Lewis Carroll Genootschap symposium 2023

Afgelopen vrijdag was het weer zo ver: het jaarlijkse symposium van het Lewis Carroll Genootschap.

Ik vertrok met volgeladen auto naar Zaltbommel, want voorafgaand aan het symposium moest ik nog even 14 trekzakken, die vanuit Stichting Draailier & Doedelzak tijdelijk bij mij waren gestald, overdragen aan Wouter en na afloop zou ik gelijk doorrijden naar een LARP-evenement .  :roll:

We werden inmiddels traditioneel ontvangen met gebak met Carroll-gerelateerde opdruk. Jummie!

Ook was er wederom een boekenmarktje, doordat diverse aanwezigen boeken uit eigen collectie hadden meegenomen om te verkopen. Er werd enthousiast gesnuffeld in dozen en uiteraard is er ook bij mij het een en ander aan mijn vingers blijven plakken.

Er waren verder meerdere presentaties, zoals een hele interessante van prof. dr. Blom, bijzonder hoogleraar Klinische Psychopathologie, over het Alice in Wonderland-syndroom en de vraag of Lewis Carroll wellicht eraan leed.

Ook was er een opgenomen interview met Imme Dros, die recentelijk een nieuwe vertaling heeft geschreven van zowel “Alice’s Adventures in Wonderland” als “Through the Looking-Glass and what Alice found there”. Het was maar goed dat ze zichzelf te oud vond om naar het symposium te komen voor een live interview, want er was behoorlijk wat kritiek op diverse keuzes die ze bij het vertalen had gemaakt. Er was bijvoorbeeld verbazing en onbegrip voor de keuze om de vingerhoed die Alice in haar schortje vindt als prijs voor bij de caucusrace, te vervangen door een veiligheidsspeld. (“Want tegenwoordig weet niemand meer wat een vingerhoed is”, volgens Dros.) Nee, wij Carrollians slikken niet zomaar alles.  ;)

En we zijn ook creatief. Was er twee jaar geleden nog een bijzondere oplossing voor naar binnen schijnend zonlicht, ditmaal bleek het geluid van het opgenomen interview erg slecht en werd dit opgelost door een microfoon voor een aan de laptop aangesloten boxje te houden.  :lol:

En dan was er nog de quiz. De opdracht was om plaatjes van illustraties te koppelen aan de naam van de illustrator. Argh. Ik wist al dat ik hier niet goed op ging scoren, want ik heb geen interesse in alternatieve illustraties voor de Alice-boeken en heb me er dan ook nauwelijks in verdiept. Desondanks werd ik door de bedenkster van de quiz indringend aangekeken toen ze de uitslag ging communiceren en meedeelde dat ze wel zéér teleurgesteld was in “bepaalde mensen…”.  :oops:
Hee, in mijn verdediging: ik had ook nog eens de opdracht niet helemaal goed begrepen want ik dacht, gezien de opbouw van het antwoordvel, dat er van iedere illustrator 3 afbeeldingen waren en was dus begonnen met per naam 3 afbeeldingen te zoeken, terwijl ik beter gewoon per afbeelding een illustrator had kunnen achterhalen. Nou ja, je kunt niet overal goed in zijn.  :P

Helaas kon ik na afloop niet lang blijven hangen, want ik moest dus gelijk door naar een LARP, maar gelukkig heb ik ook in de pauzes even kunnen kletsen met oude bekenden en nieuwelingen. Want ja, er was gelukkig wat nieuwe aanwas! Hopelijk blijven zij hangen bij het Genootschap, want dat kunnen we wel gebruiken.

Pa’s boekpresentatie

Ik ben weer eens heel trots op mijn pappie. Een paar jaar geleden schreef hij een boek over Ulestraten (het dorp waar ik ben opgegroeid) in de Tweede Wereldoorlog. Dat was een dermate groot succes dat het opvolging verdiende en dus is hij de afgelopen drieënhalf jaar bezig geweest met het doorspitten van archieven en het houden van interviews met (oud)bewoners, om een nieuw boek te schrijven over hoe het dorp zich na die periode heeft ontwikkeld: “Van boerengemeenschap tot forensendorp”.

