Eén van de kledingstukken die ik moet naaien voor mijn coupeuse-examen is een kinderjackje. Het mag vanalles zijn, als het maar aan de volgende criteria voldoet:

• Met een sluiting
• Met voering
• Met zakken
• Met een kraag of capuchon

Dus vroeg ik mijn zevenjarige nichtje Josh, mijn enige familielid in de doelgroep, wat voor soort jasje ze wilde hebben. Die had héél andere criteria:

• Harige regenboogstof
• Een capuchon met oortjes
• Een staart
• Géén knopen

Nou ja, dat leek niet onverenigbaar. Dus ging ik langs om haar op te meten en afgelopen herfstvakantie ging ik aan de slag met het tekenen van een patroon, het knippen van de stof en het in elkaar naaien van de boel. Dat bleek nog best een uitdaging… want hoewel het patroon niet ingewikkeld is, gaf de stof behoorlijke uitdagingen!

Het begon natuurlijk met het knippen van al die harige meuk. Gelukkig was het niet de eerste keer dat ik met dit soort stof werkte, dus wist ik wat er moest gebeuren: na het knippen gelijk alle randen aflocken en daarna meteen je werkkamer en jezelf grondig stofzuigen voordat je een voet buiten die kamer zet! Dan is het nog steeds alsof er een eenhoorn in je werkkamer is ontploft, maar in ieder geval maar éénmalig in plaats van iedere keer wanneer je verder gaat met je naaiproject. 😛

Als voering koos ik een lichtroze teddy. Superzacht! Maar… mijn rijgdraadjes verdwenen onder fluf en ik snap nu ook waarom je verschillende kleuren rijggaren moet hebben, want dat beige viel volledig weg tussen het lichtroze. 🙄

Ook tussen alle regenboog-haren van de buitenstof vielen de rijgdraadjes niet meer op, maar erger nog: door de behoorlijk open weving van de stof vielen ze er heel snel uit, zodat ik nog steeds geen ijkpunt had voor op welke plek de stofjes tegen elkaar aan moeten worden gestikt! En vanwege de enorme stretch in de stof was het ook lastig knippen geweest, dus de rand van de stof was niet bepaald gelijk geworden en kon dus ook niet als leidraad dienen.

Van de andere kant: met dit soort stof kun je er rustig een dikke centimeter naast zitten, want het stretcht dermate dat het ding hoe dan ook wel past. 😄 Bovendien vallen alle stiksels en oepsjes weg onder al die harige fluf, dus geen hond die het opvalt als het niet overal gelijk is. (Op de examencommissie na natuurlijk, maar dit kledingstuk hoef ik niet fysiek in te leveren, ik hoef er alleen maar foto’s van in mijn examenmap te stoppen, bij het zelfgetekende patroon.) Daarom, en omdat mijn nichtje niet om de hoek woont en dus niet even tussendoor kan passen, heb ik de gok genomen en alles gewoon gelijk in elkaar gestikt in plaats van eerst alles te rijgen, dan te passen, en dan pas definitief te naaien.

Een stretchsteek in dit soort stof ga je er volgens mij nóóit meer uit krijgen, dus mocht het niet (goed genoeg voor het examen) passen, dan zou ik een heel ander soort jasje voor Josh gaan naaien, had ik bedacht. Want hoewel er nog stof over is, ben ik niet van plan dit helse karwei nog een keer opnieuw te doen. 🙈

Het ding bleek zo stretchy dat ik ‘m zelfs op mijn paspop kreeg:

Nadat ik de zakken met de hand tegen het voorpand had gestikt, zag ik dat ze er niet geheel symmetrisch op zaten. Argh! Maar ik kon de steekjes zoals verwacht echt niet meer terugvinden tussen alle haren en ik had ook niet de moed het opnieuw te doen. Ik besloot het maar zo te laten en de foto’s voor in mijn examenmap zo proberen te nemen dat het niet opvalt…

Gisteren was ik eindelijk in de gelegenheid om weer eens naar Zuid-Limburg te rijden voor een familiebezoek en kon ik dus ook het jackje laten passen. De lengte bleek prima, de breedte wat aan de ruimte kant maar op zich prima draagbaar, maar… de capuchon was niet diep genoeg voor haar hoofd! :’-( Waarschijnlijk een combinatie van niet helemaal precies genoeg gemeten en dikke stof die de boel ondieper maakt. Ook de zakjes bleken wat klein voor haar handjes.

