Na het succes van de afgelopen Charm baravond, hoopte ik ook weer heerlijk te kunnen spelen op het weekendevenement van Charm. Lopende persoonlijke verhaallijntjes had ik nog niet echt, dus ik hoefde ook niets voor te bereiden: het was een kwestie van kostuum en slaapspullen inpakken en gaan.

Op de baravond had ik al best wat contacten gelegd en nu waren en nog meer leuke spelers/personages waarmee het al snel klikte en ik leuk spel heb gehad.

Qua plot viel ik meteen met mijn (lange) neus in de boter: ik negeerde een briefje op een deur (“Als u het historische document in deze ruimte wil bestuderen, dient dit onder begeleiding te gebeuren” – hee, ik wilde niet specifiek een document, maar de kamer in zijn algemeen bekijken omdat ik van buitenaf mooie lichtjes enzo zag, dus dit gold niet voor mij, toch? O:-) ) en trof in die ruimte een grote kist aan met een nog groter slot. Na de ruimte weer uitgebonjourd te zijn door een oplettend lid van de huishouding (helaas ) en ik later alsnog onder toezicht de ruimte ingeloodst werd, reageerde een bewaker erg onwillig op mijn verzoek te vertellen wat er in de kist zat. Tsja. Dan kan ik als hypernieuwsgierig persoontje natuurlijk niet anders dan zelf maar kijken wat er in die kist zit, toch?

Met ondersteuning door enkele partners in crime werd het slot geforceerd en werden de documenten die we in de kist vonden, geleend. (Uiteraard ging ik ze later terugbrengen, ik ben geen dief! Alleen even kopieën maken, zodat ik op mijn gemak kon gaan puzzelen met wat er op stond.) En dat was het begin van een lange puzzelqueeste, die me zowat het hele evenenement bezig zou houden.

Het bleken namelijk instructies te zijn om een soort kluis open te maken, waarin spullen van aanwezigen werden bewaard die eigenlijk heel graag daar niet meer wilden zijn, maar ook niet zonder hun spullen wilden vertrekken. Ah, die kluis open krijgen zou dus voor een goed doel zijn! In dat geval… hoeven de documenten niet per se terug en hebben we eigenlijk nog wel wat meer spulletjes nodig.

De hele zaterdagochtend en een groot deel van de zaterdagmiddag heb ik in een tent (uit het zicht & uit de wind) met wat mede-spelers liggen puzzelen. Het waren absoluut niet de makkelijkste puzzels!   Al heb ik het mezelf ook moeilijker gemaakt dan nodig: er zaten 3 brieven in geheimschrift bij, die ik ben gaan ontcijferen door er vanuit te gaan dat het meest voorkomende teken wel de letter ‘E’ zou zijn, en de daarna meest voorkomende tekens letters zoals ‘N’, ‘R’, ‘S’ en ‘A’. De volgende stap was gokken wat de woorden zouden kunnen zijn en door middel van trial-and-error, steeds meer letters invullen. Eindelijk had ik alle drie de brieven vertaald, waardoor ik ook een vreemd schema met dezelfde tekens erop kon gaan ontcijferen. Dat zouden dan vast instructies voor dat openingsritueel zijn! Eens kijken, hier staat… a… b… c… d… e… Euh… volgens mij is dit de vertaalsleutel die ik had moeten gebruiken om de brieven te vertalen.   *facepalm*

Ik zal niet alles vertellen wat we hebben meegemaakt, want daar hebben jullie niets aan (en mijn mede-Charmers kunnen mijn mooie-momenten-post in de FB-groep vinden). Maar het komt er op neer dat we ondanks al ons harde denkwerk, het openingsritueel in eerste instantie meermaals hebben laten mislukken, ik mijn daden heb moeten opbiechten en voor straf een tijdelijke schand-tatoeage in mijn gezicht heb gekregen. XD

IC was het dus ook emotioneel en een beetje drama, maar OC ben ik continu lekker bezig geweest, heb ik heel veel leuke nieuwe contacten heb gelegd en bestaande contacten geïntensiveerd. Met als gevolg dat ik beide avonden véél te laat ging slapen (respectievelijk om 3 uur en om half 3 – zelfs al onderweg naar de slaapvertrekken werd ik opnieuw aangeklampt door interessante dingen). Kreun. I’m getting too old for this sh*t!

Het is bijzonder hoe snel mijn nieuwe personage is gegroeid van een ‘flat character’ op de baravond, naar een volledig geïntegreerd, verder ontwikkeld personage met vrienden voor het leven op dit evenement! Het was duidelijk een goede keuze om terug te komen naar Charm en ditmaal te gaan spelen. <3

Nu rest alleen nog bijslapen, nagenieten en uitkijken naar het volgende weekend!

Ik moest het even opzoeken, maar in 2008 begon ik met NPC-en bij Charm. Zo rond 2017 begon ik er een beetje genoeg van te krijgen en heb ik diverse weekendevenementen overgeslagen en ben ik alleen nog naar de jaarlijkse baravond geweest. Daarna kwam corona. Maar ja, bloed kruipt waar het niet gaan kan (en Rinske blééf maar op me inpraten   ), dus uiteindelijk besloot ik om toch maar weer eens terug te komen. Een good old skool fantasysetting was misschien wel weer eens leuk (Oh ja, ik heb hier hitpoints! Da’s lang geleden…) en bovenal: op Charm spelen vele vrienden en bekenden, die ik voor een deel amper nog zag door mijn afwezigheid en corona. Weer leuke dingen doen met deze mensen was toch wel de belangrijkste reden om naar Charm te gaan.

Dus schreef ik me in als (*slik*) speler in plaats van NPC. Zo kon ik hopelijk veel meer contact hebben met mijn OC vriendjes en het gaf me ook weer een nieuwe blik op het spel.

Jaren geleden hadden we met een groepje een nieuw LARP-concept bedacht, wat helaas nooit van de grond was gekomen: ‘Nood Breekt Wet’. Ik was uiteraard weer eens veel te pro-actief geweest met voorbereidingen treffen en had dus daadwerkelijk al een half personageconcept en een deel van mijn kostuum in huis: een hesje van gebreide lapjes, vilten hoedje, latex gezichtsprothese en oortjes, en wat kleine requisieten. Zonde om die te laten verstoffen in de kast, dus zou ik het niet nieuw leven kunnen inblazen voor Charm?

Het enige ding was, dat dat personageconcept was gemodelleerd op een gnoom. En die zit niet in de Charm-setting. Hm. Misschien kon ik met een beetje creatief lullen er regeltechnisch wel een half-goblin van maken ofzo. Die vooral de genen van haar menselijke vader had geërfd en enkel wat spitsere oren en langere neus van haar onbekende moeder (scheelde ook groenschminken, en klein ben ik van mezelf al…), en zelf eigenlijk ook niet zo goed wist wat ze was. De verhaalcommissie had gelukkig geen bezwaar, dus hoera, dat was een go!

En gaan deed ik. Het verder afmaken van mijn outfit kostte gelukkig niet heel veel tijd: even wat pols- en beenwarmers breien, grote tas erbij naaien, kettinkje rijgen en dan nog wat voor in mijn haar. Kwastjes toevoegen aan het gebreide hesje. Mijn sweatercoat, Castlefest vestje en Tweedledum & Tweedledee tasje bleken wonderbaarlijk goed te matchen met de rest van de outfit en ook een groene longsleeve en legging had ik nog gewoon in de kast liggen. Hoera, outfit klaar! Jipke was geboren!

Maar zoals gebruikelijk liepen mijn plannen toch weer uit de hand. Want ik moest ook een reden hebben om ineens op te komen duiken, middenin een land waar bezoekers niet bepaald welkom zijn. Dus verzon ik dat ik me als verstekeling op een schip had verstopt, door in een klaarstaande kist te klimmen. Alleen bleek de lading ergens anders heen te gaan dan ik vooraf had gedacht. Verrassing voor degenen die verwachtten hun bestelde goederen te ontvangen én voor mijn personage, zodra de kist opengemaakt werd…

Moest ik natuurlijk wel een kist hebben. Eentje waar ik in paste, maar die ook in mijn auto zou passen. En eentje die er enigszins uitzag alsof die gebruikt werd om spullen in te verschepen. En eentje met wielen, want ik kon het de NPC’s niet aandoen om mij met kist en al de locatie binnen te dragen. Dus ging ik los op Marktplaats en kocht ik een veel te dure kist waar ik veel te ver voor moest rijden om hem op te halen. Maar hee, alles voor making an entry…  (En hopelijk kan ik hem voor niet al te veel minder gewoon weer doorverkopen).

De kist maakte blijkbaar indruk en de op één na meest gestelde vraag aan mij was dan ook “Hoe kwam jij in die kist terecht?” (Op nummer één stond uiteraard: “Wat ben jij nou eigenlijk??” XD )

En wat was het leuk!! Mijn personage werd per direct opgenomen in de groep (het helpt natuurlijk als je elkaar OC al kent, maar ook met diverse nieuwe spelers had ik gelijk een klik). En er was puzzelplot (een geheimzinnige kluis met een moeilijk slot moest open), dus ik heb gelijk mijn ‘tinker abilities’ kunnen inzetten in combinatie met mijn daverende nieuwsgierigheid (het maakt me niet zo veel uit wat ik hiermee verdien, maar DIT DING MOET NU OPEN!! :-D), waardoor mijn karakter ook gelijk duidelijk werd voor de andere spelers.

Ik had mijn personage bewust makkelijk en toegankelijk geschreven. Geen grote drama’s in mijn achtergrond, ik wilde gewoon leuk met mijn OC vrienden kunnen spelen, makkelijk contact kunnen leggen met anderen en spel kunnen genereren. Dat werkte heel erg goed. Ik heb met zo’n 90% van de aanwezige spelers interactie gehad, meerderen kunnen meeslepen in mijn experimenten, onwijs gelachen, muziek gemaakt en gezongen, en me geen moment verveeld totdat het bijna half 2 was en ik toch wel begon om te vallen van de slaap.

Jipke is dus een blijvertje en ik ga me zeker weer inschrijven voor de weekendevenementen! ^_^

Ondanks alle nieuwe maatregelen is het toch gelukt om gisteren naar een short-LARP te gaan: “Blackmail – de LARP”. Het was al vanaf het begin de bedoeling dat alle deelnemers alleen met QR-code én verplichte zelftest (ter plekke uit te voeren) binnen mochten komen, maar na de meest recente persconferentie moest ook het tijdstip worden verschoven zodat we voor 5 uur klaar zouden zijn (want dan schijn je veiliger te zijn tegen het virus… :-S). Dat betekende vroeg op om op tijd in Den Haag te kunnen zijn, en dat we nog iets minder speeltijd hadden, maar het kon in ieder geval doorgaan.

De LARP draaide om een drugsbende, die zich bezighield met het verpakken en verspreiden van cocaïne en amfetamine. Er zouden nieuwe rekruten komen die moesten worden getest en ingewerkt. Dresscode: ‘moderne crimineel’ (wat dat dan ook mag inhouden ). Het zou zich, heel passend, afspelen in een leeg kantoorpand.

Het evenement was niet alleen last-minute aangepast, maar ook last-minute georganiseerd. Ik ontving dan ook pas 10 dagen van tevoren de uitnodiging om mee te doen. 5 Dagen van tevoren ontving ik mijn rol. 4 Dagen van tevoren kreeg ik de vraag of ik nog wat extra’s wilde voorbereiden. Ik was namelijk degene die moest controleren of het afwegen en verpakken van de drugs wel precies volgens protocol verliep. Het was de bedoeling dat degenen die de nieuwe rekruten zouden spelen, aan het werk gezet gingen worden. Er was vitamine-B-poeder geregeld dat voor drugs door moest gaan en er waren nog diverse andere attributen aangeschaft, zoals verpakkingspapiertjes, capsules, en meer. We hadden zelfs een microscoop en professionele weegschaal! Of ik wilde uitdenken hoe dat proces precies moest verlopen en het nog wat moeilijker wilde maken voor de rekruten?

Dus kon ik me als een gek gaan inlezen in het wel en wee van de drugsbusiness. Want dat is dus écht een ver-van-mijn-bed-show. Ik kom kwam weliswaar veel op festivals, maar niet het soort waar snuiven en slikken heel normaal is.

