Ik ben dit weekend weer eens gaan LARPen. Ditmaal geen beroving in een casino te midden van superschurken, maar in de fantasy-setting van Charm.
Het was een prima weekend: veel vrienden en andere leuke mensen terugzien is sowieso fijn, en ik heb me spel- en plottechnisch weer goed beziggehouden. Het weer beloofde prut te worden en we hebben inderdaad flinke hoos- en onweersbuien over ons heen gekregen, maar hoewel de dungeon structureel onder water stond (terwijl er geen grondzeil in de tent lag – visualiseer even deze situatie: er werden door de crew met bezems hele sloten water over het grasveld heen de legertent uit gebezemd! 
) en we regelmatig moesten vluchten naar een afdakje, heeft het tegen verwachting in niet de héle zaterdag geregend en waren er genoeg momenten dat we lekker naar buiten konden.
Toch heb ik geen juich-gevoel overgehouden aan het weekend, want het lukt me helaas niet om mijn personage helemaal neer te zetten zoals ik wil en dat frustreert me.
Ik speel Jipke, een halfling die inmiddels twee weekend-evenementen en een baravond meegaat. Ik vermoed dat de meeste mede-spelers Jipke inmiddels zien als een naïeve, adhd-achtige dief. Ze kan namelijk heel goed sloten open maken en vorig evenement had ze wat gestolen, waardoor ze nu rondloopt met een tijdelijke tatoeage die haar publiekelijk te schande maakt. Maar in werkelijkheid is ze juist behoorlijk intelligent en haar acties komen vooral voort uit haar enórme nieuwsgierigheid en goede bedoelingen. Soms wordt ze gewoon iets te enthousiast over dingen… Ze is bovendien heel handig in praktische zin: haar slot-openmaakvaardigheden zijn alleen maar een gevolg van het feit dat ze in het algemeen heel goed is in dingen maken (of uit elkaar halen). Dat komt alleen niet over, dus wordt mijn personage nu erbij gehaald als er iets gejat moet worden. Ik heb IC heel hard geprobeerd uit te leggen dat Jipke helemaal niet zo is, maar wat ze dan wél is of kan (praktische oplossingen voor problemen bedenken) komt nog steeds niet goed uit de verf. Eén van de andere spelers zei op een gegeven moment tegen me dat hij het idee had dat Jipke ditmaal heel anders was dan op de baravond, dus dat geeft al aan hoe ik nog loop te zwabberen in mijn spel.
Dat komt ten eerste doordat Charm nogal vaardigheid-gericht is. Het regelsysteem is gebaseerd op klasses, waar ik helemaal niet van houd want dat duwt je personage al gelijk in een bepaald hokje. Toegegeven: ik probeer zelf een gnoom-achtig personage in een gnoomloze setting te proppen, maar los van het ras dat je wil gaan spelen en of dat al dan niet in de spelwereld voorkomt, zou er ruimte moeten zijn voor alle verschillende soorten persoonlijkheden. Jipke valt nu in de klasse ‘schavuit’, wat totaal niet op haar van toepassing is, maar het was de beste manier om de vaardigheid ‘sloten openen’ te kunnen nemen. Wat een van de weinige echt relevante vaardigheden voor haar is die in het regelsysteem zitten, de rest moet gewoon geroleplayed worden.
Het plot is soms ook duidelijk gericht op verschillende groepen spelers, gebaseerd op hun klasses/vaardigheden (denk aan magiër, priester, alchemist of krijger), zoals het dungeon-plot van dit evenement en het vorige: naast de algemene puzzels is er een alchemische puzzel, is er magie nodig en zitten er goddelijke elementen in. Daar ben ik op zich enorm voorstander van, want zo betrek je zo veel mogelijk mensen bij het plot en heb je veel interactie met elkaar, omdat je met elkaar moet samenwerken om het einddoel te bereiken! Maar het zorgt er ook voor dat ik als speler geen alternatieve oplossing voor een bepaald probleem wil gaan bedenken, want dat voelt alsof ik het plot van een andere groep spelers ‘afpak’. Dus delegeer ik bijvoorbeeld het fabriceren van brouwsels en op handen zijnde knokpartijen naar spelers waarvan ik denk dat ze daar blij van worden en houd ik me bij het plot dat eruit ziet alsof het ‘voor mij’ bedoeld is.
