Category: Zelf maken

Laminaatleg-hulptroepen

Dik een maand geleden hielden we voor het eerst flink huis bij Richards moeder en gisteren was het tijd voor fase 2 van de grote ontspullingsslag.

De vorige keer vonden we pakken laminaat in de garage, die daar al behoorlijk lang stonden te wachten totdat ze ooit gelegd mochten worden. Richards oude slaapkamertje was namelijk al geruime tijd toe aan een nieuwe vloer (lees: op de plek van de bureaustoel was de bovenlaag van het oude laminaat compleet verdwenen), maar het was er nooit van gekomen. In het kader van ‘hoe minder spullen in de garage, hoe beter’, hadden we besloten het dan maar gewoon te gaan leggen. Win-win.

Aangezien ik al één keer eerder in mijn leven laminaat had gelegd, was ik eenoog in het land der blinden, dus samen met mijn handige vriendje zouden we dat klusje wel eens gaan klaren. (Bovendien is Youtube je vriend  ;) ).

Wel met gekruiste vingers, want dat laminaat had niet alleen lang in de garage vertoefd, maar ook nog eens op zijn kant tegen een muur gestaan. Zou het nog wel recht zijn? Ook al had het sinds de vorige klusdag binnen en plat op de vloer gelegen, we hadden er niet 100% vertrouwen in dat het nog bruikbaar was.

En uiteraard duurt zo’n klus altijd langer dan je wil. Want de kamer moest natuurlijk eerst worden schoongemaakt, anders leg je een mooie nieuwe vloer, maar ziet de rest er niet uit. (Idealiter hadden we ook meteen het behang vervangen, maar hee – eigenlijk kwamen we om op te ruimen, dus deze klusactie was al meer dan oorspronkelijk de bedoeling was.) Daarnaast zijn er natuurlijk de *#^%$-plekjes rondom de leidingen die je precies moet zien uit te zagen. En dan zijn er nog de onvermijdelijke oepsjes.

Gelukkig zijn Richard en ik écht een goed team en zijn we nog steeds dermate verliefd dat we elkaar elkaars oepsjes liefdevol vergeven. Dus gaf ik hem een dikke kus in plaats van hem de huid vol te schelden toen bleek dat hij het allerlaatste resterende stukje laminaat (het was erg strak berekend…) verkeerd om had gezaagd, en bleef hij liefdevol tegen mij glimlachen toen ik overmoedig dacht dat ik met mijn coupeuse-skills de plint echt wel met de hand strak in een hoek van 45 graden kon aftekenen en zagen, in plaats van het ding met zijn professionele tools verstek te zagen.  :roll:

<3

Maar uiteindelijk lag alles, en houdt een plakplint twee stukken laminaat vast wel tegen elkaar aan, zijn de iets te grote gaten rondom de leidingen creatief afgedekt met restanten van betreffende plakplint, en staan de zijkanten van de vloer slechts íétsje hol, maar niet dermate veel dat de deur niet meer open kan en hebben we er vol vertrouwen in dat de  laminaatplanken in de loop van tijd alsnog iets zullen rechttrekken. O:-)

Tadaa:

Helaas zijn we vergeten om een vóór foto te maken toen de kamer nog niet schoon was gemaakt en de spullen er nog in stonden, want we hebben bijvoorbeeld ook een kast van de muur gehaald en meubilair op een andere plek gezet. Dus dan maar op deze manier een voor- en na-foto:

Terwijl Richard de laatste (zwaarste) loodjes van het leggen aan het doen was, ben ik alvast met zijn moeder de inhoud van de keukenkastjes gaan uitzoeken. Ook daar hebben we weer hele goede slagen mee gemaakt, dus diverse planken zijn inmiddels leeg!

Helaas zijn we niet aan alle keukenkastjes toegekomen en ook niet aan de voorraadkast, wat ik graag had willen doen (voorraadkasten herinrichten geven een bijzondere mate van voldoening op de een of andere manier, herkennen jullie dat?), maar dat komt dan wel de volgende keer. To be continued!

Androneda-vlogje

Drie weken geleden hadden we met Androneda een mini-tour door Noordoost-Nederland: op vrijdagavond speelden we in Groningen en op zaterdagavond in Zwolle. Het leek me wel leuk om daar een vlogje van te maken, zodat mensen kunnen zien wat daar allemaal bij komt kijken. En die is zojuist gepubliceerd! ^_^

Ik ben helaas niet zo’n goede videograaf vrees ik – in het basismateriaal zaten dermate heftig bewogen beelden dat ik kotsmisselijk werd bij de voorselectie van geschikte opnames…  8O En ik DACHT dat ik een heel leuke scène had opgenomen op een terrasje in Groningen, maar achteraf bleek ik een foto te hebben gemaakt in plaats van op de ‘record’-knop te hebben geklikt. Zucht.

Maar goed, gelukkig is er genoeg materiaal overgebleven en hebben Wouter, Richard en Patricia’s vriend Maikel ook enkele bijdrages gedaan, dus kon ik er toch een vlogje mee knutselen. Het resultaat:

Coupeusedag 2025

Afgelopen jaren mocht ik vanuit mijn opleiding deelnemen aan de jaarlijkse costumièredag, maar aangezien ik inmiddels dat diploma heb gehaald (alleen nog stééds niet officieel in ontvangst heb mogen nemen, terwijl we bijna een jaar verder zijn… 😒), mag ik inmiddels meedoen met de coupeusedag: een leerzame en inspirerende workshopdag voor zowel coupeuses als coupeuses in opleiding.

Mijn juf had harder geworven dan haar collega’s, want van de 12 deelnemers waren er, naast diverse reeds geslaagde coupeuses / juffen, maar liefst 5 leerlingen van haar aanwezig en dus maar weinig leerlingen van andere juffen.

Ik weet niet of de opzet van de coupeusedag altijd zoals vandaag is of dat dit jaar een uitzondering was, maar het was even wennen. Tijdens costumièredagen raceten we altijd met klotsende oksels door de dag heen om meerdere werkstukjes met verschillende technieken te maken en verliep de dag in stressvolle chaos. Vandaag was er echter slechts één workshop die de hele dag zou duren.

