We worden met De Soete Inval structureel gevraagd voor kerstmarkten in Bourtange, die vaak in Charles Dickens-stijl zijn. Tot nu toe ging ik niet mee naar optredens in het verre noorden die maar één dagje duren, omdat dat relatief te veel vraagt aan reistijd en reiskosten. Maar ik kon voorspellen dat het incidenteel toch wel eens zou gaan voorkomen dat ik mee zou spelen. En ik dus een Dickens-kostuum nodig had. Pro-actief als ik ben, besloot ik daarom maar vast zo’n outfit te gaan naaien, want als het alsnog moest vlak voor een optreden, zou dat stress opleveren en daar houd ik niet van.

Dat was dik een jaar geleden. Ik bedacht destijds welke kostuumonderdelen ik wilde maken en in welke vorm. Ik kocht ook al stof. Met de intentie in november vast de boel in elkaar te zetten.

Then life happened.

Oftewel: een jaar later is die outfit, op de mantel na, nog steeds niet af en, drie keer raden, dit jaar ga ik wél een keer mee. Zucht. Dat is dus alsnog hard naaien om de outfit voor ons optreden af te krijgen.

Ik heb de afgelopen weken heel veel keuzes moeten maken, want al mijn plannen en to-do-lijst-dingen zijn gewoon onmogelijk in de beschikbare tijd te proppen. Eén van de concessies was deze Dickens-outfit: ik heb besloten alleen de goed zichtbare kostuum-onderdelen te maken (de mantel en de bonnet) en als het lukt, ook nog een periodecorrecte petticoat. Daaronder/-overheen draag ik gewoon mijn 1865’s rok en blouse, want ik vermoed dat helemaal niemand het gaat zien (laat staan deert) dat die aan de achterkant eigenlijk te lang is. (En ja, ik weet dat Dickens pas in 1870 overleed en dat technisch gezien kleding uit de 1860’s ook nog kan, maar in praktijk zie je toch vooral de stijl van rond 1840.)

Anyway. De mantel was dus al min of meer af (al heeft die wat issues die ik nog graag wil fixen) dus de enige echte must was de bonnet. (Nee, ik kan mijn andere bonnet hier echt niet voor gebruiken, want dat is niet alleen een 1860-model maar ook een zomerhoedje!)

De meeste mensen onder tijdsdruk zouden nu denken: “Joh, ik maak gewoon even snel een basismodel dat goed genoeg is voor komend evenement en dan kan ik later nog wel een echte mooie maken.” Maar ik ben niet de meeste mensen. Ik doe iets goed of ik doe het niet. Niet alleen uit principe en perfectionisme, maar ook omdat ik het zonde van het materiaal, geld en de tijd vind om iets te maken dat later opnieuw moet. Dus ging ik los.

Stap 1: Maak een proefmodel van karton om uit te vogelen hoe je de juiste vorm krijgt (nadat je je hebt verdiept in het bonnet-modebeeld van 1840 natuurlijk). Maak vervolgens een tweede proefmodel. Herhaal dit 32.492 keer totdat je eindelijk iets hebt dat werkt. (Grrrr, hoe moeilijk kan dit zijn?? :-S )

Stap 2: Knip deze vorm uit buckram en stik hoedendraad langs de rand voor versteviging.

Dit klinkt ook makkelijker dan het is. Goede buckram is nergens in Nederland te krijgen! De enige webwinkel waar ik het goede spul vond, mailde me na het plaatsen van mijn bestelling dat ze het, oeps, toch niet op voorraad hadden. Toen ik het daarna bij een hoedenmaakartikelenwebshop bestelde, bleek het spul dat zij leverden, zoals ik al vreesde, inderdaad veel te floppy te zijn. Dus heb ik uiteindelijk maar twee lagen over elkaar heen gelegd voor de extra stevigheid.

En ja, vroeger maakte ik mijn hoeden van vinyl, maar inmiddels heb ik meer budget en hoef ik niet meer zo cheap-ass mogelijk mijn materialen te scoren. Want een stuk vloerbedekking is toch best zwaar op je hoofd… (Oh, ik krijg ineens flashbacks naar mijn samuraiharnas van vinyl… XD )

Stap 3: Sluit de achterkant en naai stof tegen de buiten- en binnenkant.

Het schijnt dat je de ronde opening aan de achterkant niet hoeft te vullen met buckram. Dat blijft door het hoedendraad prima rond. Ik maakte dus alleen een decoratief stukje stof, door het te plooien. Dat stikte ik vast tegen het buckram en vervolgens stikte ik de stof, in dezelfde vorm als waarin ik het buckram knipte, tegen zowel de binnen- als buitenkant. (Tip 1: gebruik een gebogen naald voor de binnenkant. Tip 2: op sommige stukken wil je een naad erbij knippen om om te kunnen slaan, maar de randjes aan de voorkant kun je later beter afwerken met biaisband, om een hoop stoflagen over elkaar te voorkomen.)

Mooi hè, die stof? Een perfecte blauwtint en met een lichte glans. Het is een restant van mijn Victoriaanse badpak en lag dus nog gewoon in de kast!

Stap 4: Het is niet deugdelijk om je nek te laten zien, dus knip een lange lap stof, rimpel die aan één kant en stik ‘m aan de achterkant van de bonnet vast.

Bij nader inzien had ik misschien beter een bandje ofzo tegen de onderkant kunnen zetten dan ‘m te zomen, want de onderrand is nu wat stijfjes geworden, waardoor het strookje stof niet zo soepel valt.

Stap 5: Decoreer!

Je verwacht het misschien niet, maar dit is best een lastige stap! Ik had nog diverse fournituren in huis, maar niet voldoende. Dus kocht ik nog meer decoratiespul in de winkel, maar je weet pas echt wat je nodig hebt tegen de tijd dat je het gaat verwerken. Ik heb in de winkel vooral gekeken naar wat qua kleur bij mijn stof zou passen, maar om het uiteindelijke ontwerp te bepalen heb ik gewoon vanalles tegen de basisbonnet aangemikt op verschillende manieren om te bepalen wat het mooiste werd.

De regel: je blijkt altijd te weinig lengte te hebben gekocht van je linten en je hebt ook altijd vanalles over (maar dat gaat gewoon de kast in voor de volgende keer dat ik iets in elkaar wil improviseren!)

Stap 6: Naai linten (ik gebruikte ribsband) aan de binnenkant om onder je kin te knopen, en een bandje van links naar rechts net boven je oren, om te voorkomen dat de bonnet afzakt.

Want zo’n bonnet moet wel héél goed gebalanceerd zijn, wil die keurig op je hoofd blijven zitten met alleen de gestrikte linten onder je kin. Ik had bij het maken van het patroon er op gelet dat hij goed zat, maar zodra je er dingen tegenaan gaat stikken, verandert de balans. En ik zag het al helemaal gebeuren dat we tijdens het optreden de wind van voren krijgen en de kap (lees: windvanger) continu naar achteren wordt geblazen.

Blijkbaar losten ze het vroeger ook op door een soort diadeem-achtige constructie binnenin te naaien, of een bandje van velours erin te zetten dat door de wrijving tegen je hoofd het enigszins vasthoudt. Verder geldt ook: hoe meer je de voorkant opvult met meuk, hoe meer dat helpt om de boel te laten zitten.

Stap 7: Decoreer de binnenkant.

Je kunt vanalles in de opening verwerken, zoals bloemen of kantjes, maar ik opteerde voor het rimpelen van een perfect matchend crêpe-reststofje met zijde-look dat ik nog in mijn kast vond. (Ik verbaas me regelmatig wat ik daar allemaal in vind. Waar ik deze stof ooit voor heb gebruikt? Geen idéé!)

Het oorspronkelijke plan was om dit stukje stof tegen het veloursbandje aan te naaien zodat het één geheel werd, maar dat werkte niet zoals ik had bedacht en dus heb ik de achterkant ook gewoon tegen de binnenkant van de bonnet gestikt. (Note to self: de volgende keer een langere strook knippen, deze is eigenlijk net te kort geworden.)

Stap 8: Bewonder het eindresultaat!

Net echt, toch?

Nou ja, het model is historisch correct, de materialen niet. Aangezien ik nepbont heb gebruikt voor mijn mantel, ging het sowieso geen historisch correcte outfit worden. Maar het is zeker goed genoeg voor een Dickens-kerstmarkt!

Bestede tijd: 22,5 uur (inclusief het maken van het patroon)
Kosten: €40  (ong. €20 voor het buckram en de hoedendraad, ong. €20 voor de decoraties; de stofjes had ik nog liggen)

Deze bonnet heeft dus veel te veel tijd gekost gezien de tijd die ik eigenlijk heb om alles af te krijgen (oh ja, ik moet ook nog nieuw repertoire instuderen…), maar zoals ik al zei wilde ik geen concessies doen aan de mate van detail. Bovendien moest ik zowat alles met de hand stikken – er is nauwelijks een naaimachine aan te pas gekomen om deze hoed te maken, want dat werkt uiteraard niet met deze vorm en dit materiaal.

Maar ik ben wel blij met het eindresultaat! Nu maar hopen dat hij in praktijk ook goed werkt met de rest van de outfit en mijn hoofd lekker warm houdt (en mijn bourdonpijpen niet in de weg zit en het geluid niet te veel blokkeert en niet te veel tunnelvisie veroorzaakt zodat ik mijn bandgenoten niet meer zie en hoor… :-X ).