Ken je dat? Dat je LARPt met mensen waarvan je denkt dat je heel goed met ze op zou kunnen schieten, maar buiten de LARP-evenementen zie je ze eigenlijk nooit. Ze zitten net niet in je vaste kringetjes, wonen ver weg, of wat dan ook. Superzonde eigenlijk.

Dus deed ik iets engs.

Ik vroeg wat mensen van Orenda of ze een keer wat leuks wilden gaan doen.

“Ja maar”, zei het stemmetje in mijn hoofd: “hoe bepaal je dan wie je uitnodigt? Straks denken de andere mensen dat je hen niét leuk vindt. Of misschien vinden de mensen die je uitnodigt dat wel raar.”

Maar ik schoof het stemmetje aan de kant en deed het toch.

Waar zou ik ze dan voor uitnodigen? Hmm.
Idee! Ik wilde al heel lang eens de Alice in Wonderland-escape room in Enschede doen. Ik had het al tweemaal voorgesteld als activiteit voor de Heksengodinnen, maar uiteindelijk werd het, mede door de afstand, toch steeds wat anders. Maar als ik iets echt wil, dan regel ik dat het gebeurt. En hier was mijn kans!
Het was bovendien een mooie knik richting onze gezamenlijke LARP, waar ik Alice uit Wonderland speel. Tijdens het laatste evenement waren mijn en Bertine’s personage daadwerkelijk achtergebleven in Wonderland. Zou het niet leuk zijn om deze ontmoeting dan als thema ‘Haal Alice terug uit Wonderland’ te geven? Jaaa!

Dus nodigde ik 10 mensen uit, er volledig vanuitgaand dat sommigen mijn uitnodiging om wat te gaan doen zouden afslaan, of dat ze Enschede te ver rijden zouden vinden.

Iedereen bleek enthousiast! :-O

De datumprikker gooide uiteraard wat roet in het eten, waardoor uiteindelijk toch, zoals verwacht, slechts de helft overbleef. Nou ja, zo pasten we in ieder geval met z’n allen in dezelfde escape room.

Vandaag was het zo ver. We ontmoetten elkaar in lunchtentje ‘Fabels’ (om in het thema te blijven ), waar we eerst onze buikjes vulden.

Vervolgens staken we de straat over naar de escape room.

Ik had mezelf voor de gelegenheid in mijn Alice in Wonderland-jurkje gehesen. In een last-minute ingeving had ik twee Tweedledum & Tweedledeepetjes, een tweetal shirts met Wonderland-opdruk, en het jasje van mijn Cheshire Cat pyjama in een tas gegooid en meegenomen. Het waren allemaal LARP-ers, wie weet, toch?

En jawel! Bertine had uit zichzelf al een tas met Alice-opdruk meegenomen en diverse van mijn items werden aangetrokken.

De escape room was zoals verwacht erg mooi in het thema opgetuigd. Ik spotte zelfs de deurknop die ik ook in mijn bezit heb!

Uiteraard mag ik er niet veel over zeggen omdat dat spoileren zou zijn, maar de puzzels vond ik erg leuk. Ondanks dat we met z’n zessen waren, kreeg je toch bijna alles mee van wat er werd gedaan. Alleen de mobiele telefoon die we op een gegeven moment moesten gebruiken vond ik een beetje jammer, want dat deed wel af aan de Wonderland-sfeer.

Het was hier goed geregeld qua hints: we kregen een telefoon mee, die afging als er een hint beschikbaar was. En we konden zelf ook bellen om hints. Maar we mochten het ding ook volledig negeren. Het was onze insteek om het zonder enige hint te doen, maar we hebben uiteindelijk één keer moeten bellen.

Helaas bleek de ruimte niet geheel hufterproof. Of moet ik zeggen: LARP-er proof? :-X Het begon al met het feit dat we de automatisch achter ons dichtslaande deuren probeerden te blokkeren. Hee, misschien willen we nog wel terug naar deze kamer! Als we nou een aansteker tussen de deurpost steken? Eenmaal moest de medewerkster ons een per ongeluk uit de ruimte geschoten object terug komen overhandigen. En in de allerlaatste ruimte hadden we wat objecten van de muur gepulkt die niet verwijderd hadden mogen worden. (‘Niet verwijderd hadden moeten kunnen worden’, vonden wij.) Helaas voor ons betekende dat sloopwerk dat we de allerlaatste puzzel niet meer konden oplossen. Hadden we de boel laten hangen, dan hadden we het waarschijnlijk nét binnen de tijd kunnen redden! Maar helaas lukte het ons niet om uit Wonderland te ontsnappen (al betwijfel ik of ik en mijn personage dat nou zo erg vinden. ). En tsja, ‘maak het per ongeluk stuk terwijl je het probeert op te lossen’ is ook wel een beetje LARP-ers eigen, vrees ik…

Heel sneu was het niet hoor. De andere keren dat ik niet op tijd uit een escape room kwam, was ik altijd een beetje sip. Maar nu hadden we alle kamers kunnen zien én alle puzzels kunnen doen. Alleen de aller, allerlaatste was niet gelukt. Dus we hebben feitelijk optimaal van de beschikbare tijd en middelen geprofiteerd!

Na afloop grijnsden we dus nog steeds als een Cheshire Cat. En hebben we gezellig een drankje en een borrelhapje verorberd in het cafeetje.

Oh, ze hebben daar ook nog een kamer in het thema ‘Reis om de wereld in 80 dagen’ én eentje met thema ‘tijdmachine’. Dit schrééuwt er toch om dat we nogmaals met een Orendagroep langskomen…?