Marijke van Welzen van ART2WEAR, een ‘textielkunstenaar’, kwam deze geven. Zij maakt echt een soort kunstwerkjes op kleding door middel van een collagetechniek: ze knipt allerlei plaatjes uit stoffen en appliceert / quilt die op een ondergrond, waar ze dan bijvoorbeeld weer een mantel van maakt. Ze vult die applicaties verder aan met borduursels, stempels, verf, etc.:

De dag begon wat later dan verwacht. Op het programmabriefje stond dat we vanaf 9.30 uur welkom waren en er dan de gelegenheid was tot koffie en wat shoppen bij een kraampje. Ik (en diverse mede-deelneemsters) waren er vanuitgegaan dat we dan om 10.00 uur echt zouden beginnen. Toen ik om 9.45 uur binnen kwam zetten, was ik dan ook de laatste die in het gebouw in Nunspeet arriveerde. Maar we bleken pas om 11 uur te beginnen! Had ik ook wat langer in bed kunnen blijven liggen… 🫤

Het begin van het programma vond ik ook niet heel boeiend. De workshopbegeleidster gaf namelijk eerst anderhalf uur lang een Powerpointpresentatie van al haar tentoonstellingen. Dus nee, niet over haar technieken en hoe ze haar werkstukken maakte, maar op welke tentoonstellingen ze allemaal was geweest! Euh… hoe is dat relevant / interessant voor ons…? Maar de aanwezige juffen leken het allemaal wel erg boeiend te vinden.

Vlak voor de lunch mochten we dan eindelijk de creaties close-up bewonderen, aanraken en fotograferen.

Zo’n bonte collage is niet echt mijn smaak, maar wel enórm indrukwekkend, want zeker als coupeuses realiseren wij ons wat een gigantische hoeveelheid werk hierin moet zitten en hoe lastig het is om al die elementjes bij elkaar te zoeken en te matchen tot een eenheid! Ik vond het al lastig om al die stofjes voor mijn lapjesdeken bij elkaar te zoeken… Respect!

Na de mantels bewonderd en grondig geïnspecteerd te hebben, mochten we ze van haar aantrekken als we wilden!! 😲 Diverse mensen riepen gelijk dat ik de sprookjesjas (met sprookjesfiguren-applicaties en Sneeuwwitje-mouwen) moest aantrekken, omdat mijn juf en mede-leerlingen inmiddels wel weten dat dat thema bij mij past (maar ik vermoed ook deels omdat ik één van de weinigen was die in het smalle getailleerde ding paste 😛). Nou, dat liet ik me natuurlijk geen twee keer zeggen! 😁 En ja hoor, hij zat me als gegoten en stond me prachtig! ❤️

Op de foto met de ontwerpster

Na de lunch mochten we dan eindelijk zelf aan de slag. We kregen een basis waar de stofjes op moesten komen en er werden zakken met stofjes met bloemenprintjes uitgedeeld, waar we zelf een selectie uit mochten maken. Graaien!! 😋

Het was de bedoeling dat we initieel drie bloemetjes uitkozen, die helemaal netjes uit de stof uitknipten en met elkaar combineerden, en daarna deze desgewenst verder aanvulden met andere bloemetjes. Maar zo werk ik niet – ik moet vanaf het begin het totaalplaatje overzien. Dus liep ik stiekem toch met een setje ‘potentiële basisbloemetjes’ in de hand naar de andere tafels om ze aan te vullen, alvorens ik een collage neerlegde. Die ik ook niet gelijk op het uitgedeelde lapje legde.

Workshopleidster: “Als je een grotere ondergrond nodig hebt dan deze, dan kan dat.”
Ik: “Oh… daar had ik nog helemaal niet op gelet, ik was bezig met het creatieve proces…”
Workshopleidster: “Ja, er zijn altijd mensen die het net iets anders doen dan de anderen.”
… 🙈

Van thuis hadden we lijm, borduurnaalden, borduurgaren en kraaltjes mee moeten nemen, want het was de bedoeling om de boel eerst op de ondergrond te lijmen en daarna verder te gaan decoreren. Normaal gesproken speld en stik je het op de ondergrond, maar omdat het een workshop met weinig tijd was, deden we het even zo. Dat vond ik eigenlijk wel jammer. Het scheelde natuurlijk dat we ditmaal niet onze naaimachines hoefden mee te zeulen, maar het blijft toch een coupeuse-workshop en het netjes en subtiel vastnaaien van de randjes via een vrije hand-voetje leek me juist heel leerzaam.

Sommigen hadden afgelopen week nog even een raid gedaan bij de Action om aan kraaltjes en dergelijke te komen, maar ik heb inmiddels een flinke stash aan knutselmateriaal en dus trok ik vanochtend gewoon een bak kralen en zak DMC-garen uit de kast.

Het was ook grappig om te zien hoeveel naaisters totaal geen borduurervaring hadden en zelfs worstelden met het vastzetten van het garen. Het zijn toch écht verschillende vaardigheden! 😄 Gelukkig heb ik veel ervaring met met de hand naaien en heb ik ook wel eens geborduurd, maar het bepalen welke borduursteken op welke plekken in de bloemen mooi zouden uitpakken, vond ik wel het lastigste van de middag! Al snel ben ik dus maar overgestapt op het toevoegen van kraaltjes. Dat ging beter én sneller.

Voordat ik het wist was het alweer half 4 en moesten we ophouden, omdat we om 4 uur het pand moesten hebben verlaten! Ik denk dat we effectief dus maar anderhalf uur daadwerkelijk zelf bezig zijn geweest met iets maken, wat ik wel jammer vond. Uiteraard had dus niemand haar werkstukje ook maar in de verste verte af. Ik was zelfs de enige die er kraaltjes op had gedaan.

Het idee is dat we, als we de decoraties af hebben, de collage in z’n geheel uitknippen uit de ondergrond en dan de randjes afwerken met de naaimachine. En dan hebben we een grote applicatie om ergens op te naaien!

Dit is mijn tussentijdse resultaat:

Ik ben zeker niet ontevreden over hoe de bloemetjes zijn gecombineerd en hoe de kraaltjes erop werken! Maar het lichtpaarse borduursel in de paarse bloem vind ik niet optimaal geslaagd.

Uiteraard hebben we ook nog even al onze creaties bij elkaar gelegd. Altijd leuk om de verschillen tussen mensen te zien!

Al met al vond ik het best een leuk werkje om te doen en een inspirerende techniek, maar de opzet van de dag had van mij anders gemogen qua tijdsindeling: minder wachten/kletsen/presentatie en meer zelf aan de slag gaan!

Parkietendoek

Er was een periode waarin ik regelmatig grappige baddoeken naaide voor de versgeboren kinderen van mijn vrienden en vriendinnen. Inmiddels is iedereen uit de baby-fase, dus zijn kraamcadeautjes niet meer nodig. Maar een teamgenoot is vandaag met zwangerschapsverlof gegaan en mijn mede-teamgenoten hadden voorgesteld om als tijdelijk afscheid een kaartje en klein cadeautje voor haar te kopen.

