Category: Zelf maken

Op eigen wijze

“Hey Lenny, jij hebt wel vaker een eigen mening over dingen. Maarre, hoe eigenwijs ben je nou eigenlijk precies?”

Nou…

Case 1: het rokpatroon

Voor de kerstvakantie had ik een discussie met mijn naaijuf over hoe je een patroon voor een bepaald soort rok moest tekenen. Juf vond mijn uitwerking fout, ik niet. Ik toonde vervolgens aan dat de uitwerking in haar voorbeeldboek niet in elkaar kon passen en dus niet correct kon zijn. Na wat narekenen en hoofdbrekens moest Juf me gelijk geven. Maar ze had de uitwerking gecorrigeerd op wat puntjes en zo paste ‘ie inderdaad alsnog in elkaar.

Ik bleef er echter bij dat mijn uitwerking óók goed was. Het ding was dat je de tekening van het model op twee manieren kon interpreteren: Juf interpreteerde het alsof de plooien bij de heup rondgetekend waren, ik interpreteerde het als een optisch effect van iets naar voren hangende vouwen, die eigenlijk recht waren. (Die modeltekeningen vind ik sowieso altijd zeer multi-interpretabel en daar heb ik wel vaker discussie over, en het helpt ook niet dat de verhouding van de beenlengte ten opzichte van de rest van het lijf en de smalle taille erop nooit realistisch zijn en het er met echtemensenmaten altijd anders uit gaat zien.)
Het voordeel van mijn uitwerking ten opzichte van die van Juf was bovendien dat die niet uit umptig verschillende patroonstukjes bestond en dus ook niet met umptig-in-het-kwadraadt naadjes vastgestikt hoefde te worden, zodat de rok veel soepeler zou vallen.

Zoals het volgens de juf zou moeten (gecorrigeerde versie)
Zoals ik het zou tekenen

Dus maakte eigenwijze ikke in de kerstvakantie op schaal een uitwerking van de rok in stof volgens mijn tekening, als een soort van ‘proof of concept’.

Zie je wel dat die rechte lijnen optisch rond gaan ogen!  8-)

Quod erat demonstrandum.

Ik liet het ding afgelopen les aan de juf zien en… mijn uitwerking is nu ook geaccepteerd! Victorie! \o/

Case 2: het lesboek

Ik heb ook al heel vaak commentaar geleverd op het lesboek dat we voor de opleiding gebruiken. Ik vind het ding erg onvolledig: er wordt alleen in gezegd hoe je iets moet tekenen, maar er staat zo goed als geen theorie bij over o.a. in welke situatie je welke hoeveelheid kiest als er bijvoorbeeld “teken 1 tot 4 cm overmaat erbij” staat, en waaróm je iets op de beschreven manier moet doen. Alle achterliggende theorie moet ik tijdens de les uit de juf trekken, die niet noodzakelijk begrijpt wat ik nou precies vraag, waardoor er ook niet altijd een antwoord op meta-niveau volgt en ze in de ene les iets anders lijkt te beweren dan in de andere les. De instructies in het boek zijn ook nog eens geformuleerd op een manier die ik lastig te lezen vind.

Bovendien heb ik inmiddels 5 verschillende lesboeken (rokken, broeken, kinderkleding, blouses en japonnen) en volgt er later nog een zesde. De opbouw van die boeken, dus per type kledingstuk, is op zich logisch gezien de opbouw van de lesstof. Maar ik ben nu op een punt beland dat ik niet maar één van deze kledingstukken moet tekenen, maar bv. drie rokken, drie broeken en drie jurken, met in een rok een zak verwerkt die in het broekenboek staat, en in een jurk een plooi die in het rokkenboek beschreven staat. En vanwege de onlogische indeling per boek en het gebrek aan inhoudsopgaves is ook niet makkelijk terug te zoeken op welke pagina wat beschreven staat. Oftewel: argh!

Dus besloot ik om lekker mijn eigen boek te gaan maken.

Ik begon in de zomervakantie met alle stof in de boeken overtypen en de relevante tekeningen inscannen. Ik vulde de boel aan met de sh*tload aan aantekeningen en verbeteringen die ik in de boeken erbij had gekalkt tijdens de lessen. Ik ontdubbelde alles en organiseerde de stof op basis van onderwerp, zoals één hoofdstuk over zakken ongeacht in welk soort kledingstuk ze worden verwerkt, één hoofdstuk over het aanpassen van figuurnaden, en een bijlage met alle verschillende maattabellen en maatberekeningen per leeftijdscategorie onder elkaar. In de kerstvakantie rondde ik het boek eindelijk af en stuurde ik hem naar een drukker om er een mooie ringband van te laten maken.

Hier is ‘ie dan, vers van de pers: mijn zelf samengestelde patroontekenboek bestaande uit maar liefst 312 pagina’s, waarvan een 7 pagina’s beslaande inhoudsopgave – nooit meer wanhopig bladeren op zoek naar het gewenste onderwerp!  8-)

De komende tijd hoef ik dus alleen dit boek mee te nemen naar de lessen in plaats van alle 5 de losse boeken en kan ik in praktijk uitproberen of deze indeling en formulering inderdaad handig is. Als ik foutjes tegenkom of theoretische aanvullingen hoor, kalk ik ze gewoon in het boek erbij, want zoals gezegd krijg ik na mijn aanstaande deelexamen nóg een lesboek erbij en die theorie moet natuurlijk ook in dit boek worden opgenomen. Als ik mijn opleiding helemaal heb afgerond, maak ik the definitive edition van het coupeuse-boek.

Eigenwijs? Reken maar.  :roll:  Maar hee, het samenstellen van dit boek was ook ontzettend leerzaam, want door het organiseren op papier vielen eindelijk ook in mijn hoofd een aantal dingen op de juiste plek!

Tijdens mijn studie was ik ook altijd al degene die samenvattingen van de leerstof maakte, waar mijn mede-studenten schaamteloos van profiteerden (dachten ze in ieder geval; het nut van samenvattingen is natuurlijk deels het maakproces ervan in plaats van alleen het eindresultaat om makkelijk te kunnen stampen), dus ik verwacht dat mijn mede-studenten van de coupeuse-opleiding me ook gaan vragen om een exemplaar.  :P Er zit natuurlijk copyright op de lesmaterialen, dus ik mag dit alleen voor mezelf gebruiken. Maar wie weet vindt Juf het wel goed als ik een digitaal exemplaar aan mijn mede-studenten geef, aangezien zij deze boeken ook netjes hebben gekocht?

