Gistermiddag/-avond hadden we weer een kerstborrel op het werk. Ik ga ieder jaar in een maffe outfit. Ik weet niet meer precies wanneer dat ooit begonnen is, maar volgens mij startte ik met kerstbaloorbellen, evolueerde het naar een diadeem met rendiergewei, en daarna liep het dermate uit de hand dat ik de avond ervoor nog even een complete outfit in elkaar stond te naaien of fröbelen. Niets netjes of coupeusetechnisch verantwoord, maar gewoon lekker hilarisch. Het hoefde niet mooi gemaakt te zijn, de grap was deels dat het snel in elkaar was geflanst.
Mijn kerstborreloutfits zijn inmiddels een begrip op kantoor. Iedereen speculeert jaarlijks over wat ik nu weer aan zal trekken. Afgelopen Halloween kreeg ik zelfs een teleurgestelde blik van een collega, omdat die had verwacht dat ik ook op die dag verkleed naar kantoor zou komen. Ik bedoel maar.
Maar zoals alle dingen die uit de hand lopen, liep ook dit te ver uit de hand.
Dit jaar had ik namelijk bedacht dat ik een kerstjurkje wilde naaien. Zo eentje gebaseerd op een kerstman-pak, maar dan in de vrouwelijke versie. Dat zou wel flink wat meer (naai)werk betekenen dan andere jaren. Maar, ik moest voor mijn coupeuse-examen toch nog een jurk naaien. Als ik nou slim was, dan combineerde ik het: ik kon gewoon wat nieuw geleerde tekentechnieken in het model van dat jurkje gooien en alles erg netjes naaien, en dan had ik zowel een kerstborreloutfit als een examenopdracht klaar!
Ineens kreeg ik weer zin om te naaien. Het was al veel te lang geleden dat ik gewoon iets leuks voor mezelf had genaaid, ik ben alleen maar bezig met dingen voor die opleiding tekenen en naaien. Je kunt het een beetje vergelijken met lezen voor je lijst: als het moet voor school, dan verlies je de lol erin. Maar nu keek ik eindelijk weer uit naar een naaiproject! Dus schetste ik gelijk een model: met een uitgediepte kraag die ik net had geleerd, een prinsessennaad erin en, waarom ook niet, zowel platte als stolpplooien. En manchetjes van bont.
Ik reed ook meteen naar de winkel om stof te kopen, want als ik enthousiast ben, moet het gelijk gebeuren (en bovendien had ik maar 2 weken tot de borrel…). Helaas hadden ze in de stoffenwinkel verrassend weinig keus. Het was óf velours de panne (NOPE), of een wat dure rode stof. Nou ja, dan die dure maar. Wit bont bleken ze vreemd genoeg helemaal niet te hebben, dus die moest ik online bestellen.
Toen kwam de eerste tegenslag: juf keek me twijfelend aan toen ik mijn plan aan haar voorlegde. Een kerstjurkje? Als examenoutfit? Kon ik niet iets normaals maken?
Mjah.
Tegenslag twee: de kerstborrelcommissie meldde op Teams dat er dit jaar een dresscode was: gala. Niet verplicht, wel leuk, en er was een prijs voor de mooistgeklede collega. Argh, hadden ze dat niet iets eerder kunnen zeggen??
Mijn hoofd ging gelijk op overdrive. Ik kon natuurlijk mijn kerstjurkje verlengen en er een soort Ice Queen-achtige jurk van maken, maar dan in het rood in plaats van ijsblauw, en dan had ik een kerstgalajurk! Misschien meer geaccepteerd op het examen, misschien ook niet, maar in ieder geval passend bij de dresscode. Wel nog iets meer werk ook. Maar ik was nog steeds enthousiast, na mijn initiele teleurstelling.
Het hele patroon dat ik de avond ervoor al had getekend, kiepte ik uit het raam. Zonde van die avond werk, maar hee, je moet wat. De hele ochtend en deel van de middag beziggeweest met het tekenen van een nieuw patroon (er waren wat oepsjes en er moest wat opnieuw). Eindelijk een patroon klaar waarvan ik dacht dat het ging werken. In de auto naar de stoffenwinkel, want ik wist nu hoeveel stof ik bij moest kopen. En toen… hadden ze die stof niet meer, alleen nog het velours de panne.
Ik googlede naar de openingstijden van een andere stoffenwinkel, enigszins in de buurt. Die bleek permanent gesloten te zijn.
Ik herinnerde me dat in het centrum van Nijmegen een klein stoffenzaakje zat. Daar naartoe dan maar. Ze hadden ook geen fatsoenlijke rode stof. Wel nicky velours in een mooie rode kleur. Het stretchte aan alle kanten, wat ik niet wilde. Maar het was beter dan velours de panne en het was ook beter dan géén stof. Dus sloeg ik in paniek maar 5 meter van dat spul in. In de auto naar huis had ik er al spijt van.
Eenmaal thuisgekomen bleken er op de eerste anderhalve meter van de stof allemaal verkleuringen te zitten. Onbruikbaar dus.
Het via de webshop bestelde witte nepbont was inmiddels ook binnen. Het zag er echt extreem goedkoop uit; op de foto had de kwaliteit veel luxer geleken. Snik.
En zo was het naaiproject waar ik eindelijk weer enthousiast over was, gereduceerd tot iets waar ik wel om kon janken. Inmiddels had ik een complete dag verspild, veel te veel geld uitgegeven aan stof en nog steeds geen concreet werkend plan. Ik flikkerde de boel in een hoek en ging wat anders doen.
De volgende dag keek ik met een poging tot hernieuwde moed opnieuw naar het project. Tsja, ik had in ieder geval genoeg stof liggen voor het oorspronkelijke ontwerp. Dat voldeed dan wel niet aan de dresscode, maar die was optioneel. Bovendien, ik bén de dresscode van de kerstborrel, besloot ik! Ik baalde wel van het terug moeten naar dat kortere jurkje, want ik had die gala-versie nu al helemaal in mijn hoofd zitten en die had ik veel liever willen maken. Maar met dat lelijke nepbont had ik toch geen echt mooie jurk kunnen maken, dan had ik die ook moeten vervangen door een betere stof. Dus hop, aan de slag met de korte tijd die me nu nog maar resteerde!
Uiteindelijk werd ik toch wel weer blij van dit naaien. Lekker mezelf een paar dagen opsluiten in mijn hobbykamer en er onder de rijgdraadjes en pluisjes weer vandaan komen… mét een zowel zelfgetekende als zelfgenaaide outfit! Het gaf me ook hernieuwde motivatie om de opleiding te blijven volgen, want dit is waar ik het voor doe: ik kan iets dat ik in mijn hoofd heb of op een plaatje zie, reproduceren zonder dat ik allerlei patronen moet kopen en die met gekruiste vingers moet proberen te combineren!
Het resultaat (met bijpassende muts van de restantjes):
Bestede tijd: 28 uur en 45 minuten (exclusief patroontekenen)
Kosten: €42,25 (voor het bont en de rode stof, exclusief het niet gebruikte nicky velours; rode en witte voering en een blinde rits had ik nog liggen)
Uiteraard is er in de haast weer vanalles misgegaan – als je goed kijkt zie je bijvoorbeeld dat de voering van de kraag op de rug er onderuit piept, terwijl ik toch keurig de bovenkraag iets groter had geknipt dan de onderkraag en de voering tegen de naad had gestikt (juf: “Heb je de onderkraag wel verstevigd met vlieseline?” Euh… oeps). De plooien vallen niet optimaal mooi (juf: “De stolpplooien moeten aan weerszijden even breed zijn als de platte plooien, niet in totaal even breed!” Oh ja…) en de naad bij de kraag staat een beetje omhoog (juf: “Heb je ‘m wel ingeknipt en uitgedund?” Shit, ik wíst dat ik iets was vergeten…). En los van deze fouten, is hij definitief afgekeurd als examenjurk, omdat het model te eenvoudig is. Zucht. Maar ik heb er wel weer een hoop van geleerd, dus het was niet nutteloos.
En ondanks alle tegenslag en frustratie had ik de outfit dus toch nog op tijd voor de kerstborrel af! En zowel de borrel als de outfit was weer een daverend succes. Ik had na de fotoshoot voor mijn blogje ook nog een lichtsnoer op batterijen langs de kraag genaaid voor het extra kersteffect. Tot mijn verbazing was ik de enige met verlichting in de kleding. En niemand bleek in echt gala te zijn gekomen, er was vooral veel glitter en nette pakken. Maar daar word ik ook al heel blij van, want ieder jaar wordt er meer moeite gestoken in de outfits, dus er is een duidelijke trend waar te nemen (waar ik misschien mogelijk een rol in heb gespeeld
)!
Er was dit jaar ook voor het eerst een prijsuitreiking voor de mooiste outfit. Die ging naar mijn collega, die voor de gelegenheid een pak met kerstprint had aangetrokken . Om me heen werd wat gemopperd, want dat was toch niet eerlijk richting mij? Maar ik doe dit niet om iets te winnen, dus ik gunde het mijn collega van harte!
Daarna werd er onverwacht nóg een prijs uitgereikt. Aan ‘iemand die de afgelopen jaren structureel is opgevallen met zelfgemaakte kleding’. En dus kreeg ik… een ‘oeuvreprijs’! Inclusief klein fotootje van mij op de beker
– oftewel, ze hadden dit al lang voor de borrel bedacht (en wilden waarschijnlijk ook een andere collega de kans geven om iets te winnen). <3
Na van 3 tot half 9 te hebben geborreld (!), zit de outfit wel onder de chipskruimels en zijn delen van de manchetten meer roze dan wit. Want OMG – wat geeft deze stof af!! Ik had ‘m vooraf niet gewassen omdat hij er niet uitzag alsof hij ging krimpen, maar al tijdens het naaien merkte ik dat mijn machine ineens rood uitsloeg en dat ik dat dus beter wel had kunnen doen… Dus nu maar even heel voorzichtig delen van de oufit stuk voor stuk in een teiltje dopen en daarna met gekruiste vingers en veel color-catcher-doekjes in de machine gooien…