Maar ja, ik vind het veel leuker en persoonlijker om zelf iets te maken dan om maar weer geld ertegenaan te gooien en wanhopig in de winkels naar iets leuks te moeten zoeken. Van mijn baddoeken weet ik dat ze gewaardeerd worden – het is een item dat niet iedere aanstaande ouder gelijk in huis haalt. Bovendien heb ik van meerdere vriendinnen gehoord dat ze lang meegaan en ze op latere leeftijd nog steeds door de kids gebruikt worden, na het wassen of als verkleedkleding. Mooi toch? ^_^

Dus doorzocht ik mijn stoffen-stash op bruikbare stukken badstof. Na al die baddoeken in verschillende kleurtjes genaaid te hebben had ik een hoop restanten liggen. Alleen uiteraard niks dat groot genoeg was om als basis te dienen voor een compleet nieuwe baddoek. Tijd dus om nog een slagje creatiever te worden, want ik had geen zin en geen tijd om er helemaal voor naar de stofjeswinkel te rijden.

Hoe de start van een creatief proces eruit ziet…

Eens kijken, wat kon ik maken in een beestjesvorm van de kleuren die ik nog had, zonder al te veel naadjes in de baddoek te naaien waar Baby niet lekker op zou liggen? Na wat brainstormen had ik het: een parkiet! Een vogelvorm werkt toch het beste en parkietjes kunnen verschillende kleurencombinaties hebben. Met creatief passen en meten en het negeren van de recht-van-draad-lijn ( :roll: ) wist ik een patroon te fabriceren (gewoon op basis van een van de eerdere patronen die ik tekende) dat ik kon maken met mijn restanten.

Passen en meten

Ik had ook besloten het mezelf niet al te moeilijk te maken door de randen met biaisband te willen afwerken en heb de boel gewoon gezigzagd. Daardoor was ik in een middagje klaar. Hoezee, ik had een cadeautje!

Het is ook het eerste naaiproject waar ik mijn nieuwe eigen bedrijfslabeltje in heb kunnen naaien. ^_^

Helaas kon ik er vanwege een begrafenis vandaag niet bij zijn toen mijn teamgenootjes de kaartjes en cadeautjes aan de collega in kwestie overhandigden, maar ik hoop dat ze er blij mee is. :-)

Het verhaal van het lantaarntje

Ik wilde de entree van mijn woning wat knusser maken met een lantaarntje, met daarin een nep flakkerend kaarslichtje dat ‘s avonds automatisch aan zou gaan. Initieel kocht ik daarvoor een lantaarntje op zonne-energie. Maar in de wintermaanden, wanneer je juist lang sfeervol licht wil hebben, laadde het ding overdag niet genoeg op lang te kunnen branden. Bovendien zag het lantaarntje, net als alle zonne-energie-lantaarntjes, er erg plastic uit. Niet helemaal mijn smaak.

Ik besloot om te gaan shoppen voor een echt mooie metalen lantaarn, waar ik vervolgens zo’n kaarsje op batterijen in kon doen. Je kunt die dingen namelijk met een timer kopen, zodat ze automatisch aangaan, 6 uur branden, en dan na 18 uur weer stoppen (repeat).

Na lang Marktplaats in de gaten houden vond ik éindelijk een lantaarntje van mijn smaak! De meeste zijn gemaakt om (ook) neer te zetten, maar ik wilde geen met zo’n vierkante onderkant, want dat vind ik minder sierlijk als die hangt. Blij betaalde ik de verkoopster en wachtte ik op het pakketje.

Bij ontvangst van het pakket was ik minder blij. De verkoopster had de lantaarn heel slecht verpakt: ze had alleen wat papiersnippers van reclamefolders (niet eens opgefrommeld) in de doos gedaan. Uiteraard was er dus glas stuk gegaan. Drie van de zes zijkanten waren eruit. :cry:

Het vreemde was: er was één stuk papier dat wél was opgefommeld en dat stak dwars door twee zijkanten van de lantaarn heen. Het zat er zo doorheen en er zo in vast, dat dit niet tijdens het transport had kunnen gebeuren, dat moest wel bij het inpakken zijn gedaan. Bovendien viste ik slechts drie stukjes kapot glas uit de doos, die precies één van de drie ontbrekende ruitjes vormden. Waar waren de scherven van de andere twee ruitjes gebleven…? In de advertentietekst had ‘zo goed als nieuw’ gestaan, dus ik was er vanuit gegaan dat het lantaarntje compleet zou zijn.

Ik legde de situatie uit aan de verkoopster en vroeg om een verklaring.
“Nee,” zei die: “het lantaartje was helemaal heel toen ik hem opstuurde. Het is tijdens het transport gebeurd. Tsja, heel jammer, inderdaad.”

Uiteraard pikte ik die verklaring niet en hield ik aan. Vervolgens bekende ze dat er inderdaad al één ruitje uit was. “Dat hoort zo, dat is om de kaars te kunnen aansteken”, was haar verklaring.
Yeah right… dat lukt je niet met het openklappende deksel…?  :?

Na nog meer pushen reageerde ze met “Je had het aan de foto’s kunnen zien”. Oftewel: ze had gewoon willens en wetens mij een lantaarn met twee ontbrekende stukjes glas verkocht. En dankzij het slechte verpakken had ik nu dus een lantaarn waar nog maar de helft van het glas in zat. Grom…. Marktplaatsvolk…  :evil:

Gelukkig had ze het verkocht met de ‘direct kopen’-optie en kon ik bij Marktplaats reclameren. Die stelden me in het gelijk en gaven aan dat ik het aankoopbedrag teruggestort kreeg en dat ik de lantaarn niet hoefde terug te sturen omdat dat ‘economisch niet verantwoord’ was.
De verkoopster reageerde op de uitspraak met: “Oh nou dan heeft u geluk: én uw geld terug én de lantaarn! Gefeliciteerd!” Alsof het mij erom was gegaan een gratis lantaarn te krijgen. De trut. Nou nou, wat was ik nu gelukkig inderdaad, met een kapotte lantaarn waar ik zowel verzendkosten als administratiekosten aan Marktplaats voor had betaald (die kreeg ik namelijk niet teruggestort)…

Na even boos te zijn geweest, besloot ik er met een creatieve blik naar te kijken. Ik had nu een lantaarn in huis die weliswaar stuk was, maar nog steeds mooi en dus zonde om weg te gooien. Kon ik niet ergens nieuw glas vandaan halen om hem te repareren?

Na een offerterondje bij glassnij-bedrijven bleken de kosten van het op maat laten maken van de drie ruitjes tussen de €50 en €65 te liggen. Mjah, dat vond ik nou ook niet bepaald ‘economisch verantwoord’.

