Gisteren speelden we met De Soete Inval voor het eerst op Historisch Merxem, een festivalletje in een fort in het Belgische Merksem (bij Antwerpen). De eerste keer voor ons dat we daar waren, maar blijkbaar ook de allereerste keer dat er live muziek was in de kampementen. Ze hadden ons gezien op Quondam en behoorlijk wat moeite gedaan om geld bijelkaar te sprokkelen om ons ook naar hun evenement te halen. Wat een eer! Het was dan ook erg dankbaar om daar te spelen.

Het middeleeuwse terrein was heel klein – dermate klein dat we vanaf één speelplek gelijk het hele terrein van muziek konden voorzien. Rondlopen en op verschillende plekken spelen zoals we normaal gesproken deden, was dus geen optie daar. Hoewel muziek erg werd gewaardeerd door de deelnemers die er met hun tenten stonden, vermoedden we dat full-time doedelzakgeluid wat minder zou worden gewaardeerd, en aangezien het een multi-period-evenement bleek te zijn, besloten we tussendoor een paar keer te verkassen naar de andere velden. Want ook soldaten uit de Eerste Wereldoorlog en cowboys & indianen houden van muziek, toch?

En inderdaad, dat deden ze. De soldaten betaalden ons dan ook navenant voor onze diensten.  

Al die verschillende tijdsperiodes gaf een heel leuk effect, zoals we vorig jaar al in Doorn constateerden. Want als je in een Vlaams cafétje, dat onderdeel is van het fort, even zit uit te blazen en er ineens een sergeant in Tweede Wereldoorlog-tenue binnen komt lopen, waan je je wel in ‘Allo ‘allo.  

Toch maakten we ons aan het begin van het evenement wat zorgen. Want het was niet alleen een historisch evenement, het was ook een soort dorpsfeest, inclusief open dag van verenigingen die in het fort gehuisvest waren. Er waren dus op andere plekken ook reusachtige carnavalspoppen en er blèrde muziek met heftige beats of zelfs gegrunt door boxen. De kampementen zouden om 18.00 uur sluiten voor publiek, maar daarna kon er nog gedronken worden op het terras bij dat cafétje in het fort. Daar was ook een podium en wij waren daar om 19.00 uur een uurtje ingepland. Tussen een dj en een piratenband in. Euhm…. We zijn sowieso al niet echt een podiumband en zou dat publiek nou echt op ons zitten te wachten…?

Op vrijdag hadden we een repetitie gepland staan en dus hebben we een deel van de repetitietijd besteed aan het nog snel in elkaar zetten van een podiumprogramma. Met succes, want het sloeg enorm aan! Tegen onze verwachting in was het publiek zeer enthousiast. Mede ingegeven door enige alcohol moet erbij worden gezegd. Het was dan ook een zeer bijzondere ervaring om te spelen voor stomdronken Vlaamse dorpelingen die voor het podium aan het dansen en meebrullen waren, terwijl ze tegelijkertijd bekers bier op hun hoofd probeerden te balanceren.    
Maar hee, enthousiast publiek is enthousiast publiek! Er werd achteraf zelfs nog geroepen om een ‘encore’ en iemand moest en zou even met mij op de foto.  

Het zou dus best kunnen zijn dat we volgend jaar weer gevraagd worden.  

Vandaag mochten we met De Soete Inval spelen op het Mechteld ten Ham-weekend in ‘s-Heerenberg. Leuk om daar weer eens te zijn, want het was rondom Huis Bergh, waar ik in 2015 al eens met mijn oude re-enactmentgroep had gestaan, en hetzelfde evenement waar ik in 2016 met Tweedledum & Tweedledee heb gespeeld!

Het weer was gelukkig een stuk beter dan die laatste keer, hoewel het nu juist loeiwarm was. Maar er waren een hoop schaduwplekjes, waar we erg dankbaar voor waren, dus hebben we geen enkele keer in de brandende zon hoeven te staan spelen.

Vooraf was er wel wat onduidelijkheid over de tijdsperiode. Ik kon me herinneren dat het er bij het Mechteld ten Ham-evenement niet zo heel historisch correct aan toe ging (lees: veel theatergroepen, die niet noodzakelijk bezig zijn met zich verdiepen in de kledingstijl van weleer, plus een braderie die direct aansluitend naast het evenement plaatsvindt), dus heel veel maakte het niet uit, maar ik vind het toch belangrijk om zelf in ieder geval zo veel mogelijk mijn best te doen om in het plaatje te passen. Ik herinnerde me behoorlijk wat ‘middeleeuwse’ outfits, maar in de briefing stond dat het verhaal van de heksenverbranding van Mechteld, zich begin 1600 afspeelde. En da’s toch écht geen middeleeuwen meer! Dus wat moesten we aantrekken? Uiteindelijk besloten we toch maar op z’n 17e eeuws te gaan. Ter plekke aangekomen bleek het een vergaarbak van vanalles: middeleeuws, 17e eeuws, fantasy… En gebruikte de organisatie zelf regelmatig het woord ‘middeleeuws’. Er was dit jaar zelfs een klein middeleeuws kampement toegevoegd! Bij navraag aan de organisatie bleek dat ze er ‘een historisch evenement’ van wilden maken en dus ook vroegere periodes dan die van de heksenverbranding welkom waren. Ah. Weten we dat voor de volgende keer…

Vandaag was daardoor wel eindelijk de vuurdoop van mijn 17e eeuwse kostuum! Voor de start van het festivalseizoen had ik er hard aan genaaid, zodat ik niet meer iets zou hoeven te lenen als we weer geboekt zouden worden voor een evenement in die periode. Zul je uiteraard zien: de paar keer dat dat gebeurde, ging ik niet mee… Had ik bijna de boel voor niets genaaid! Maar nu kon ik het kostuum dus alsnog aan. Nou ja, zonder de losse mouwen of het jack, daar was het uiteraard veel te warm voor.
Gelukkig heeft alles zich heel goed gehouden! Ook het hoofdkapje is erg goed blijven zitten, dankzij de haarklemmetjes die ik er stiekem in heb genaaid (al heb ik er gedurende het grootste deel van de dag mijn rieten hoed overheen gedragen tegen de zon). Het oorijzer irriteert mijn oren wel een beetje, dus ik moet kijken of een beetje bijbuigen gaat helpen. Alleen blijft mijn korte haar aan de achterkant helaas er onderuit pieken, aangezien het echt te kort is om een knotje te maken – zelfs een staartje is een uitdaging. Nou ja, het zij zo.

Er waren ook weer een hoop bekende mede-artiesten, zoals muziekgroep Slag ende Stoot en het Straattheater van Plezier, met onder andere Martin en Jan-Willem – die laatste had ik gisteravond nog gezien, omdat hij in Nijmegen een terrasconcert gaf waar ik heen was gegaan. Tijdens een van onze pauzes kreeg ik van hem zelfs een romantische serenade (jawel, muzikanten maken soms ook muziek voor mede-muzikanten    ) en aan het eind van het evenement hebben we met Slag ende Stoot de dag muzikaal afgesloten door middel van een gezamenlijk optreden. Superleuk om te doen!

Maar mijn oren piepen nu wel een beetje… bandgenootje Alexandra heeft een gaita (een Spaanse doedelzak) en die is behoorlijk hard. En ook trommels kunnen behoorlijk hard. En aan het eind van de dag, toen we samenspeelden met de andere groep, trokken de anderen allemaal hun C-doedelzakken tevoorschijn, omdat Cora geen G-doedelzak heeft, en die krengen zijn niet alleen hard maar ook nog eens hoog en scherp! Aangezien ik aan het begin van de middag al wenste dat ik oordopjes mee had genomen, ga ik dat vanaf nu misschien maar structureel doen, want ook al spelen we buiten, als je tussen andere muzikanten in staat gaat het nog steeds hard, zeker wanneer je in een stadscentrum speelt in plaats van op een weiland! Gelukkig biedt ook mijn 17e eeuwse outfit de mogelijkheid om ze in te doen zonder dat het bezoekers opvalt.

Ben trouwens wel een beetje trots op mezelf: ik heb namelijk geen C-doedelzak, dus toen we met z’n allen samen moesten spelen was ik de enige die op een G-doedelzak speelde en moest ik alle liedjes ter plekke transponeren. (Voor de niet zo muzikaal onderlegden onder ons: op een C-doedelzak kun je een liedje op precies dezelfde manier spelen als dat je het op een G-doedelzak speelt, en dan klinkt die gewoon een stukje hoger. Maar als ik op mijn G-doedelzak datzelfde liedje een paar noten hoger wil spelen, zodat ik hetzelfde speel als de rest, moet ik andere vingers gebruiken.) Maar het lukte me heel goed! Zelfs al speelden ze één van de nummers ineens dubbel zo snel als wij ‘m met ons groepje speelden…  

Nog een verrassend moment: toen we op een gegeven moment op het binnenplein van huis Bergh wilden spelen, was daar al een draailierspeler bezig. Dus ik ging even naar hem toe om af te stemmen wie wanneer ging spelen, zodat we elkaar niet in de weg zouden zitten. “Nou”, grapte hij: “jullie mogen nu spelen, maar alleen omdat jij een doedelzak hebt en die instrumenten vriendjes zijn met draailieren!” En vervolgens: “Zeg, kun jij toevallig ook dit spelen?” waarna hij (een poging tot) ‘Thunderstruck’ op zijn draailier begon te spelen. “Dat is van ACDC”, voegde hij toe. Hmm, can I…??    

Het was dus wederom een geslaagde, muzikale dag! Hopelijk worden we volgend jaar weer uitgenodigd.