Achteraf gezien had ik natuurlijk diverse dingen anders gedaan rondom mijn nieuwe keuken, en had ik gewild dat mensen mij vooraf bepaalde dingen had verteld zodat ik het niet allemaal zelf had moeten uitzoeken. Voor wie na mij komt: hierbij wat inzichten die ik heb opgedaan en andere tips!

Het uitzoeken van een nieuwe keuken

Als je naar zo’n keukenshowroom gaat, bedenk dan dat heel veel keukenelementen variabel zijn. Zoek niet naar een opstelling met details die je mooi vindt, maar bepaal vooral welke vorm frontjes je wil hebben. En kijk in wat voor maten de kastjes leverbaar zijn en of dat past met de door jou geplande indeling. Details zoals greepjes, kleuren en aanrechtblad zijn vaak vervangbaar of los te bestellen, dus je moet pas in tweede instantie kijken of de keukenboer de varianten die je daarvan wil hebben, in het assortiment heeft.

Dingen inbouwen in je aanrechtblad

Ik wilde zo min mogelijk randjes om schoon te maken, dus zowel een spoelbak als kookplaat die in het aanrecht zouden vallen in plaats van een opstaand randje hadden. Om de juiste spoelbak en kookplaat daarvoor te kunnen uitzoeken, moet je wel wat terminologtie kennen: je hebt namelijk opbouw, vlakbouw en onderbouw. Opbouw betekent logischerwijs dat de boel op je aanrecht ligt en dus een randje produceert. Bij vlakbouw en onderbouw heb je allebei geen randje. Bij vlakbouw ligt de bovenkant van je spoelbak gelijk met het aanrechtblad, bij onderbouw wordt die (duh) onder tegen het aanrechtblad gemonteerd waardoor je de zijkant van je aanrechtblad ziet.

Maar je moet niet alleen kijken of je kookplaat en spoelbak geschikt zijn voor vlakbouw of onderbouw, maar ook of het soort aanrechtblad dat je kiest dat mogelijk maakt. Ik had dus een inductiekookplaat gekocht die geschikt zou moeten zijn voor vlakbouw, maar wat mij niet was verteld, is dat vlakbouw van inductiekookplaten niet kan bij een kunststof (HPL) aanrechtblad. Dat moet namelijk gekit worden bij montage en die kitlaag kan gaan kieren doordat de inductiekookplaat warm wordt en wat uitzet. En daardoor kan er water in komen en dat trekt de zijkant van het uitgezaagde gat in het aanrechtblad (waar hout ipv een kunststoflaagje zit) niet.

Spoelbakken kunnen wel vlak worden ingebouwd in kunststof aanrechtbladen, omdat het monteren daarvan in de fabriek gebeurt en dan geven ze er garantie op dat dat goed gebeurt. Kookplaten worden doorgaans door de keukenbouwer gemonteerd en de leverancier van het aanrechtblad wil daar geen garantie op geven.

Oftewel: vlak inbouwen van een kookplaat in een kunststof aanrechtblad is praktisch gewoon mogelijk, maar brengt een risico met zich mee. En eerlijk gezegd lijkt mij dat risico erg klein en had ik achteraf gezien er wellicht op moeten aandringen dat de keukenbouwer het ding toch gewoon vlak in had gebouwd (en eventueel eerst een soort beschermende laag had aangebracht in de opening), maar goed.

Apparaten kopen

Ik woon in de buurt van de Duitse grens, dus wellicht is deze tip (die ik van een collega kreeg) niet voor iedereen, maar: als je zelf apparatuur koopt in plaats van via je keukenbouwer (omdat dat goedkoper is of omdat die niet de gewenste variant kan leveren), kijk dan eerst even op Duitse webshops of in fysieke Duitse winkels. Vaak is apparatuur in Duitsland goedkoper dan in Nederland en dit kan je honderden euro’s schelen!
Let op: veel webshops leveren niet in Nederland of berekenen daar veel geld voor. Kijk dus niet alleen naar de verkoopprijs maar ook naar de bezorgkosten. Of vraag een vriend/familie/collega die in het land woont of je diens adres als afleveradres mag gebruiken. (Denk er ook aan dat diegene dan thuis moet zijn bij levering, want een keukenapparaat komt doorgaans niet via de gewone pakketpost maar op een pallet. Bovendien staan ze er in Duitsland op dat de vermelde naam van de ontvanger overeenkomt met degene die er woont, dus zorg dat de naam van de ontvanger ook bij het leveradres wordt vermeld.)

Bestel je een nieuwe koelkast, wees dan niet verbaasd als hij iets méér geluid maakt dan je oude koelkast. Blijkbaar komt dat doordat er (verplicht) nieuwe, duurzamere technieken gebruikt worden voor het koelcircuit en dat zorgt voor meer/andere geluiden. Let sowieso bij het bestellen van apparaten (zeker bij de afzuigkap) op het aantal decibel dat erbij wordt vermeld.

Wat betreft die afzuigkap: de keuze tussen recirculatie en afzuiging naar buiten vond ik een erg moeilijke. Afzuiging naar buiten produceert minder geluid en garandeert dat alle schadelijke stoffen en etensluchtjes niet in huis blijven hangen, maar recirculatie is weer duurzamer, omdat je in de winter je duurverwarmde lucht niet het huis uit blaast, en er ook geen gat in je muur zit waardoor koude lucht je huis in komt. Ik heb uiteindelijk gekozen voor recirculatie, maar wel met extra maatregelen: ik wilde niet alleen een koolstoffilter tegen de etensluchtjes, maar ook een fijnstoffilter tegen de schadelijke stoffen. En ik had geen zin om die koolstoffilters iedere drie maanden te vervangen. Dus heb ik in plaats van koolstoffilters een plasmafilter in de afzuigkap geplaatst. Een plasmafilter is behoorlijk aan de prijs, maar op de lange termijn goedkoper dan steeds nieuwe filters moeten kopen én minder gedoe.
Mijn ervaring tot nu toe (nog niet zo heel lang) is dat hij prima de etensluchtjes uit mijn keuken haalt – mijn huis ruikt zelfs veel minder naar eten dan toen ik nog mijn oude afzuigkap met afzuiging naar buiten had. Alleen: het ding maakt ontíéglijk veel kabaal! Mijn afzuigkap produceert zonder filter zo’n 61dB (op stand 3 van 4) maar met filter zo’n 68 dB (wanneer ik hem in de schacht plaats) tot 71db (als hij boven de schacht uitsteekt – wat ik alleen als experiment deed, want eigenlijk hoort daar dan nog zo’n schachtverlengstuk omheen)! Aangezien het een logaritmische schaal is, betekent dat dat het ding ongeveer 2x zo veel lawaai maakt mét filter! 61 Decibel vind ik een acceptabel geluidsniveau, 70 is irritant en zorgt ervoor dat ik de deurbel of het piepje van de oven niet meer hoor.
Ik heb inmiddels contact met de leverancier opgenomen om te kijken of dit normaal is of dat er nog iets aan gedaan kan worden.

Denk ook na over de keuze voor een combi-oven versus aparte oven en magnetron. Om ruimte te besparen wilde ik graag een combi-oven (geen combi-magnetron, dat is wat anders!). Ik wist dat dat soms onhandig zou zijn wanneer ik zowel iets in de oven als in de magnetron zou willen zetten, maar dacht dat ik dat een acceptabele concessie vond. Achteraf gezien gebruikte ik die apparaten toch vaker tegelijkertijd dan ik dacht. En waar ik helemaal niet over na had gedacht, is dat je de magnetronfunctie niet gelijk na de ovenfunctie kunt gebruiken. Het apparaat is dan natuurlijk nog loeiheet en dat trekt een kunststof magnetronbakje niet. Dus je zult glazen of keramieken bakjes moeten gebruiken. Maar sowieso is het niet altijd wenselijk om te magnetronnen etenswaar ineens in een heel hete ruimte te plaatsen.

Structuurverf aanbrengen

Ook een deel van mijn woonkamermuur moest opnieuw gestuct worden, omdat ik de doorgang naar de keuken had laten aanpassen. In mijn woonkamer heb ik een subtiel structuurtje op de muur zitten (aangebracht door de vorige bewoners), dus na het stucen wilde ik die muur met structuurverf behandelen om hem niet te laten afwijken van de rest.