En dus was de oplossing: het maar weer zelf doen. Want ik had initieel rondgevraagd of iemand in mijn creatieve vriendenkring wellicht glassnijden als hobby had, maar toen daar geen bruikbare reactie op kwam, ben ik eens gaan googlen. Wat bleek: het gewoon recht afsnijden van een stuk glas zou helemaal niet moeilijk moeten zijn! Kwestie van een glassnijder kopen en een Youtube-filmpje kijken!
Ik had ook al een plan om goedkoop aan glas te komen: het glas uit oude fotolijstjes recyclen! Want dat had dezelfde dikte. Op zolder vond ik precies 3 lijstjes die ik toch niet meer zo leuk vond. (En anders had ik voor 1 á 2 euro per stuk wat oude lijstjes in een kringloopwinkel kunnen scoren).

Natuurlijk zat er wel wat risico aan het zelf doen, maar als het niet 100% recht of perfect op maat werd, zou dat niet uitmaken. Er zat best wel wat marge in de glashouders van de lantaarn, dus twee millimeter meer of minder maakte niet uit, dat glas zou dan nog steeds passen. Dus scoorde ik een glassnijder bij de Praxis en ging ik aan de slag!

Eerst een van de nog hele ruitjes gebruiken om de gewenste afmeting af te tekenen op het glas van de fotolijstjes:

(Mijn coupeuse-brein: Neeeeee je kunt het patroon niet zo erop leggen, dan ligt ‘ie niet recht van draad!)

Uiteraard beschermde ik mezelf tegen glassplinters met een beschermbril en handschoenen (ja ma, je kunt gerust ademhalen), waarna ik terpentine in de glassnijder goot. (Blijkbaar wordt het daardoor makkelijker glas te snijden. WD-40 mag ook, maar die had ik alleen in spuitbusvorm.)

De lineaal plakte ik met schilderstape tegen het glas aan om verschuiven te voorkomen. Maar ik vond het wel heel lastig om precies op het afgetekende lijntje te mikken, want om het wieltje van de glassnijder zit een metalen blok, dus het wieltje komt niet strak tegen de lineaal aan.  :?

Het maken van de kras in het glas ging bovendien lang niet zo gemakkelijk als op de YouTube-video’s (uiteraard…  :roll: ). Maar volgens mij lag dat niet helemaal aan mijn gebrek aan techniek, maar voor een groot deel ook aan het crappy mes van het Praxis-huismerk. (Ze hadden in de winkel helaas geen andere.)
Het insnijden en afbreken van de lange zijdes bleek een stuk makkelijker te gaan dan bij de korte stukjes, wat ik niet had verwacht. Na het tikken tegen de onderkant van de lange kras viel het overtollig stuk glas zowat vanzelf naar beneden, terwijl het bij de kleine zijkanten voor geen meter los wilde komen. Ik heb met een tang de stukjes beetje voor beetje eraf moeten nibbelen, wat de rechtheid van de rand uiteraard niet ten goede kwam.

De versgesneden randen schuurde ik volgens de instructies met schuurpapier op, maar ik weet niet of dat heel veel effect heeft gehad.
Desondanks had ik na niet al te lange tijd drie nieuwe lantaarnglaasjes!! Op de foto hieronder liggen links de originelen en rechts mijn reproducties. Niet superrecht dus, maar goed genoeg voor in de lantaarn, want je ziet de zijkanten van het glas daarin toch niet en je hoeft er ook niet aan te komen en dus niet bang te zijn dat je jezelf snijdt.

Tadaa!! Hij is weer compleet!

En zo hangt hij buiten:

Totale kosten: €19,09 (€4,95 verzendkosten, €0,40 Marktplaats-servicekosten, €0,75 Marktplaats-kopersbescherming en €12,99 voor de glassnijder). Okee, en wat frustraties. Maar iig geen belachelijk hoge kosten voor een commerciële glassnijder én een dikke vinger naar de Marktplaatsverkoopster. Worth it! :P

(Alleen jammer dat de knoopcelbatterij van het kaarsje op bleek. Moet ik eerst die nieuw gaan kopen voordat ik de lantaarn eindelijk in gebruik kan nemen. Zucht… )

Op eigen wijze

“Hey Lenny, jij hebt wel vaker een eigen mening over dingen. Maarre, hoe eigenwijs ben je nou eigenlijk precies?”

Nou…

Case 1: het rokpatroon

Voor de kerstvakantie had ik een discussie met mijn naaijuf over hoe je een patroon voor een bepaald soort rok moest tekenen. Juf vond mijn uitwerking fout, ik niet. Ik toonde vervolgens aan dat de uitwerking in haar voorbeeldboek niet in elkaar kon passen en dus niet correct kon zijn. Na wat narekenen en hoofdbrekens moest Juf me gelijk geven. Maar ze had de uitwerking gecorrigeerd op wat puntjes en zo paste ‘ie inderdaad alsnog in elkaar.

Ik bleef er echter bij dat mijn uitwerking óók goed was. Het ding was dat je de tekening van het model op twee manieren kon interpreteren: Juf interpreteerde het alsof de plooien bij de heup rondgetekend waren, ik interpreteerde het als een optisch effect van iets naar voren hangende vouwen, die eigenlijk recht waren. (Die modeltekeningen vind ik sowieso altijd zeer multi-interpretabel en daar heb ik wel vaker discussie over, en het helpt ook niet dat de verhouding van de beenlengte ten opzichte van de rest van het lijf en de smalle taille erop nooit realistisch zijn en het er met echtemensenmaten altijd anders uit gaat zien.)
Het voordeel van mijn uitwerking ten opzichte van die van Juf was bovendien dat die niet uit umptig verschillende patroonstukjes bestond en dus ook niet met umptig-in-het-kwadraadt naadjes vastgestikt hoefde te worden, zodat de rok veel soepeler zou vallen.

Zoals het volgens de juf zou moeten (gecorrigeerde versie)
Zoals ik het zou tekenen

Dus maakte eigenwijze ikke in de kerstvakantie op schaal een uitwerking van de rok in stof volgens mijn tekening, als een soort van ‘proof of concept’.

Zie je wel dat die rechte lijnen optisch rond gaan ogen!  8-)

Quod erat demonstrandum.