Ik hield sowieso even mijn billen samengeknepen afgelopen les, toen ik het boek aan Juf liet zien. Want haar mening erover kon natuurlijk twee kanten opgaan. Maar gelukkig reageerde ze positief: ze vond het eigenlijk wel een goed idee en zei ook dat ik er trots op mag zijn! (Ben ik ook. ^_^ )

Oh, en uiteraard werk ik, naast dit patroontekenboek, ook aan een naaitechniekenboek waarin alle tips & trucs staan die ik tijdens de opleiding leer om van deze patronen daadwerkelijk een kledingstuk te maken (die in geen enkel lesboek staan uitgeschreven)!  :D

Lord of the Rings-marathon (mét Lembas bread)

We waren zaterdag uitgenodigd bij Jeroen en Esmeralda (vrienden van Richard) voor een Lord of the Rings-marathon. Yay, daar hadden we uiteraard wel zin in! ^_^  Want er is niet zoiets als te vaak de films kijken.  8-)  Vandaar dat ik naar marathons in de bios ging, zelf al meermaals een LotR-marathon (en zelfs een Middle Earth-weekend) organiseerde, en we vorig jaar gezellig bij die van Judith en Hugh aanschoven.

Het is ook traditie dat ik voor filmdagen zelf hapjes maak. Vaak kies ik dan voor arretjescake, want lekker, makkelijk te maken en makkelijk mee te nemen.
Hm, misschien kon ik er ditmaal een LotR-touch aangeven, aangezien Esmeralda had aangekondigd dat ze hapjes en aankleding in stijl zou verzorgen? Eens kijken, wat kon ik ermee doen? Ik weet het: het verpakken als Lembas bread! Want één hap daarvan is genoeg om de maag van een volwassen man voor een dag te vullen, en ook van calorieënbom arretjescake zit je na één hap al vol – maar wij hobbits kunnen er best 4 stukken (of meer) van op.  ;)

Dus kon ik de dag ervoor aan de bak.

One mould to make them all

De hapjes vielen in de smaak en het werd een gezellige filmdag! We begonnen om 10 uur ‘s ochtends en na 12 uur stug doorkijken, met maar korte pauzes tussendoor om nog meer te eten, haalden we het einde van de extended versie van film 3!  8-)

Ik ben erg blij met Richard’s vriendengroep, die dingen organiseert waar ik ook blij van word. Deze mensen zijn zelfs zulke LotR-die hards, dat ze meedoen aan een LotR-quiz, dus feitelijk was dit voor hen een trainingsdagje. :P  Hoewel ik ook veel te veel weetjes over de films ken en uiteraard ook de boeken inclusief The Hobbit heb gelezen, weten zij ook nog vanalles over de lore er omheen en konden ze mij tijdens de film veel meer vertellen dan ik hen!
En dat zij allemaal te jong zijn om de eerste twee films destijds in de bios te hebben kunnen zien, ach, dat zie ik maar door de vingers… (auw  :roll: )  :lol:

 

Egelhuisje v2

Het is altijd een uitdaging om een leuk verjaardagscadeau voor mijn vader te verzinnen. Gelukkig tipte ma me dat hij een egelhuisje wilde hebben, maar dat hij er geentje in de winkel kon vinden die aan alle officiële normen voldeed. Of wij niet iets konden timmeren, of een bouwtekening voor hem konden maken zodat hij het zelf kon doen? Jazeker kunnen wij dat!  :D

Ik had al eens eerder een egelhuisje gemaakt, maar helaas is het ding tot nu toe onbewoond gebleven. Nou ja, door egels dan – er zitten wel een hoop slakken in, waardoor het een soort egel-snackbar zou moeten zijn, maar desondanks vertikken de beesten het om er gebruik van te maken. Terwijl ze echt wel hier in de omgeving zitten: ik bracht er al eens eentje naar de Dierenambulance en recentelijk nog zag ik er ‘s avonds eentje in mijn voortuin scharrelen. Blijkbaar voldoet mijn versie dan toch niet aan de vereisten. Tsk, verwende beesten…

Richard vond een instructie van Natuurmonumenten waarin een bouwtekening stond. En hij had nog wel wat restanten eiken- en douglashout in zijn garage staan die hij aan het project wilde doneren. Mooi! Ik scoorde nog een aanvullende plank van douglashout bij de Praxis en toen konden we aan de slag!

Hm, er misten wel wat instructies in die bouwtekening… En wat bleken dat een hoop stukjes te zijn! En wat waren die cijfertjes belachelijk klein afgedrukt waardoor we twee dakplanken te kort zaagden omdat ik zonder bril een 3 voor een 2 had aangezien!

We besloten het gestructureerd aan te pakken en nummerden eerst alle individuele onderdeeltjes, zodat we straks wijs konden worden uit de voorgezaagde onderdelen. Vervolgens zaagden we alle onderdeeltjes op maat.

(In de instructies stond onder andere dat je alles goed moest schuren om te voorkomen dat de beestjes zich zouden bezeren aan een splintertje. Euh hallo, heb je al eens gezien wat die units op hun rug hebben?? We moeten uitkijken dat het egelhuis zich niet aan hén bezeert!  :P )

Daarna kon het assembleren beginnen!

Ik had vooraf gedacht dat we dit wel in een dagje af zouden kunnen krijgen, maar we zijn er met twee personen anderhalve dag mee beziggeweest! De eerste volledige dag werkten we er samen aan, toen ik naar huis was heeft Richard de pootjes gemaakt en het dak in elkaar gezet, en op een later moment heb ik bij mij thuis het dak voorzien van dakleer en de laatste latjes vastgeschroefd. (Oh ja, ik had ook dakleer bij de bouwmarkt moeten halen… én lijm, want ze hadden geen zelfklevend spul. Zucht.)