Het is een enorm dikke pil geworden (terwijl hij nog heel veel materiaal heeft geschrapt omdat het niet meer paste) en gisteravond was dan eindelijk de officiële boekpresentatie.

Pa deed het echt supergoed. Hij is basisschoolleraar geweest en dus is hij gewend voor een groep te spreken en de toehoorders geëntertaind te houden over een onderwerp. Het publiek hing bijna twee uur lang aan zijn lippen en er was voortdurend een geroezemoes in de zaal omdat mensen iemand herkenden op een oude foto of zich nog iets konden herinneren van wat er werd verteld over het verleden!

Dit boek was ook een klein beetje een familieprojectje: net als bij het vorige boek heeft mijn zusje de omslag ontworpen en ik heb de website voor de voorverkoop in elkaar gezet. Dit keer heb ik me ook bemoeid met de inhoud: ik heb alle hoofdstukken proefgelezen en pa advies gegeven over hoe hij de informatie nog beter kon structureren (want ik kan me goed voorstellen dat je op een gegeven moment zelf het overzicht kwijtraakt als je zoveel info hebt). Als dank werd ik aan het eind van de presentatie naar voren geroepen en kreeg ik officieel het eerste exemplaar uitgereikt! 😍

Daarna kon ik samen met mijn moeder, tante en vriendin van mijn moeder aan de bak, want we waren ook gecharterd om te helpen de vooraf bestelde boeken uit te delen aan de aanwezigen. Dat liep natuurlijk direct storm toen de presentatie was afgelopen, maar ma had het zeer efficiënt georganiseerd (ik heb het niet van een vreemde) en binnen no-time had iedereen een exemplaar in handen, dat daarna natuurlijk gesigneerd moest worden door de auteur. 😊

Er zijn al 370 exemplaren in de voorverkoop besteld en er gaan er gegarandeerd meer worden verkocht. Zo trots op mijn pappie!!

Historisch Merxem

Gisteren speelden we met De Soete Inval voor het eerst op Historisch Merxem, een festivalletje in een fort in het Belgische Merksem (bij Antwerpen). De eerste keer voor ons dat we daar waren, maar blijkbaar ook de allereerste keer dat er live muziek was in de kampementen. Ze hadden ons gezien op Quondam en behoorlijk wat moeite gedaan om geld bijelkaar te sprokkelen om ons ook naar hun evenement te halen. Wat een eer! Het was dan ook erg dankbaar om daar te spelen.

Het middeleeuwse terrein was heel klein – dermate klein dat we vanaf één speelplek gelijk het hele terrein van muziek konden voorzien. Rondlopen en op verschillende plekken spelen zoals we normaal gesproken deden, was dus geen optie daar. Hoewel muziek erg werd gewaardeerd door de deelnemers die er met hun tenten stonden, vermoedden we dat full-time doedelzakgeluid wat minder zou worden gewaardeerd, en aangezien het een multi-period-evenement bleek te zijn, besloten we tussendoor een paar keer te verkassen naar de andere velden. Want ook soldaten uit de Eerste Wereldoorlog en cowboys & indianen houden van muziek, toch? :-)

En inderdaad, dat deden ze. De soldaten betaalden ons dan ook navenant voor onze diensten.  :lol:

Al die verschillende tijdsperiodes gaf een heel leuk effect, zoals we vorig jaar al in Doorn constateerden. Want als je in een Vlaams cafétje, dat onderdeel is van het fort, even zit uit te blazen en er ineens een sergeant in Tweede Wereldoorlog-tenue binnen komt lopen, waan je je wel in ‘Allo ‘allo.  :lol:

Toch maakten we ons aan het begin van het evenement wat zorgen. Want het was niet alleen een historisch evenement, het was ook een soort dorpsfeest, inclusief open dag van verenigingen die in het fort gehuisvest waren. Er waren dus op andere plekken ook reusachtige carnavalspoppen en er blèrde muziek met heftige beats of zelfs gegrunt door boxen. De kampementen zouden om 18.00 uur sluiten voor publiek, maar daarna kon er nog gedronken worden op het terras bij dat cafétje in het fort. Daar was ook een podium en wij waren daar om 19.00 uur een uurtje ingepland. Tussen een dj en een piratenband in. Euhm…. We zijn sowieso al niet echt een podiumband en zou dat publiek nou echt op ons zitten te wachten…?