Ik liet het ding afgelopen les aan de juf zien en… mijn uitwerking is nu ook geaccepteerd! Victorie! \o/

Case 2: het lesboek

Ik heb ook al heel vaak commentaar geleverd op het lesboek dat we voor de opleiding gebruiken. Ik vind het ding erg onvolledig: er wordt alleen in gezegd hoe je iets moet tekenen, maar er staat zo goed als geen theorie bij over o.a. in welke situatie je welke hoeveelheid kiest als er bijvoorbeeld “teken 1 tot 4 cm overmaat erbij” staat, en waaróm je iets op de beschreven manier moet doen. Alle achterliggende theorie moet ik tijdens de les uit de juf trekken, die niet noodzakelijk begrijpt wat ik nou precies vraag, waardoor er ook niet altijd een antwoord op meta-niveau volgt en ze in de ene les iets anders lijkt te beweren dan in de andere les. De instructies in het boek zijn ook nog eens geformuleerd op een manier die ik lastig te lezen vind.

Bovendien heb ik inmiddels 5 verschillende lesboeken (rokken, broeken, kinderkleding, blouses en japonnen) en volgt er later nog een zesde. De opbouw van die boeken, dus per type kledingstuk, is op zich logisch gezien de opbouw van de lesstof. Maar ik ben nu op een punt beland dat ik niet maar één van deze kledingstukken moet tekenen, maar bv. drie rokken, drie broeken en drie jurken, met in een rok een zak verwerkt die in het broekenboek staat, en in een jurk een plooi die in het rokkenboek beschreven staat. En vanwege de onlogische indeling per boek en het gebrek aan inhoudsopgaves is ook niet makkelijk terug te zoeken op welke pagina wat beschreven staat. Oftewel: argh!

Dus besloot ik om lekker mijn eigen boek te gaan maken.

Ik begon in de zomervakantie met alle stof in de boeken overtypen en de relevante tekeningen inscannen. Ik vulde de boel aan met de sh*tload aan aantekeningen en verbeteringen die ik in de boeken erbij had gekalkt tijdens de lessen. Ik ontdubbelde alles en organiseerde de stof op basis van onderwerp, zoals één hoofdstuk over zakken ongeacht in welk soort kledingstuk ze worden verwerkt, één hoofdstuk over het aanpassen van figuurnaden, en een bijlage met alle verschillende maattabellen en maatberekeningen per leeftijdscategorie onder elkaar. In de kerstvakantie rondde ik het boek eindelijk af en stuurde ik hem naar een drukker om er een mooie ringband van te laten maken.

Hier is ‘ie dan, vers van de pers: mijn zelf samengestelde patroontekenboek bestaande uit maar liefst 312 pagina’s, waarvan een 7 pagina’s beslaande inhoudsopgave – nooit meer wanhopig bladeren op zoek naar het gewenste onderwerp!  8-)

De komende tijd hoef ik dus alleen dit boek mee te nemen naar de lessen in plaats van alle 5 de losse boeken en kan ik in praktijk uitproberen of deze indeling en formulering inderdaad handig is. Als ik foutjes tegenkom of theoretische aanvullingen hoor, kalk ik ze gewoon in het boek erbij, want zoals gezegd krijg ik na mijn aanstaande deelexamen nóg een lesboek erbij en die theorie moet natuurlijk ook in dit boek worden opgenomen. Als ik mijn opleiding helemaal heb afgerond, maak ik the definitive edition van het coupeuse-boek.

Eigenwijs? Reken maar.  :roll:  Maar hee, het samenstellen van dit boek was ook ontzettend leerzaam, want door het organiseren op papier vielen eindelijk ook in mijn hoofd een aantal dingen op de juiste plek!

Tijdens mijn studie was ik ook altijd al degene die samenvattingen van de leerstof maakte, waar mijn mede-studenten schaamteloos van profiteerden (dachten ze in ieder geval; het nut van samenvattingen is natuurlijk deels het maakproces ervan in plaats van alleen het eindresultaat om makkelijk te kunnen stampen), dus ik verwacht dat mijn mede-studenten van de coupeuse-opleiding me ook gaan vragen om een exemplaar.  :P Er zit natuurlijk copyright op de lesmaterialen, dus ik mag dit alleen voor mezelf gebruiken. Maar wie weet vindt Juf het wel goed als ik een digitaal exemplaar aan mijn mede-studenten geef, aangezien zij deze boeken ook netjes hebben gekocht?

Ik hield sowieso even mijn billen samengeknepen afgelopen les, toen ik het boek aan Juf liet zien. Want haar mening erover kon natuurlijk twee kanten opgaan. Maar gelukkig reageerde ze positief: ze vond het eigenlijk wel een goed idee en zei ook dat ik er trots op mag zijn! (Ben ik ook. ^_^ )

Oh, en uiteraard werk ik, naast dit patroontekenboek, ook aan een naaitechniekenboek waarin alle tips & trucs staan die ik tijdens de opleiding leer om van deze patronen daadwerkelijk een kledingstuk te maken (die in geen enkel lesboek staan uitgeschreven)!  :D

Lord of the Rings-marathon (mét Lembas bread)

We waren zaterdag uitgenodigd bij Jeroen en Esmeralda (vrienden van Richard) voor een Lord of the Rings-marathon. Yay, daar hadden we uiteraard wel zin in! ^_^  Want er is niet zoiets als te vaak de films kijken.  8-)  Vandaar dat ik naar marathons in de bios ging, zelf al meermaals een LotR-marathon (en zelfs een Middle Earth-weekend) organiseerde, en we vorig jaar gezellig bij die van Judith en Hugh aanschoven.

Het is ook traditie dat ik voor filmdagen zelf hapjes maak. Vaak kies ik dan voor arretjescake, want lekker, makkelijk te maken en makkelijk mee te nemen.
Hm, misschien kon ik er ditmaal een LotR-touch aangeven, aangezien Esmeralda had aangekondigd dat ze hapjes en aankleding in stijl zou verzorgen? Eens kijken, wat kon ik ermee doen? Ik weet het: het verpakken als Lembas bread! Want één hap daarvan is genoeg om de maag van een volwassen man voor een dag te vullen, en ook van calorieënbom arretjescake zit je na één hap al vol – maar wij hobbits kunnen er best 4 stukken (of meer) van op.  ;)

Dus kon ik de dag ervoor aan de bak.