Josh maalde er gelukkig niet om, die vond het ding helemaal geweldig. Wel een beetje warm voor binnen… maar dat was logisch, want de bedoeling van jackjes is dat ze buiten worden gedragen.

Dus… nee, dit is niet mijn beste werk, maar het oogt hopelijk wel goed genoeg voor in de examenmap. En mijn nichtje is er blij mee.

Kosten: €44,33 (harige en teddy-stof plus een rits)
Bestede tijd: Niet bijgehouden, maar het heeft zowat mijn volledige herfstvakantie opgeslokt. Maar na een week doorbikkelen was het dus ook weer van mijn to-do-lijst af, en dus een last van mijn schouders. Er is namelijk nog zó veel dat ik wil/moet naaien…

Op naar het volgende naaiproject dus!

Mijn creatieve mammie maakt baby’tjes van polymeerklei. Ze heeft haar werk inmiddels al een paar keer mogen exposeren! Binnenkort heeft ze weer een expositie en ze vond dat het tijd werd om ook een website te hebben waarop ze haar werk kan tonen. En wie mocht die maken? Uiteraard.   Voor pa maakte ik immers al eerder een website voor de verkoop van zijn boek, dus mijn ma had nog een site tegoed.

Dit is ‘m geworden: https://www.miekeslittlelove.nl

De basis heb ik voor haar klaargezet, maar mijn moeder is niet alleen creatief, maar ook heel zelfstandig (waar zou ik het van hebben?) en gaf al gelijk aan dat ze wel zelf nieuwe foto’s en video’s van haar werk wilde kunnen toevoegen. Dus schreef ik een handleiding en gaf ik haar via Zoom uitleg over de WordPress-interface, en ging ze zelf aan de slag! Met dit als resultaat. Go mammie, wat ben ik trots op jou!

Mijn petekindje is alweer 7 jaar geworden. Het was dus ook weer tijd om een cadeautje van tante Lenny te bedenken.

Op het verlanglijstje stond onder andere ‘een koekjesbakset’. Dat leek me wel leuk om te geven. En daar kon ik dan een zelfgemaakt schortje bij geven! Net zoals ik al eens eerder voor de nichtjes van Mark had gemaakt. Maar Josh bleek al een schortje te hebben. Uiteraard, wat heeft het kind nog niet?? Nou… bedacht mijn hoofd ineens… een eigen receptenboekje! Dát had ze vast nog niet! In dat receptenboekje kon ik dan alvast diverse leuke koek- en ander gebaksrecepten stoppen, waarna ze het in de loop van de jaren zelf kan aanvullen met andere receptjes. Leuk, toch?

Dus bekleedde ik een suffe zwarte A5-klapper van de Hema met kaftpapier, washi-tape en mod podge (want het is echt onmogelijk om een leuk ogende klapper in dat formaat te vinden, zelfs online! ) en googlede ik naar kindervriendelijke bakreceptjes. Ik vond onder andere recepten voor vrolijke M&M-koekjes en… drollenkoekjes. Nou, als dat geen hit wordt, weet ik het ook niet meer!

Vervolgens ging ik volledig los met het inslaan van bijbehorende attributen, dus het cadeau is aangevuld met een enorme pot met koekjesuitstekers (101 stuks), een cakeblik, een slagroom-/garneerspuit en uiteraard een flinke hoeveelheid decoratie-meuk uit de supermarkt zoals sprinkles, decoratiestiften en kleurstof. Stuiteren doet ze immers toch al, dus een beetje extra suiker kan geen kwaad. En daar ben je tenslotte ook peettante voor.

Gelukkig bleek Josh er blij mee te zijn en ik vertrok dan ook pas weer van de verjaardagsvisite na een heeeele lange lieve knuffel. <3

In de zomerperiode wilde ik twee naaiprojectjes afronden: een Castlefest-outfit en een warme jas voor mijn LARP-personage Jipke. (Nou ja, eigenlijk ook dat Dickens-kostuum waar al bijna twee jaar stof voor in de kast ligt en waar ik tot nu toe alleen enkele onderdelen van heb afgemaakt, maar ik wist al dat dat niet realistisch ging zijn.) Want deze week is mijn coupeuse-opleiding weer begonnen en dat betekent: wekelijks veel huiswerk, waardoor ik niet aan mijn eigen naaiprojectjes toekom. Héél veel huiswerk zelfs, want ik lig achter en als ik in mei examen wil kunnen doen, moet ik in februari echt alle opdrachten af hebben om in te leveren. *Kreun*

Charm is eind september en dan is het zeker in de avonden behoorlijk fris als het spel buiten is, bijvoorbeeld in het bos. Tot nu toe droeg Jipke mijn sweatercoat – perfect voor haar qua stijl, maar niet zo heel warm helaas. Dus wilde ik een jas maken van fleece, die ook qua stijl bij haar past. Oftewel: kleurtjes!!  

En stukjes. Heel. Veel. Stukjes.    Gelukkig ben ik iemand die gestructureerd werkt en keurig haar patroondelen labelt, anders was het meer een puzzel dan een naaiproject geworden…

Dit was dus ook zeker een goede oefening voor mijn opleiding! Het model heb ik namelijk zelf bedacht en het patroon dus ook helemaal zelf getekend! Ik dacht slim te zijn en een oefenopdracht voor de opleiding te combineren met deze jas, maar toen bleek dat de kraag die ik wilde maken toch nét een ander type kraag was dan degene die in mijn lesboek staat. Dus heeft de juf alvast een kopietje uit het lesboek van een volgende opleidingsmodule voor me gemaakt, waar wel het juiste type kraag in stond. Ach ja, heb ik die ook alvast eens gemaakt.  

Na het naaien van heul veul naadjes was dit het resultaat:

Omdat ik al die naadjes niet genoeg werk vond, heb ik ze ook nog eens allemaal opengestikt. Omdat fleece nogal dik is en ze daardoor mooi plat zouden blijven liggen, maar ook als onderdeel van het design: rood doorstikgaren op het groene fleece, groen doorstikgaren op het rode fleece voor een leuk contrast. Waarna bleek dat het garen volledig wegviel in het dikke fleece en je de kleurtjes alleen ziet als je met je neus bovenop de stof zit. Snik.

Het gele bolletjesrandje onderaan was niet oorspronkelijk gepland, maar toen ik online de houtje-touwtje-knoopjes wilde bestellen, bleek ik niet boven de minimale bestelwaarde uit te komen en heb ik dat bolletjesband ook maar in mijn mandje gemikt, want slechts drie kleurtjes was eigenlijk wel een beetje saai en ik wilde de fleece sowieso niet zomen om te voorkomen dat de boel te dik zou worden.
Omdat één geel randje wel wat weinig was, heb ik de koordjes voor de houtje-touwtje-knopen van garen in vergelijkbaar geel gemaakt:

Maar ik vind de boel nog steeds niet in balans, dus ik wil ook nog bolletjesband aan de achterkant van de kraag gaan stikken (maar uiteraard heb ik daarvoor niet genoeg besteld dus nu moet ik wachten op een nieuwe levering – maar ik had geen zin om te wachten met de blogpost en bovendien heb ik momenteel dus weer niet genoeg om aan het minimale bestelbedrag te komen  ).

