjes te vragen of ze met ons mee wilden spelen.
Maar het meest memorabel waren de schoenen van de docent. Onderdeel van de workshop was om te proberen met onze voeten de maat mee te stampen (argh… coördinatie-issues als je handen iets anders moeten doen dan je voeten!) en om het goed voor te kunnen doen had hij zijn wandelschoenen verwisseld voor een paar met mismatchende veters die aan bijelkaar gehouden werden met ducttape…
We zijn vanwege het jubileum extra verwend met speciale hapjes, zoals ter plekke voor ons klaargemaakte eieren, taart met jubileumlogo, chocolade paaseieren die we zelf tussen de struiken konden zoeken, en meer.
En dan was er nog de presentatie van het jubileumboek! Ter ere van het 40-jarig bestaan hadden Wouter en Lies 6 jubileumliedjes gecomponeerd, die ze het afgelopen jaar tijdens een cursusreeks aan mensen hebben aangeleerd en dit weekend tijdens een concert ten gehore brachten. Omdat het zonde zou zijn om er daarna niets meer mee te doen, was het idee ontstaan om ze op te nemen in een deunenboekje, samen met bladmuziek van andere liedjes. Lies en Wouter hebben het project van het ontwikkelen van dat boekje ook gecoördineerd en ervoor gezorgd dat er muziek werd verzameld. Ik had gevrijwilligd om dat boekje vervolgens te gaan proeflezen, lay-outen en drukklaar te maken – ik heb daar immers ervaring mee omdat ik mijn eigen Alice in Wonderland-boek heb uitgegeven en ook mijn eigen coupeuseboek heb samengesteld en laten drukken.
Het was een hele toer om dit ding gerealiseerd te krijgen, want uiteraard zijn deadlines more like guidelines anyway en zijn er altijd meer wijzigingen dan je zou willen (waardoor die hele &*@#$ indeling weer verschuift en opnieuw moet ). Ik ken mezelf inmiddels en ik had me dus voorgenomen om niet teveel mijn Mening op dit project te drukken en vooral faciliterend te zijn. Dus ik heb diverse dingen losgelaten, maar omdat ik natuurlijk wel mijn professionele kennis en ervaring heb die ik wil meegeven, stond ik er bijvoorbeeld wel op dat de vormgeving zou voldoen aan de huisstijl van de Stichting (die ik min of meer zelf heb vastgelegd toen ik hun website maakte, gebaseerd op hun promotieposters
). Want ik ben dan wel geen professioneel grafisch vormgeefster, maar wél marketing- & communicatiemedewerkster, en het veranderen van de kleur van een logo zodat het mooier in het design past, is toch écht een no-go…
Maar gelukkig vinden ze me (volgens mij) nog steeds lief en al met al is het een superleuk resultaat geworden, dat heel goed past bij de Stichting! Het boekje bevat, behalve een voorwoord en introductie, 3 onderdelen: deel 1 bevat de speciaal voor het jubileum gecomponeerde liedjes, deel 2 bevat liedjes die docenten van en deelnemers aan de evenementen van de stichting konden aanleveren, en deel 3 bevat ‘klassiekers’ die vaak tijdens sessies worden gespeeld. Door het boekje heen staan her en der anekdotes die iets vertellen over waarom het betreffende liedje is geschreven / uitgekozen en/of wat de link ervan met Stichting Draailier & Doedelzak is.
En ja, ik heb zelf ook een liedje, dat ik voor Androneda schreef, aangeleverd, dus je vindt ‘De Cisthematische Scottish’ terug in deel 2!
(Interesse? We hebben meer exemplaren laten drukken dan er pre-orders waren en ik heb geen idee hoeveel er tijdens het weekend zelf van zijn verkocht, maar er zijn vast een aantal boekjes over, dus als je contact opneemt met Stichting Draailier & Doedelzak dan kunnen ze je meer vertellen over hoe je er eentje bemachtigt!)
In de avonden konden we zoals gebruikelijk genieten van luisterconcerten en lekker dansen op de muziek van balfolkbands – extra veel dankzij de extra dag, wat heel leuk was maar natuurlijk nóg een nacht met veel te weinig slaap betekende. Ik heb er geen enkele nacht voor half 1 in gelegen, met een uitschieter tot 2 uur, en dan heb ik slechts één van de drie avonden met de sessie meegespeeld… Gezien het feit dat je in zo’n slaapzaal structureel geen oog dicht doet vanwege laat binnenvallende mensen, snurkers en een vreemde omgeving, heb ik geen idee hoe ik het voor elkaar heb gekregen dagelijks mijn aandacht bij de workshop te houden (en hoe degenen die wél iedere avond het licht uit deden, dat volhielden).
Moe maar voldaan reden we maandag dus weer naar huis. De data voor volgend jaar én die van het jaar erop staan alweer in mijn agenda!