One mould to make them all

De hapjes vielen in de smaak en het werd een gezellige filmdag! We begonnen om 10 uur ‘s ochtends en na 12 uur stug doorkijken, met maar korte pauzes tussendoor om nog meer te eten, haalden we het einde van de extended versie van film 3!  8-)

Ik ben erg blij met Richard’s vriendengroep, die dingen organiseert waar ik ook blij van word. Deze mensen zijn zelfs zulke LotR-die hards, dat ze meedoen aan een LotR-quiz, dus feitelijk was dit voor hen een trainingsdagje. :P  Hoewel ik ook veel te veel weetjes over de films ken en uiteraard ook de boeken inclusief The Hobbit heb gelezen, weten zij ook nog vanalles over de lore er omheen en konden ze mij tijdens de film veel meer vertellen dan ik hen!
En dat zij allemaal te jong zijn om de eerste twee films destijds in de bios te hebben kunnen zien, ach, dat zie ik maar door de vingers… (auw  :roll: )  :lol:

 

Egelhuisje v2

Het is altijd een uitdaging om een leuk verjaardagscadeau voor mijn vader te verzinnen. Gelukkig tipte ma me dat hij een egelhuisje wilde hebben, maar dat hij er geentje in de winkel kon vinden die aan alle officiële normen voldeed. Of wij niet iets konden timmeren, of een bouwtekening voor hem konden maken zodat hij het zelf kon doen? Jazeker kunnen wij dat!  :D

Ik had al eens eerder een egelhuisje gemaakt, maar helaas is het ding tot nu toe onbewoond gebleven. Nou ja, door egels dan – er zitten wel een hoop slakken in, waardoor het een soort egel-snackbar zou moeten zijn, maar desondanks vertikken de beesten het om er gebruik van te maken. Terwijl ze echt wel hier in de omgeving zitten: ik bracht er al eens eentje naar de Dierenambulance en recentelijk nog zag ik er ‘s avonds eentje in mijn voortuin scharrelen. Blijkbaar voldoet mijn versie dan toch niet aan de vereisten. Tsk, verwende beesten…

Richard vond een instructie van Natuurmonumenten waarin een bouwtekening stond. En hij had nog wel wat restanten eiken- en douglashout in zijn garage staan die hij aan het project wilde doneren. Mooi! Ik scoorde nog een aanvullende plank van douglashout bij de Praxis en toen konden we aan de slag!

Hm, er misten wel wat instructies in die bouwtekening… En wat bleken dat een hoop stukjes te zijn! En wat waren die cijfertjes belachelijk klein afgedrukt waardoor we twee dakplanken te kort zaagden omdat ik zonder bril een 3 voor een 2 had aangezien!

We besloten het gestructureerd aan te pakken en nummerden eerst alle individuele onderdeeltjes, zodat we straks wijs konden worden uit de voorgezaagde onderdelen. Vervolgens zaagden we alle onderdeeltjes op maat.

(In de instructies stond onder andere dat je alles goed moest schuren om te voorkomen dat de beestjes zich zouden bezeren aan een splintertje. Euh hallo, heb je al eens gezien wat die units op hun rug hebben?? We moeten uitkijken dat het egelhuis zich niet aan hén bezeert!  :P )

Daarna kon het assembleren beginnen!

Ik had vooraf gedacht dat we dit wel in een dagje af zouden kunnen krijgen, maar we zijn er met twee personen anderhalve dag mee beziggeweest! De eerste volledige dag werkten we er samen aan, toen ik naar huis was heeft Richard de pootjes gemaakt en het dak in elkaar gezet, en op een later moment heb ik bij mij thuis het dak voorzien van dakleer en de laatste latjes vastgeschroefd. (Oh ja, ik had ook dakleer bij de bouwmarkt moeten halen… én lijm, want ze hadden geen zelfklevend spul. Zucht.)

Richard verzorgde bovendien de finishing touch met zijn nieuwe houtbrander. Dus hierbij presenteren wij: Egelhotel ‘Chez Pierre’!  :lol:


(Het ding is echt loodzwaar geworden. En als die verwende units het wagen om ook van deze villa geen gebruik te maken, stop ik ze er hoogstpersoonlijk in en timmer ik de deuropening dicht!)

Kliekjes-kinderkerstjurk

Toen ik vorige week mijn zelfgemaakte kerstjurkje op Facebook postte, was de reactie van mijn zusje: “Oh, wees gewaarschuwd! Ik zocht precies zo’n jurkje voor Josh maar kon niets vinden, dus als je deze met kerst aantrekt naar pa en ma, zal ze geheid met puppy-oogjes bedelen of je er niet ook eentje voor haar kunt maken!”

Awww…

En tsja, dan ben je peettante hè…

Dus ook al had ik eigenlijk andere plannen voor mijn kerstvakantie, en betwijfelde ik of er überhaupt genoeg tijd ging zijn om nog voor kerst een jurkje af te krijgen, ik begon er tegen beter weten in toch aan. Als ik nou een iets vereenvoudigde versie maakte – een halve cirkelrok zonder plooien bij de taille – en gewoon even hard doornaaide? Ik had immers nog die 5 meter rode nicky velours liggen waar verkleuringen in zaten, die daardoor onbruikbaar was voor mijn galakerstjurk-ontwerp. Mijn geld ging ik blijkbaar niet terugkrijgen van de winkel, die ik inmiddels 3x had gemaild en een keer had gebeld (waarna ze hadden beloofd me terug te mailen – not. Advies: koop nooit stof bij Topstoffen in Nijmegen!  :x ), dus kon ik net zo goed proberen er toch nog wat nuttigs mee te doen. Patroondelen voor kinderkleding zijn een stukje kleiner en kon ik wellicht nét tussen de verkleuringen door positioneren? En zo niet: ADHD-Josh zit toch nooit stil, dus als het licht er net even verkeerd op valt, zal het waarschijnlijk niet lang genoeg duren om op te vallen.  :roll: Ook had ik nog wat restantjes wit nepbont over van mijn eigen jurk, die waarschijnlijk nét genoeg zouden moeten zijn voor een kinderjurkje, en bij mijn juf kon ik in de laatste les voor de kerstvakantie nog een rode blinde rits kopen. Dus al het materiaal was aanwezig om aan de slag te gaan. En omdat Josh niet wist dat ik een jurkje voor haar ging maken, was het niet erg als het ding niet op tijd afkwam – ik kon het altijd nog in de prullenbak mikken zonder dat ze er een traan om zou laten.

Zo gezegd zo gedaan. Uiteraard ging het allemaal weer niet zoals gepland.  :(

Ik heb nog niet zoveel ervaring met proportioneel patroontekenen, maar voor kinderkleding is dat de enige tekenmethode die ik heb geleerd (want kinderen zijn beweeglijk, dus is het handig als je niet veel maten van ze op hoeft te meten). Blijkbaar heb ik iets fout gedaan tijdens het tekenen, want ik had een paar rare resultaten en tijdens het stikken constateerde ik dat het lijfje veel te ruim was bij de taille om tegen het rokdeel aan te passen. Argh – een stretchsteek in velours lostornen is echt iets wat je NIET wil doen!  :(

En ik heb me ook flink vermeten of verrekend in het bepalen van de benodigde hoeveelheid bont voor om de mouwen en rokzoom, want daar had ik veel te weinig van uit de stof geknipt, waardoor ik vervolgens moest gaan puzzelen met kleine reststukjes om alsnog aan de benodigde lengte te komen.