Richard verzorgde bovendien de finishing touch met zijn nieuwe houtbrander. Dus hierbij presenteren wij: Egelhotel ‘Chez Pierre’!  :lol:


(Het ding is echt loodzwaar geworden. En als die verwende units het wagen om ook van deze villa geen gebruik te maken, stop ik ze er hoogstpersoonlijk in en timmer ik de deuropening dicht!)

Kliekjes-kinderkerstjurk

Toen ik vorige week mijn zelfgemaakte kerstjurkje op Facebook postte, was de reactie van mijn zusje: “Oh, wees gewaarschuwd! Ik zocht precies zo’n jurkje voor Josh maar kon niets vinden, dus als je deze met kerst aantrekt naar pa en ma, zal ze geheid met puppy-oogjes bedelen of je er niet ook eentje voor haar kunt maken!”

Awww…

En tsja, dan ben je peettante hè…

Dus ook al had ik eigenlijk andere plannen voor mijn kerstvakantie, en betwijfelde ik of er überhaupt genoeg tijd ging zijn om nog voor kerst een jurkje af te krijgen, ik begon er tegen beter weten in toch aan. Als ik nou een iets vereenvoudigde versie maakte – een halve cirkelrok zonder plooien bij de taille – en gewoon even hard doornaaide? Ik had immers nog die 5 meter rode nicky velours liggen waar verkleuringen in zaten, die daardoor onbruikbaar was voor mijn galakerstjurk-ontwerp. Mijn geld ging ik blijkbaar niet terugkrijgen van de winkel, die ik inmiddels 3x had gemaild en een keer had gebeld (waarna ze hadden beloofd me terug te mailen – not. Advies: koop nooit stof bij Topstoffen in Nijmegen!  :x ), dus kon ik net zo goed proberen er toch nog wat nuttigs mee te doen. Patroondelen voor kinderkleding zijn een stukje kleiner en kon ik wellicht nét tussen de verkleuringen door positioneren? En zo niet: ADHD-Josh zit toch nooit stil, dus als het licht er net even verkeerd op valt, zal het waarschijnlijk niet lang genoeg duren om op te vallen.  :roll: Ook had ik nog wat restantjes wit nepbont over van mijn eigen jurk, die waarschijnlijk nét genoeg zouden moeten zijn voor een kinderjurkje, en bij mijn juf kon ik in de laatste les voor de kerstvakantie nog een rode blinde rits kopen. Dus al het materiaal was aanwezig om aan de slag te gaan. En omdat Josh niet wist dat ik een jurkje voor haar ging maken, was het niet erg als het ding niet op tijd afkwam – ik kon het altijd nog in de prullenbak mikken zonder dat ze er een traan om zou laten.

Zo gezegd zo gedaan. Uiteraard ging het allemaal weer niet zoals gepland.  :(

Ik heb nog niet zoveel ervaring met proportioneel patroontekenen, maar voor kinderkleding is dat de enige tekenmethode die ik heb geleerd (want kinderen zijn beweeglijk, dus is het handig als je niet veel maten van ze op hoeft te meten). Blijkbaar heb ik iets fout gedaan tijdens het tekenen, want ik had een paar rare resultaten en tijdens het stikken constateerde ik dat het lijfje veel te ruim was bij de taille om tegen het rokdeel aan te passen. Argh – een stretchsteek in velours lostornen is echt iets wat je NIET wil doen!  :(

En ik heb me ook flink vermeten of verrekend in het bepalen van de benodigde hoeveelheid bont voor om de mouwen en rokzoom, want daar had ik veel te weinig van uit de stof geknipt, waardoor ik vervolgens moest gaan puzzelen met kleine reststukjes om alsnog aan de benodigde lengte te komen.

Op een gegeven moment ben ik maar gestopt met het mooi afwerken van de binnennaden, want anders ging de jurk echt niet afkomen.
Maar hoezee, na drie dagen werk was het ding daadwerkelijk af, en nog op tijd voor kerst ook!

Hij zag er wel wat groot uit en dus werd ik bang dat hij niet ging passen. Ik had hem één maat groter gemaakt dan wat Josh nu draagt, want kinderen groeien hard, en aangezien dat nicky velours zowel in de lengte als breedte stretcht, hoopte ik dat dat ook zou helpen om ‘m wat langer te kunnen dragen. Desondanks zag hij er wel érg groot uit. Zou ik nog meer fouten hebben gemaakt bij het patroontekenen? Bovendien had ik niet haar eigen maten gemeten, ik was uitgegaan van standaard kledingmaat-verhoudingen. Wat nou als het jurkje écht niet zou passen? Het was erger om haar initieel blij te maken met dit cadeautje en vervolgens teleur te stellen omdat het niet paste, dan om geen jurkje te geven… Dus pakte ik ‘m met geknepen billen in en legde ik ‘m op Eerste Kerstdag onder de boom.

De vreugde op Josh haar gezicht na het uitpakken van het jurkje maakte in ieder geval alle naaifrustaties goed.  :D  Ze trok ‘m gelijk aan en heeft hem de rest van de dag niet meer uitgedaan!

Wel bleek hij inderdaad flink te groot. Nou ja, in de lengte. Bij de taille zit hij eigenlijk al best strak… hopelijk groeit ze vooral de hoogte in en niet veel meer in de breedte, dan kan ze hem inderdaad volgend jaar nog een keer aan.
Josh leek het in ieder geval niet te boeien dat hij voor geen meter zat, dus: missie geslaagd!  :)

Bestede tijd: 19 uur en 3 kwartier (waarvan 2 uur en 3 kwartier voor het patroontekenen, de rest voor het naaien)
Kosten: Alleen een kleine twee euro voor een blinde rits; alle stof had ik nog liggen van het andere project of nog langer.

(Ma dacht trouwens in eerste instantie dat ik mijn éigen jurkje aan Josh cadeau had gegeven. Maar nee ma, hij is inderdaad lang uitgevallen, maar zó slank ben ik toch echt niet.  :lol: De reden dat ik mijn kerstjurk niet met Eerste Kerstdag had aangetrokken is dat hij, zoals al gevreesd, roze uit de wasmachine is gekomen. Nádat ik eerst alle rode stukken stof voorzichtig 2x in een teiltje warm water met wasmiddel had ondergedompeld en de jurk daarna met maar liefst 3 color catcher-wasdoekjes in de machine had gedaan. Snik.)

Kerstjurkje

Gistermiddag/-avond hadden we weer een kerstborrel op het werk. Ik ga ieder jaar in een maffe outfit. Ik weet niet meer precies wanneer dat ooit begonnen is, maar volgens mij startte ik met kerstbaloorbellen, evolueerde het naar een diadeem met rendiergewei, en daarna liep het dermate uit de hand dat ik de avond ervoor nog even een complete outfit in elkaar stond te naaien of fröbelen. Niets netjes of coupeusetechnisch verantwoord, maar gewoon lekker hilarisch. Het hoefde niet mooi gemaakt te zijn, de grap was deels dat het snel in elkaar was geflanst.

Mijn kerstborreloutfits zijn inmiddels een begrip op kantoor. Iedereen speculeert jaarlijks over wat ik nu weer aan zal trekken. Afgelopen Halloween kreeg ik zelfs een teleurgestelde blik van een collega, omdat die had verwacht dat ik ook op die dag verkleed naar kantoor zou komen. Ik bedoel maar. :P

Maar zoals alle dingen die uit de hand lopen, liep ook dit te ver uit de hand.

Dit jaar had ik namelijk bedacht dat ik een kerstjurkje wilde naaien. Zo eentje gebaseerd op een kerstman-pak, maar dan in de vrouwelijke versie. Dat zou wel flink wat meer (naai)werk betekenen dan andere jaren. Maar, ik moest voor mijn coupeuse-examen toch nog een jurk naaien. Als ik nou slim was, dan combineerde ik het: ik kon gewoon wat nieuw geleerde tekentechnieken in het model van dat jurkje gooien en alles erg netjes naaien, en dan had ik zowel een kerstborreloutfit als een examenopdracht klaar!

Ineens kreeg ik weer zin om te naaien. Het was al veel te lang geleden dat ik gewoon iets leuks voor mezelf had genaaid, ik ben alleen maar bezig met dingen voor die opleiding tekenen en naaien. Je kunt het een beetje vergelijken met lezen voor je lijst: als het moet voor school, dan verlies je de lol erin. Maar nu keek ik eindelijk weer uit naar een naaiproject! Dus schetste ik gelijk een model: met een uitgediepte kraag die ik net had geleerd, een prinsessennaad erin en, waarom ook niet, zowel platte als stolpplooien. En manchetjes van bont.

Ik reed ook meteen naar de winkel om stof te kopen, want als ik enthousiast ben, moet het gelijk gebeuren (en bovendien had ik maar 2 weken tot de borrel…). Helaas hadden ze in de stoffenwinkel verrassend weinig keus. Het was óf velours de panne (NOPE), of een wat dure rode stof. Nou ja, dan die dure maar. Wit bont bleken ze vreemd genoeg helemaal niet te hebben, dus die moest ik online bestellen.

Toen kwam de eerste tegenslag: juf keek me twijfelend aan toen ik mijn plan aan haar voorlegde. Een kerstjurkje? Als examenoutfit? Kon ik niet iets normaals maken?
Mjah.

Tegenslag twee: de kerstborrelcommissie meldde op Teams dat er dit jaar een dresscode was: gala. Niet verplicht, wel leuk, en er was een prijs voor de mooistgeklede collega. Argh, hadden ze dat niet iets eerder kunnen zeggen??

Mijn hoofd ging gelijk op overdrive. Ik kon natuurlijk mijn kerstjurkje verlengen en er een soort Ice Queen-achtige jurk van maken, maar dan in het rood in plaats van ijsblauw, en dan had ik een kerstgalajurk! Misschien meer geaccepteerd op het examen, misschien ook niet, maar in ieder geval passend bij de dresscode. Wel nog iets meer werk ook. Maar ik was nog steeds enthousiast, na mijn initiele teleurstelling.

Het hele patroon dat ik de avond ervoor al had getekend, kiepte ik uit het raam. Zonde van die avond werk, maar hee, je moet wat. De hele ochtend en deel van de middag beziggeweest met het tekenen van een nieuw patroon (er waren wat oepsjes en er moest wat opnieuw). Eindelijk een patroon klaar waarvan ik dacht dat het ging werken. In de auto naar de stoffenwinkel, want ik wist nu hoeveel stof ik bij moest kopen. En toen… hadden ze die stof niet meer, alleen nog het velours de panne. :|

Ik googlede naar de openingstijden van een andere stoffenwinkel, enigszins in de buurt. Die bleek permanent gesloten te zijn.

Ik herinnerde me dat in het centrum van Nijmegen een klein stoffenzaakje zat. Daar naartoe dan maar. Ze hadden ook geen fatsoenlijke rode stof. Wel nicky velours in een mooie rode kleur. Het stretchte aan alle kanten, wat ik niet wilde. Maar het was beter dan velours de panne en het was ook beter dan géén stof. Dus sloeg ik in paniek maar 5 meter van dat spul in. In de auto naar huis had ik er al spijt van.

Eenmaal thuisgekomen bleken er op de eerste anderhalve meter van de stof allemaal verkleuringen te zitten. Onbruikbaar dus.  :cry:

Het via de webshop bestelde witte nepbont was inmiddels ook binnen. Het zag er echt extreem goedkoop uit; op de foto had de kwaliteit veel luxer geleken. Snik.

En zo was het naaiproject waar ik eindelijk weer enthousiast over was, gereduceerd tot iets waar ik wel om kon janken. Inmiddels had ik een complete dag verspild, veel te veel geld uitgegeven aan stof en nog steeds geen concreet werkend plan. Ik flikkerde de boel in een hoek en ging wat anders doen.

De volgende dag keek ik met een poging tot hernieuwde moed opnieuw naar het project. Tsja, ik had in ieder geval genoeg stof liggen voor het oorspronkelijke ontwerp. Dat voldeed dan wel niet aan de dresscode, maar die was optioneel. Bovendien, ik bén de dresscode van de kerstborrel, besloot ik! 8-) Ik baalde wel van het terug moeten naar dat kortere jurkje, want ik had die gala-versie nu al helemaal in mijn hoofd zitten en die had ik veel liever willen maken. Maar met dat lelijke nepbont had ik toch geen echt mooie jurk kunnen maken, dan had ik die ook moeten vervangen door een betere stof. Dus hop, aan de slag met de korte tijd die me nu nog maar resteerde!