De tunnel naar de plek met het podium gaf al een bijzondere tijdsreizende sfeer…

Het podium waar wij die avond ook moesten spelen, nu nog bezet door een dj…

Op vrijdag hadden we een repetitie gepland staan en dus hebben we een deel van de repetitietijd besteed aan het nog snel in elkaar zetten van een podiumprogramma. Met succes, want het sloeg enorm aan! Tegen onze verwachting in was het publiek zeer enthousiast. Mede ingegeven door enige alcohol moet erbij worden gezegd. Het was dan ook een zeer bijzondere ervaring om te spelen voor stomdronken Vlaamse dorpelingen die voor het podium aan het dansen en meebrullen waren, terwijl ze tegelijkertijd bekers bier op hun hoofd probeerden te balanceren.  :roll:  :lol:
Maar hee, enthousiast publiek is enthousiast publiek! Er werd achteraf zelfs nog geroepen om een ‘encore’ en iemand moest en zou even met mij op de foto.  :D

Het zou dus best kunnen zijn dat we volgend jaar weer gevraagd worden.  :)

Dikke Tinne festival 2023

Het festivalseizoen loopt ten einde, maar we hebben toch nog een paar optredens met De Soete Inval, waaronder gisteren het Dikke Tinne festival in Hattem. De vorige keer was dat geheel in het water gevallen, maar nu was het 27 graden… pfff!

De groep was dan ook niet op z’n best. Naast dat iedereen het warm had, hadden we volgens mij allemaal te weinig of slecht geslapen, en dat was te merken. Ik was dan ook onder meer geïrriteerd dat we te laat arriveerden (we waren wel nog op tijd speelklaar, maar ik had graag eerst nog even een kopje thee willen drinken, naar het toilet gegaan en mijn spullen op de centrale locatie willen stallen), er was weer vanalles vergeten (kleding, een op een parkeerplaats achtergelaten klomp, een draailier-onderdeel) en stuk (ik heb het nooit een goed idee gevonden om de draailier onderin de bolderkar te leggen, maar hee, het is niet mijn instrument) waardoor we geen zangliedjes hebben kunnen spelen, en ook de gezondheid en fitheid van diverse groepsleden was niet optimaal. Gelukkig trok het in de loop van de middag wat bij en werd ook mijn humeur beter, waardoor we toch nog lekker hebben kunnen spelen.

En het in grote getale aanwezige publiek was heel enthousiast: zodra we noten produceerden stond er in no-time een menigte luisteraars om ons heen en vanaf terrassen werd herhaaldelijk “Muziek!!” of “Spelen!!” geroepen. Ook het winkelpersoneel waardeerde het als we voor hun panden gingen staan en de vrijwilligers vroegen of we vooral bij hen bij de ingang wilden blijven staan, omdat het publiek op die manier vrolijk werd verwelkomd. Dat hielp natuurlijk enorm.

foto door Tonie Welmers

Maar vandaag wordt een geen-mensen-dagje hoor… De afgelopen twee weken waren onwijs sociaal, met o.a. drie verjaardagsfeestjes (waaronder die van mezelf), drie etentjes en twee bioscoopjes, een bruiloft van 2 dagen, 4 dagen lang logees in huis, een optreden en ook weer gewoon de start van mijn coupeuseopleiding en bandrepetities. En werk.
Hoewel ik vroeger een introvert persoon was, ben ik inmiddels blijkbaar flink opgeschoven naar het midden van de schaal, want anders had ik dit nooit volgehouden (en leuk gevonden). Maar nu ga ik weer even lekker kluizenaren en aan mijn hobbyprojectjes werken!