Op een gegeven moment ben ik maar gestopt met het mooi afwerken van de binnennaden, want anders ging de jurk echt niet afkomen.
Maar hoezee, na drie dagen werk was het ding daadwerkelijk af, en nog op tijd voor kerst ook!

Hij zag er wel wat groot uit en dus werd ik bang dat hij niet ging passen. Ik had hem één maat groter gemaakt dan wat Josh nu draagt, want kinderen groeien hard, en aangezien dat nicky velours zowel in de lengte als breedte stretcht, hoopte ik dat dat ook zou helpen om ‘m wat langer te kunnen dragen. Desondanks zag hij er wel érg groot uit. Zou ik nog meer fouten hebben gemaakt bij het patroontekenen? Bovendien had ik niet haar eigen maten gemeten, ik was uitgegaan van standaard kledingmaat-verhoudingen. Wat nou als het jurkje écht niet zou passen? Het was erger om haar initieel blij te maken met dit cadeautje en vervolgens teleur te stellen omdat het niet paste, dan om geen jurkje te geven… Dus pakte ik ‘m met geknepen billen in en legde ik ‘m op Eerste Kerstdag onder de boom.

De vreugde op Josh haar gezicht na het uitpakken van het jurkje maakte in ieder geval alle naaifrustaties goed.  :D  Ze trok ‘m gelijk aan en heeft hem de rest van de dag niet meer uitgedaan!

Wel bleek hij inderdaad flink te groot. Nou ja, in de lengte. Bij de taille zit hij eigenlijk al best strak… hopelijk groeit ze vooral de hoogte in en niet veel meer in de breedte, dan kan ze hem inderdaad volgend jaar nog een keer aan.
Josh leek het in ieder geval niet te boeien dat hij voor geen meter zat, dus: missie geslaagd!  :)

Bestede tijd: 19 uur en 3 kwartier (waarvan 2 uur en 3 kwartier voor het patroontekenen, de rest voor het naaien)
Kosten: Alleen een kleine twee euro voor een blinde rits; alle stof had ik nog liggen van het andere project of nog langer.

(Ma dacht trouwens in eerste instantie dat ik mijn éigen jurkje aan Josh cadeau had gegeven. Maar nee ma, hij is inderdaad lang uitgevallen, maar zó slank ben ik toch echt niet.  :lol: De reden dat ik mijn kerstjurk niet met Eerste Kerstdag had aangetrokken is dat hij, zoals al gevreesd, roze uit de wasmachine is gekomen. Nádat ik eerst alle rode stukken stof voorzichtig 2x in een teiltje warm water met wasmiddel had ondergedompeld en de jurk daarna met maar liefst 3 color catcher-wasdoekjes in de machine had gedaan. Snik.)

Kerstjurkje

Gistermiddag/-avond hadden we weer een kerstborrel op het werk. Ik ga ieder jaar in een maffe outfit. Ik weet niet meer precies wanneer dat ooit begonnen is, maar volgens mij startte ik met kerstbaloorbellen, evolueerde het naar een diadeem met rendiergewei, en daarna liep het dermate uit de hand dat ik de avond ervoor nog even een complete outfit in elkaar stond te naaien of fröbelen. Niets netjes of coupeusetechnisch verantwoord, maar gewoon lekker hilarisch. Het hoefde niet mooi gemaakt te zijn, de grap was deels dat het snel in elkaar was geflanst.

Mijn kerstborreloutfits zijn inmiddels een begrip op kantoor. Iedereen speculeert jaarlijks over wat ik nu weer aan zal trekken. Afgelopen Halloween kreeg ik zelfs een teleurgestelde blik van een collega, omdat die had verwacht dat ik ook op die dag verkleed naar kantoor zou komen. Ik bedoel maar. :P

Maar zoals alle dingen die uit de hand lopen, liep ook dit te ver uit de hand.

Dit jaar had ik namelijk bedacht dat ik een kerstjurkje wilde naaien. Zo eentje gebaseerd op een kerstman-pak, maar dan in de vrouwelijke versie. Dat zou wel flink wat meer (naai)werk betekenen dan andere jaren. Maar, ik moest voor mijn coupeuse-examen toch nog een jurk naaien. Als ik nou slim was, dan combineerde ik het: ik kon gewoon wat nieuw geleerde tekentechnieken in het model van dat jurkje gooien en alles erg netjes naaien, en dan had ik zowel een kerstborreloutfit als een examenopdracht klaar!

Ineens kreeg ik weer zin om te naaien. Het was al veel te lang geleden dat ik gewoon iets leuks voor mezelf had genaaid, ik ben alleen maar bezig met dingen voor die opleiding tekenen en naaien. Je kunt het een beetje vergelijken met lezen voor je lijst: als het moet voor school, dan verlies je de lol erin. Maar nu keek ik eindelijk weer uit naar een naaiproject! Dus schetste ik gelijk een model: met een uitgediepte kraag die ik net had geleerd, een prinsessennaad erin en, waarom ook niet, zowel platte als stolpplooien. En manchetjes van bont.

Ik reed ook meteen naar de winkel om stof te kopen, want als ik enthousiast ben, moet het gelijk gebeuren (en bovendien had ik maar 2 weken tot de borrel…). Helaas hadden ze in de stoffenwinkel verrassend weinig keus. Het was óf velours de panne (NOPE), of een wat dure rode stof. Nou ja, dan die dure maar. Wit bont bleken ze vreemd genoeg helemaal niet te hebben, dus die moest ik online bestellen.

Toen kwam de eerste tegenslag: juf keek me twijfelend aan toen ik mijn plan aan haar voorlegde. Een kerstjurkje? Als examenoutfit? Kon ik niet iets normaals maken?
Mjah.

Tegenslag twee: de kerstborrelcommissie meldde op Teams dat er dit jaar een dresscode was: gala. Niet verplicht, wel leuk, en er was een prijs voor de mooistgeklede collega. Argh, hadden ze dat niet iets eerder kunnen zeggen??

Mijn hoofd ging gelijk op overdrive. Ik kon natuurlijk mijn kerstjurkje verlengen en er een soort Ice Queen-achtige jurk van maken, maar dan in het rood in plaats van ijsblauw, en dan had ik een kerstgalajurk! Misschien meer geaccepteerd op het examen, misschien ook niet, maar in ieder geval passend bij de dresscode. Wel nog iets meer werk ook. Maar ik was nog steeds enthousiast, na mijn initiele teleurstelling.