Uiteindelijk werd ik toch wel weer blij van dit naaien. Lekker mezelf een paar dagen opsluiten in mijn hobbykamer en er onder de rijgdraadjes en pluisjes weer vandaan komen… mét een zowel zelfgetekende als zelfgenaaide outfit! Het gaf me ook hernieuwde motivatie om de opleiding te blijven volgen, want dit is waar ik het voor doe: ik kan iets dat ik in mijn hoofd heb of op een plaatje zie, reproduceren zonder dat ik allerlei patronen moet kopen en die met gekruiste vingers moet proberen te combineren!

Het resultaat (met bijpassende muts van de restantjes):

Bestede tijd: 28 uur en 45 minuten (exclusief patroontekenen)
Kosten: €42,25 (voor het bont en de rode stof, exclusief het niet gebruikte nicky velours; rode en witte voering en een blinde rits had ik nog liggen)

Uiteraard is er in de haast weer vanalles misgegaan – als je goed kijkt zie je bijvoorbeeld dat de voering van de kraag op de rug er onderuit piept, terwijl ik toch keurig de bovenkraag iets groter had geknipt dan de onderkraag en de voering tegen de naad had gestikt (juf: “Heb je de onderkraag wel verstevigd met vlieseline?” Euh… oeps). De plooien vallen niet optimaal mooi (juf: “De stolpplooien moeten aan weerszijden even breed zijn als de platte plooien, niet in totaal even breed!” Oh ja…) en de naad bij de kraag staat een beetje omhoog (juf: “Heb je ‘m wel ingeknipt en uitgedund?” Shit, ik wíst dat ik iets was vergeten…). En los van deze fouten, is hij definitief afgekeurd als examenjurk, omdat het model te eenvoudig is. Zucht. Maar ik heb er wel weer een hoop van geleerd, dus het was niet nutteloos.

En ondanks alle tegenslag en frustratie had ik de outfit dus toch nog op tijd voor de kerstborrel af! En zowel de borrel als de outfit was weer een daverend succes.  :D  Ik had na de fotoshoot voor mijn blogje ook nog een lichtsnoer op batterijen langs de kraag genaaid voor het extra kersteffect. Tot mijn verbazing was ik de enige met verlichting in de kleding. En niemand bleek in echt gala te zijn gekomen, er was vooral veel glitter en nette pakken. Maar daar word ik ook al heel blij van, want ieder jaar wordt er meer moeite gestoken in de outfits, dus er is een duidelijke trend waar te nemen (waar ik misschien mogelijk een rol in heb gespeeld :roll: )!

Er was dit jaar ook voor het eerst een prijsuitreiking voor de mooiste outfit. Die ging naar mijn collega, die voor de gelegenheid een pak met kerstprint had aangetrokken  :D . Om me heen werd wat gemopperd, want dat was toch niet eerlijk richting mij? Maar ik doe dit niet om iets te winnen, dus ik gunde het mijn collega van harte!
Daarna werd er onverwacht nóg een prijs uitgereikt. Aan ‘iemand die de afgelopen jaren structureel is opgevallen met zelfgemaakte kleding’. En dus kreeg ik… een ‘oeuvreprijs’! Inclusief klein fotootje van mij op de beker  :lol: :lol: :lol: – oftewel, ze hadden dit al lang voor de borrel bedacht (en wilden waarschijnlijk ook een andere collega de kans geven om iets te winnen). <3

Na van 3 tot half 9 te hebben geborreld (!), zit de outfit wel onder de chipskruimels en zijn delen van de manchetten meer roze dan wit. Want OMG – wat geeft deze stof af!!  8O  Ik had ‘m vooraf niet gewassen omdat hij er niet uitzag alsof hij ging krimpen, maar al tijdens het naaien merkte ik dat mijn machine ineens rood uitsloeg en dat ik dat dus beter wel had kunnen doen… Dus nu maar even heel voorzichtig delen van de oufit stuk voor stuk in een teiltje dopen en daarna met gekruiste vingers en veel color-catcher-doekjes in de machine gooien…  :roll:

Labyrinth-deur

Weten jullie nog dat ik een Labyrinth-deurklopper kocht? Het arme ding heeft vervolgens lang op zolder gelegen, omdat ik maar niet kon bedenken wat een goed plekje voor ‘m zou zijn.

Maar na een tijd begon er eindelijk een idee te rijpen: mijn binnendeuren waren niet optimaal geschikt voor dit gewicht, maar wat als ik ‘m nou op een buitendeur hing? Initieel overwoog ik om mijn schuttingdeur te vervangen, maar gezien de locatie daarvan ten opzichte van de schuurmuur zou de klopper dan in de weg zitten bij het open doen. Bovendien vertrouwde ik mijn eigen houtbewerkkunsten niet zo; ik was bang dat de door mij geproduceerde vervangende deur niet optimaal zou werken. Niet handig als ik frequent die deur moet gebruiken. Alternatief plan: een nieuwe deur maken!

Naast mijn huis heb ik namelijk een loos stukje grond. Ik heb het bestempeld als ‘rommelhoekje’: onkruid mag daar vrijelijk groeien, jaarlijks gooi ik er een hoop dorre bladeren neer en ook mijn egelhuisje staat daar, dus het is een plekje waar beestjes het zich comfortabel kunnen maken. Voorheen was het ook de doorgang voor Sammy, maar dat is inmiddels niet meer nodig. Dus wat als ik daar nou een deur zou maken voor die klopper? Dat oogde vast leuk en het ding zou niemand in de weg zitten.

Toen kreeg ik ook nog een vriendje die handig met hout is en die het erg leuk vond om me bij dit project te helpen!  :D
Kort na het bespreken van mijn plan kwam hij aanzetten met een prachtige deurklink en scharnieren, die hij van een oude schuur had gesalvaged toen hij vrienden hielp het betreffende bouwwerk in hun tuin af te breken. Die zouden perfect zijn voor mijn deur!