Barbie in de bios

Vorig weekend gaf ik samen met Edwin een balfolkworkshop. Daarna babbelden we nog even.
Ik: “Ik dacht eerst dat Barbie niets voor mij was. Maar nu ik al die positieve verhalen van vrienden heb gehoord, wil ik de film misschien toch zien.”
Edwin: “Ja, ik eigenlijk ook!”
….
En dus was het logisch dat we ‘m samen alsnog gingen kijken 🙂

En omdat 3 keer uit eten in 8 dagen helemaal niet erg is, gingen we vooraf samen tapas eten aan de Waalkade. 😎

Bonuspunten voor Edwin, die in stemmig roze was verschenen. Ik blijk zo goed als geen roze in mijn kast te hebben, dus hield ik het bij roze bloemetjes, al had ik achteraf gezien mijn Cheshire Cat-jurk aan kunnen trekken. 🙂

De film bleek hilarisch, maar niet zó goed als ik had verwacht op basis van alle reacties van anderen.

Ik vond het knap dat ze de humor en de zeer serieuze ondertonen / boodschap zo goed hadden weten te balanceren. Maar soms vond ik de situaties iets té over the top zonder dat ik er een reden achter zag (zoals het domme gedrag van de directie in de achtervolging, maar misschien mis ik gewoon iets) en had van mij de setting iets meer uitgewerkt mogen worden (hoe en waarom is er nou die Barbiewereld en hoe werkt die connectie met de echte wereld?). Maar ik heb diverse hardop-schaterlach-momenten gehad.

Wat ik persoonlijk het beste vond aan de film waren de kostuums (tsja, beroepsdeformatie). De jaren ’80 rollerskate-outfits van Barbie en Ken waren spot-on. En de roze jurk van Weird Barbie was perféct in haar awkward pasvorm: precies zoals zo’n net niet bij die pop passende jurk vroeger op je pop hing, met een lompe horizontale naad op een onflatteuze plek en hoewel hij technisch paste, toch veel te wijd en puffy ogend! Dat is echt heel knap om te reproduceren.

Kortom, het was een vermakelijke én heel gezellige avond!

Receptenboekje

Mijn petekindje is alweer 7 jaar geworden. Het was dus ook weer tijd om een cadeautje van tante Lenny te bedenken.

Op het verlanglijstje stond onder andere ‘een koekjesbakset’. Dat leek me wel leuk om te geven. En daar kon ik dan een zelfgemaakt schortje bij geven! Net zoals ik al eens eerder voor de nichtjes van Mark had gemaakt. Maar Josh bleek al een schortje te hebben. Uiteraard, wat heeft het kind nog niet?? Nou… bedacht mijn hoofd ineens… een eigen receptenboekje! Dát had ze vast nog niet! In dat receptenboekje kon ik dan alvast diverse leuke koek- en ander gebaksrecepten stoppen, waarna ze het in de loop van de jaren zelf kan aanvullen met andere receptjes. Leuk, toch?

Dus bekleedde ik een suffe zwarte A5-klapper van de Hema met kaftpapier, washi-tape en mod podge (want het is echt onmogelijk om een leuk ogende klapper in dat formaat te vinden, zelfs online! :? ) en googlede ik naar kindervriendelijke bakreceptjes. Ik vond onder andere recepten voor vrolijke M&M-koekjes en… drollenkoekjes. Nou, als dat geen hit wordt, weet ik het ook niet meer! :lol:

Vervolgens ging ik volledig los met het inslaan van bijbehorende attributen, dus het cadeau is aangevuld met een enorme pot met koekjesuitstekers (101 stuks), een cakeblik, een slagroom-/garneerspuit en uiteraard een flinke hoeveelheid decoratie-meuk uit de supermarkt zoals sprinkles, decoratiestiften en kleurstof. Stuiteren doet ze immers toch al, dus een beetje extra suiker kan geen kwaad. En daar ben je tenslotte ook peettante voor. :roll:

Gelukkig bleek Josh er blij mee te zijn en ik vertrok dan ook pas weer van de verjaardagsvisite na een heeeele lange lieve knuffel. <3

Blue Beetle biosdate

Het was alweer een tijdje geleden dat Rick en ik ergens waren gaan eten en daarna naar de bios waren geweest. De laatste keer was ter compensatie van het feit dat ik niet naar Suus’ en Ricks verjaardagsfeestje kon komen. Nu kon hij niet op het mijne zijn, dus… nieuwe date! 😃

Wederom spraken we halverwege onze woonplaatsen af: in Den Bosch. Ditmaal aten we bij Shizen – dat zat namelijk lekker dicht in de buurt van de bioscoop en ze boden een bioscoopdiner, waardoor we goedkoper naar de film konden. Het bleek een all-you-can-eat sushirestaurant: stampvol mensen, maar gelukkig hadden we een tafeltje op een relatief rustig plekje, en het eten was oprecht lekker!

We hadden allebei niet zo’n behoefte aan een moeilijke film, dus had ik Blue Beetle voorgesteld: gewoon zo’n standaard superheldenfilm. We hadden er dan ook allebei geen enkele verwachting van, maar hij was echt wel grappig! Soms tot op het flauwe toe, en de dialogen waren niet altijd heel origineel, maar het was een vermakelijke avond. En we hadden de complete bioscoopzaal voor onszelf, dus we konden schaamteloos hardop commentaar leveren.

Ik moest wel rennen op de terugweg, want de film was om kwart voor 12 afgelopen en om 2 over 12 vertrok mijn laatste trein – en de bewering op de bioscoopwebsite dat het vanuit het station 5 minuten lopen was, bleek een leugen. 😛 Maar ik heb het gered en dus liep de avond nog goed af ook. 😃

Jipke-jas

In de zomerperiode wilde ik twee naaiprojectjes afronden: een Castlefest-outfit en een warme jas voor mijn LARP-personage Jipke. (Nou ja, eigenlijk ook dat Dickens-kostuum waar al bijna twee jaar stof voor in de kast ligt en waar ik tot nu toe alleen enkele onderdelen van heb afgemaakt, maar ik wist al dat dat niet realistisch ging zijn.) Want deze week is mijn coupeuse-opleiding weer begonnen en dat betekent: wekelijks veel huiswerk, waardoor ik niet aan mijn eigen naaiprojectjes toekom. Héél veel huiswerk zelfs, want ik lig achter en als ik in mei examen wil kunnen doen, moet ik in februari echt alle opdrachten af hebben om in te leveren. *Kreun*

Charm is eind september en dan is het zeker in de avonden behoorlijk fris als het spel buiten is, bijvoorbeeld in het bos. Tot nu toe droeg Jipke mijn sweatercoat – perfect voor haar qua stijl, maar niet zo heel warm helaas. Dus wilde ik een jas maken van fleece, die ook qua stijl bij haar past. Oftewel: kleurtjes!!  :D

En stukjes. Heel. Veel. Stukjes.  8O  Gelukkig ben ik iemand die gestructureerd werkt en keurig haar patroondelen labelt, anders was het meer een puzzel dan een naaiproject geworden…

Dit was dus ook zeker een goede oefening voor mijn opleiding! Het model heb ik namelijk zelf bedacht en het patroon dus ook helemaal zelf getekend! Ik dacht slim te zijn en een oefenopdracht voor de opleiding te combineren met deze jas, maar toen bleek dat de kraag die ik wilde maken toch nét een ander type kraag was dan degene die in mijn lesboek staat. Dus heeft de juf alvast een kopietje uit het lesboek van een volgende opleidingsmodule voor me gemaakt, waar wel het juiste type kraag in stond. Ach ja, heb ik die ook alvast eens gemaakt.  :)

Na het naaien van heul veul naadjes was dit het resultaat:

Omdat ik al die naadjes niet genoeg werk vond, heb ik ze ook nog eens allemaal opengestikt. Omdat fleece nogal dik is en ze daardoor mooi plat zouden blijven liggen, maar ook als onderdeel van het design: rood doorstikgaren op het groene fleece, groen doorstikgaren op het rode fleece voor een leuk contrast. Waarna bleek dat het garen volledig wegviel in het dikke fleece en je de kleurtjes alleen ziet als je met je neus bovenop de stof zit. Snik.

Het gele bolletjesrandje onderaan was niet oorspronkelijk gepland, maar toen ik online de houtje-touwtje-knoopjes wilde bestellen, bleek ik niet boven de minimale bestelwaarde uit te komen en heb ik dat bolletjesband ook maar in mijn mandje gemikt, want slechts drie kleurtjes was eigenlijk wel een beetje saai en ik wilde de fleece sowieso niet zomen om te voorkomen dat de boel te dik zou worden.
Omdat één geel randje wel wat weinig was, heb ik de koordjes voor de houtje-touwtje-knopen van garen in vergelijkbaar geel gemaakt:

Maar ik vind de boel nog steeds niet in balans, dus ik wil ook nog bolletjesband aan de achterkant van de kraag gaan stikken (maar uiteraard heb ik daarvoor niet genoeg besteld dus nu moet ik wachten op een nieuwe levering – maar ik had geen zin om te wachten met de blogpost en bovendien heb ik momenteel dus weer niet genoeg om aan het minimale bestelbedrag te komen  ;) ).

Die houtje-touwtje-knoopjes bleken overigens een compleet andere kleur te hebben dan op het plaatje in de webshop leek, dus daar ben ik eigenlijk niet zo blij mee. Maar goed, die kan ik ooit nog wel eens vervangen als ik exemplaren van een betere kleur tegenkom. Van de andere kant: bij Jipke mag het wel een beetje eclectisch zijn.  :)

Waar ik ook niet heel tevreden over ben, is hoe de strookjes aan elkaar zitten. Het lijkt onderaan overal een beetje te trekken, maar ik heb het echt niet heel scheef genaaid? Ik heb Juf ernaar laten kijken en zij kon ook niet direct de vinger op de juiste plek leggen. Met een beetje trekken aan de stukjes ging de boel rechter hangen, maar er is altijd wel ergens een stukje dat lijkt te trekken als je een ander gladstrijkt.

Met de mouwen was ik dermate ontevreden dat ik de boel zowat geheel uit elkaar heb getornd en opnieuw in elkaar heb gezet. Ik vond ze onderaan namelijk veel te wijd en dat uitlopende deeltje was ook veel te wijd, dus dat heb ik allemaal zitten innemen. En dus weer opnieuw moeten doorstikken. Vandaar dat ik al met al redelijk wat tijd heb besteed aan deze jas. Maar hij is in ieder geval op tijd af voor het evenement en ditmaal ga ik het dus ‘s avonds en ‘s nachts niet koud hebben!

Bestede tijd: zo’n 33 uur (exclusief patroontekenen, wat ik deels tijdens mijn les heb gedaan, en koord maken)
Kosten: €25,40 (in totaal 3 meter stof voor €18,75, plus bolletjesband en houtje-touwtje-knopen. Garen en koord had ik nog liggen.)

Twee keer vieren!

Wat was mijn verjaardag gisteren leuk! ^_^

De ochtend begon een beetje sip met donkere lucht, regen en onweer, in combinatie met het huis schoonmaken, wasjes draaien, boodschappen doen en _heel_ _veel_ eten en snacks alvast klaarmaken, maar daarna kon ik lekker gaan zitten en genieten van al het leuke bezoek! En tegen verwachting in hebben we ‘s middags zelfs buiten in de tuin kunnen zitten! (Waarna vervolgens héél snel al het meubilair en de drankjes onder het afdakje gezet moesten worden om het te redden van een nieuwe stortbui  :P )

Vanaf 3 uur ‘s middags tot 1 uur ‘s nachts is er bezoek over de vloer geweest en iedereen kwam en ging heel geleidelijk, zodat er de hele dag door een fijne hoeveelheid mensen aanwezig was. Superleuk om allerlei verschillende connecties bij elkaar te zien: er waren familieleden, LARP-ers, muzikanten, buren, een oud-collega… (maar de balfolkers ontbraken want die zitten allemaal op Boombal. ;-) ) En de leeftijdscategorie liep van halverwege de 20 tot halverwege de 70! (Vanaf 7 jaar zelfs, als je mijn kleine nichtje meetelt  :P ) Maar het minglede allemaal heel goed. Op dagen zoals deze realiseer ik me nog eens extra goed hoe gezegend ik ben met zoveel leuke vrienden en familie. <3

Het was dermate gezellig dat ik vergeten ben om foto’s te maken, dus jullie moeten het helaas zonder doen.

En dan komt nu de zware taak van het opeten van alle kliekjes… Want zoals ieder jaar heb ik bij het maken en bestellen van de boodschappen keurig de juiste hoeveelheid ingeschat voor de verwachte hoeveelheid bezoekers en mee-eters, waarna ik in de ochtend ben gaan panic shoppen in de supermarkt omdat ik zeker weten VEEL TE WEINIG ETEN had!!! Zucht. Oh, en voor de volgers van mijn Facebook-pagina: nee, ik heb geen extra springvorm gekregen, dus dat gaat volgend jaar óók opnieuw mis.  :roll:  :lol:

Mechteld ten Ham 2023

Vandaag mochten we met De Soete Inval spelen op het Mechteld ten Ham-weekend in ‘s-Heerenberg. Leuk om daar weer eens te zijn, want het was rondom Huis Bergh, waar ik in 2015 al eens met mijn oude re-enactmentgroep had gestaan, en hetzelfde evenement waar ik in 2016 met Tweedledum & Tweedledee heb gespeeld!

Het weer was gelukkig een stuk beter dan die laatste keer, hoewel het nu juist loeiwarm was. Maar er waren een hoop schaduwplekjes, waar we erg dankbaar voor waren, dus hebben we geen enkele keer in de brandende zon hoeven te staan spelen.

Vooraf was er wel wat onduidelijkheid over de tijdsperiode. Ik kon me herinneren dat het er bij het Mechteld ten Ham-evenement niet zo heel historisch correct aan toe ging (lees: veel theatergroepen, die niet noodzakelijk bezig zijn met zich verdiepen in de kledingstijl van weleer, plus een braderie die direct aansluitend naast het evenement plaatsvindt), dus heel veel maakte het niet uit, maar ik vind het toch belangrijk om zelf in ieder geval zo veel mogelijk mijn best te doen om in het plaatje te passen. Ik herinnerde me behoorlijk wat ‘middeleeuwse’ outfits, maar in de briefing stond dat het verhaal van de heksenverbranding van Mechteld, zich begin 1600 afspeelde. En da’s toch écht geen middeleeuwen meer! Dus wat moesten we aantrekken? Uiteindelijk besloten we toch maar op z’n 17e eeuws te gaan. Ter plekke aangekomen bleek het een vergaarbak van vanalles: middeleeuws, 17e eeuws, fantasy… En gebruikte de organisatie zelf regelmatig het woord ‘middeleeuws’. Er was dit jaar zelfs een klein middeleeuws kampement toegevoegd! Bij navraag aan de organisatie bleek dat ze er ‘een historisch evenement’ van wilden maken en dus ook vroegere periodes dan die van de heksenverbranding welkom waren. Ah. Weten we dat voor de volgende keer…

Vandaag was daardoor wel eindelijk de vuurdoop van mijn 17e eeuwse kostuum! Voor de start van het festivalseizoen had ik er hard aan genaaid, zodat ik niet meer iets zou hoeven te lenen als we weer geboekt zouden worden voor een evenement in die periode. Zul je uiteraard zien: de paar keer dat dat gebeurde, ging ik niet mee… Had ik bijna de boel voor niets genaaid! Maar nu kon ik het kostuum dus alsnog aan. Nou ja, zonder de losse mouwen of het jack, daar was het uiteraard veel te warm voor.
Gelukkig heeft alles zich heel goed gehouden! Ook het hoofdkapje is erg goed blijven zitten, dankzij de haarklemmetjes die ik er stiekem in heb genaaid (al heb ik er gedurende het grootste deel van de dag mijn rieten hoed overheen gedragen tegen de zon). Het oorijzer irriteert mijn oren wel een beetje, dus ik moet kijken of een beetje bijbuigen gaat helpen. Alleen blijft mijn korte haar aan de achterkant helaas er onderuit pieken, aangezien het echt te kort is om een knotje te maken – zelfs een staartje is een uitdaging. Nou ja, het zij zo.

Er waren ook weer een hoop bekende mede-artiesten, zoals muziekgroep Slag ende Stoot en het Straattheater van Plezier, met onder andere Martin en Jan-Willem – die laatste had ik gisteravond nog gezien, omdat hij in Nijmegen een terrasconcert gaf waar ik heen was gegaan. :-D Tijdens een van onze pauzes kreeg ik van hem zelfs een romantische serenade (jawel, muzikanten maken soms ook muziek voor mede-muzikanten  :D  ) en aan het eind van het evenement hebben we met Slag ende Stoot de dag muzikaal afgesloten door middel van een gezamenlijk optreden. Superleuk om te doen!

Maar mijn oren piepen nu wel een beetje… bandgenootje Alexandra heeft een gaita (een Spaanse doedelzak) en die is behoorlijk hard. En ook trommels kunnen behoorlijk hard. En aan het eind van de dag, toen we samenspeelden met de andere groep, trokken de anderen allemaal hun C-doedelzakken tevoorschijn, omdat Cora geen G-doedelzak heeft, en die krengen zijn niet alleen hard maar ook nog eens hoog en scherp! Aangezien ik aan het begin van de middag al wenste dat ik oordopjes mee had genomen, ga ik dat vanaf nu misschien maar structureel doen, want ook al spelen we buiten, als je tussen andere muzikanten in staat gaat het nog steeds hard, zeker wanneer je in een stadscentrum speelt in plaats van op een weiland! Gelukkig biedt ook mijn 17e eeuwse outfit de mogelijkheid om ze in te doen zonder dat het bezoekers opvalt.

Ben trouwens wel een beetje trots op mezelf: ik heb namelijk geen C-doedelzak, dus toen we met z’n allen samen moesten spelen was ik de enige die op een G-doedelzak speelde en moest ik alle liedjes ter plekke transponeren. (Voor de niet zo muzikaal onderlegden onder ons: op een C-doedelzak kun je een liedje op precies dezelfde manier spelen als dat je het op een G-doedelzak speelt, en dan klinkt die gewoon een stukje hoger. Maar als ik op mijn G-doedelzak datzelfde liedje een paar noten hoger wil spelen, zodat ik hetzelfde speel als de rest, moet ik andere vingers gebruiken.) Maar het lukte me heel goed! Zelfs al speelden ze één van de nummers ineens dubbel zo snel als wij ‘m met ons groepje speelden…  :roll:

Nog een verrassend moment: toen we op een gegeven moment op het binnenplein van huis Bergh wilden spelen, was daar al een draailierspeler bezig. Dus ik ging even naar hem toe om af te stemmen wie wanneer ging spelen, zodat we elkaar niet in de weg zouden zitten. “Nou”, grapte hij: “jullie mogen nu spelen, maar alleen omdat jij een doedelzak hebt en die instrumenten vriendjes zijn met draailieren!” En vervolgens: “Zeg, kun jij toevallig ook dit spelen?” waarna hij (een poging tot) ‘Thunderstruck’ op zijn draailier begon te spelen. “Dat is van ACDC”, voegde hij toe. Hmm, can I…??  8-)  :lol:

Het was dus wederom een geslaagde, muzikale dag! Hopelijk worden we volgend jaar weer uitgenodigd.