Collecteweek

Voor de derde maal gaf ik me op om te collecteren voor de Dierenbescherming. Eigenlijk had ik deze week heel weinig tijd: vanwege Omen kan ik niet op vrijdag en zaterdag collecteren en moest ik het doen met de avonduren doordeweeks. Niet ideaal, want ik ben pas om zes uur thuis en veel mensen doen ‘s avonds de deur niet meer open. Maar alle beetjes helpen, dus beter een kleine opbrengst dan geen opbrengst, besloot ik.

imageJammer genoeg is de organisatie in onze wijk niet zo optimaal. Afgelopen jaren liep het al niet goed en dit jaar ging het weer verkeerd. Ik werd gebeld dat ze donderdag de collectebus en bijbehorende benodigdheden langs zouden komen brengen. Waarop ik vertelde dat ik die dag moest werken en vanwege een congres pas laat thuis zou zijn. Geen probleem volgens de man, dan kwam hij gewoon vrijdag of zaterdag langs.

Maar op zondag, de eerste dag van de collecteweek, had ik nog steeds niets in huis. En ik had ook geen contactgegevens van de wijkcoördinator. Na een mailtje aan de Dierenbescherming Nijmegen-Den Bosch nam hij gelukkig weer contact met me op. Hij had na ons telefoontje genoteerd dat ik dit jaar geen tijd had en niet zou collecteren. Wut??
Maar goed, uiteindelijk ontving ik maandagavond alsnog de spullen.

Andere jaren zat daar altijd een plattegrondje bij. Nu stonden de straten van mijn route op mijn legitimatiekaartje geschreven. En waar ik voorgaande keren zowat de hele wijk kon rondlopen, stonden er nu maar 6 straten op. Misschien dat de rest van ‘mijn’ wijk was vergeven aan anderen, omdat ze dachten dat ik niet kon?

In ieder geval was dit zeer te overzien: die zes straten deed ik in nog geen drie uur!

Het is alleen niet heel bevredigend, want ik heb het gevoel dat ik amper iets heb opgehaald (ook al is de collectebus loodzwaar vanwege al dat gedumpte kleingeld). Bovendien kan ik het opgehaalde bedrag (waar je altijd achteraf over wordt geïnformeerd) zo niet vergelijken met het bedrag van voorgaande jaren.
Mocht ik volgend jaar weer zo’n kleine route krijgen, dan ga ik alle huizen noteren waar niemand open deed, om het op een andere dag nogmaals te proberen. Daar heb ik dan namelijk wel weer tijd voor.

De deuren langsgaan is best leuk, want je maakt heel wat mee. De meest memorabele situaties wil ik jullie dan ook niet onthouden.
Het begint altijd met mijn:

“Goedenavond, ik kom collecteren voor de Dierenbescherming!”

En vervolgens…

“…………Hm. Vooruit dan maar.”
(Op de achtergrond:) “Wie is dat?”
“De Dierenbescherming!”
(Op de achtergrond:) “Nou, dan hebbe ze pech!”

Of…

“Oh, dat moet ik even aan mijn vrouw vragen.”

“Maar ik heb niks met dieren.”

(Vrouw steekt hoofd uit het keukenraam:)
“Er is niemand thuis. Ik ben aan het koken.”
(Nee, ik snap ‘m ook nog steeds niet)

“Ah, de Dierenbescherming! Ja, ik heb ook dieren. Ik heb een parkiet. Kijk, die staat hier onder de trap. Vind ik wel zielig, want hij staat nu zo op de tocht. Maar mijn huisgenoten zijn allergisch, dus hij kan niet boven. [Bla bla bla…..]
Oh wacht, ik zal wat geld pakken.”

En de meest hilarische:
“Ruik jij zo naar pizza?”

Nogal verwarrend was het huis waar een klein jochie de deur opende.
Ik: “Hoi, ik kom collecteren voor de Dierenbescherming!”
Jochie: …
Ik: “…Is je vader of moeder thuis?”
Jochie: “Nee.”
Ik: “Okee… Ben je alleen thuis dan?”
Jochie: “Nee.”
Ik: …
Jochie: …
(Op de achtergrond:) “Wie is daar?”
Ik: “Ik kom collecteren voor de Dierenbescherming!”

(Op de achtergrond:) “Wie is daar??”
Ik: “Ik kom COL-LEC-TE-REN voor de Die-ren-be-scher-ming!!”

Waarop eindelijk een oudere man aan de deur verschijnt, ik mijn verhaal voor de vierde keer mag doen, en vervolgens zonder geld weggestuurd word. Zucht.

De buren waren ook heel gezellig. Een dame op leeftijd stond me te woord en liet me even alleen om geld te halen. Vanuit de woonkamer hoorde ik haar roepen: “Ik ben niet gek!”
Ze komt terug, geeft me vriendelijk geld en sluit de deur. En vuurt per direct een gigantische scheldkannonade af op haar man, die ik net niet woordelijk kan verstaan. Right.

Dan één van de laatste huizen. Wederom wat oudere mensen; die blijven blijkbaar bijzonder.
Een vrouw doet open en meldt me dat ik hier niet mag collecteren, omdat het een woonvorm is. Okee…?
Enigszins verward loop ik door, waarop de tweede deur van het pand open gaat en er een opaatje naar buiten sneakt, die met zijn vinger op zijn lippen wat geld in mijn collectebus gooit. “Niets zeggen hoor! Ze zijn hier zo streng.”

Aww… Ik zou volgend jaar eigenlijk moeten gaan collecteren voor de zielige onderdrukte oudjes.

Gerelateerde posts

3 comments

  1. Afke says:

    ja, ik ken het. Ik collecteer voor Longfonds, Stichting Verstandelijk gehandicapten en Maag-Lever-Darm Stichting. kwade mensen als iemand j ein de flat heeft gelaten – ja, zeg, kan ik ook niet helpen dat iemand WEL wat wil geven :D. Opvoedkundig bezig zijn voor peuters, jong geleerd met duppies is oud gedaan met euro’s hoop ik dan maar. En de topper dit jaar “ik geef maar een stuiver omdat de grote bazen graaien”. Kan ik ook niets aan doen, ik had nog net de beleefdheid om neit t zeggen: stop hem maar waar de zon niet schijnt, zit u vast gemakkelijker van. Beleefdheid kost nu eenmaal niets, hè

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.