De deurklink bleek het helaas niet eens te zijn met ons plan. Wat we ook probeerden, hoeveel WD-40, kruipolie, boortjes of grof geweld we ook toepasten: we kregen de twee zijden niet van elkaar los. :(  Gelukkig waren de scharnieren wel te hergebruiken; die hoefden we alleen een beetje recht te buigen en schoon te maken.

We begonnen met de constructie van de deurpost, die gelijk als een pergola moet gaan fungeren.

Gemaakt met hout dat ik nog in de garage had liggen

Bij Richard thuis (waar hij goede apparatuur heeft staan) begonnen we aan de constructie van de deur zelf. Eerst werden de bij een lokale houthandel gehaalde planken op maat gezaagd met zijn cirkelzaag én door zijn vlak-/vandiktebank gehaald om ze mooi glad en gelijk te maken. Daarna konden er deuveltjes en lijm tussen.

Voor de stevigheid schroefden we er aan de achterkant een tweede laag planken tegenaan en daarna zaagden we de ronding aan de bovenkant van de deur.

Vervolgens moest de deur richting mijn huis. Euh, wacht… het ding was best groot geworden…
Maar gelukkig heb ik een car of holding en heb je een handrem niet nodig tijdens het rijden!  :D

Eenmaal thuis uitgeladen kon ik aan de schilder. Meerdere lagen beits gingen op het hout, en de scharnieren verfde ik zwart. Ik had namelijk mooi zwart metalen deurbeslag en siernagels bij een webshop gekocht. Die bleken ook zowat exact dezelfde scharnieren te hebben, in verschillende formaten! Aangezien ik de twee gekregen scharniertjes schattig vond, maar al dat hout én een klopper van een whopping 19 kilo samen stiekem best wel zwaar waren, leek het me een goed idee om een derde, wat groter exemplaar toe te voegen.

Bij deze webshop vond ik dus ook mijn nieuwe deurbel ^_^

Vervolgens was het een kwestie van al het deurbeslag, de siernagels en de klopper tegen de deur schroeven en het geheel aan de pergola / deurpost monteren.
(Ik had gedacht dat het lastig zou zijn de scharnieren perfect recht te monteren zodat de deur soepel open zou zwaaien, maar nee, dat ging in één keer goed. Het was de grendel die voor flink wat gevloek zorgde – je hebt geen idee hoe nauw (pun intended) het komt om die perfect recht te monteren omdat ‘ie anders klemt!)

Hier is dan, na maanden af en aan eraan te hebben gewerkt, het epische eindresultaat!  8-)

Zelf mijn fontein-gargoyle (geheel linksonder) is een beetje geintimideerd door de klopper :P

De pergola had ik gelijk na plaatsing gebeitst met beits die ik nog had liggen, maar ik vond ‘m te geel geworden. Dus had ik andere beits gekocht voor de deur, zodat die hopelijk donkerder bruin zou worden. Zucht. Het is echt onmogelijk om op basis van de verpakking in te schatten hoe de kleur gaat uitpakken op je hout.  :|  Hopelijk kleurt het ding in de loop van tijd nog wat meer richting bruin.
Het weer en de zon zullen neem ik aan gaan helpen om de deur een wat meer verweerde look te gaan geven. En ik moet afwachten totdat de klimop die ik heb gestekt en daarna geplant, tot bovenaan is gekomen en de bovenkant van de pergola mooi gaat overwoekeren, net zoals op de schutting aan het gebeuren is (vandaar de flinke speling tussen de deur en de pergola – de hangende klimop moet niet het openen van de deur gaan belemmeren). Daarna gaat de deur pas écht zijn ultieme epische uiterlijk zoals bedoeld hebben.

Maar voor nu zijn we ook al echt superblij met het resultaat! Wel jammer dat ons leuke knutselproject nou ten einde is. Tijd voor een volgende…  ;)

Nieuwe deurbel

Voor een creatief projectje bestelde ik recentelijk wat metalen deurbeslag. Op die website zag ik ook een mooie gietijzeren deurbel. Hm, als ik toch aan het bestellen was en toch verzendkosten moest betalen, kon ik die wel gelijk meebestellen. Na mijn collecteronde langs allerlei deuren had ik natuurlijk allerlei inspiratie opgedaan om mijn eigen entree ook wat gezelliger te laten ogen. Mijn oude deurbel was zo’n heel saai standaardding terwijl ik binnenshuis veel van zwart gietijzer heb. Dat mocht ook wat meer aan de buitenkant naar voren komen!

De bestelling arriveerde en ik ging aan de slag om hem te monteren.
…..
*GROM* Waarom kunnen klusjes in mijn huis nou nooit eens makkelijk verlopen?? :(
Jaja, het was waarschijnlijk karma, omdat ik in mijn collecteblogje mijn verbazing had geuit over de hoeveelheid kapotte, niet goed gemonteerde of dubbele bellen bij anderen. Ik begin iets beter te begrijpen waarom sommige mensen het maar gewoon opgeven.

Het begon met het verwijderen van mijn zelfontworpen ‘geen geleur aan mijn deur’-bordje, wat nodig was omdat de nieuwe beldrukker langer is dan de oude. Dat had ik uiteraard grondig gemonteerd met dubbelzijdige tape, geschikt voor buiten. Zo grondig, dat ik bij het verwijderen van het bordje de complete verflaag eronder meetrok. Argh!

Vervolgens schroefde ik de oude bel los en constateerde ik dat de opening niet geschikt was voor mijn nieuwe bel. De oude bel had een platte achterkant die alleen tegen de deurpost aankwam, de nieuwe bel had een ronde uitstekende achterkant, waarbij het de bedoeling was dat die in het gat in de deurpost viel. Nou zat dat gat er wel al, maar het was niet diep genoeg. Want dat gat liep niet recht door de deurpost naar binnen toe, maar ging over in een schuin door de muur aangelegd pvc-buisje dat uitkomt in mijn meterkast. Mooie manier om de stroomkabel weg te werken natuurlijk, maar daardoor zat gelijk achter het gat in de deurpost een schuinlopende zijde waar de nieuwe deurbel tegenaan kwam. Nog meer argh, want ik heb met een vijl dat buisje moeten uitvijlen om een opening te creëren die groot genoeg was voor de achterzijde van de bel. :(
En daarna kon ik dus aan de slag met het aanbrengen van nieuwe lagen grond- en kleurverf, hoewel je de vedieping in de verflagen natuurlijk blijft zien.