Korte samenvatting: in twee dagen tijd was mijn complete Google-historie verpest en ik sta nu waarschijnlijk op de watchlist van de AIVD, omdat ik op sites zoals drugsforum.nl ben geweest (ja, dat bestaat gewoon) en allerlei vage YouTube-video’s heb gekeken. Ah, the things you do for LARP… (Gelukkig was dit minder gruwelijk dan toen ik me ooit moest voorbereiden op het schminken van dierlijke bijtwonden in het gezicht :-X)

Ik moest eerst de basics leren: bijvoorbeeld dat amfetamine hetzelfde is als speed. Oh. Nadat ik ook wist hoeveel gram er doorgaans van het spul gekocht wordt, hoeveel lijntjes je daaruit haalt en wat de gemiddelde straatwaarde van het spul is, begon ik me te verdiepen in de productieprocessen. Gelukkig hoefde ik niet de complete laboratorium-kennis op te doen, maar ik moest bijvoorbeeld wel weten hoe versnijden van het spul werkt (voor degenen die net zo’n n00bs zijn als ik: het toevoegen van ander, er op lijkend poeder, zodat je meer aan je spul kunt verdienen omdat je geen pure coke of speed meer verkoopt) en hoe je het verpakt. Dus ik weet nu onder andere precies wat je wel en niet kunt mengen en hoe je een ‘pony pak’ vouwt! Wat zullen mijn ouders weer trots zijn.

De LARP zelf was ook best spannend opgezet: we waren maar met een klein groepje mensen, en het draaide heel erg om spelen met hiërarchie, controle (verliezen) en afpersing. En natuurlijk gewelddadig gedrag. Vooraf hadden we dan ook een workshop om elkaars grenzen te verkennen en te oefenen met fysiek contact. Dat was wel nodig, want jeetje, wat is het moeilijk om écht keihard agressief te zijn en helemaal niks te dulden van de rekruten, ook niet het minste beetje attitude of tegenspraak! (En al helemaal als ze een kop groter zijn dan jij.) Enerzijds was ik blij dat mijn personage een van de minst agressieve bendeleden was en een zwak had voor één van de rekruten, anderzijds was het jammer omdat ik daardoor wat minder hard werd uitgedaagd om mijn eigen roleplaygrenzen te verkennen. Gelukkig was ik niet de enige die moeite had met het neerzetten van een harde bende. Desondanks was het heel leerzaam en een mooie ervaring! (En ook wel geruststellend om te constateren dat dit écht heel ver af staat van wie ik OC ben.   )

Ik zal niet ingaan op de details van ons spel (what happens at bende stays at bende), maar hierbij wel een foto van onze disfunctionele boevenclub. Slechts 6 van ons hebben het evenement uiteindelijk overleefd.

 

Gisteren was de Moresnet baravond – mijn eerste LARP sinds maar liefst twee jaar…  

Ik vond het fijn dat het een baravond was in plaats van gelijk een heel weekend LARPen, want met alleen een avondje konden we er op ons gemakje weer even inkomen. Niet alleen het LARPen zelf was lang geleden voor mij, maar wat was er ook alweer allemaal gebeurd…? En wie speelde ook alweer wie…?

Er waren ook outfit-issues. Ten eerste mijn haar. Het is altijd al een uitdaging om mijn pony weg te moffelen in een Victoriaans kapsel, maar die veel te korte sprietjes gaven helemaal hoofdbrekens, en er is veel gel en haarlak aan te pas moeten komen om mijn haardracht er nog enigszins uit te laten zien.
Ten tweede was mijn kostuum inmiddels veel te wijd. Ik ben behoorlijk afgevallen de afgelopen maanden en dus was mijn blouse een tent en moest ik mijn rok zo ver strakker vastzetten met een nieuw knoopje en knoopsgat, dat hij niet meer zo heel mooi hing.
Tot overmaat van ramp bleek ook nog eens het elastiek in mijn thermobroek verpulverd te zijn van ouderdom, waar ik pas ter plekke achterkwam op het moment dat ik hem probeerde aan te trekken. Zucht. Gelukkig had Rinske een extra exemplaar mee dat ik mocht lenen.

Helaas vond ik de avond zelf ook niet zo’n succes. Van voorpret en vooraf plannetjes maken was niet echt sprake, want we wisten niet waar we zouden zijn of waarom, dat hoorden we pas ter plekke. Er was wel vooraf gezegd dat de plotlijntjes van de grote evenementen niet verder uitgediept zouden worden deze avond, dus ik verwachtte iets anders om ons mee bezig te houden, en ons zou stimuleren om weer even in het spel te komen. Maar er was ook geen alternatief plot. Het enige wat er te doen was, was toch weer verder praten met andere aanwezigen over wat er voorheen was gebeurd. Maar op Rinske’s personage na, was er die avond helaas zo goed als niemand komen opdagen waar ik actief lijntjes mee had lopen (er waren maar zo’n 20 aanwezigen). Dus kon ik alleen met haar mijn spel verder uitdiepen en bleef het voor de rest vooral oppervlakkig praten, praten en praten met anderen. Terwijl ik en mijn personage toch meer doeners zijn. En mijn personage niet goed is in politieke intriges of strategie (da’s iets voor mannen, uiteraard), maar vooral goed is in discreet luisteren (en daarna met voorkennis handelen). Gelukkig was Gijs er met zijn nieuwe personage, wat potentieel bood voor nieuw drama.

De locatie was dezelfde als de vorige keer, en ook nu was er een feest in de ruimte naast ons aan de gang waardoor er continu gedreun van een beat te horen was. Niet zo sfeervol in je Victoriaanse setting, en in combinatie met de luidruchtige mijnwerkers aan de tafel naast ons, was het ook nog eens vaak lastig om een gesprek goed te kunnen volgen. En er waren ook geen andere ruimtes waar je je even kon terugtrekken voor een meer privé-conversatie. Gelukkig leidde dat plus het kleine aantal aanwezigen ertoe dat de klasse-verschillen wat minder strikt werden gehanteerd en iedereen met iedereen aan tafel zat, anders was het spel écht beperkt geweest.

Het was dus niet een heel goede start van een nieuwe LARP-periode, maar het was wel fijn om veel mensen weer eens OC te zien en te spreken!

Het begon met een oproepje van Rinske in de Facebookgroep van Charm. Of er mensen waren die er het komende LARP-evenement niet bij zouden zijn, maar die wel al eerder hadden meegespeeld, en bereid waren vooraf een bijdrage aan het plot te leveren?

Dat had mijn naam erop geschreven, dus vroeg ik haar om meer details. Het bleek de bedoeling te zijn om (in het geheim) wat filmpjes op te nemen, die tijdens het evenement afgespeeld zouden worden voor de deelnemers. De spelers die niet aanwezig konden zijn op dat evenement, waren zogenaamd gevangen genomen door shinobi (ninja’s) en tijdens het evenement konden de deelnemers soms op magische wijze contact leggen met de locatie waar de anderen gevangen gehouden werden, om met hen of hun gevangennemers te communiceren. Of ik shinobi of andere figurant wilde spelen?

Natuurlijk wilde ik dat! Wat voor scenes zouden we kunnen opnemen? Toen begon de brainstorm – en de steeds enthousiastere ideeën.

Dus ruimde ik mijn garage uit, en installeerden we kaarsjes, lampen, statieven, en andere benodigdheden, en trokken we wat LARP-outfits en schminck uit de kast, zodat we ‘s avonds in het donker de opnames konden maken. We zijn tot middernacht doorgegaan voordat alles af was. Gelukkig waren mijn buren die avond niet zo alert, want anders had vast de politie op de stoep gestaan omdat er vreemde geluiden en in het zwart geklede / half naakte mensen uit mijn garage kwamen… XD

De complete filmpjes zal ik niet posten, maar enkele screenshots van de in totaal 8 filmpjes die we hebben opgenomen, kunnen gelukkig wel.

We hebben in ieder geval ontzettend veel lol gehad tijdens de opnames!  

Ik heb nog niet gehoord hoe onze filmpjes afgelopen weekend zijn ontvangen door de spelers, en ik heb helaas ook niet alle door anderen gemaakte filmpjes kunnen zien, maar de volgende date met Rinske staat alweer en dan krijg ik vast alles in geuren en kleuren te horen. ^_^

Nu we voorlopig niet meer kunnen LARPen, is het zoeken naar alternatieven. Ik weet dat diverse vrienden hun toevlucht hebben genomen in online LARPs, maar dat trekt me toch niet zo.

Recentelijk zag ik op Facebook een oproepje langskomen van een LARP-kennis, die een moordmysterie had geschreven en dit wilde playtesten, waar hij mensen voor zocht. Een online moordmysterie leek me dan wel weer leuk! Echt LARP is het niet, maar er zit wel een roleplay element in. En je kunt je natuurlijk in stijl kleden, want je ziet elkaar via de webcam!

De setting was een organisatie voor worstelaars, die de worstelaars inhuurde en er wedstrijden voor organiseerde. Ik was de dochter van de grote baas. Gelukkig was het niet echt nodig om enige kennis van worstelen te hebben – ik heb namelijk nog nooit in mijn leven een worstelwedstrijd gezien! In mijn personageomschrijving stonden wel diverse termen die ik niet kende, zoals een ‘promotion’ (de organisatie waarbij de worstelaars zijn aangesloten), en tijdens het spel werd ik ineens geconfronteerd met de term ‘luchador’, maar dat kon ik gelukkig stiekem snel googlen.   Omdat het een playtest was, kon ik gelijk doorgeven wat voor mij allemaal abracadabra was omtrent het reilen en zeilen van zo’n organisatie en wedstrijden, dus hierna is het spel zeker weten volledig geschikt voor leken.

De omschrijving van mijn personage: “You’re a representative of the promotion. Of course you have in-ring experience, but most of the time you work with a mic in the hand. People know you with a woman’s suit, perfect hair and make-up. Victor has trained you to be the boss and that’s how you acted the last years, even if you were just the junior boss.”

Okee… dus ik heb een achtergrond als worstelaar, maar moet er vooral leuk en representatief uitzien tijdens worstelwedstrijden, en tegelijkertijd zakelijk ogen. En dat moet ik stylen met spul dat ik al in huis heb. Euhm… zoiets?

Niet iedereen, maar wel de meeste deelnemers hadden wel een of andere passende outfit aangetrokken. Het was nog even de vraag of het door kon gaan, want tijdens de planfase haakte de een na de andere deelnemer af en moest er weer vervanging geregeld worden. De laatste haakte helaas een paar uur van tevoren af, waardoor we pas een kwartier voor start wisten of we daadwerkelijk konden spelen! Gelukkig werd er ook last-minute een vervanger gevonden. Weliswaar een man voor een vrouwenrol, maar dat gaf niet.

Het leverde wel enigszins verwarrende situaties op qua adressering. Mijn personage had namelijk een lesbische relatie en ze was getrouwd met degene die nu door een man zou worden gespeeld. Tegelijkertijd had ze een affaire met iemand die gespeeld werd door een genderneutraal persoon, en die rol was ook genderneutraal geworden. Dus moest ik naar mijn minna(a)r(es) verwijzen met ‘they’ en naar mijn grote bebaarde partner met ‘she’. Oh well. XD

Hoewel het spel voor het eerst werd gespeeld, was het heel goed speelbaar. Her en der was het natuurlijk nog wat te finetunen, maar we hebben een superleuke avond gehad. Het duurde wel een uur voordat we konden beginnen omdat er allerlei technische mankementen waren, waardoor geluid en/of beeld lang niet altijd bij iedereen van voldoende kwaliteit was, en af en toe was er een zeer irritante lag.

Omdat we via Discord speelden, was er ook de mogelijkheid om naar een eigen kamer of andere ruimtes te gaan, zodat je gesprekken met anderen kon hebben zonder dat meteen iedereen het hoorde. Het grote voordeel is dat je wel altijd kunt zien wie zich in welke kamer bevindt. In een LARP loop je nog wel eens tevergeefs rondjes om een zekere persoon te spreken te krijgen, terwijl die achter een dichte deur of ver in het bos zit. Maar nu wist je gelijk of het zin had om naar ‘de lobby’ of ‘het zwembad’ te gaan, of dat je daar niemand zou treffen.

Zelf vond ik het vooral moeilijk om te bepalen hoe ik om moest gaan met mijn persoonlijke geheimen. Tijdens een LARP is het aan te raden zelf je geheimen al dan niet per ongeluk uit te laten lekken, want anders blijf je op je geheimen zitten en gebeurt er niets. Maar bij een moordmysterie ga ik er vanuit dat andere deelnemers wel een paar clous hebben gekregen over mijn geheimen, of dat er tussentijds door de spelleider belastend materiaal wordt geïntroduceerd waardoor de boel vanzelf uitkomt. Ik heb dus heel erg mijn best gedaan om al mijn geheimen te bewaren (wat ook in mijn personageomschrijving stond als mijn doel) en dat is behoorlijk goed gelukt. Misschien zelfs te veel – wellicht had ik toch wat mensen in vertrouwen moeten nemen of wat ‘oepsjes’ moeten hebben? Ieder type spel heeft toch wel zijn eigen onderlinge dynamiek en methodes hoe je met je personage om moet gaan. Hopelijk kan ik vaker dit soort moordmysteries spelen en er zo beter in worden, want het was erg leuk om te doen!

Vanochtend kreeg ik ineens een NL-Alert: ramen en deuren dicht houden vanwege een grote brand in Oeffelt. Geïrriteerd drukte ik de melding weg. Oeffelt, da’s echt niet super dicht bij mij in de buurt hoor, waarom krijg ik dit?? En verder dacht ik er niet bij na.

Totdat ik ‘s middags dit bericht op Facebook langs zag komen: https://www.gelderlander.nl/nijmegen/rampzalig-gebroeders-van-lymborch-festival-raakt-alles-kwijt-bij-brand-oeffelt~a21734e7/

Nee toch?? Blijkbaar lagen alle spullen van het Gebroeders van Lymborchfestival, op de kostuums na, in de opslag die daar was afgebrand. Wat een ramp voor die organisatie! Wat sneu voor het festival waar ik zo veel jaar met plezier aan deel heb genomen!

Nog geen minuut later kreeg ik een appje van Rinske. Of ik het nieuws had gehoord? De opslag waar zij hun persoonlijke re-enactmentspullen én de gezamenlijke spullen van ‘t Vaerdich Volk hadden opgeslagen, was waarschijnlijk afgebrand… Er was nog geen officiële duidelijkheid, omdat een kleinere opslagruimte wel was gered, maar de kans is groot dat hun spullen in de grote opslag stonden en dus ook weg zijn.

Potverdorie. Alleen al bij de gedachte kreeg ik pijn in mijn buik. Ook al zit ik niet meer bij de groep, natuurlijk leef ik nog steeds met hen mee en natuurlijk ook met mijn vriendin. Bovendien: als mede-fröbelaar weet ik maar al te goed hoe onvervangbaar die spullen zijn. Niet alleen keert een eventuele verzekering (als je die überhaupt hebt) hoogstens de dagwaarde uit van tenten, meubilair en aanhanger, het gaat vooral om al die met bloed, zweet en tranen (en véle uren) handgemaakte spulletjes die je in de afgelopen jaren hebt vervaardigd. Geen geld dat die ooit terug kan kopen. Een crowdfundingsactie opzetten om de groep en/of het festival weer op gang te krijgen, zal dan ook maar beperkt zin hebben.

Ook de spulletjes die ik destijd voor de groep maakte – vaandel, kussentjes, naambord, welkomsbordjes en nog veel meer, zullen waarschijnlijk in de vlammen zijn verdwenen. Ik weet hoe ik zou reageren als ik dat allemaal opnieuw zou moeten maken in korte tijd: misschien maar niet.

Het is toch om te huilen? Ja, het zijn ‘maar’ spullen en niemand is gewond geraakt. Maar hier mag je best heel hard om janken. Voor veel mensen (ook voor al die andere mensen die hun spulletjes in die opslag hadden staan) zal dit domweg het eind van hun hobby betekenen. :’-(

En dan resten alleen nog de mooie herinneringen.

Helpen jullie duimen dat in ieder geval de aanhanger van ‘t Vaerdich Volk aan de vlammen is ontsnapt?