Wat blijkt: structuurverf is DE HEL. Doe het niet als het niet echt nodig is!  

Het spul is best wel lastig aan te brengen: je moet de korreltjes in de verf gelijkmatig verspreiden over de muur, maar het hoopt zich al snel op op de plek waar je begint. En je moet snel zijn, want het droogt heel gauw op. Op internet circuleren verschillende tips, maar mijn ervaring is dat het beter werkt om steeds vierkantjes van ongeveer 1 bij 1 meter te schilderen (in horizontale banen en dan in verticale banen er weer overheen) dan om steeds een of twee lange banen van plafond naar vloer te maken. En gebruik een blokkwast in plaats van een roller, want daarmee heb je meer beheersing over de dikte waarmee je de korrels uitsmeert (en die heb je sowieso nodig voor randjes).

Na het verven van een vierkantje (of banen, als je eigenwijs bent) met de kwast (of roller, als je eigenwijs bent), moet je er gelijk met een structuurroller overheen. Die heb je in verschillende maten: fijn, semi-fijn en grof. Probeer ergens een voorbeeld te vinden van hoe de structuurverf uitpakt na gebruik van zo’n roller, want ik vond het niet in te schatten wat het verschil ging zijn tussen semi-fijn en fijn (uiteindelijk heb ik de fijnste genomen en dat vond ik nog steeds best heftig – over mijn oudere muren zitten al meerdere lagen verf, wat het structuureffect iets teniet doet). Houd er rekening mee dat de verf gaat spatten als je er met een structuurroller overheen gaat: het zit daarna dus ook op je gezicht en in je haar, en je moet grotere stukken vloer afdekken dan je wellicht denkt.

Planning en volgorde

Planning is waar ik goed in ben! Geduldig ben ik helaas iets minder, dus het is toch af en toe fout gegaan. En natuurlijk gebeuren er altijd onverwachte dingen.

Schilderen is iets dat je pas redelijk op het laatst kunt doen, want stucwerk moet drogen. Als het er centimeters dik op zit, zoals bij mij, reken er dan op dat het best 2 tot 4 weken kan duren voordat het stucwerk genoeg gedroogd is voordat je aan de slag kunt! Dat is een ding, want de tegelzetter wil ook aan het werk maar ook die zal moeten wachten totdat de boel droog is. En de keukenbouwer komt waarschijnlijk eerder dan die tijd je kastjes en planken plaatsen, maar idealiter heb je zo min mogelijk dingen in de ruimte staan, want dat verft nou eenmaal makkelijker. Ik wilde daarom ook geschilderd hebben vóórdat de radiator terug aan de muur werd geplaatst, want anders kom je er nooit meer achter. Dat zijn dus dingen die je in de planning met je aannemer en keukenbouwer moet afstemmen en soms moet je accepteren dat je om dingen heen moet schilderen.

Bedenk ook dat stucwerk niet gelijk geschilderd kan worden: je moet eerst voorstrijken om te voorkomen dat de muur al je verf gelijk opzuigt. Het kost je dus een extra ronde schilderen, maar voorstrijk is gelukkig wel binnen een paar uur al droog en dus overschilderbaar.

Verder heb ik alvast wat plankjes laten ophangen voordat de radiator weer terug was geplaatst en daardoor heb ik niet goed kunnen inschatten waar de plankjes moesten komen, waardoor ze achteraf niet met gelijke afstand tussen de radiator en de kast aan de andere kant bleken te hangen. Houd je in indien mogelijk, ook al wil je alles zo snel mogelijk af hebben. Zo wilde de keukenmaker ook alvast de verlichting tegen de onderkant van de bovenkastjes schroeven, maar heb ik aangegeven dat hij moest wachten totdat de tegels waren gezet, zodat we zeker wisten dat de verlichting strak tegen de tegels zou komen. Het betekende dik een week naar losbungelende lampjes kijken, maar dat moet je over hebben voor een mooi eindresultaat.

Houd bij het bepalen van de hoogte waarop de bovenkastjes moeten komen te hangen niet alleen rekening met je eigen lengte, maar ook met de hoogte van je tegels. En meet de tegels na! Die van mij waren volgens de doos 13×13 cm waardoor er precies 4 hele tegels boven elkaar zouden kunnen voordat de bovenkastjes waren bereikt, maar in praktijk waren ze 12,7×12,7 cm en dus bleek er dik een centimeter ruimte over te blijven tussen de bovenste tegel en de onderkant van de bovenkastjes! Gelukkig konden de bovenkastjes nog iets naar beneden gesteld worden, maar voor hetzelfde geld had ik daar een enorme kitrand moeten aanbrengen, of een rij halve tegels aan de bovenkant en een rij iets-meer-dan-halve-tegels aan de onderkant moeten laten plaatsen in plaats van enkel hele tegels te gebruiken.

Blijf erbij!

Dit was geen les voor mij en heb ik dus ook gewoon gedaan, maar ik vind het belangrijk genoeg om toch mee te geven: wees aanwezig wanneer ze in je huis bezig zijn! Ja, het is lawaaiierig en privacyloos, maar als je niet makkelijk bereikbaar bent bij vragen of problemen, nemen ze zelf een beslissing en die is doorgaans anders dan de beslissing die je zelf zou hebben genomen. Of ze zijn zich in het geheel niet bewust dat jij ergens een mening over hebt, tenzij je het meldt.

Vooraf heb ik een 3D-schets van mijn keuken gemaakt met alle afmetingen, locaties van stopcontacten etc. erbij en die heb ik uitgeprint aan de aannemer overhandigd als referentie materiaal. Maar je kunt niet alles vooraf inschatten of bepalen.

Sowieso begon ik de dag altijd met even doorspreken wat de plannen waren voor die dag, en eindigde ik de dag met bekijken wat er daadwerkelijk was gerealiseerd. Maar ga er niet vanuit dat je tussendoor geroepen wordt als er iets is: ik liep ook meermaals per dag even langs en op de een of andere manier was er dan altijd wel een vraag over iets – als ik niet langs was gelopen dan hadden ze soms ook gewoon maar wat gedaan vermoed ik.

Hoe hoog je afzuigkap moet komen om makkelijk bij de bediening te kunnen, is bijvoorbeeld iets dat je het beste kunt bepalen op het moment dat die daadwerkelijk wordt opgehangen.

Ook was ik daardoor nog nét op tijd om te signaleren dat een nageleverd hoekstukje (want: de eerste was een verkeerde maat), een iets andere kleurtint bleek te hebben dan de rest van de kastjes, waardoor het zojuist gelijmde stuk er nog af getrokken kon worden voordat het muurvast zat (en voor de tweede keer nageleverd moest worden… zucht).

En ik kon zo voorkomen dat de aannemer een of ander lelijk rvs-hoekprofiel ter afwerking op de zijkant van mijn mooie groene tegeltjes plaatste. Hoezo afwerking – de tegels hadden van zichzelf toch al een mooie groene zijkant?! Ik had zó mijn best gedaan om rvs uit mijn keuken te houden, hadden zij er toch nog bijna iets van in mijn keuken verwerkt!

Afgelopen periode ben ik verder meermaals bevestigd in het feit dat ik niet moet luisteren naar anderen, maar gewoon moet doen wat ik wil.

Zo heb ik bijvoorbeeld een mening over details zoals de kleur van de voegen. Ik liet ze me daarom de verschillende opties tonen.
Tegelzettter: “Weet je zeker dat je donkergrijs wil? De meeste mensen kiezen voor deze zilvergrijze tint!”
Ik: “Ik ben niet zoals de meeste mensen.”
Tegelzetter: “Euh, ja, dat klopt…”

En ik heb ook voet bij stuk gehouden toen de hiervoor beschreven afstand tussen wandtegels en bovenkastjes duidelijk werd. De tegelzetter stelde na een telefoontje met de keukenbouwer voor om met halve tegels te gaan werken omdat de bovenkastjes waarschijnlijk niet verhangen konden worden, en als dat al zou kunnen, het waarschijnlijk maar enkele millimeters ging schelen in plaats van de vereiste dikke centimeter. Maar ik heb die oplossing geweigerd omdat ik die écht niet mooi vond. De keukenmaker is uiteindelijk weer langsgekomen om te kijken wat hij nog kon schuiven, zonder garanties. Maar wis en waarachtig: het is hem tóch gelukt om de kastjes precies de vereiste afstand te laten zakken. Ha, zie je wel! Eerst gewoon proberen, dan pas alternatieven accepteren.  

Succes aan iedereen die ook aan een keukenverbouwing begint! Hou vol, want het is het waard.  

Vorige week maandag is mijn kookplaat gefixt (de Miele-monteur heeft hem helemaal uit elkaar gehaald en een software update gedaan, conclusie: waarschijnlijk ergens een los stekkertje…) en is het gapende gat tussen aanrechtblad en muur opgevuld door de aannemer, dinsdag is de keukenbouwer langsgekomen voor de laatste dingetjes, woensdag zijn de wandtegels gezet, donderdag heeft de aannemer de laatste klusjes gedaan, vrijdag heeft de aannemer écht de laatste klusjes gedaan, en de hele afgelopen week ben ik ‘s avonds bezig geweest met kitten, schilderen, schoonmaken en inrichten. Op zaterdag heb ik nog wat nieuwe spulletjes geshopt, zoals pannenlappen die hopelijk heel blijven nu ik niet meer op gas kook. Het enige dat nu nog moet is het monteren van twee nog niet geleverde raampjes voor om de stopcontacten, maar verder…. is mijn nieuwe keuken KLAAR!!!! \o/

En wat een plaatje is het geworden! Helemaal de stijl die ik wilde. <3

Ter vergelijking: hier vind je wat foto’s van de oude keuken

De officiële tour :

Stukjes keuken:

Deze keuken is dus op maat voor mij gemaakt door een keukenbouwer. Ik ben wel langs enkele standaard keukenboeren geweest ter oriëntatie, maar die begonnen gelijk mijn ontwerp om te gooien omdat de kastjes dan net niet pasten of omdat ze iets niet precies hadden zoals ik het wilde. :-S Nu zijn de breedte en hoogte van kastjes zo gekozen dat ik optimaal gebruikmaak van de beschikbare ruimte.

Ook kan zo’n keukenbouwer details op maat maken, zoals een extra plank in het gootsteenkastje die precies zo wordt uitgezaagd dat die om alle uitstekende buizen enzo heen past. De schappen boven het aanrecht zijn pas op maat gemaakt toen de afzuigkap al tegen de muur hing, zodat ik beter zicht had op hoe ik ze precies wilde laten uitkomen. Ik heb een vensterbankje laten maken in hetzelfde materiaal als het aanrechtblad en de schappen, en ook die houten balkjes voor mijn voorraadpotjes zijn natuurlijk maatwerk.

Het merendeel van de apparatuur heb ik zelf mogen inslaan, omdat die niet te bestellen was via de keukenbouwer, en ook daar is wat aan getweaked. Deze afzuigkap (de enige die ik kon vinden die ik mooi vond!) werkt op recirculatie, maar ik wilde niet alleen een koolstof- maar ook fijnstoffilter erin hebben en had bovendien geen zin om iedere zoveel maanden de filters te vervangen, dus ik heb er een plasmafilter in geplaatst. De zwarte gootsteen had oorspronkelijk een rvs/chroomkleurig zeefje, maar dat vond ik stom staan, dus heb ik een los zeefje besteld dat eigenlijk bij een andere gootsteen van hetzelfde merk hoorde en die erin laten zetten.  

Nog wat detailfoto’s en video’s:

Die vuilnisbakken hebben me de meeste hoofdbrekens gekost. Ik wilde geen losse bakken meer in het zicht hebben staan, maar de commercieel verkrijgbare inbouwprullenbakken zijn me allemaal veel te klein. Dan ben je de hele tijd kleine volle zakjes aan het overhevelen naar de grote bak, die dan toch ook weer ergens moet staan. Ik wilde gewoon twee vuilnisbakken die het formaat waren van de vuilniszakken die we verplicht van onze gemeente moeten gebruiken voor rest- en plastic+-afval! Maar kant-en-klaar verkrijgbare vuilnisbakken van dat formaat pasten weer niet naast elkaar in de beschikbare lade-ruimte. Zucht.

Uiteindelijk heb ik de keukenbouwer gevraagd om een grote lade te maken die zowel met een handgreep als met een druk tegen het paneel aan geopend kan worden (handig als je je handen vol hebt met afval, of als je handen vies zijn door het afval), met daarin twee houten bakken precies volgens de maten die ik had doorgegeven, zodat deze zowel de juiste inhoudsmaat hadden voor de Nijmeegse zakken, als de juiste breedte-diepteverhouding om naast elkaar in de lade te passen. De concessie die ik heb moeten doen, is dat er niet ook nog een klein GFT-bakje bij kon, noch een bak voor oud papier, maar hier zou ik al een heel eind mee geholpen zijn. Het was even afwachten hoe mijn plan uit zou pakken, maar het blijkt gelukkig heel goed te werken!

Nog een ander handigheidje is de kraan met uitrekbare spuitmond. Initieel dacht ik dat dat een luxe was, maar gezien het veel grotere formaat van mijn nieuwe gootsteen (zodat er nu ook grote pannen en de kattenbak helemaal in passen), is het bijna een noodzaak, want je blijft het ding schoonspoelen…

Natuurlijk heb ik toch enkele concessies moeten doen aan mijn oorspronkelijke ontwerp. Zo was het de bedoeling dat ook aan de linkerkant van de afzuigkap een derde plankje kwam, voor de symmetrie. Maar gezien de positie van de afzuigkap kwam dat allemaal niet lekker uit.

En er zijn wat dingen waar ik niet zo blij mee ben, maar waar ik te laat achter kwam. Zoals de positie van de houten balkjes. Ik had moeten zeggen dat ze die pas moesten ophangen nadat de radiator terug was geplaatst. Dat had ik ook gezegd over de onderkastverlichting: eerst tegels plaatsen, dan die dingen pas monteren, zodat je zeker weet dat ze op de juiste positie zitten in plaats van ‘ongeveer’. Maar de balkjes heb ik wel gelijk op laten hangen omdat ik dacht dat ik wel wist tot waar de radiator zou komen. Nu blijkt veel meer ruimte tussen de radiator en de balkjes te zitten dan tussen de balkjes en de inbouwkast, wat erg asymmetrisch oogt. Jammer. Ik weet niet of het een goed idee is om nieuwe gaten in de muur te boren en de oude op te vullen, maar grote kans dat ik het wel ga proberen.

En dan is er de overgang van de woonkamervloer naar de keukenvloer. De tegels zijn iets minder hoog dan de houten planken en bovendien is de muur langer geworden dan eerst het geval was, waardoor de houten plinten niet meer pasten. Daar had ik geen extra exemplaren meer van liggen. Van de vloerplanken wel en bij nader inzien had ik wellicht beter de tegel kunnen weglaten en daar een nieuw stuk plank aan kunnen koppelen (dat waarschijnlijk wel weer wat kleurverschil had gehad). En dan een compleet nieuwe plint aanschaffen ofzo. Maar die vloertegel was al gelegd voordat ik me dit realiseerde en nu zit ik hier aan vast vrees ik. Wellicht kan ik nog een overloopstukje van hout knutselen om de overgang van houten plint naar tegelplint iets subtieler te maken, maar ik vrees dat het hoe dan ook blijft opvallen.

En hoewel de inductiekookplaat veel makkelijker schoon te maken is dan het gasfornuis dankzij het gebrek aan allerlei opstaande randjes, blijf je er wel over vegen omdat je ieder stofje ziet liggen op zo’n glimmend zwart oppervlak. Hetzelfde geldt voor de zwarte kraan en spoelbak, hoewel die matzwart zijn.

Maar los van die dingetjes ben ik enorm blij met mijn nieuwe keuken!! ^_^ Het is echt een Lenny-keuken geworden… veel knusse voorraadpotten in het zicht, met hout, groen en gebroken wit in plaats van fel wit, grijs of glimmend zwart, en niet te veel strakke rechte hoeken dankzij de paneeldeurtjes, glooiende afzuigkap en greepjes met rondingen. En de oplettende kijker zal zien dat er zo goed als NERGENS rvs/chroom in mijn keuken te vinden is! En uiteraard is alles zo optimaal en efficiënt mogelijk ingedeeld.  