Oud en nieuw

Nadat het gat eindelijk groot genoeg was en de verflagen droog waren, sloot ik de drukker aan op de stroom, schroefde ik het geheel tegen de deurpost aan en plakte ik het bordje weer terug. Tadaa!

Veel sfeervoller zo!

Alleen jammer dat de drukknop het niet goed doet. Je moet echt veel harder en grondiger drukken voordat hij contact maakt en er dus een geluid klinkt. *Snik*
Waarschijnlijk ga ik een hoop pakketbezorgers missen. Dus optisch ben ik er weliswaar op vooruitgegaan, maar functioneel op achteruit. Dat was niet de bedoeling. :(
Iemand enig idee hoe je zo’n knop beter kunt laten functioneren?

[Update]

De webshop stuurde zeer servicegericht een nieuw knopje, maar die werkte niet beter. Ik ontdekte daardoor wel dat ook de achterkant van het knopje opengedraaid kan worden en dat ik zo bij het binnenwerk kon! Tijd voor creative oplossingen…

Die oplossing was om twee van die metalen ringetjes tegen de achterkant van de knop aan te lijmen, zodat die meer uitsteekt, waardoor de bel eerder contact maakt. 😎

Het gaat nog steeds niet in 100% van de gevallen goed, maar meestal klinkt de bel nu wel. En als ik toch nog pakketjes misloop, lijm ik er gewoon een derde ring tegenaan! Ha, fixed!

Website opgeleverd

Nou, ik heb weer eens een website opgeleverd. Ditmaal de nieuwe site voor Stichting Draailier & Doedelzak!

Het was echt hoog tijd dat ze een nieuwe site kregen, want de oude stond al 10 jaar live en was eigenlijk een tijdelijke, snel online gegooide site nadat ze destijds gehacked waren en de site was gecrashed. :roll:  Het waren gewone losse html-pagina’s, dus ook een hoop werk om bij te werken, en ze waren in het geheel niet mobielvriendelijk.

Ik had al jaren geleden aangeboden om eens een nieuwe site voor ze te maken en dan gelijk een cms (WordPress) te installeren zodat het bijhouden van de site makkelijker zou gaan, maar het duurde even voordat er actie werd ondernomen op het aanbod. Begin dit jaar gingen we dan eindelijk concreet aan de slag en kreeg ik input waarmee ik los kon!

Ik benadruk altijd dat ik geen website designer ben, en dat herhaal ik ook nu weer, dus verwacht geen super fancy vormgeving. Ik heb vooral geprobeerd de site in de huisstijl van de stichting te maken (voor zover aanwezig – ik heb alles gebaseerd op de kleuren en vormgeving van de posters die ze hebben voor de aankondiging van hun evenementen  :lol: ).
Waar ik wel goed in ben is informatie structureren en daar ben ik dan ook behoorlijk mee losgegaan. Op de vorige site verdwaalde ik altijd omdat de navigatie onduidelijk was en de content regelmatig op onverwachte plekken stond. Dus schrapte ik zo veel mogelijk pagina’s, voegde ik pagina’s samen of deelde ik de tekst van een pagina juist op over verschillende andere pagina’s en herschreef ik deze waar nodig. Hopelijk is er nu een informatiestructuur ontstaan die voor iedereen duidelijk is.

Omdat het contract met de oude hostingpartij binnenkort af zou lopen en ze graag over wilden stappen naar een andere host, was er uiteindelijk toch nog haast bij het livezetten. En vanwege die haast was er een oepsje: ze hadden de domeinnaam al omgezet naar de nieuwe site bij de nieuwe host voordat ik klaar was met die site en daar kwam ik pas achter toen die al een dag live stond… argh!
Begrijpelijk vanuit hun perspectief: de teksten en vormgeving waren toch goed genoeg om vast live te gaan? Maar dit is mijn vak en ik zie wat er achter de schermen nog allemaal moet gebeuren voordat je fatsoenlijk live kunt: een SSL-certificaat implementeren, de oude urls redirecten naar de nieuwe om je vindbaarheid in zoekmachines niet aan te tasten en mensen niet op doodlopende links uit te laten komen, instellingen verbeteren voor de snelheid van de website via betere cashing, etc. etc. En daarnaast ben ik natuurlijk ook gewoon een enorme perfectionist: als ‘mijn’ site livegaat, moet alles er wel pico bello uitzien, natuurlijk! En er moesten nog zoveel puntjes op de i worden gezet en ik zag nog zoveel dingen die niet helemaal klopten! Dus dat was last-minute onverwacht hard werken voor het afronden van de meest noodzakelijke dingen.  :(

Dit weekend heb ik de meeste van de laatste openstaande puntjes afgerond en van andere puntjes ‘fuck it, het zij zo’ gezegd. Ik had gehoopt ook de betaalmodule werkend te krijgen, want nu wordt er nog gewerkt met Google Forms en handmatige betalingen voor inschrijvingen, maar dat kan natuurlijk ook met mooie webformulieren van de site zelf in combinatie met automatische betalingen via een aan de formulieren gekoppelde module, zodat mensen niet vergeten te betalen. De formulieren heb ik zo goed als af, de betaalmodule zou ook moeten werken, alleen krijg ik het niet voor elkaar het bedrag door te sturen vanaf het formulier naar de betaalmodule. (Nou ja, ik stuur wel een bedrag door, maar de betaalmodule zeurt dat die de input niet snapt.) Dus de komende periode zal ik er toch nog tijd in moeten steken voordat ook deze taak geheel van mijn to-do lijst is afgestreept en ik weer iets meer mentale ruimte krijg.