Het hele patroon dat ik de avond ervoor al had getekend, kiepte ik uit het raam. Zonde van die avond werk, maar hee, je moet wat. De hele ochtend en deel van de middag beziggeweest met het tekenen van een nieuw patroon (er waren wat oepsjes en er moest wat opnieuw). Eindelijk een patroon klaar waarvan ik dacht dat het ging werken. In de auto naar de stoffenwinkel, want ik wist nu hoeveel stof ik bij moest kopen. En toen… hadden ze die stof niet meer, alleen nog het velours de panne. :|

Ik googlede naar de openingstijden van een andere stoffenwinkel, enigszins in de buurt. Die bleek permanent gesloten te zijn.

Ik herinnerde me dat in het centrum van Nijmegen een klein stoffenzaakje zat. Daar naartoe dan maar. Ze hadden ook geen fatsoenlijke rode stof. Wel nicky velours in een mooie rode kleur. Het stretchte aan alle kanten, wat ik niet wilde. Maar het was beter dan velours de panne en het was ook beter dan géén stof. Dus sloeg ik in paniek maar 5 meter van dat spul in. In de auto naar huis had ik er al spijt van.

Eenmaal thuisgekomen bleken er op de eerste anderhalve meter van de stof allemaal verkleuringen te zitten. Onbruikbaar dus.  :cry:

Het via de webshop bestelde witte nepbont was inmiddels ook binnen. Het zag er echt extreem goedkoop uit; op de foto had de kwaliteit veel luxer geleken. Snik.

En zo was het naaiproject waar ik eindelijk weer enthousiast over was, gereduceerd tot iets waar ik wel om kon janken. Inmiddels had ik een complete dag verspild, veel te veel geld uitgegeven aan stof en nog steeds geen concreet werkend plan. Ik flikkerde de boel in een hoek en ging wat anders doen.

De volgende dag keek ik met een poging tot hernieuwde moed opnieuw naar het project. Tsja, ik had in ieder geval genoeg stof liggen voor het oorspronkelijke ontwerp. Dat voldeed dan wel niet aan de dresscode, maar die was optioneel. Bovendien, ik bén de dresscode van de kerstborrel, besloot ik! 8-) Ik baalde wel van het terug moeten naar dat kortere jurkje, want ik had die gala-versie nu al helemaal in mijn hoofd zitten en die had ik veel liever willen maken. Maar met dat lelijke nepbont had ik toch geen echt mooie jurk kunnen maken, dan had ik die ook moeten vervangen door een betere stof. Dus hop, aan de slag met de korte tijd die me nu nog maar resteerde!

Uiteindelijk werd ik toch wel weer blij van dit naaien. Lekker mezelf een paar dagen opsluiten in mijn hobbykamer en er onder de rijgdraadjes en pluisjes weer vandaan komen… mét een zowel zelfgetekende als zelfgenaaide outfit! Het gaf me ook hernieuwde motivatie om de opleiding te blijven volgen, want dit is waar ik het voor doe: ik kan iets dat ik in mijn hoofd heb of op een plaatje zie, reproduceren zonder dat ik allerlei patronen moet kopen en die met gekruiste vingers moet proberen te combineren!

Het resultaat (met bijpassende muts van de restantjes):

Bestede tijd: 28 uur en 45 minuten (exclusief patroontekenen)
Kosten: €42,25 (voor het bont en de rode stof, exclusief het niet gebruikte nicky velours; rode en witte voering en een blinde rits had ik nog liggen)

Uiteraard is er in de haast weer vanalles misgegaan – als je goed kijkt zie je bijvoorbeeld dat de voering van de kraag op de rug er onderuit piept, terwijl ik toch keurig de bovenkraag iets groter had geknipt dan de onderkraag en de voering tegen de naad had gestikt (juf: “Heb je de onderkraag wel verstevigd met vlieseline?” Euh… oeps). De plooien vallen niet optimaal mooi (juf: “De stolpplooien moeten aan weerszijden even breed zijn als de platte plooien, niet in totaal even breed!” Oh ja…) en de naad bij de kraag staat een beetje omhoog (juf: “Heb je ‘m wel ingeknipt en uitgedund?” Shit, ik wíst dat ik iets was vergeten…). En los van deze fouten, is hij definitief afgekeurd als examenjurk, omdat het model te eenvoudig is. Zucht. Maar ik heb er wel weer een hoop van geleerd, dus het was niet nutteloos.

En ondanks alle tegenslag en frustratie had ik de outfit dus toch nog op tijd voor de kerstborrel af! En zowel de borrel als de outfit was weer een daverend succes.  :D  Ik had na de fotoshoot voor mijn blogje ook nog een lichtsnoer op batterijen langs de kraag genaaid voor het extra kersteffect. Tot mijn verbazing was ik de enige met verlichting in de kleding. En niemand bleek in echt gala te zijn gekomen, er was vooral veel glitter en nette pakken. Maar daar word ik ook al heel blij van, want ieder jaar wordt er meer moeite gestoken in de outfits, dus er is een duidelijke trend waar te nemen (waar ik misschien mogelijk een rol in heb gespeeld :roll: )!

Er was dit jaar ook voor het eerst een prijsuitreiking voor de mooiste outfit. Die ging naar mijn collega, die voor de gelegenheid een pak met kerstprint had aangetrokken  :D . Om me heen werd wat gemopperd, want dat was toch niet eerlijk richting mij? Maar ik doe dit niet om iets te winnen, dus ik gunde het mijn collega van harte!
Daarna werd er onverwacht nóg een prijs uitgereikt. Aan ‘iemand die de afgelopen jaren structureel is opgevallen met zelfgemaakte kleding’. En dus kreeg ik… een ‘oeuvreprijs’! Inclusief klein fotootje van mij op de beker  :lol: :lol: :lol: – oftewel, ze hadden dit al lang voor de borrel bedacht (en wilden waarschijnlijk ook een andere collega de kans geven om iets te winnen). <3

Na van 3 tot half 9 te hebben geborreld (!), zit de outfit wel onder de chipskruimels en zijn delen van de manchetten meer roze dan wit. Want OMG – wat geeft deze stof af!!  8O  Ik had ‘m vooraf niet gewassen omdat hij er niet uitzag alsof hij ging krimpen, maar al tijdens het naaien merkte ik dat mijn machine ineens rood uitsloeg en dat ik dat dus beter wel had kunnen doen… Dus nu maar even heel voorzichtig delen van de oufit stuk voor stuk in een teiltje dopen en daarna met gekruiste vingers en veel color-catcher-doekjes in de machine gooien…  :roll: