Month: June 2009

What a week

Niet eens tijd gehad om wat te bloggen!

De week begon met avondjes doorklussen, maar eindigde in enkele zakelijke verplichtingen. Donderdag moest ik ‘s avonds bij een awarduitreiking met etentje van Mark z’n werk zijn, in Amsterdam. Aangezien ik de volgende dag weer om 9 uur in Amsterdam moest zijn voor een congres voor mijn eigen werk, heb ik maar besloten om er een hotelletje te nemen. Kon ik ten minste eindelijk eens uitslapen, in plaats van nog meer slaaptekort op te lopen. En ik mag het nog declareren ook ;-)

Heel veel heb ik niet bijgeslapen, want hoewel ik wist dat het hotel dat ik had uitgekozen (op loopafstand van de congreslocatie en goedkoop) wat ‘apart’ was volgens Tripadvisor, had niets mij voorbereid op de psychiatische inrichting-ervaring toen ik mijn hotelkamer binnenkwam. Lange galmende gangen, vieze en scheve oude tegeltjes (inclusief diverse gevulde gaten erin) en metalen bedden gaven een erg eng uiterlijk aan alles.  Het was bewust gedaan, want het was een ‘design hotel’ en blijkbaar was het vroeger een gevangenis en jeugdgevangenis geweest. Mensen die geesten kunnen zien hadden vast en zeker ‘s nachts meerdere gesprekjes kunnen voeren!

Het congres zelf was wel boeiend, maar ook erg vermoeiend, omdat we de hele dag door actief aan een casus moesten werken.

En eenmaal thuisgekomen was Alice er al, om ons dat weekend te helpen klussen, dus eigenlijk ben ik donderdagavond tot en met zondagavond continu onder de mensen geweest. Erg gezellig, maar ook erg vermoeiend. Zeker als je het combineert met klussen.

Maar wat hebben we een hulp gehad! Ongelooflijk, wat we zaterdag zijn opgeschoten! Eigenlijk waren we vorig weekend ook al een hoop opgeschoten, maar toen waren we vooral destructief bezig. Dit weekend zag je daadwerkelijk vooruitgang, wat natuurlijk een stuk meer motiveert.  Verder hadden zich onverwacht op het laatse moment een hoop extra mensen aangediend, waardoor we zowel zaterdag als zondag met 9 man stonden te klussen! Zondag moest ik zelfs mijn best doen om al die mensen aan het werk te houden.

Natuurlijk zijn er nog steeds dingen te doen, want je kunt nu eenmaal niet alles tegelijk doen. Je moet toch 5 uur wachten voordat je een muur nogmaals kunt verven. En we hebben maar één verlengsnoer en boormachine.

Ook hadden we zondag pas behang uitgekozen voor de kleinere kamertjes. Mark wilde liever niet alles in ‘pasteltinten’ verven, maar wilde ook graag wat muurtjes in kleurrijk behang, met patroontjes. Alleen had ik dus in mijn klusplanning geen rekening gehouden met het feit dat we samen nog tussendoor behang moesten gaan uitkiezen. Met als gevolg dat we zondag, terwijl mensen in ons huis aan het klussen waren, er even tussenuit gesneaked zijn (schaam schaam) om behang te kiezen. Helaas moet het besteld worden, dus ondanks alle hulp kunnen we pas komende week de laatste kamertjes afmaken. Maar er is inmiddels al zo veel gedaan, dat we voor de verhuizing bijna alles wel af moeten kunnen hebben.

Daardoor konden we ‘s avonds ook gezellig gaan socializen, in plaats van verder te klussen. Zaterdagavond hebben we met diverse mensen een spelletje gespeeld en zijn we film gaan kijken, zondagavond zijn we met een groepje pannenkoeken gaan eten en daarna hebben we thuis nog eens de chocoladefondue aangezwengeld (*burp*).

Ik sta er nog steeds versteld van hoeveel mensen geheel vrijwillig hun hulp hebben aangeboden. En dan niet één dagje om aan hun ‘plicht’ te voldoen, maar meerdere dagen. Voor het verhuizen hebben we zelfs hulp moeten afwijzen, omdat je elkaar anders voor de voeten gaat lopen. Dus hierbij iedereen die heeft geholpen: nogmaals ontzettend bedankt!! Ik zie het weer helemaal zitten :-)

Klus update

Pff…. inmiddels kan ik geen behang meer zien! De afgelopen dagen hebben in het teken gestaan van behang afkrabben en gaatjes opvullen. En niet te vergeten talloze ritjes op en neer naar de bouwmarkt – dat schijnt erbij te horen en niet te vermijden te zijn, hoe goed je ook bent in plannen (wat niet wil zeggen dat het me niet frustreert).

Dankzij goede hulp afgelopen zondag (lang leve vrienden!!) zijn we een stuk beter opgeschoten dan in de dagen volgend op de sleuteloverdracht. We hebben meer gedaan dan ik vooraf ingeschat had, maar minder dan waar ik stiekem op gehoopt had.

Wat ben ik blij dat we geen woning hebben genomen waar veel aan moet gebeuren! Het klinkt simpel: behang eraf halen en muren verven. Maar omdat de muren slechts ‘behang klaar’ blijken te zijn, de muren al dat gekrab nooit  100% overleven, en de vorige bewoners een hoop niet-weg-te-krijgen pluggen de muur in hebben gefrot, zit hij vol met gaatjes en uitstulpingen.

Verder kun je van sommige muren het behang er in 1x af trekken, zonder sopje op wat dan ook, maar bij andere (delen van) muren moet je echt milimeter voor milimeter terrein winnen.

Het gaat denk ik wel lukken om komend weekend de kamers te verven. Maar of de gangetjes en het trapgat ook gaan lukken, betwijfel ik. Gelukkig hebben we deze bewust tot het laatst bewaard. In geval van nood kunnen we gangen ook nog verven terwijl we al verhuisd zijn, omdat die niet vol staan met spullen. Maar ja, ik weet ook dat het na de verhuizing er meestal niet meer van komt. Hopelijk kan ik volgende week nog een paar dagen vrij nemen.

Verder is zo’n klusperiode ook een goede test voor je relatie. Mark en ik waren er al na dag 1 over eens dat wij nooit aan een programma als ‘Het Blok’ mee moeten gaan doen…

Om de een of andere reden krijg je over de minuscuulste dingen ruzie. Zal wel met de stress en het slaapgebrek te maken hebben. Gelukkig kunnen we dit allebei accepteren als iets dat er nu eenmaal bij hoort. We zijn ook sowieso nooit lang boos op elkaar, dus verder gaat het allemaal wel goed.

Mark verwoordde het mooi:
“Omdat we allebei onervaren zijn wat betreft klussen in huis, moeten we het doen via trial and error. En ik houd niet van trial, en jij niet van error.”

To be continued.

The Neverending Project

Iedereen die naait heeft er waarschijnlijk één (of meerdere): een Neverending Project. Je weet wel, zo’n naaiprojectje waar je enthousiast aan begint, maar dat om de één of andere reden nooit af komt. Geen tijd, geen zin, vastgelopen op een bepaald stukje, iets anders heeft meer prioriteit, het garen of een ander cruciale benodigdheid is op en je vergeet het steeds bij te halen, etc. etc.

In mijn geval gaat het om een spijkerjurkje. Toen ik vorig jaar begon met naailessen (een verjaardagscadeautje van Mark), moest ik iets hebben dat ik tijdens de les ging maken. En aangezien de lessen al snel zouden beginnen, heb ik hals over kop een patroontje uitgezocht uit de Knipmode en er een stofje voor gekocht.

Nou moet je weten dat mijn naailes geen officiële cursus is. Het is meer een naaiclubje waar een juf bij aanwezig is die je vragen kunt stellen als je vastloopt. Ik kon ook een echte cursus gaan doen, maar dan moet je precies maken wat de juf zegt en bij het begin beginnen. En met mijn LARP-kleding-insteek dacht ik dat de vrije lessen mij veel beter zouden liggen. Wat ook inderdaad het geval is.

Dat kunnen maken wat je wil, brengt echter wel met zich mee dat ik er steeds allerhande projectjes tussendoor kon laten komen. Sinds de start van mijn NeP heb ik het on hold gezet voor onder andere een jonkvrouwenjurk voor Omen, een jurk voor Loenar, een chemise voor Loenar en een t-shirtje. En daarmee werd het Neverending Project een feit.

Het hielp ook niet dat het NeP een jurkje betreft dat ik niet echt supergeweldig vind, maar dat het het meest draagbare ding was dat ik in de bladen tegenkwam. En omdat het me een uitdaging leek om te maken. Er zitten namelijk een hele hoop onderdeeltjes aan die ik nog nooit had genaaid, zoals een kraagje en zakken, waarbij je ook een hoop moet doorstikken. VEEL werk dus.

Inmiddels staat er alweer een nieuwe jurk voor Omen te trappelen om gemaakt te worden. Maar ik besloot om streng te zijn voor mezelf. Eérst moest het NeP af, daarna mocht ik pas aan iets anders beginnen.

Dus de afgelopen dagen heb ik er hard aan getrokken. En jawel, na 10 maanden (!) is hij dan eindelijk klaar!

voorkant

achterkant

kraag

zijkant

Eigenlijk moesten er ook zakken op borsthoogte, maar dat vond ik niet mooi staan bij mij. En de zakjes op de achterkant moesten eigenlijk ook klepjes krijgen, maar dat leek me ten eerste niet lekker zitten en ten tweede vind ik het zo een stuk subtieler. De meeste dames houden er nu eenmaal niet van als de nadruk op hun achterste wordt gelegd ;-)

De mouwen zitten er helaas niet 100% netjes in, de zakjes zijn niet helemaal recht, en ik heb geconstateerd dat het naaien van knoopsgaten een vak apart is (of het ligt aan de kwaliteit van mijn naaimachine thuis, vergeleken met die op de les waar het wat makkelijker mee gaat). Verder  zitten er twee kleuren doorstikgaren in (mat geel en wat feller geel), aangezien ik het oorspronkelijk gebruikte klosje nergens meer kon bijkopen. Als je goed kijkt, zie je het verschil op de close-up van de zak.

Ik dacht er ook nog over om hem een paar centimetertjes korter te maken, maar Mark zegt dat de jurk me zo langer doet lijken. En dat is natuurlijk ook weer meegenomen ;-)

Verder ben ik er wel tevreden over denk ik.

Het is officieel.

Vandaag hebben we de verkoopakte, de hypotheekakte, het samenlevingscontract en de testamenten ondertekend. Dus nu hebben we een huis en zitten we aan elkaar vast! :-)

Toch wel een raar idee. Dat je zo’n groot bedrag hebt geleend. Dat je spulletjes na je overlijden niet meer automatisch naar je ouders gaan. Dat je straks een tuin moet onderhouden enzo. Maar het went vast snel.

Wat me erg opvalt is hoe persoonlijk de benadering van iedereen is. Niet alleen hebben we heel goed contact met de oude eigenaren, die o.a. aan hebben geboden om gratis kabeltjes te trekken voor lampen enzo als we ze ergens anders willen hebben, en voor de overdracht nog het gras voor ons gemaaid hebben, maar ook de verkoopmakelaar was bij de ondertekening aanwezig, terwijl hij eigenlijk geen functie daar heeft (voor zover ik kan beoordelen).

En de notaris toonde interesse in mijn website toen hij mijn e-mail adres zag, en zei dat hij zeker even een kijkje ging nemen.

Onze hypotheekadviseur had ook bij de ondertekening willen zijn, maar hij kon niet en ik las zojuist een mailtje van hem dat hij in plaats daarvan morgen even langs wil komen als we in het huis aan het klussen zijn.
Daar sta ik dan echt van te kijken. Het is toch gewoon zijn werk, en het levert hem toch helemaal niets op dat hij bij ons huisje komt kijken nadat alle papieren al rond zijn? Maar het geeft me wel een heel goed gevoel. Hij heeft ons ook echt goed geholpen en begeleid tijdens het proces. Morgen maar even een bosje bloemen voor hem halen ofzo.

We hebben de oude eigenaren overigens ook maar uitgenodigd om een keertje langs te komen als we verhuisd zijn, omdat we merkten dat ze daar wel behoefte aan hebben, aangezien ze nog zo betrokken zijn bij het huis.

Na de ondertekening zijn we gelijk doorgegaan naar een restaurantje om het te vieren. Ik moest Mark er wel nog van overtuigen dat dit een Heuglijk Feit was, dat een Heuglijk Feit op de dag zelf gevierd dient te worden en niet enkele dagen later vanwege praktische overwegingen, en dat het het echt waard was om er een WoW sessie voor af te zeggen…
Verschil tussen mannen en vrouwen zullen we maar zeggen.

Morgen kan het klussen dan echt beginnen! Eens kijken wat er achter het behang vandaan komt…

Aon 5

Zo… slaapje gedaan, een shitload aan spullen weer opgeborgen, en het eerste wasje in de machine gestopt. Tijd voor een nabeschouwing van Aon 5.

Van tevoren had ik er nog niet echt zin in. Te druk bezig met andere dingen, zoals de hypotheek en het huis. En hoewel ik Rawenda op zichzelf een erg leuk karakter vind, had ik de vorige keren gemerkt dat ik het inmiddels wel een beetje gezien heb. Rawenda is namelijk nogal een eenling. De eerste evenementen heb ik me uitstekend vermaakt met het zoeken van kruiden in het bos en het verwerken ervan in de meest uiteenlopende combinaties. Om vervolgens de drankjes uit te proberen op nietsvermoedende slachtoffers.

Maar er is een grens aan de hoeveelheid lol die je daarmee kunt hebben. Niet alleen is het iedere keer hetzelfde, maar dit evenement was ik zover dat ik inmiddels alle kruiden kende, en bijna alle drankjes en giffen ermee kon maken. Verder lagen er om de een of andere reden zo goed als geen kruiden in het bos. Het zou een bewuste keuze kunnen zijn geweest van de spelleiding, maar ik vermoed dat het gewoon een kwestie was van vergeten / geen tijd bij de SL.

Gelukkig heb ik me desondanks nog flink bezig weten te houden. Andere spelers weten me inmiddels te vinden als ze iets nodig hebben. En tja, met mijn schuifel-tempo duurt het gewoon 2x zo lang voordat ik ergens ben. Dat gecombineerd met een kruidentuintje in het bos en een tent buiten de dorpsmuren, heb ik heel wat kilometers gemaakt.

Op zich was het evenement best oké. Het was duidelijk te merken dat de organisatie zich iets had aangetrokken van de kritiek en bovendien zie je dat er met Anton als voorzitter een nieuwe wind waait, en dat ze flink bezig zijn om allerlei extraatjes te regelen en dingen goed te organiseren.

Ze hadden goed hun best gedaan om het dorp leuk aan te kleden en er was veel meer plot dan de afgelopen keren. En er is eindelijk iets met mijn achtergrond gedaan! Rawenda is op zoek naar bepaalde ingrediënten voor een bijzonder receptje. In het dorp begonnen op een gegeven moment spontaan planten te groeien en ik kreeg van een SL toegefluisterd dat ik de besjes aan deze planten herkende als een van de benodigde ingrediënten.

Daar heb ik me dus ook goed mee weten te amuseren. Van de andere kant is het best triest dat pas op AON 5 zo’n call gemaakt wordt. Ze hadden dit op evenement 1 al over een willekeurige plant kunnen zeggen. Gooi er een paar gekleurde besjes onder en klaar. Maar goed, zoals ik al zei is er nu een stijgende lijn te ontdekken.

Desondanks was het nog geen top-evenement. Maar dat komt voor mij dus vooral vanwege mijn karakter. Ik heb dan ook besloten om te stoppen met het spelen van Rawenda.

Eigenlijk zou het voor Mark ook erop of eronder zijn dit evenement, maar hij heeft juist ontzettend veel plot gekregen en zit nu midden in het verhaal en is dus niet van plan om te stoppen. Dus ons voornemen om samen in een groepje met een nieuw karakter verder te spelen, gaat helaas niet door.

Tijdens ons etentje na afloop hebben we al wat gebrainstormd over een mogelijk karakter voor de volgende keer, maar ik ben nog niet helemaal enthousiast over de ideeën. De mogelijkheid van het spelen van een wetenschapper spreekt me aan vanwege de mooie inpassing in de setting, maar ik heb nog wat tijd nodig om het beeld van het bijbehorende karakter te laten groeien.

Ach, ik heb ook nog wel even. Desnoods trek ik eenmalig een oud karakter uit de kast, bijvoorbeeld die van Call of Heroes die ik maar 1x heb gespeeld omdat we het evenement zelf niet leuk vonden, of ga ik een keertje NPC-en totdat ik wel een goed karakter heb bedacht.

Want om eerlijk te zijn: Rawenda is wel een karakter dat staat. Ik kreeg altijd heel positieve reacties op hoe ik haar neerzette. En hoewel ze weinig met het plot van doen had, was ze eigenlijk een stukje onderdeel van de setting geworden. Aankleding van het dorpje zeg maar. En het is mijn eer te na om daarna een dertien-in-een-dozijn-karaktertje te gaan spelen dat nauwelijks opgemerkt wordt…

rawenda