En dat perfectionisme moet ik natuurlijk sowieso loslaten, want ik ga die site niet beheren nu die live is en andere mensen gaan de content toch schrijven en indelen op een manier zoals ik dat niet zou doen, er gaan in de loop van tijd toch foutjes insluipen, etc. Ik heb mijn werk gedaan: de site is gebouwd, de handleiding is geschreven en binnenkort zal ik een overdracht doen naar de nieuwe beheerders, dus let it go…

In ieder geval is de grootste bulk van het werk gedaan en hopelijk is het bestuur van Stichting Draailier & Doedelzak blij met de nieuwe site. Ook al is die niet perfect, het is hoe dan ook een verbetering ten opzichte van de ‘tijdelijke’ oude site (iets wat ik ook steeds op mijn werk als mantra moet blijven herhalen als ik zie wat onze redacteuren met de nieuwe site van onze universiteit uitspoken en wat er ook jaren na livegang allemaal nog steeds op de to-do-list staat aan features die bijgebouwd moet worden  :roll: ).

Hoedenplank

Tot nu toe borg ik mijn hoedjes op in de meterkast. Lekker praktisch naast de voordeur, dan kon ik makkelijk eentje uit de kast graaien als ik de deur uit liep. Ik had een ophangsysteem van speciale hoedenhaakjes tegen de zijkanten gemaakt en onderin mijn meterkast zitten planken waar ik nog meer hoedjes op kon leggen.

Maar de hoeveelheid hoedjes is inmiddels toch te groot de meterkast is inmiddels toch te klein geworden om al mijn hoeden onder te kunnen brengen. Ze kwamen in de verdrukking en werden er dus niet mooier op, en bovendien kon ik zo niet meer zien welke ik allemaal heb. Tijd voor een alternatief.

Mijn voorraadkast bleek helaas ongeschikt en dus besloot ik de boel maar een verdieping naar boven te verhuizen, te weten naar mijn kostuumkamer. Dan heb ik ze dichtbij mijn klerenkast en passpiegel, zodat ik snel kan zien of ze bij mijn outfit passen. Bovendien kon ik het opbergsysteem dan ook gaan gebruiken voor diverse grote LARP- en re-enactmenthoeden op piepschuim hoofden, die ik tot nu toe onhandig bovenop een stellingkast had staan waar ik net niet goed bij kon.

Ik bestelde extra haakjes, bij de Praxis scoorde ik een meubelplank en ik had nog twee houten steunen liggen, die weliswaar niet diep genoeg zijn voor deze plank, maar ach – piepschuim en hoedjes wegen amper iets, dus veel gewicht hoeft het ding niet te kunnen dragen.

Na wat gescheld op de muur (die al afbrokkelt als je er naar kijkt, dus bij de eerste poging kwam de plank met pluggen en al uit de muur gezet toen ik hem probeerde op te hangen) zat het geheel dan eindelijk op zijn plek en kon ik beginnen het ophangsysteem eraan te bevestigen:

Om ‘m vervolgens verder in te richten:

Yay, ik heb weer overzicht en mijn hoedjes blijven weer mooi in vorm! ^_^

Mijn baretten heb ik gewoon plat bovenop het rekje in de hoek gelegd; dat scheelde ruimte en kan prima. Bovenop de plank staan lang niet al mijn LARP-hoofddeksels; degenen die minder ‘bulky’ zijn zitten in een opbergkist.

Ik heb nu welgeteld één haakje over, dus het is duidelijk wat dat betekent: ik moet meer haakjes scoren zodat er meer hoedjes bij kunnen. Plek genoeg aan de muur zoals je ziet, toch?  :roll:

Rotklusje

Zomervakantie, dus tijd om een paar klusjes af te tikken. Een van de dingen die op mijn lijstje stonden was het opschuren en opnieuw schilderen van een stukje van de houten lat die langs mijn schuurdak loopt. De verf was daar namelijk gebarsten (helaas heb ik geen ‘voor’-foto, want ik zag daar toen niet de noodzaak van in).

Maar natuurlijk is het nooit een kwestie van ‘even’ dat klusje doen…  :|

Want nadat ik de verf op de betreffende plek eraf had geschuurd, bleek het hout eronder supernat te zijn. Zo nat, dat als ik er met een vinger op duwde, er een druppel water uit kwam!  8O Het hout was dan ook erg zacht en al aan het rotten. Snik.

Dus ik dacht: nou ja, dan tik ik met een beitel wel het rotte stukje eruit en vul ik het gat daarna op met houtvulmiddel. Moet te doen zijn.

Maar het hout bleek veel meer aangetast dan op het eerste oog leek. Dat kleine scheurtje in de verflaag leidde naar een donker plekje, maar onder en achter dat donkere plekje was zowat alles donker en rot! Op een gegeven moment was ik dan ook geheel door de plank én het uiteinde van de plank die er haaks tegenaan zat, heen gebeiteld…

En uiteindelijk heb ik de hele hoek moeten verwijderen. Nog meer snik. Want dit ging ik natuurlijk nooit meer opgevuld krijgen met houtvulmiddel.

Wat nu? De hele plank van de schuur verwijderen vond ik geen fijne optie (al was het alleen maar omdat die volgens mij doorloopt in de schuur van de buren). Dus dan maar weer een creatieve optie: een blokje hout op maat zagen en in de hoek schroeven. Nadat ik de boel eerst had geschuurd (voor zover ik er tussen kwam met het schuurapparaat, want dat was ook een van de problemen op dat stukje), had geïmpregneerd met speciaal anti-houtrotmiddel, en zo veel mogelijk aan de binnenkant had opgevuld en geëgaliseerd met speciale anti-houtrot-houtvuller. Vervolgens de boel zo vlak mogelijk opgeschuurd en de naden opgevuld met gewone houtvuller.

Dan primer er overheen gekwast én nog eens twee lagen gewone verf erover gesmeerd.

Helemaal mooi en vlak afgewerkt is het niet; bij nader inzien had ik er met wat meer moeite en geduld wat mooiers van kunnen maken, maar daar had ik geen zin in. Want je begrijpt vast wel dat al die handelingen niet direct achter elkaar konden, dus ik heb er anderhalve week over gedaan totdat het af was!
Gelukkig zie je het alleen als je op de ladder staat of als je weet dat het hoekje gerepareerd is. Goed genoeg wat mij betreft.

En nu op naar Castlefest!