Ik had deze week vrij genomen om mijn mentale gezondheid wat heel te houden, want werk is heel druk en mijn privé-to-do-lijst ook veel te lang. Het idee was om enkele dingen van die to-do-lijst te gaan aftikken, maar dan wel dingen die niet alleen nuttig maar ook leuk zijn: een liedje schrijven voor Androneda en een jas naaien voor Charm (met een kraagtype dat ik moet oefenen voor mijn coupeuse-opleiding). Maar toen kreeg ik de planning van de keukenbouwer en aannemer binnen en konden al mijn plannen het raam uit, want ik moet nu als de wiedeweerga keuzes gaan maken over wat ik precies wil hebben in mijn keuken, want die wordt eind juni al geplaatst – voorafgegaan door 3 weken verbouwing!

Qua indeling en stijl had ik wel al een idee, en mijn Pinterestbord stond al vol met opties, maar ik moet nu concrete apparaten, aanrechtblad, kraan en spoelbak gaan uitkiezen, en bovendien zowel vloer- als wandtegels aanschaffen. Argh. Dus ik besloot dat deze week geheel in het teken van de keuken zou komen te staan en ik aan het eind van de week alle keuzes moest hebben gemaakt, zodat ik verder kon met andere dingen.

De afgelopen dagen waren niet leuk. Normaal gesproken doe ik al 2 volledige dagen over het kiezen van een vaatwasser, dus kun je nagaan hoe lang het duurt als alle apparaten en onderdelen van een keuken moeten worden uitgezocht! Ik ben namelijk zo’n type dat álle opties wil bekijken, om te voorkomen dat ik De Perfecte Variant per ongeluk over het hoofd zie. Maar dat is natuurlijk ondoenlijk. Bovendien eindigt het er altijd mee dat ik van merk A het uiterlijk mooi vind, de features van merk B wil en graag de kwaliteit van merk C zou willen hebben (en de prijs van merk D, maar ik heb me er al lang geleden bij neergelegd dat ik een dure smaak heb). Dus moet ik concessies doen en raad eens waar ik niet goed in ben…? *zucht*

Maar goed, inmiddels heb ik een lijstje samengesteld en nu maar hopen dat die varianten allemaal te bestellen zijn bij de leverancier van de keukenbouwer, dat alles past in de beschikbare kastruimtes, dat de zwarttinten van alle verschillende merken apparaten een beetje bij elkaar passen, etc.
Bleef over: de tegeltjes. Dat was de missie van vandaag.

Online had ik al een rondje tegelwebsites gedaan en een lijstje gemaakt van interessante opties. Omdat tegelkleuren digitaal beoordelen echt niet te doen is, had ik bij enkele sites sample-tegels besteld, maar de meeste bedrijven sturen niets op en dus moest ik toch langs de showrooms gaan. (Verkoper, kijkend naar het pak papier in mijn handen met daarop geprint alle varianten die ik overwoog: “De klanten die ik over de vloer krijg zijn doorgaans niet zo goed voorbereid als jij…” – Mjah, hoe doen andere mensen dat dan? Ik ga toch niet op goed geluk diverse showrooms bezoeken? De kans dat ze iets in mijn smaak hebben is verwaarloosbaar en ik heb echt wel wat beters te doen met mijn tijd!   )
Dus stippelde ik een optimale route uit en… realiseerde ik me dat dit een Rondje Nederland ging worden. Nog meer zucht. Maar hee, je moet wat overhebben voor een mooie keuken, dus zette ik op tijd de wekker, stopte ik een gevulde boterhammentrommel en thermoskan thee in mijn tas, zette ik een lekker muziekje op, en gaf ik gas.

Toen ik opzocht waar Halsteren lag dacht ik initieel: “Ah, Noord-Brabant, da’s mooi!”, totdat ik me realiseerde dat ik vanuit Nijmegen weliswaar behoorlijk snel in Noord-Brabant ben, maar dat die provincie echt heel ver westelijk doorloopt… :-S

Toch wilde ik heel graag naar die showroom, want die hadden de meest veelbelovende tegeltjes. En ja hoor: mijn keus is op die van hen gevallen! De duurste van allemaal, uiteraard. Want ik kan natuurlijk geen genoegen nemen met tegeltjes van de Megadump of Sanitairwinkel.nl, nee, ik moet per sé naar ‘De Tegelgalerie’ en dan die authentieke gecraqueleerde Engelse cottage-stijl tegeltjes hebben… *zoveelste zucht*

Maar hee, deze dag was echt veel minder frusterend dan ik vooraf had gevreesd, want met al die tussenstops viel het rijden heel erg mee (en bij sanitairwinkels laten ze je maar al te graag van hun toiletfaciliteiten gebruikmaken en overal werd me nog meer thee aangeboden) én ik heb daadwerkelijk zowel vloer- als wandtegels gevonden waar ik blij van word, waar ik niet op had durven hopen!