Die houtje-touwtje-knoopjes bleken overigens een compleet andere kleur te hebben dan op het plaatje in de webshop leek, dus daar ben ik eigenlijk niet zo blij mee. Maar goed, die kan ik ooit nog wel eens vervangen als ik exemplaren van een betere kleur tegenkom. Van de andere kant: bij Jipke mag het wel een beetje eclectisch zijn.  

Waar ik ook niet heel tevreden over ben, is hoe de strookjes aan elkaar zitten. Het lijkt onderaan overal een beetje te trekken, maar ik heb het echt niet heel scheef genaaid? Ik heb Juf ernaar laten kijken en zij kon ook niet direct de vinger op de juiste plek leggen. Met een beetje trekken aan de stukjes ging de boel rechter hangen, maar er is altijd wel ergens een stukje dat lijkt te trekken als je een ander gladstrijkt.

Met de mouwen was ik dermate ontevreden dat ik de boel zowat geheel uit elkaar heb getornd en opnieuw in elkaar heb gezet. Ik vond ze onderaan namelijk veel te wijd en dat uitlopende deeltje was ook veel te wijd, dus dat heb ik allemaal zitten innemen. En dus weer opnieuw moeten doorstikken. Vandaar dat ik al met al redelijk wat tijd heb besteed aan deze jas. Maar hij is in ieder geval op tijd af voor het evenement en ditmaal ga ik het dus ‘s avonds en ‘s nachts niet koud hebben!

Bestede tijd: zo’n 33 uur (exclusief patroontekenen, wat ik deels tijdens mijn les heb gedaan, en koord maken)
Kosten: €25,40 (in totaal 3 meter stof voor €18,75, plus bolletjesband en houtje-touwtje-knopen. Garen en koord had ik nog liggen.)

De afgelopen jaren loop ik er steeds tegenaan dat ik (vind dat ik) niks leuks heb om aan te trekken naar Castlefest. Ik maakte en update-te al eerder een jurk, maar eigenlijk vind ik hem niet zo leuk omdat de rok niet wijd genoeg is, de stof van de jurk nogal slonzig oogt en hij bovendien de pasvorm van 11 kilo geleden heeft (al heb ik hem inmiddels wel wat ingenomen bij de schouders). Bovendien wil ik ook niet altijd hetzelfde dragen. Tijd voor iets nieuws dus.

Ik had nog 5 meter rood (fuchsia?) linnen in de kast liggen, eigenlijk gekocht om te dienen als voering voor mijn 17e eeuwse kirtle. Maar toen besloot ik dat de rok toch niet gevoerd hoefde te worden en vergat ik bij het voeren van het lijfje domweg dat ik dit spul ervoor had gekocht (en gebruikte ik standaard wit linnen daarvoor). Dus deze lap kon ik best voor een nieuwe Castlefest-outfit gebruiken. Hm, wat zou ik daar eens uit kunnen maken?

De combinatie jurk-rok-vestje blijft ideaal voor een evenement in de zomer, want dan kun je afhankelijk van de temperatuur, laagjes aan en uit doen. En het concept van een scheve zoom blijf ik ook gewoon mooi vinden. Dus maakte ik bijna hetzelfde als wat ik al in het groen had gemaakt – maar dan helemaal anders.  

Ten eerste is mijn andere outfit van stretch-stof, terwijl linnen nauwelijks rekt. Oftewel: ik moest de vaardigheden die ik op mijn coupeuse-opleiding heb opgedaan, inzetten om zelf een goed passend patroon te tekenen! Fingers crossed of dat ging lukken, maar ik moet sowieso oefenen voor mijn opleiding, dus idealiter combineer ik dat met het maken van dingen die ik daadwerkelijk nodig heb.
Verder oogt het felle rood heel anders dan het meer natuurlijke groen, dus dat geeft de outfit gelijk een andere vibe dan de vorige outfit.
En omdat ik geen tijd ging hebben om zelf er decoraties op te borduren, bestelde ik een paar kant-en-klare strijkapplicaties (die ik vervolgens wel helemaal heb opgeknipt en opnieuw vorm heb gegeven op de outfit).

Dit is het geworden:

Bestede tijd: 27,5 uur (ik word steeds sneller!)
Kosten: €76 (€42 voor de stof, €34 voor de rits, biasband en applicaties)

Ik ben erg happy dat ik hem op tijd af heb gekregen voor Castlefest! Ik had maar anderhalve week, waarin ik niet alleen de boel in elkaar moest naaien maar dus ook het hele patroon zelf moest bedenken en tekenen. En het zijn natuurlijk feitelijk dríé kledingstukken: een rok, een jurk en een bolero (en eigenlijk twee bolero’s, want ik heb hem gevoerd voor extra warmte).

Ik ben ook heel happy dat alles heel goed past! Alleen de jurk moest ik nog wat innemen bij de naden op de rug. Van de bolero had ik helemaal niet verwacht dat die in één keer ging passen, want ik had voor mijn opleiding wel al een aantal keer een proefjurk van paskatoen voor mezelf gemaakt, maar die hoefde geen mouwen te hebben. Dit is de eerste keer dat ik voor mezelf mouwen heb getekend. En ik heb daadwerkelijk bewegingsruimte in het ding! Hij past beter dan de gemiddelde blouse uit de winkel!  

Desondanks is er bij het tekenen van het patroon wel wat mis gegaan. Want ik weet inmiddels hoe ik aan de hand van iemand’s persoonlijke maten een strak passend model kan maken, maar als het níet strak moet zijn, zoals de onderkant van een jurk of rok, is het een uitdaging om in te schatten hoeveel centimeters je de patroondelen daar breder moet maken om de boel te laten ogen en vallen zoals je wil. Ik had de panden van de jurk initieel te smal gemaakt. En ik had te weinig stof om ze opnieuw te knippen. Snik. Dus heb ik er maar op z’n middeleeuws driehoeken tussen gestikt. Op zich oogt het helemaal niet raar, alleen valt de jurk volgens mij nu wel iets minder mooi dan wanneer ik die stukken direct aan de andere patroondelen had geknipt.

En omdat de rok een halve cirkelrok is en dus schuin van draad is geknipt op middenvoor, en ik maar 3 dagen had om hem te laten uithangen, kan het zijn dat ik straks de zoom opnieuw moet doen omdat hij verder is gaan uithangen. Maar dat kan na Castlefest wel.

Oh en er zit een knalrode blinde rits in de rok, omdat de webshop waar ik een rits in de juiste kleur had besteld, mijn order annuleerde omdat ze, oeps, toch niet op voorraad waren, en de volgende webshop ‘tussen 1 en 3 dagen’ zou leveren, wat uiteraard 3 dagen bleek, waardoor de rits pas morgen arriveert. Ik heb dus maar een te lange, niet kleurende rits uit mijn voorraad ingekort en erin gezet. Maar die zie je toch niet zitten.

Dus anyway; hij is af en hij is leuk! Hij is misschien zelfs iets té fancy geworden… volgens mij kan ik dit ook aan naar een bruiloft  

Ik vraag me wel af in hoeverre ik überhaupt leuke kleding aan kan trekken komend weekend, gezien de voorspelde regen, onweer, wind, en meer regen. Misschien moet ik toch maar vooral voor ‘praktisch en droog’ gaan en een broek, hoodie en waterdichte wandelschoenen aantrekken… Mijn dure suede Memery-schoenen die hier perfect onder passen, ga ik er in ieder geval niet onder dragen. Bij nader inzien had ik beter een regencape kunnen naaien.

Als ik op het podium sta, vind ik het fijn om een flesje water erbij te hebben. Van al dat blazen krijg je namelijk een droge mond en als ik ook nog moet zingen, is dat niet handig.

Het Dopper-flesje dat ik tot nu toe meenam is helaas knalrood. Niet heel passend bij onze huisstijl, dat moet natuurlijk paars zijn! Maar dat was vast te verhelpen.

Op een website voor met logo bedrukbare merchandise vond ik een waterflesje met een paars hoesje. Je kon er een gratis sample van bestellen. Hmmm… de kans dat dit aanslaat bij onze fans is niet zo groot, maar wellicht kunnen we er ooit daadwerkelijk merchandise van maken – je weet nooit.  

De vraag was in hoeverre ik dat hoesje zelf kon bewerken, wat het is een vaag synthetisch materiaal. De enige manier om daar achter te komen was om maar gewoon iets uit te proberen.

Poging 1: ons logo overtrekken met carbonpapier. Resultaat: faal.

Poging 2: ons logo erop strijken via een potlood dat bedoeld is om een ontwerp voor borduurwerk over te brengen op stof. Resultaat: faal.

Poging 3: met de hand een mal uit papier knippen en met textielstift de openingen inkleuren. Resultaat: werkt, maar niet heel mooi.

Deze textielstift had ik destijds gebruikt voor het maken van onze Androneda-sokken en was niet meer zo vol. Bovendien was de punt eigenlijk veel te dik voor deze lijntjes, wat ik ook al bij de sokken had gemerkt. Volgende keer een textielstift met dunnere punt regelen. En wellicht had ik beter eerst de vorm met een pen kunnen overtrekken en daarna pas met de textielstift er overheen, maar ik denk dat je dan die lijntjes door het wit heen zou blijven zien, dus dat was ook geen goed alternatief.

Toch maar de finishing touch erop: bling!!

Het is niet mooi genoeg om te verkopen als merchandise, maar wel mooi genoeg om te gebruiken op het podium. En hoe dan ook beter dan een knalrood flesje.

Fase 3 en ook de laatste fase van mijn 17e eeuwse outfit was het jack, voor tijdens de koudere momenten.

Dit is het geworden:

Ik ben er niet tevreden over. Na de linnen voering, die tevens als proefmodel fungeerde, in elkaar gezet te hebben, constateerde ik al dat de taille te laag zat. Die heb ik vervolgens verhoogd, maar toen ik alles over elkaar aantrok bleek die nog steeds te laag te zitten. Omdat ik er best wel veel wollen en linnen lagen onder draag, dacht ik bovendien dat ik in de breedte meer speelruimte moest inbouwen dan ik eigenlijk nodig blijk te hebben om nog lekker te kunnen bewegen in het jack. Vooral bij de rug had ik hem nog een stuk kunnen innemen; nu zit daar overtollige stof. En de mouwen zijn te lang. Door dat allemaal samen ziet het ding enorm frommelig uit.

Op de paspop ziet het er wat beter uit. Je kunt daar ook beter zien hoe het jack in elkaar zit: met een soort ‘vleugeltjes’ boven de mouwen en met ingezette driehoekjes om de onderkant te laten uitlopen (dat laatste deden ze in de middeleeuwen ook). De mouw heeft splitjes en bestaat uit twee delen zodat hij met een knik bij de elleboog kon worden gevormd (wat ze in de Victoriaanse tijd ook nog deden).

Ook de zijnaad is bijzonder, want die loopt niet recht omhoog tot onder de oksel, maar zwenkt naar achteren om halverwege het armsgat op de rug te eindigen. Ik had dat gezien in het patronenboek van Annelies en was wel benieuwd of dat de pasvorm zou beïnvloeden. Maar om dat goed te kunnen beoordelen, zal ik het jack toch eerst in het algeheel beter passend moeten maken.

Waar ik wel tevreden over ben: hoe de zijnaad, de mouwnaad en het vleugeltje netjes op dezelfde plek bijelkaar eindigen.

Ik zal het ding dus weer uit elkaar moeten gaan halen en verbeteren, maar dat ga ik voorlopig niet doen. Er zijn diverse andere projecten die mijn tijd en aandacht nodig hebben. Als we straks een optreden hebben dan heb ik in ieder geval iets liggen dat ik aan kan trekken en dan moet ik tijdens het speelseizoen maar kijken of er een momentje is waarop ik het jack kan verbeteren. Want ook mijn hoofdkapje is inmiddels voorzien van haarklemmetjes om te zorgen dat die op mijn korte haar blijft zitten:

Bestede tijd: niet bijgehouden
Kosten: zo’n €40 (ongeveer €17 aan wol en €15 aan linnen, plus metalen haakjes en een klosje garen. De anderhalve meter blauwe wol lag nog in de kast, want die had ik voor een ander project gekocht maar niet gebruikt, en ik heb er nu nog een stukje van over. Ik had bijpassend blauw linnen gekocht voor de voering, maar dat was ik vergeten, dus heb ik een restant wit linnen van de andere kostuumonderdelen gebruikt – *zucht*. Dus nu snap je hoe het komt dat ik steeds nog wat spul heb liggen dat ik voor een nieuw project kan gebruiken, maar mijn voorraadkast nooit leger raakt.   )

Fase 2 van het 17e eeuwse kostuumproject: de diverse accessoires en andere kleinere kostuum-onderdelen!

Ik heb erg hard doorgenaaid en inmiddels zijn ook af:

• Een linnen hemd
• Een linnen hesje (het ding heeft vast een specifieke naam, maar ik weet niet hoe je het noemt)
• Een linnen hoofdkapje
• Een linnen schort
• Een paar losse mouwen van wol, gevoerd met linnen

De losse mouwen zijn handig om even snel aan te kunnen spelden als het fris wordt, zonder dat ik meteen een andere outfit aan hoef te trekken. Ik had gehoopt dat ik ze niet hoefde te maken en ik gewoon mijn middeleeuwse mouwen kon recyclen, wat qua model zijn ze volgens mij niet echt veranderd. Maar toen realiseerde ik me dat ik die mouwen heb gemaakt voor bij een jurk met korte mouwen en ze dus te kort zijn om te gebruiken bij een mouwloze jurk. Ach ja, heel veel werk was het niet om ze te naaien, ze zaten nog sneller in elkaar dan het schort.

Wat wel veel meer werk was dan je wellicht vermoedt, was het hoofdkapje. Hoofddeksels komen zo ontzettend nauw qua pasvorm! Op mijn opleiding leer ik patroontekenen, maar niet voor dingen voor op je hoofd (behalve capuchons), dus het blijft trial-and-error om een passend patroon te krijgen. Poging 4 was pas ongeveer goed.

Nadat de vorm van de stof goed was, moest ik ook bedenken hoe ik het ding op mijn hoofd ga vastzetten, want het kapje is erg klein en bij wat wind kan ik er waarschijnlijk achteraan rennen. Waarschijnlijk speldden ze het kapje vast, maar met mijn korte haar heb ik helaas geen mogelijkheid om een praktische knot ervan te maken waar speldjes of kammetjes goed in blijven haken (het wordt sowieso nog een uitdaging om het haar netjes onder dat kapje weg te werken – bij mijn middeleeuwse outfit wordt alles bedekt, maar nu kom ik niet weg met sjoemelen vrees ik).

Een andere optie is het oorijzer. Wellicht bekend van de Hollandse klederdrachten, maar dan zonder alle opzichtige uitsteeksels eraan. Als je goed kijkt naar tekeningen en schilderijen uit die tijd, zie je ze soms zitten: een stukje metaal dat via het achterhoofd langs de oren loopt en eindigt op de wang. Het ziet er niet supercomfortabel uit, maar wellicht lukt het me met dit ding wel om het kapje op mijn hoofd te laten zitten. Dus fröbelde ik van hoedendraad een exemplaar. Het is vast niet zo stevig als de echte versie, maar ik weet niet welk ijzerdraad ik hier het beste voor kan gebruiken en dit had ik nog in huis. De eerste keer ga ik maar eens gewoon uitproberen in hoeverre dit werkt, mocht het niets zijn dan kan ik makkelijk een nieuw exemplaar buigen.