Het was een behoorlijk project, met lange voorbereidingstijd en 5 weken daadwerkelijke verbouwing, maar het resultaat mag er zijn. En ook al ging er uiteraard vanalles mis, het is me al met al heel erg meegevallen, waardoor de stress beperkt is gebleven. Vooral dankzij de betrouwbare keukenbouwer en aannemer, die superflexibel en meegaand waren en me vanaf het begin af aan het gevoel gaven dat ze het wel op gingen lossen. Het kan dus wel!!

Diverse dingen rondom de apparatuur in mijn nieuwe keuken zijn een beetje om te huilen. Je hoopt toch dat je er op vooruit gaat als je 23 jaar oud spul vervangt, maar op het moment ben ik vooral gefrustreerd.

Ik heb bewust bijna alle apparaten van de merken Siemens, Bosch of Miele gekocht, omdat dat behoorlijke kwaliteit zou moeten zijn. Alleen de afzuigkap is van een wat discutabeler merk omdat dat de enige was die ik mooi vond, en de koelvriescombinatie is van Samsung omdat die de enige hadden met de gewenste features én een acceptabel energielabel. Maar die kwaliteit valt me bar tegen.

De koelkast maakt meer geluid dan mijn vorige van 23 jaar oud en het diepvriesgedeelte blijkt echt enórm klein. Ik wist al dat ik in ruimte achteruit zou gaan, want ik was natuurlijk verwend met een losse vrieskast met 3,5 lades, maar de nieuwe blijkt nog veel kleiner dan op de plaatjes leek. Ze hebben tactisch verhuld dat de onderste van de twee lades ook maar een halve la is en nu heb ik niet genoeg ruimte om naast mijn kliekjes ook nog 2 broden erin te stoppen zoals ik altijd doe (want in mijn eentje krijg ik een heel brood niet op voordat het oud is). :-/

De deur van de vaatwasser voelt ‘flimsy’ aan als ik hem open en dicht doe, net als het plaatje met tiptoetsen. Die gaan vast niet heel lang mee. Mijn vorige was óók een Siemens en leek er behoorlijk op, maar blijkbaar is ook dat merk bezig met achteruit gaan in kwaliteit. Bovendien blijken de opklaprekjes voor de borden te dicht op de zijkanten van de lade gepositioneerd te zijn, waardoor mijn grote dinerborden er niet gecentreerd in gezet kunnen worden. Oftewel: iedere keer als ik de lade opentrek, rollen de borden weg. :-/

De oven van Bosch werkt op zich goed, maar het touchscreen voor de bediening maakt het heel moeilijk om magnetrontijden op de minuut nauwkeurig te kiezen. Je springt automatisch van 1 minuut naar 5 minuten. Om iets op te warmen is dat toch echt een te groot verschil! En als expert op het gebied van gebruiksvriendelijke interfaces, erger ik me hier natuurlijk meer dan gemiddeld aan.

Het plasmafilter voor mijn afzuigkap paste niet, dus heb ik die omgeruild voor een smallere. De oude is inmiddels retour en ik heb mijn geld al terug, maar de nieuwe, die afgelopen vrijdag had moeten arriveren, is dankzij PostNL nog steeds ergens onderweg – als het pakket niet gewoon kwijt is geraakt. Totdat het ding erin zit, weet ik ook nog niet hoe (en of…) mijn nieuwe afzuigkap functioneert.

En de kookplaat geeft al vanaf het begin foutmeldingen. De elektricien is komen kijken maar wist het ook niet. Advies: laat een monteur van Miele langskomen. Dinsdag tweemaal gebeld met de klantenservice, beide keren werd de verbinding verbroken terwijl ik in de wacht stond. Dan maar via de site een afspraak gemaakt, maar de eerste mogelijkheid was pas a.s. maandag. Tot die tijd (of langer, als het probleem niet gelijk wordt opgelost, waar ik eigenlijk vanuit ga) kan ik dus nog steeds niet normaal koken!

Dus ik baal behoorlijk.

Waar ik wel weer vrolijk van word, zijn de hilarische handleidingen van die apparaten, met name die van de koelvriescombinatie.

Ten eerste de infantiele tekeningetjes en beschrijvingen van geluiden die het ding kan maken:

En wat dacht je van deze ‘no shit, Sherlock’-oplossingen voor onderstaande lijst van oorzaken?

Interessant zijn onderstaande instructies voor mijn INBOUW-apparaat…

En als er waarschuwingen over mogelijk beknelde vingers in een handleiding moeten, kun je wel alles gaan benoemen wat er mis kan gaan. “Pas op je hoofd als je de deur open trekt” – ik noem maar wat.
Enne – “Als de koelkast overstroomt”…??? Wanneer gebeurt dat in godesnaam? Is dit een serieus risico? Er waarméé overstroomt het ding dan?

Kinderen. Ook altijd leuk. Ik heb ze zelf niet en weet van vrienden die ze wel hebben dat je altijd voor verrassingen komt te staan, maar heeft er iemand al eens z’n kind in een koelkastlade teruggevonden…? :-X

En tot slot deze. Als ik geen bederfelijk voedsel in de deur mag stoppen, wat zou ik daar dan wél willen bewaren? Het hele idee van een koelkast is toch dat het ding je helpt om bederflijke waren langer goed te houden?
En als ik eieren het beste in hun doos op een plankje kan bewaren, waarom lever je dan een eierhouder voor in de deur mee??

Snik. Er kan nog wel wat verbeteren in de wereld van apparaatfabrikanten.

Eén van de dingen die ik voor mijn nieuwe keuken moest regelen, wat het aanschaffen van apparaten en tegels. Een aantal apparaten heb ik relatief goedkoop besteld via de keukenmaker, maar omdat niet al mijn keuzes via hem kon worden geleverd heb ik ook zelf dingen aangekocht. Met levertijden variërend van één dag tot 8 weken. Vandaag haalde ik de vloertegels op en dat completeerde mijn queeste: alles wat ik zelf zou regelen, heb ik inmiddels in huis!

Dat ging uiteraard niet van een leien dakje…

Eerst was er de verwarring over de inductiekookplaat. Ik had er eentje uitgekozen die via mijn keukenmaker te bestellen was en het merk en type aan hem doorgegeven Maar een tijdje daarna kreeg ik ineens een mailtje van hem: of ik wist dat deze niet vlak in het aanrechtblad in te bouwen was? Ik wilde toch zo min mogelijk randjes in mijn keuken hebben?
Huh? Daar had ik juist specifiek op gelet en op de productpagina van de website stond zelfs expliciet aangegeven dat het ding vlak in te bouwen was!
Maar nee, mijn keukenbouwer had de instructies bekeken en daarin stond dat het niet mogelijk was. Argh. Dus ik contact opgenomen met Miele om te vragen hoe dat zat, en de keukenbouwer ging er ook nog een keer bij zijn leverancier achteraan.
Wat bleek: je kunt geen enkele kookplaat vlak inbouwen in een kunststof aanrechtblad! Nou ja, het kan technisch wel, maar het wordt afgeraden, omdat je dan een kitrand tussen de kookplaat en het aanrechtblad moet aanbrengen, die kan gaan kieren als de kookplaat uitzet en weer krimpt vanwege de warmte. Waardoor er het risico bestaat dat er vocht aan de zijkant van het blad komt, en daar kan het ding niet tegen.
Zucht. Je zou denken dat er toch een manier zou moeten zijn om de zijkant van een uitgezaagde opening in zo’n blad te behandelen daartegen? En je zou toch ook verwachten dat een keukenbouwer dit soort dingen weet en je daar vooraf op attendeert wanneer je een aanrechtblad uitkiest? Maar nee dus.
Dus straks heb ik alsnog een kookplaat die een klein beetje op het aanrechtblad ligt. Maar hopen dat zich daar niet al te veel vuil tegen verzamelt, want ik wilde juist zo graag een eenvoudig schoon te houden keuken. Maar goed, het is in ieder geval al een flinke verbetering ten opzichte van mijn oude gasfornuis met zijn tientallen randjes, hoekjes en onderdeeltjes.

De koelvriescombinatie zou ik oorspronkelijk ook bestellen via mijn keukenbouwer. Maar toen die de bestelling plaatste, kreeg hij van zijn leverancier te horen dat het model net uit hun assortiment was. Jammer, dan maar zelf kopen voor een wat hogere prijs.
Ik vond er relatief goedkoop eentje in Duitsland, via Amazon. Maar een paar dagen na bestelling, annuleerde de verkoper de bestelling met de mededeling: “Oeps, foutje, de prijs die we online hadden gezet was niet correct! Je mag ‘m opnieuw bestellen voor de nieuwe prijs. Houdoe en bedankt!” Grom… dat mag in Nederland helemaal niet: als je online de prijs niet goed hebt vermeld is dat jouw probleem als verkoper en moet je het de klant gewoon tegen het vermeld tarief verkopen – tenzij het een dermate lage prijs was dat de klant had kunnen weten dat het een ‘kennelijke vergissing’ was. Dat was hier niet het geval: het ging om een kleine honderd euro verschil op een bedrag van meer dan 1.000 euro. Maar ja, als online marketeer zijnde ken ik mijn online consumentenrechten weliswaar in mijn eigen land, maar geldt deze wet ook in het buitenland…? Normaal gesproken zou ik me hier in vastbijten, al was het maar uit principe, maar er was nog zoveel te regelen rondom de keuken dat ik het er maar bij heb gelaten (op een boos mailtje naar de verkoper na dan). En heb ik tegen een wederom hogere prijs, het apparaat maar ergens anders besteld.

Dan de vaatwasser. Die bestelde ik ook in Duitsland, want ook die was daar een stuk goedkoper dan in Nederland. Er stond bij dat deze ’20 tot 30 dagen’ levertijd had, maar dat maakte me niet uit, want dan zou het apparaat nog steeds ruim genoeg op tijd geleverd worden voordat de nieuwe keuken erin ging. Maar 30 dagen later was er nog steeds geen vaatwasser. Wel een mailtje van de verkoper dat ze helaas nog steeds niet wisten wanneer het ding zou komen. Dat klonk niet hoopgevend en ik zag het al gebeuren dat het apparaat in het geheel niet meer geleverd ging worden, dus annuleerde ik de aankoop.
Nieuwe bestelling geplaatst bij een andere Duitse webshop. Die een paar dagen later de koop annuleerde vanwege “einen Überverkauf” – sorry, op de site stond weliswaar dat er nog voorraad was, maar in praktijk bleken ze een exemplaar te weinig te hebben. Houdoe en bedankt!
Must… not… kill…
Driemaal was scheepsrecht: de derde Duitse webshop leverde de vaatwasser gelukkig wel.

Ook Nederlandse verkopers maakten er een potje van. Bij de wandtegels die vanuit Engeland moesten komen, ging op zich alles volgens planning, behalve de levering. Op een dag stond er namelijk ineens onaangekondigd een grote vrachtwagen voor de deur. Chauffeur: “Waar kan ik de pallet neerzetten?” Euh… wut? Gelukkig was het toevallig mijn thuiswerkdag, anders had hij de boel weer kunnen terugbrengen, want zo’n pallet met tegels past niet bepaald door de brievenbus.   Volgens de chauffeur kwam het wel vaker voor dat de leverdag niet werd gecommuniceerd richting de klant.

Bij de vloertegels ging het eigenlijk van het begin af aan al mis. Ik had de producten in de showroom bekeken en ze vertelden me daar dat ik ze gewoon online kon bestellen. Zo gezegd, zo gedaan, dacht ik. Maar de website bleek geen winkelwagen-mogelijkheid te hebben, je moest een offerte aanvragen. Stom, want ik wist al precies wat de prijs was (die stond zowel in de showroom als online op de productpagina). Maar goed, offerte aangevraagd, waarbij ik ook vroeg wat de bezorgkosten zouden zijn, want die stonden dan weer nergens vermeld.
Ik kreeg per mail een reactie: bezorgen zou €70 zijn. Ik vertelde ze dat ik de tegels dan wel zelf wel op zou komen halen.
Vervolgens gebeurde er niets. Dus belde ik waar mijn offerte bleef.
“Hm… het spijt me, mevrouw, blijkbaar is uw aanvraag kwijtgeraakt in ons systeem. Kunt u hem wellicht nogmaals sturen?” Grom…
De offerte arriveerde daarna, maar: ze hadden alsnog verzendkosten erin opgenomen én ze hadden een euro bij de prijs per vierkante meter opgeteld!
Weer bellen. Aangepaste offerte ontvangen. Offerte getekend, factuur voor de aanbetaling betaald.
De bevestiging van de aanbetaling en dus de bevestiging dat de bestelling definitief in gang was gezet, arriveerde niet.
Weer gebeld. Oh, had ik dat mailtje niet gekregen? Hij was wel verstuurd hoor! Waarna ik alsnog de bevestiging ontving.
Inmiddels waren we een week verder, terwijl er 6 tot 8 weken levertijd op de tegels zat (want: speciale bestelling die uit Italië moest komen). Dat moest écht niet langer worden, want dan zouden ze te laat worden geleverd. Maar goed, fingers crossed…
Na 8 weken was mijn oude keukenvloer er inmiddels uit, maar had ik nog steeds geen nieuwe vloertegels. Wéér bellen.
“Ze komen morgen binnen! Oh wacht… nee… ik zie dat ze twee weken geleden al geleverd zijn. Maar blijkbaar zijn we vergeten u daarvan op de hoogte te brengen.”
Snik.

Maar hee, laat ik het positief bekijken: ze zijn er alsnog én op tijd. Nu alleen nog hopen dat wat ik via de keukenmaker heb besteld, ook op tijd arriveert.

Dus door naar de volgende fase van de verbouwing! Volgende week maandag is een rustdag, want de vloer is vandaag gestort en moet drogen (en dus kan ik voor de vorm een dagje mijn neus op kantoor laten zien). Dinsdag gaan ze nog wat laatste klusjes doen en voorlijmen, en dan komt woensdag, donderdag en vrijdag de stucadoor – een dag eerder dan gepland, dus we lopen zelfs voor op schema! En de werkzaamheden die nu gaan komen zijn als het goed is lang niet meer zo rumoerig als die in de eerste week, dus dat scheelt (ik heb de buren vanochtend maar een bosje bloemen gebracht als dank voor hun begrip).

Hoewel het regelen van de apparaten en tegels dus niet optimaal verliep, valt de verbouwing me tot nu toe behoorlijk mee moet ik zeggen (even afkloppen), want hoewel het natuurlijk lawaaiig was en ik ondanks de afscherming met plastic, dagelijks moest stofzuigen, zijn de werklui echt heel prettige mensen. Ze pakken aan, zijn vriendelijk, communicatief én luisteren niet de hele dag naar Nederlandstalige smartlappen op volume 12.    Iedere ochtend spreek ik met ze door wat ze die dag van plan zijn, en aan het eind van de dag wat er daadwerkelijk gedaan is. Als ze tussentijds vragen hebben, roepen ze me er eventjes bij. Dus dat gaat heel goed! Uiteraard is er flink gescholden op hun voorgangers (met name over hoe de elektriciteitskabels waren aangelegd), maar dat hoort erbij en ze hebben alles weten op te lossen. Hopelijk verlopen de komende twee weken ook op deze manier.

Ik zat er al veel te lang tegenaan te hikken. Ik merkte echt wel dat mijn ogen de afgelopen tijd slechter waren geworden en dat ik écht niet meer goed zag op een afstandje. Tot nu toe was ik er mee weg gekomen om mijn bril alleen op te zetten tijdens het autorijden of een bioscoopbezoek, maar steeds vaker had ik het idee dat ik hem eigenlijk vaker moest gaan opzetten.

Dus toch maar weer naar de opticien en mijn ogen laten meten. En jawel: ze waren inderdaad achteruit gegaan. Niet enorm, maar wel daarmate veel dat het advies was om de bril permanent te gaan dragen. Snik.

In eerste instantie dacht ik dat ik gewoon de glazen van mijn huidige bril kon laten vervangen. Maar de opticien keek er eens afkeurend naar en hielp me gelijk uit de droom: dit montuur had ik blijkbaar al lang? Euh, nou ja, 11 jaar…?   Tsja, dan was er een groot risico dat het montuur de vervanging niet zou overleven en zou breken als ze hem open zouden maken.

Eigenlijk was ik daar niet heel rouwig om, want heel leuk heb ik die bril nooit gevonden, dus een nieuw model kiezen zou wellicht helpen om hem vaker op te zetten. Alleen: ik vind brillen in het algemeen stom. Ze zijn onhandig (ik zie er juist niet goed mee als ik iets probeer te lezen, ze beslaan als ik thee drink, en ze zitten in de weg bij het dansen of iemand knuffelen), staan vaak niet in combinatie met mijn hoedjes, en ik vind mezelf in het algemeen er leuker uitzien zonder bril.

Lenzen heb ik ook al eens overwogen, maar die moet je blijkbaar best wel vaak vervangen en dat is duur. Mijn huidige bril was ook duur, maar als je het omrekent naar de gemiddelde kosten per jaar (als je er zo lang mee doet als ik…), dan valt het erg mee. En wegwerpspullen zoals daglenzen en maandlenzen vind ik uit principe niet okee. Bovendien: hoe moet ik iets lezen als ik lenzen draag voor veraf?? Die kan ik niet eventjes afzetten zoals een bril (serieus, hoe lossen verziende lensdragende mensen dit op?)

Afgezien van dat alles, was het uitzoeken van mijn vorige bril een groot drama, dus ik zag mijn ziel al kruipen. En ja hoor, na de oogmeting deed de opticien gelijk een rondje met mij door de winkel om een montuur uit te zoeken, en ik vond alles verschikkelijk, heel verschrikkelijk, of onwijs verschrikkelijk staan. Gefrustreerd rekende ik maar gewoon af voor de oogmeting (het was gratis geweest als ik daar ook een bril had gekocht) en droop ik af naar huis.

Na een paar weken vond ik nieuwe moed om wat brillenzaken af te lopen. Ik moest toch in de stad zijn, dus hee, ik zou gewoon een paar brillenwinkels aflopen en wie weet? De insteek was dat ik niet per sé op dat moment een montuur moest kopen.

De eerste zaak van die dag was weer helemaal niks. De medewerkster deed haar best, maar haar conclusie was dat ik een smaak heb die op dit moment niet in de mode is, dus daar hadden ze niks van. Fijn, dat maakte het nóg moeilijker! En ook werd weer duidelijk hoe klein mijn hoofd is, want heel veel monturen bleken domweg te groot voor mijn hoofd. Of ze steken in de breedte uit, of de pootjes zijn te lang en die kunnen niet altijd ver genoeg naar voren omgebogen worden.

Kop op, toch nog even een tweede zaak in. Dat was de Pearle. Daar kwam niet gelijk een medewerker op me af om me te helpen, dus trok ik gewoon zelf 50% van de brillen uit het rek om maar gewoon eens te kijken wat het op mijn hoofd deed. Nadat ik zowat de hele muur had gehad en alles weer had teruggelegd, arriveerde ik bij het laatste rek. Daarop hing een bordje: “Smalle monturen”. Hee… En jawel, er was een montuur dat, nadat ik het op mijn kop had gezet en in de spiegel keek, mij niet gelijk in huilen deed uitbarsten! Deze was eigenlijk best okee…

En toen deed ik iets heel on-Lenny-igs: ik besloot hem te kopen. Niks ‘ik noteer deze winkel en dit model en ga vervolgens álle andere brillenzaken in Nijmegen nog even af om te kijken of dit écht wel het leukste model is’. Nope, ik had gewoon helemaal geen zin om nog meer tijd te besteden aan deze ontzettend niet-leuke activiteit en dus moest deze maar gewoon goed genoeg zijn.

Vervolgens bleek de tweede (zonne)bril op sterkte daar gratis te zijn. Argh. moest ik ook nog een zonnebril-montuur gaan kiezen! Dat was een minder groot succes. De modellen die ik wel leuk vond, waren me wederom te groot of niet geschikt voor geslepen glazen. Maar er was één model dat ik okee-ig vond, en dus werd die het. Goed hè?? (De monturen van 200 tot 300 euro had ik allemaal wanhopig weggelegd, totdat de verkoopster met dat model aankwam  – van €19 )

De medewerkster die me hielp nadat ik het gewone montuur zelf had uitgezocht, was ook echt superlief! Ze heeft onwijs haar best gedaan om me te helpen (zoals van stapels zonnebrillen de houdertjes aan de pootjes eraf halen, zodat ik ook goed de zijkant in de spiegel kon zien) en ze was heel geduldig, ook toen ik alle monturen voor de tweede of derde keer op had gehad omdat ik inmiddels door de bomen het bos niet meer zag en niet meer wist wat ik al had gepast en wat ik er van vond. Ze gaf me op geen enkel moment het gevoel dat ik een lastige klant was, en dat is bijzonder knap, want ik weet heel goed dat ik dat echt wel ben!    Toen ze mijn e-mailadres in het systeem invoerde, werd ze zelfs nieuwsgierig naar de herkomst van de domeinnaam. Oh, ik had een Alice in Wonderland-website? Die wilde ze wel even bekijken. En ze opende hem op het scherm. Wat leuk, die ging ze thuis verder bekijken!

Het was blijkbaar echt zo’n mensenmens, die oprechte interesse heeft in wat anderen drijft, en die mensen ook heel snel doorziet. Op een gegeven moment zei ze tegen me (nog voor het zonnenbrillenuitzoekdrama): “Je bent nogal precies, hè? Uit de meting blijkt dat je met bril zelfs 120% ziet. Dat heeft niet iedereen. Daardoor merk jij ook veel meer op: je ziet ieder stofje enzo.”
Mjah, dat is niet bepaald een stimulans om me permanent een bril te laten gaan dragen… Mijn reukvermogen, gehoor en tastzin zijn al belachelijk goed (goh, waarom zou ik nou zo’n hekel hebben aan kantoortuinen?), dus ik hoef misschien niet ook nog eens 120% visueel opmerkingsvermogen te hebben…  

Anyway, de bril moest besteld worden en had wat levertijd, maar hij is inmiddels binnen. Dit is ‘m geworden:

Ik sta nog steeds niet te springen van enthousiasme, maar ik ga mezelf de tijd gunnen om er aan te wennen (oftewel: om het letterlijk en figuurlijk een tijdje aan te kijken ).  En dat is ook wel nodig, want als ik naast mijn bril kijk, wiebelt de wereld. En ik erger me nu al aan het feit dat ik, iedere keer wanneer ik op mijn telefoon wil kijken, mijn bril moet afzetten omdat ik anders het scherm niet kan lezen!

Ik had ook een enorm surrealistische ervaring toen ik op mijn fiets stapte om weer naar huis te gaan: zodra ik ging zitten, kreeg ik het gevoel alsof ik met fiets en al kromp!   De hele rit naar huis had ik het idee dat ik enorm laag bij de grond zat. Ik denk dat dat kwam doordat ik het asfalt vlak voor mijn wiel nu ook scherp zie, en mijn hoofd denkt: “ik zie dit scherp, dus het moet wel HEUL DICHTBIJ zijn!!”  

Hopelijk gaan mijn ogen zich na verloop van tijd iets anders gedragen, waardoor iets lezen ook niet meer zo lastig is. Mocht ik mezelf er nou nog steeds niet toe kunnen zetten om hem permanent op te hebben (vooruit, met uitzondering van re-enactment en LARP-evenementen en dansen enzo), dan ga ik toch misschien maar harde lenzen overwegen.

Oh, en voordat ik het vergeet: ik heb bij mijn aankoop ook een kortingsvoucher gekregen om aan vrienden door te geven. Dus moet jij ook een nieuwe bril en wil je er eentje van de Pearl, laat het dan weten, dan krijg je de code van me.

Ik had deze week vrij genomen om mijn mentale gezondheid wat heel te houden, want werk is heel druk en mijn privé-to-do-lijst ook veel te lang. Het idee was om enkele dingen van die to-do-lijst te gaan aftikken, maar dan wel dingen die niet alleen nuttig maar ook leuk zijn: een liedje schrijven voor Androneda en een jas naaien voor Charm (met een kraagtype dat ik moet oefenen voor mijn coupeuse-opleiding). Maar toen kreeg ik de planning van de keukenbouwer en aannemer binnen en konden al mijn plannen het raam uit, want ik moet nu als de wiedeweerga keuzes gaan maken over wat ik precies wil hebben in mijn keuken, want die wordt eind juni al geplaatst – voorafgegaan door 3 weken verbouwing!

Qua indeling en stijl had ik wel al een idee, en mijn Pinterestbord stond al vol met opties, maar ik moet nu concrete apparaten, aanrechtblad, kraan en spoelbak gaan uitkiezen, en bovendien zowel vloer- als wandtegels aanschaffen. Argh. Dus ik besloot dat deze week geheel in het teken van de keuken zou komen te staan en ik aan het eind van de week alle keuzes moest hebben gemaakt, zodat ik verder kon met andere dingen.

De afgelopen dagen waren niet leuk. Normaal gesproken doe ik al 2 volledige dagen over het kiezen van een vaatwasser, dus kun je nagaan hoe lang het duurt als alle apparaten en onderdelen van een keuken moeten worden uitgezocht! Ik ben namelijk zo’n type dat álle opties wil bekijken, om te voorkomen dat ik De Perfecte Variant per ongeluk over het hoofd zie. Maar dat is natuurlijk ondoenlijk. Bovendien eindigt het er altijd mee dat ik van merk A het uiterlijk mooi vind, de features van merk B wil en graag de kwaliteit van merk C zou willen hebben (en de prijs van merk D, maar ik heb me er al lang geleden bij neergelegd dat ik een dure smaak heb). Dus moet ik concessies doen en raad eens waar ik niet goed in ben…? *zucht*

Maar goed, inmiddels heb ik een lijstje samengesteld en nu maar hopen dat die varianten allemaal te bestellen zijn bij de leverancier van de keukenbouwer, dat alles past in de beschikbare kastruimtes, dat de zwarttinten van alle verschillende merken apparaten een beetje bij elkaar passen, etc.
Bleef over: de tegeltjes. Dat was de missie van vandaag.

Online had ik al een rondje tegelwebsites gedaan en een lijstje gemaakt van interessante opties. Omdat tegelkleuren digitaal beoordelen echt niet te doen is, had ik bij enkele sites sample-tegels besteld, maar de meeste bedrijven sturen niets op en dus moest ik toch langs de showrooms gaan. (Verkoper, kijkend naar het pak papier in mijn handen met daarop geprint alle varianten die ik overwoog: “De klanten die ik over de vloer krijg zijn doorgaans niet zo goed voorbereid als jij…” – Mjah, hoe doen andere mensen dat dan? Ik ga toch niet op goed geluk diverse showrooms bezoeken? De kans dat ze iets in mijn smaak hebben is verwaarloosbaar en ik heb echt wel wat beters te doen met mijn tijd!   )
Dus stippelde ik een optimale route uit en… realiseerde ik me dat dit een Rondje Nederland ging worden. Nog meer zucht. Maar hee, je moet wat overhebben voor een mooie keuken, dus zette ik op tijd de wekker, stopte ik een gevulde boterhammentrommel en thermoskan thee in mijn tas, zette ik een lekker muziekje op, en gaf ik gas.

Toen ik opzocht waar Halsteren lag dacht ik initieel: “Ah, Noord-Brabant, da’s mooi!”, totdat ik me realiseerde dat ik vanuit Nijmegen weliswaar behoorlijk snel in Noord-Brabant ben, maar dat die provincie echt heel ver westelijk doorloopt… :-S

Toch wilde ik heel graag naar die showroom, want die hadden de meest veelbelovende tegeltjes. En ja hoor: mijn keus is op die van hen gevallen! De duurste van allemaal, uiteraard. Want ik kan natuurlijk geen genoegen nemen met tegeltjes van de Megadump of Sanitairwinkel.nl, nee, ik moet per sé naar ‘De Tegelgalerie’ en dan die authentieke gecraqueleerde Engelse cottage-stijl tegeltjes hebben… *zoveelste zucht*

Maar hee, deze dag was echt veel minder frusterend dan ik vooraf had gevreesd, want met al die tussenstops viel het rijden heel erg mee (en bij sanitairwinkels laten ze je maar al te graag van hun toiletfaciliteiten gebruikmaken en overal werd me nog meer thee aangeboden) én ik heb daadwerkelijk zowel vloer- als wandtegels gevonden waar ik blij van word, waar ik niet op had durven hopen!

De enige concessie die ik heb moeten doen, is dat het hoogglans is geworden, waar ik niet van houd. Matte tegels in deze stijl zijn blijkbaar een uitzondering en bovendien heb je dan het risico dat vuil er niet goed uit gaat of dat je ze beschadigt met schoonmaakmiddel, volgens de verkoper. Raar, want mijn huidige tegels hebben alleen een heel subtiele glans en daar zit toch echt een goede beschermende laag glazuur op?

Zojuist heb ik mijn aannemer laten weten waar de keus op is gevallen, zodat hij kan berekenen met hoeveel speling ik het spul moet gaan inslaan, en dan kan ik hopelijk eind deze week gaan bestellen en alle laatste knoopjes doorhakken!

Schoenen vinden die ik mooi vind én die lekker zitten is vaak een uitdaging. Veel damesschoenen hebben een relatief puntige teen en dat werkt niet voor mijn voeten. En blijkbaar heb ik een ouderwetse smaak. Sneakers zijn momenteel de trend, maar dat is totaal niet mijn stijl. Ik houd juist heel erg van Mary Jane-schoenen (pumps met een bandje), want die kunnen heel sierlijk zijn en gewone pumps vallen van mijn voeten tijdens het lopen. Maar sierlijke Mary Janes met niet al te hoge hakken zijn heel lastig te vinden op het moment.

Dus toen er ineens een Facebookadvertentie van Memery langs scrollde op mijn tijdlijn, was ik gelijk verkocht! Het bleek een winkel in Denemarken te zijn die voornamelijk schoenen in vintage-stijl verkoopt. Nou vind ik lang niet alle vintage-modellen mooi, maar ze hadden fantastische Mary-Janes in het rood. En toen ik verder neusde op hun site, vond ik ook nog eens supergracieuze zwarte laarsjes!

Dat ze in het buitenland zitten schrok me wel af. Normaal gesproken koop ik nooit kleding van over de grens online, want de kans dat iets me past is heel klein, vooral bij schoenen, en terugsturen over zo’n afstand is niet alleen niet duurzaam maar doorgaans ook erg prijzig. Maar deze winkel had een heel klantvriendelijke retourpolicy en ook nog eens gratis internationale verzending! Uiteraard heb ik 3x de hele site doorgenomen om te kijken of het niet zo’n nep-site of dropshipper van Chinese kopieën was, maar nee, het leek allemaal heel echt en betrouwbaar. Dus nam ik de gok.

En wat denk je? De bestelling arriveerde mega-snel, allebei de paren passen perfect, zitten heerlijk en zien er fantastisch uit!! <3 <3 <3

Okee, dat mag ook wel voor de prijs die ik ervoor heb betaald. :-X Maar het zijn dan ook bijzondere schoenen en mijn ervaring is dat goede schoenen nu eenmaal geld kosten. Dat het kwaliteit is, kun je niet alleen merken aan het draagcomfort en het uiterlijk, maar ook doordat er reserveveters, reserve-oogjes en reserve-hakzooltjes bij geleverd werden.

De laarsjes zijn 1915/1920-model, maar ik denk dat ik ze ook best voor LARP zou kunnen gebruiken en onder een van mijn Victoriaanse outfits zou kunnen dragen.

Ik was dus al helemaal blij, maar toen pakte ik ook nog mijn Zalando-bestelling uit, waar ik eigenlijk een stuk minder vertrouwen in had. Maar hoezee ende hoera: zowel het mouwloze topje (niet op de foto) als de broek bleken te passen! Afvallen maakt het zó veel makkelijker om passende kleding te vinden… (Okee, de broek moet ik korter maken; voor de foto heb ik de pijpen vast omgespeld, maar da’s structureel een probleem.) En wat fijn om weer een broek erbij te hebben waar ik niet drie vuisten tussen de band en mijn rug kan stoppen, of die noodgedwongen wijde in plaats van strakke pijpen heeft!

Stuff that fits! Me happy!! ^_^

Sinds enige tijd staat er in het winkelcentrumpje in mijn buurt een pakketautomaat van PostNL. Super handig: je kunt er 24 uur per dag terecht, in tegenstelling tot het PostNL-punt in de supermarkt aldaar. Dus kan ik mijn pakketje erin droppen of eruit halen wanneer het mij uitkomt, op slechts 5 minuten lopen van huis.

Dat is in ieder geval de theorie. De praktijk is uiteraard anders. Het verzenden van pakketjes gaat tot nu toe prima. Maar het ophalen…

Als ik iets bestel, weet ik niet altijd van tevoren wanneer het precies wordt geleverd, en het kan ook zijn dat ik toch niet thuis ben op het moment dat iets wordt bezorgd. In de PostNL-app krijg je de mogelijkheid om de plaats en tijd van levering aan te passen: je kunt ervoor kiezen om het pakket toch niet bij je thuis te laten bezorgen maar bij een afhaalpunt in de buurt. Alleen staat die automaat niet in die lijst. Ik kan alleen kiezen voor een afhaalpunt dat een kwartier fietsen van mijn huis zit, of afhaalpunten die nog veel verder weg zijn. Geen idee waarom ik de pakketautomaat niet kan selecteren. Ik heb er al meermaals over geklaagd bij PostNL maar ze doen er niets aan. Ze geven aan dat ik bij het bestellen van spullen, gelijk in het bestelproces al moet aangeven dat de pakketautomaat het afleveradres is.

Dat kan lang niet in alle webshops. Maar recentelijk bestelde ik iets waarbij dit wel kon. En aangezien ik de dagen erna weinig thuis zou zijn, dacht ik in al mijn naïviteit: laat ik het pakket bij die automaat afleveren!

Toen begon de ellende.

Nadat ik bericht had ontvangen dat het pakket in de automaat was afgeleverd, ging ik erheen. Ik klik op de optie ‘ophalen’ op het scherm van de automaat en word gevraagd om een ophaalcode:

Maar de PostNL-app toonde alleen een barcode. De letters en cijfers daaronder waren niet in te voeren in de automaat. In de e-mail die ik nog in mijn mailbox vond stond niets anders en een sms had ik nooit gehad. Euh… wat nu?

Aangezien de supermarkt open was, liep ik voor de zekerheid maar even langs het PostNL-punt daarin, om te vragen of het wellicht bij hen lag. Maar ze schudden van nee en stuurden me weer naar buiten, met de mededeling dat het echt in de automaat moest zitten.

Dus nam ik contact op met de klantenservice om hen te vragen hoe ik aan mijn pakketje kon komen. De klantenservice vond het maar raar dat er geen ophaalcode in mijn app verscheen, maar kon me wel vertellen wat de code moest zijn. En verzekerde me dat ik nog ruim de tijd had om het pakket op te halen, want het zou pas over twee weken retour afzender gaan.

Twee dagen later toog ik weer naar de automaat, met de door de klantenservice verstrekte code. Ik toetste die in en… kreeg in het scherm te zien dat het pakket inmiddels uit de automaat was verwijderd door PostNL.  

Grom… Ook heel fijn dat er nooit, op welke manier dan ook aan mij is gecommuniceerd dat pakketten in pakketautomaten veel minder lang daarin blijven liggen dan op een PostNL-punt!

En nu was de vraag: waar is het ding dan heen? Ik nam aan dat dat die verre locatie op 15 minuten fietsen zou zijn, want daar gaat alles dus standaard heen. Maar PostNL wist blijkbaar geen raad met mijn pakket, want het duurde maar liefst 5(!) dagen voordat mijn app niet meer ‘De zending is ontvangen door PostNL; bezorgtijd is nog niet bekend’ aangaf, maar dat ik het pakket ergens op kon halen.

Waar ik het pakket nu kon ophalen? Nou, in exact dezelfde automaat als waar ze ‘m 5 dagen geleden uit hadden verwijderd!! *pacepalm*

En uiteraard stond er nog steeds geen afhaalcode in mijn app. Dus weer contact opgenomen met de klantenservice over hoe ik in godesnaam dat pakket uit die automaat moest krijgen.

Ditmaal kreeg ik niet gelijk een code mee. Er zou een onderzoek worden opgestart om de code te achterhalen. Die zou ik binnen een werkdag moeten krijgen. Zucht, nou vooruit dan maar.

Later die dag wist een medewerker mij te berichten dat, gezien de omstandigheden, er toch nog een tweede bezorgpoging zou worden gedaan! Het pakket zou de volgende ochtend bij mij thuis afgeleverd worden, dus er was geen afhaalcode meer nodig. Dat vond ik dan wel weer netjes! Kort daarna ontving ik inderdaad een mail dat er de volgende dag een pakket geleverd zou worden en dat stond ook in de app.

Uiteraard kwam er de volgende ochtend niemand aan de deur.

Later op de dag kreeg ik een mail en wijzigde de status in de app: mijn pakket was afgeleverd. In de pakketautomaat. Er stond geen ophaalcode bij.

RAAAAAAAAAAAAAAHHHHHHHH!!!!!!!

Wéér contact gehad met de klantenservice. Die beweerde dat het pakket waarschijnlijk bij het PostNL-punt in de supermarkt ernaast was afgeleverd en dat ik daarheen moest. Ik betwijfelde dat en vroeg om de ophaalcode, maar nee, ik moest echt eerst maar eens naar dat ophaalpunt vond de medewerker. Als het daar niet lag, zouden ze een onderzoek starten.

Bij de supermarkt vertelden ze me dat ze daar in het geheel geen pakketjes meer ontvingen. Alles ging naar de automaat. Je kon er alleen nog pakketten afgeven voor verzending. Dus ik kon weer naar huis, zonder pakket, en weer contact opnemen met de klantenservice.

De klantenservice zou nu inderdaad een onderzoek gaan starten en ik zou binnen een dag de code krijgen, of het pakket zou naar een ophaalpunt in de buurt gaan. Ja, dat had ik eerder gehoord…

Een dag later meldde de app dat mijn pakket onderweg was naar een ophaalpunt. Nog 3 dagen later kreeg ik te horen dat het pakket nu daadwerkelijk bij het ophaalpunt lag dat 15 minuten fietsen was, maar waar ze in ieder geval medewerkers hadden in plaats van schermpjes waar een code in moest.

Ik naar dat ophaalpunt. Eenmaal daar moest ik mijn huisnummer vertellen en ging de medewerker het pakket zoeken. Ze vond niets. De moed zonk me in de schoenen. De medewerker keek in een andere kast en begon er een beetje wanhopig uit te zien. Nog steeds geen pakket. Toen keek ze in een hoekje en jawel – daar lag iets van de juiste afzender. De afleversticker bleek over mijn adresgegevens heen te zijn geplakt, dus ze hadden het pakje niet in de juiste kast kunnen leggen. Maar hoezee ende hoera: ik had eindelijk mijn pakje!!

Al met al heeft het maar liefst 12 dagen gekost om mijn pakket in huis te krijgen, en dan heb ik het nog niet over de hoeveelheid frustratie die dit kostte. Ik vraag me echt af hoe dit kan gebeuren. Ik ben toch niet de enige die een code nodig heeft om een pakket uit een automaat te halen lijkt me? En hoe krijg je het voor elkaar om keer op keer het pakket te verwijderen, om het daarna weer op exact dezelfde plek terug te leggen??

Eén ding is zeker: die automaat gebruik ik vanaf nu NOOIT meer om een pakket te ontvangen. Als ik weer een keer niet thuis ben, komt de bezorger maar lekker voor niets. Dan is er in ieder geval nog een kans dat de buren het pakket voor me aannemen.