Ook binnen de spelersgroep wordt er soms wat beperkt gedacht en gedacht in vaardigheden, heb ik het gevoel. Wil ik proberen naar de maan te gaan (don’t ask…), dan volgt bijvoorbeeld de reactie: “Dat kan niet, de maan is een manifestatie van de godin Anata”. Of er wordt voet bij stuk gehouden dat iets met magie opgelost moet worden. En “heeft er hier iemand <vaardigheid>??” is een veel voorkomende uitspraak onder spelers. De enige manier om daar mee om te gaan, is om er keihard tegenaan te gaan roleplayen. En dan merk ik mijn eigen OC-beperkingen. Als je in je achtergrond schrijft dat je goed bent in praktische oplossingen bedenken voor problemen, moet je die natuurlijk ook OC kunnen bedenken. Dat kan ik op zich wel, maar ik heb er soms net iets meer tijd voor nodig dan in het spel beschikbaar is. Moeten we in een ruïne door een gang heen die beschermd wordt door spinnen? Natuurlijk kunnen we iemand sturen die de vaardigheid ‘spreken met dieren’ heeft, en/of een priester van Anata sturen (de spin is het symbool van deze godheid). Maar we zouden ook dit tafelkleed om ons heen kunnen wikkelen zodat de spinnen ons niet kunnen bijten… Maar tegen de tijd dat ik dat heb bedacht, is er al iemand op een andere manier naar binnen aan het gaan. Damn, kans gemist. En dat gevoel had ik regelmatig, of ik had gewoon echt even geen inspiratie over hoe ik iets op een praktische manier kon oplossen. Het gebrek aan de mogelijkheid om dingen kunnen phys-reppen, ondanks mijn tas vol met handige tools, speelt soms ook een beetje mee (briljant idee: lege tonnen meenemen op de volgende bootreis, om te voorkomen dat we weer zinken / te zorgen dat we makkelijk vlotten kunnen bouwen als we toch schipbreuk lijden, maar… hoe ga ik dit uitspelen?).
In zulke situaties voel ik me een heel slechte roleplayer. Hoe lang LARP ik nu al? Ik moet dit toch kunnen?? Kom op, improviseer, en snel een beetje! :’-)
Het hielp ook niet dat ik niet in staat bleek om de gewone puzzels op te lossen, die nodig waren om een deur in de dungeon open te krijgen. Net als vorig evement was er een heel stapeltje documenten met verschillende soorten puzzels, maar die bleken echt ondoenbaar! Van de 6 puzzels heb ik er maar ééntje correct weten op te lossen, en dat ook alleen maar na een hint vanuit de spelleiding. Toegegeven: het lukte mijn mede-spelers ook niet, want aan het eind van het evenement waren er maar 4 van de 6 correct opgelost, waarvan eentje pas na de oplossing zowat door de SL’s in handen gedrukt te hebben gekregen, maar toch: ik vind dat ik dit moet kunnen! Dat Jipke het niet kan is één ding, maar OC voel ik me nu dom. Zucht.
En naast dat alles merk ik dat ik soms uit mijn rol val, bijvoorbeeld als ik heel hard bezig ben met puzzelen – dan word ik gewoon Lenny, en er waren nog een paar situaties waarop ik anders had willen reageren dan ik gedaan heb.
Ik zit dus eigenlijk vooral mezelf in de weg. Natuurlijk kan ik mijn personage anders insteken dan oorspronkelijk bedoeld, en soms is dat ook de beste manier om er mee om te gaan want je weet bij het creëren van een personage nooit of het goed matcht met het evenement en de spelersgroep. Maar ik heb het idee dat het wel mogelijk zou moeten zijn om Jipke te spelen zoals ik wil en dat het vooral een kwestie is van op een bepaald aspect beter leren roleplayen. Die uitdaging wil ik niet uit de weg gaan.
Ik moet hier dus nog even op kauwen. Gelukkig heeft Rinske al aangeboden met me te willen brainstormen over wat ik de volgende keer kan doen en van haar kan ik nog heel veel leren.
Maar voor nu ga ik me gewoon verheugen op de foto’s, want we hadden eindelijk weer een fotograaf op het evenement van wie ik erg mooie plaatjes verwacht (dank, Hugh!). Totdat die worden gedeeld blijft deze post nog even fotoloos, want ik was mijn telefoon thuis vergeten… ook al niet mijn beste moment. 
[edit] Nu mét foto’s!
). Voor de buitenwereld een gulle maar enigszins mysterieuze Amerikaanse weduwe, die het verlies van haar man verwerkte door zijn vermogen uit te geven aan boord van jachten aan de rivièra en in Europese casino’s. In werkelijkheid was ze nooit getrouwd geweest; haar fortuin ‘verdiende’ ze eigenhandig met het zetten van grote, riskante kraken, die steeds maar uitdagender werden. Haar nieuwste project was het beroven van het casino waar het spel zich afspeelde. Daarvoor had ze diverse vakgenoten geronseld, met ieder hun eigen specialiteiten. E.e.a. was dus zeer zwaar geïnspireerd op 
). Helemaal op het einde, toen we met z’n allen de allerlaatste fase van het plan in gingen, heb ik toch maar even mijn momentje gepakt en ben ik achter ons slangenmens aan onder laserstralen doorgekropen, richting een terminal die ik moest hacken om de Zwitserse bankrekening van het casino te kunnen plunderen. En wat ik vooraf niet had durven hopen is toch gelukt: we hebben het geld weten te bemachtigen en heelhuids weten te ontsnappen!