Dankzij het oorijzer blijft het kapje inderdaad op mijn hoofd zitten, maar superstabiel is het niet. Bij wat wind kan de bovenkant makkelijk naar achteren zakken, dus ik vrees dat het ding verder getweaked moet gaan worden. Mochten mensen dit lezen die ervaring hebben met 17e eeuwse outfits en relatief kort haar: ik hoor graag jullie advies…

Oh, en ik wil ook nog wat stijfsel gaan gebruiken om de stof van het mutsje wat stijver te krijgen; volgens mij geeft dat een mooier en authentieker effect.

Het maken van het hemd was niet lastig, want dat kwam niet zou nauw. De enige uitdaging waren de mouwen. Niet qua naaien, maar om te bepalen hoe breed ze moesten worden. Op afbeeldingen zie je vaak behoorlijk wijde mouwen die de dames soms opgestroopt droegen, dus onderaan moeten ze daar wijd genoeg voor zijn. Maar het moet ook geen gefrot worden als je er losse mouwen of een jackje met mouwen overheen draagt. Ik heb dus maar wat gegokt en ook dit is een kwestie van uitproberen, en wellicht observeren tijdens een 17e-eeuws evenement hoe de andere dames het hebben aangepakt.

Het hesje is bijzonder kort, maar dat hoort zo. De pasvorm aan de voorkant kostte ook nog wat pogingen voordat het goed zat en toen ik het geheel over elkaar aantrok voor de foto, zag ik dat het middenvoor onderaan toch iets te ruim is, dus dat ga ik nog innemen. Ik ben wel heel tevreden over hoe het kraagje heeft uitgepakt! Ik was bang dat de kraag door het gewicht van de ruches zou omkiepen, maar hij blijft mooi recht staan!

Het is nog steeds niet mijn favoriete type kleding (vooral het hoofdkapje vind ik niet super), maar ik vind het wel mooi dat je in deze kleding de Hollandse klederdracht al kunt herkennen. Het is duidelijk uit welke periode die stamt! Om de details van 17e eeuwse kleding beter te begrijpen is het dus wellicht de moeite waard om die klederdracht-outfits eens beter te gaan bestuderen. Van de andere kant… ik had besloten me niet al te veel te gaan verdiepen in deze periode, het doel was om een outfit te produceren die goed genoeg was om in te kunnen optreden.

Het enige kostuumonderdeel dat nu nog rest is een wollen jackje, voor als het wat kouder wordt. Maar dat wordt fase 3. Met wat ik nu heb, heb ik in ieder geval een basis om in te kunnen optreden, dus dat geeft rust!

Bestede tijd: Zoals eerder gezegd, niet bijgehouden
Kosten: Erg lastig om te schatten, want ik heb bijna alleen maar materiaal uit mijn voorraadkast hoeven te gebruiken. De zwarte wol van de mouwen is een restant van mijn winterjas. Voor het kapje, hesje en hemd heb ik bewust verschillende lappen linnen gebruikt, want als alles van exact hetzelfde linnen is gemaakt dan ziet dat zo gemaakt uit. Nu hebben alle items een nét iets andere structuur en kleurtint, waardoor het meer uitziet alsof de outfit in de loop der tijd bij elkaar is verzameld. Slechts één van die drie lappen linnen heb ik nieuw moeten kopen, maar die heb ik ook gebruikt voor het voeren van de andere kledingstukken en bovendien heb ik er veel van over. Ook het grijze linnen van het schort was een restant, en het hoedendraad was over van mijn Victoriaanse bonnet.