De enige concessie die ik heb moeten doen, is dat het hoogglans is geworden, waar ik niet van houd. Matte tegels in deze stijl zijn blijkbaar een uitzondering en bovendien heb je dan het risico dat vuil er niet goed uit gaat of dat je ze beschadigt met schoonmaakmiddel, volgens de verkoper. Raar, want mijn huidige tegels hebben alleen een heel subtiele glans en daar zit toch echt een goede beschermende laag glazuur op?

Zojuist heb ik mijn aannemer laten weten waar de keus op is gevallen, zodat hij kan berekenen met hoeveel speling ik het spul moet gaan inslaan, en dan kan ik hopelijk eind deze week gaan bestellen en alle laatste knoopjes doorhakken!

Schoenen vinden die ik mooi vind én die lekker zitten is vaak een uitdaging. Veel damesschoenen hebben een relatief puntige teen en dat werkt niet voor mijn voeten. En blijkbaar heb ik een ouderwetse smaak. Sneakers zijn momenteel de trend, maar dat is totaal niet mijn stijl. Ik houd juist heel erg van Mary Jane-schoenen (pumps met een bandje), want die kunnen heel sierlijk zijn en gewone pumps vallen van mijn voeten tijdens het lopen. Maar sierlijke Mary Janes met niet al te hoge hakken zijn heel lastig te vinden op het moment.

Dus toen er ineens een Facebookadvertentie van Memery langs scrollde op mijn tijdlijn, was ik gelijk verkocht! Het bleek een winkel in Denemarken te zijn die voornamelijk schoenen in vintage-stijl verkoopt. Nou vind ik lang niet alle vintage-modellen mooi, maar ze hadden fantastische Mary-Janes in het rood. En toen ik verder neusde op hun site, vond ik ook nog eens supergracieuze zwarte laarsjes!

Dat ze in het buitenland zitten schrok me wel af. Normaal gesproken koop ik nooit kleding van over de grens online, want de kans dat iets me past is heel klein, vooral bij schoenen, en terugsturen over zo’n afstand is niet alleen niet duurzaam maar doorgaans ook erg prijzig. Maar deze winkel had een heel klantvriendelijke retourpolicy en ook nog eens gratis internationale verzending! Uiteraard heb ik 3x de hele site doorgenomen om te kijken of het niet zo’n nep-site of dropshipper van Chinese kopieën was, maar nee, het leek allemaal heel echt en betrouwbaar. Dus nam ik de gok.

En wat denk je? De bestelling arriveerde mega-snel, allebei de paren passen perfect, zitten heerlijk en zien er fantastisch uit!! <3 <3 <3

Okee, dat mag ook wel voor de prijs die ik ervoor heb betaald. :-X Maar het zijn dan ook bijzondere schoenen en mijn ervaring is dat goede schoenen nu eenmaal geld kosten. Dat het kwaliteit is, kun je niet alleen merken aan het draagcomfort en het uiterlijk, maar ook doordat er reserveveters, reserve-oogjes en reserve-hakzooltjes bij geleverd werden.

De laarsjes zijn 1915/1920-model, maar ik denk dat ik ze ook best voor LARP zou kunnen gebruiken en onder een van mijn Victoriaanse outfits zou kunnen dragen.

Ik was dus al helemaal blij, maar toen pakte ik ook nog mijn Zalando-bestelling uit, waar ik eigenlijk een stuk minder vertrouwen in had. Maar hoezee ende hoera: zowel het mouwloze topje (niet op de foto) als de broek bleken te passen! Afvallen maakt het zó veel makkelijker om passende kleding te vinden… (Okee, de broek moet ik korter maken; voor de foto heb ik de pijpen vast omgespeld, maar da’s structureel een probleem.) En wat fijn om weer een broek erbij te hebben waar ik niet drie vuisten tussen de band en mijn rug kan stoppen, of die noodgedwongen wijde in plaats van strakke pijpen heeft!

Stuff that fits! Me happy!! ^_^

Sinds enige tijd staat er in het winkelcentrumpje in mijn buurt een pakketautomaat van PostNL. Super handig: je kunt er 24 uur per dag terecht, in tegenstelling tot het PostNL-punt in de supermarkt aldaar. Dus kan ik mijn pakketje erin droppen of eruit halen wanneer het mij uitkomt, op slechts 5 minuten lopen van huis.

Dat is in ieder geval de theorie. De praktijk is uiteraard anders. Het verzenden van pakketjes gaat tot nu toe prima. Maar het ophalen…

Als ik iets bestel, weet ik niet altijd van tevoren wanneer het precies wordt geleverd, en het kan ook zijn dat ik toch niet thuis ben op het moment dat iets wordt bezorgd. In de PostNL-app krijg je de mogelijkheid om de plaats en tijd van levering aan te passen: je kunt ervoor kiezen om het pakket toch niet bij je thuis te laten bezorgen maar bij een afhaalpunt in de buurt. Alleen staat die automaat niet in die lijst. Ik kan alleen kiezen voor een afhaalpunt dat een kwartier fietsen van mijn huis zit, of afhaalpunten die nog veel verder weg zijn. Geen idee waarom ik de pakketautomaat niet kan selecteren. Ik heb er al meermaals over geklaagd bij PostNL maar ze doen er niets aan. Ze geven aan dat ik bij het bestellen van spullen, gelijk in het bestelproces al moet aangeven dat de pakketautomaat het afleveradres is.

Dat kan lang niet in alle webshops. Maar recentelijk bestelde ik iets waarbij dit wel kon. En aangezien ik de dagen erna weinig thuis zou zijn, dacht ik in al mijn naïviteit: laat ik het pakket bij die automaat afleveren!

Toen begon de ellende.

Nadat ik bericht had ontvangen dat het pakket in de automaat was afgeleverd, ging ik erheen. Ik klik op de optie ‘ophalen’ op het scherm van de automaat en word gevraagd om een ophaalcode:

Maar de PostNL-app toonde alleen een barcode. De letters en cijfers daaronder waren niet in te voeren in de automaat. In de e-mail die ik nog in mijn mailbox vond stond niets anders en een sms had ik nooit gehad. Euh… wat nu?

Aangezien de supermarkt open was, liep ik voor de zekerheid maar even langs het PostNL-punt daarin, om te vragen of het wellicht bij hen lag. Maar ze schudden van nee en stuurden me weer naar buiten, met de mededeling dat het echt in de automaat moest zitten.

Dus nam ik contact op met de klantenservice om hen te vragen hoe ik aan mijn pakketje kon komen. De klantenservice vond het maar raar dat er geen ophaalcode in mijn app verscheen, maar kon me wel vertellen wat de code moest zijn. En verzekerde me dat ik nog ruim de tijd had om het pakket op te halen, want het zou pas over twee weken retour afzender gaan.

Twee dagen later toog ik weer naar de automaat, met de door de klantenservice verstrekte code. Ik toetste die in en… kreeg in het scherm te zien dat het pakket inmiddels uit de automaat was verwijderd door PostNL.  

Grom… Ook heel fijn dat er nooit, op welke manier dan ook aan mij is gecommuniceerd dat pakketten in pakketautomaten veel minder lang daarin blijven liggen dan op een PostNL-punt!

En nu was de vraag: waar is het ding dan heen? Ik nam aan dat dat die verre locatie op 15 minuten fietsen zou zijn, want daar gaat alles dus standaard heen. Maar PostNL wist blijkbaar geen raad met mijn pakket, want het duurde maar liefst 5(!) dagen voordat mijn app niet meer ‘De zending is ontvangen door PostNL; bezorgtijd is nog niet bekend’ aangaf, maar dat ik het pakket ergens op kon halen.

Waar ik het pakket nu kon ophalen? Nou, in exact dezelfde automaat als waar ze ‘m 5 dagen geleden uit hadden verwijderd!! *pacepalm*

En uiteraard stond er nog steeds geen afhaalcode in mijn app. Dus weer contact opgenomen met de klantenservice over hoe ik in godesnaam dat pakket uit die automaat moest krijgen.

Ditmaal kreeg ik niet gelijk een code mee. Er zou een onderzoek worden opgestart om de code te achterhalen. Die zou ik binnen een werkdag moeten krijgen. Zucht, nou vooruit dan maar.

Later die dag wist een medewerker mij te berichten dat, gezien de omstandigheden, er toch nog een tweede bezorgpoging zou worden gedaan! Het pakket zou de volgende ochtend bij mij thuis afgeleverd worden, dus er was geen afhaalcode meer nodig. Dat vond ik dan wel weer netjes! Kort daarna ontving ik inderdaad een mail dat er de volgende dag een pakket geleverd zou worden en dat stond ook in de app.

Uiteraard kwam er de volgende ochtend niemand aan de deur.

Later op de dag kreeg ik een mail en wijzigde de status in de app: mijn pakket was afgeleverd. In de pakketautomaat. Er stond geen ophaalcode bij.

RAAAAAAAAAAAAAAHHHHHHHH!!!!!!!

Wéér contact gehad met de klantenservice. Die beweerde dat het pakket waarschijnlijk bij het PostNL-punt in de supermarkt ernaast was afgeleverd en dat ik daarheen moest. Ik betwijfelde dat en vroeg om de ophaalcode, maar nee, ik moest echt eerst maar eens naar dat ophaalpunt vond de medewerker. Als het daar niet lag, zouden ze een onderzoek starten.

Bij de supermarkt vertelden ze me dat ze daar in het geheel geen pakketjes meer ontvingen. Alles ging naar de automaat. Je kon er alleen nog pakketten afgeven voor verzending. Dus ik kon weer naar huis, zonder pakket, en weer contact opnemen met de klantenservice.

De klantenservice zou nu inderdaad een onderzoek gaan starten en ik zou binnen een dag de code krijgen, of het pakket zou naar een ophaalpunt in de buurt gaan. Ja, dat had ik eerder gehoord…

Een dag later meldde de app dat mijn pakket onderweg was naar een ophaalpunt. Nog 3 dagen later kreeg ik te horen dat het pakket nu daadwerkelijk bij het ophaalpunt lag dat 15 minuten fietsen was, maar waar ze in ieder geval medewerkers hadden in plaats van schermpjes waar een code in moest.

Ik naar dat ophaalpunt. Eenmaal daar moest ik mijn huisnummer vertellen en ging de medewerker het pakket zoeken. Ze vond niets. De moed zonk me in de schoenen. De medewerker keek in een andere kast en begon er een beetje wanhopig uit te zien. Nog steeds geen pakket. Toen keek ze in een hoekje en jawel – daar lag iets van de juiste afzender. De afleversticker bleek over mijn adresgegevens heen te zijn geplakt, dus ze hadden het pakje niet in de juiste kast kunnen leggen. Maar hoezee ende hoera: ik had eindelijk mijn pakje!!

Al met al heeft het maar liefst 12 dagen gekost om mijn pakket in huis te krijgen, en dan heb ik het nog niet over de hoeveelheid frustratie die dit kostte. Ik vraag me echt af hoe dit kan gebeuren. Ik ben toch niet de enige die een code nodig heeft om een pakket uit een automaat te halen lijkt me? En hoe krijg je het voor elkaar om keer op keer het pakket te verwijderen, om het daarna weer op exact dezelfde plek terug te leggen??

Eén ding is zeker: die automaat gebruik ik vanaf nu NOOIT meer om een pakket te ontvangen. Als ik weer een keer niet thuis ben, komt de bezorger maar lekker voor niets. Dan is er in ieder geval nog een kans dat de buren het pakket voor me aannemen.

Vrijdagochtend moest ik even in het winkelcentrum zijn en liep ik langs een winkel waar een superschattig schommelbankje voor de deur stond. Hélemaal mijn stijl: van metaal met krullen en blaadjes en in de kleur groen. <3

Na wat te hebben gekwijld, ben ik doorgelopen, want het ding was bijna 200 euro, ik was met de fiets en kon hem niet meenemen, plus ik had al een tuinbankje en had dit exemplaar dus echt niet nodig.

Ik maakte er wel nog even een foto van.
Die ik de rest van de dag meermaals bekeek.
En eenmaal thuis checkte ik toch even hoe het bankje precies in mijn tuin zou staan.
Desondanks was ik trots op mezelf dat ik deze overbodige uitgave niet had gedaan.

Die avond had ik een etentje met Judith vanwege mijn coupeuse-examen van later die dag (waar ik overigens voor geslaagd ben – yay!). Ik liet haar de foto van het bankje zien. “Oh, gewoon kopen!” was haar reactie: “Boeien; je hebt het geld en je hebt het verdiend na al dat stressen voor je examen.” Ja, dat hielp dus niet, hè??  

Dus toen was al mijn zelfbeheersing weg en ben ik de dag erna teruggereden om hem alsnog te halen. Ik wist op dat moment nog niet eens of ik geslaagd was, en ik was vergeten dat ik mezelf voor de gedane inspanning op zich al had beloond met nieuwe hoedjes, maar ach.

Dus nu heb ik een nieuw schommelbankje!   <3

Ik heb weer eens wat gekocht… :-X

Aan het eind van het jaar krijg ik van mijn fantastische pappie en mammie wel eens een financiële bijdrage. Dat zet ik dan braaf op mijn spaarrekening, om er Nuttige Dingen van te doen, zoals mijn huis isoleren. Maar omdat het feitelijk een cadeautje is, is het natuurlijk ook fijn om een deel ervan te spenderen aan iets leuks voor mezelf. Iets wat ik normaal gesproken niet zou kopen. Daar hield ik vorig jaar mijn Cheshire Cat-badjas aan over. <3

Dit jaar wist ik pas wat ik wilde hebben toen ik het zag. Ik liep er geheel per ongeluk tegenaan, op een kunst/woonartikelen-website, toen ik voor iemand anders een cadeautje zocht. Een deurklopper in de vorm van die uit de film Labyrinth!

“Had je die niet al eens eerder gekocht, Lenny?” Euh, ja. Maar dat waren 3D-geprinte kloppers. Deze was van echt metaal! En net zo groot als die in de film!! Holy crap, hoe gaaf!!!

Voordat ik het wist had ik op ‘bestel’ geklikt. Want waar en wanneer vind je dit nou?? Het is toch een unieke kans om zoiets in je bezit te krijgen, of niet?

Zojuist arriveerde de klopper. “Pas op”, waarschuwde de bezorger: “het pakket is nogal zwaar.”

Dat was een understatement. Ik had op de website wel gelezen dat het ding 19 kilo woog, maar hoe zwaar dat precies is, besef ik nu pas… (Sleutelbos voor schaal)

Dat ik dit gietijzeren ding niet met Tesa Powerstrips aan mijn deur kon gaan hangen, had ik me vooraf al bedacht. Maar schroeven moesten wel gaan lukken, toch? Nou mooi niet. Mijn deuren zijn weliswaar van hout, maar ook hol. Oh ja. Zelfs de zeer stevige deur van mijn schuurtje heeft een holte aan de binnenkant, en zelfs als het lukt om het ding hier stevig in vast te zetten, dan is het nog de vraag in hoeverre een deur nog lekker draait met zo veel extra gewicht erop.

Ergens aan de muur hangen dan? Dat zal ook flink wat dikke pluggen vereisen. Terwijl boren in mijn muur me al meermaals niet zo makkelijk is afgegaan, dus dat zie ik eigenlijk ook niet zitten.

Wat nu? Het ding is echt te briljant om retour te sturen. Maar niet ophangen is zonde. Daar was hij ook echt te duur voor. Misschien kan ik het glas in mijn voordeur vervangen door een dik houten paneel, zodat ik hem aan de buitenkant kan ophangen… of word ik dan écht de zonderling van de buurt? :-X

Help, heeft er iemand nog briljante ideeën? Wat zouden jullie doen? (En ja, een Labyrinth-LARP organiseren is al bij me opgekomen.   )

Ik houd van een open haard! En van kampvuurtjes! Maar helaas, mijn huis heeft geen open haard. En de kampvuurtjes op festivals zijn de afgelopen tijd ernstig gereduceerd.

Toen ik 4,5 jaar geleden op zoek ging naar een nieuw huis, heb ik actief gekeken naar eentje met een open haard. Uiteindelijk koos ik mijn huidige huis, dat alles had wat ik wilde – behalve die haard. Er bleek ooit wel een kachel in te hebben gezeten, maar die was weggehaald uit de woonkamer en ook het rookkanaal was verwijderd.

Maar ik wilde eigenlijk wel die kachelknusheid in huis, in de winterse periodes… Wat nu?

In deze tijd van fijnstofproblematiek en dreigende regelgeving is het niet slim om geld te investeren in het (opnieuw) aanleggen van een open haard, dus dat heb ik ook maar niet overwogen.
Een kachel op gas is om min of meer dezelfde redenen niet handig – we moeten juist van het gas af.
Een gelhaard dan? Nee, die stinkt.
Een bio-ethanolhaard? Dat leek even interessant, maar toen las ik over ongemerkt schadelijke gassen die vrijkomen en de waarschuwingen vanwege brandonveiligheid.
Dus bleef over: de elektrische haard.

Die komen in vele varianten, de ene nog nepper dan de andere. Maar ik wil geen kitsch. Bovendien heb ik geen plek voor een grote kachel. Nou ja, niet op de locatie waar ik hem wil hebben: in het zicht als ik op de bank zit. De ideale plek zou direct onder mijn tv zijn, maar daar zit een grote radiator. Dus moest hij aan de zijkant. En dan kon hij niet strak tegen de muur, dus wilde ik eentje die bijvoorbeeld rond was.

Ik vond de Dimplex Opti-Virtual 360: perfect qua vorm, en op YouTube zag hij er heel realistisch uit! Maar toen ik hem ging bezichtigen in de showroom, bleek hij live om te huilen – er zat een heel duidelijk plat schermpje in het midden, waar een filmpje op werd afgespeeld.   Terug naar de tekentafel dus.

En zo was ik al een paar jaar bezig met opties zoeken en weer afwijzen.

Recentelijk liep ik tegen de Eurom Orsa aan. Minder elegant vormgegeven dan die Dimplex, maar ook rond, niet te breed, en hij leek best realistisch te branden. Dus een kijkje genomen in een showroom, want ik had inmiddels wel geleerd niet af te gaan op een filmpje. En hij zag er echt goed uit! (Nou ja, voor een elektrische haard dan.)

Hij was wel €420 in die showroom. Online was hij maar €350. Tsja, ik vond het niet zo netjes om bij het ene bedrijf te gaan kijken, om vervolgens bij een andere te bestellen. De service van een showroom, daar moet je ook voor betalen. Maar het scheelde wel €70… Hm, moreel dillemma.
En toen zag ik online een tweedekansje. De sokkel waar het hout in kan was beschadigd; er zaten wat butsen in de onderkant, dus 50 euro korting. Waardoor ik hem voor €300 kon krijgen. Okee, einde dilemma, dat wordt hem!

Want ik had initieel niet eens door dat je het onderstel ook eraf kon laten. Ik twijfelde in de showroom daarom nog of ik hem wilde, omdat het toch nog een behoorlijke unit bleek, zeker omdat hij zwart is. Maar zonder onderstel zou hij een stuk minder aanwezig zijn in mijn kamer. Dus geen probleem dat het ding beschadigd was!

Dit is hem dan, in volle glorie:

Ik sloopte niet alleen het onderstel eraf (het hout onderin vind ik wel heel leuk ogen hoor, en op de foto ziet het er prima uit, maar het ding is live toch best hoog), maar ook de decoratieve stang aan de rechterkant (brrr, RVS… ). De houdertjes konden er niet af helaas, maar die vallen niet zo op. Dus zo staat hij nu in mijn kamer:

Disclaimer: volgens het instructieboekje mag je hem nevernooit zonder dat onderstel gebruiken. Maar ik denk dat dat er staat omdat je hem ook als verwarming kunt gebruiken. Hij heeft een kachelfunctie die warmte de ruimte in blaast, en ik denk dat de onderkant van de haard dan erg warm wordt, waardoor je hem niet zomaar direct op je vloer mag zetten. Maar ik heb niet de intentie de verwarmingsfunctie te gebruiken, het gaat mij puur om het vlameffect. Dus dan lijkt het me geen probleem.

Laat de koude winter-lockdown maar komen, in mijn huis is het knus! ^_^

In maart vorig jaar, de dag nadat werd aangekondigd dat we allemaal thuis moesten gaan werken vanwege corona, had ik een kappersafspraak gepland staan. Die kon ik dus ook afzeggen. Sindsdien ben ik niet meer gegaan. En zo vaak ging ik al niet, dus ik was al bijna twee jaar niet meer bij de kapper geweest….

Tsja, lang haar, dus een paar centimeter erbij valt niet zo heel erg op. En die pony kan ik zelf ook wel bijknippen. Alleen de henna-kleur was er wel uit, natuurlijk. En okee, de puntjes zagen er niet meer zo heel mooi uit…

Omdat de meeste maatregelen inmiddels zijn vervallen, en ik zelfs weer kan dansen, vond ik het een goed moment om, min of meer symbolisch, ook mijn haar weer te laten knippen. De kapper was erg blij mij weer te zien, maar ook in de afgelopen twee jaar heeft hij niet geleerd wat ‘tot net boven de wenkbrauwen’ en ‘een beetje rond, met het gezicht meelopend’ betekent. Oftewel: ik loop er tijdelijk weer eens als een debiel bij met een veel te korte en rechte pony. :-S

Dus zat er maar één ding op: nieuwe hoedjes kopen!   Want zo kan ik die pony verbergen, en aangezien het inmiddels herfst is, kan ik de leuke zomerhoedjes die ik nog niet zo lang geleden kocht, niet meer op.

Ik ging specifiek voor een zwarte hoed met brede rand, maar raad es: ze hadden nog veel meer leuks!  

De laatste twee hoedjes lijken wel wat op elkaar (ze zijn overigens bruin, niet grijs zoals de foto’s doen lijken). Maar ik kon niet kiezen. De tweede vond ik meteen het allerleukste bij mijn gezicht staan, maar de decoratie aan de zijkant maakt het wat truttiger en dat maakt hem waarschijnlijk veel minder goed te matchen met mijn outfits dan de eerste. Maar hij was te leuk om te laten liggen.

(Vrouw in de Hema, die mijn tas met het hoedenwinkellogo zag: “Ah, jij bent ook naar de snoepwinkel geweest!” Ha, een mede crazy hat lady! Jawel, wij weten waar we moeten zijn. )

Hm, over matchende outfits gesproken. Misschien kon ik dan ook nog even kijken voor leuke kleding? En toen ging ik helemáál los. Want kijk nou, wat een leuk spul! Allemaal uit dezelfde winkel! Allemaal in mijn favoriete kleurtinten! Perfect voor de herfst! En toen ik vond dat ik echt genoeg kleren had gekocht, was ik ook nog eens zo dom om, tien meter voordat ik mijn fiets had bereikt, ook nog even een schoenenwinkel in te wippen…

Maar hee, het is dus feitelijk allemaal de schuld van de kapper.

Soms doe ik domme dingen. Zoals “Alice in Wonderland” invoeren als zoekterm op Marktplaats. Ik weet dat ik het eigenlijk niet zou moeten doen, maar ik doe het dan toch.

Naast een hoop crap, zitten er namelijk soms echte pareltjes tussen voor een bedrag dat dermate laag is, dat je ze echt, heus niet, aan je kunt laten voorbijgaan.

Dus tsja, dit is inmiddels mijn eigendom:

Nu ik deze heb, kan ik eigenlijk niet anders dan weer eens een Mad Tea Party organiseren…

Ik hou van hoedjes! Ik draag ze helaas veel te weinig, omdat ik niet genoeg met mijn outfits matchende exemplaren heb. Dus besloot ik vandaag het centrum in te gaan om te kijken of ik mijn garderobe aan kon vullen. Winkelen kan nu immers weer redelijk normaal.

Ik had me natuurlijk moeten bedenken dat ik na meer dan een jaar zo goed als geen funshoppen, de neiging zou krijgen om dit in te halen…

De hoedenwinkel bleek namelijk enórm veel leuke exemplaren te hebben! Wat een keuze! Ik vond hoedjes in verschillende kleuren, en zowel ‘vaste’ exemplaren als versies die je in je tas kunt proppen en daarna weer in vorm kunt buigen. Moest ik daar nou tussen gaan kiezen…?

Nope, besloot ik. Ik probeer al jaren tevergeefs een crazy cat lady te worden, maar dat werkt niet als je kat geen andere katten in huis duldt. Nou, dan word ik toch gewoon een crazy hat lady? ^_^  Dus zette ik voor de gein de volledige stapel hoeden in één keer op mijn hoofd terwijl ik naar de kassa liep, en rekende ik voor maar liefst €163 aan hoeden af. :-X

De medewerkster vroeg of ik misschien op de foto wilde met die stapel hoeden op mijn kop? Leuk voor op hun Instagram-account. Natuurlijk, ik heb geen schaamte!

En hier zijn ze dan individueel. Laat die zon maar schijnen!