Alweer een post over een optreden met De Soete Inval? Jawel, maar na het derde weekend op een rij ben ik er ook wel weer even klaar mee hoor.
Niet dat het Belgische Quondam niet leuk was – in tegendeel! Op zaterdag leek het publiek weliswaar wat tammer, maar op zondag was het enthousiasme duidelijk terug. Waarschijnlijk trok de zaterdag echt ander volk, omdat die dag het evenement ook ‘s avonds toegankelijk was (en de toegangskaartjes daardoor duurder). Op zaterdag werd er slechts €4,35 in ons bakje gedoneerd (een groot contrast met de dik 80 euro op de zaterdag van vorig weekend in Duitsland), maar er werden wel weer enorm veel visitekaartjes uit gepakt. Dermate veel dat we er nu nog maar een stuk of 5 over hebben en snel nieuwe moeten laten drukken! Hopelijk resulteert het ook in nieuwe boekingen.
Het ging natuurlijk ook weer allemaal op z’n Vlaams. Gelukkig was ik er vorig jaar al geweest, dus inmiddels wist ik waar ik me bij aankomst moest melden. Dat stond namelijk nergens aangegeven, net zo min als waar de toiletten waren: de bewegwijzering daarvoor zag je pas als je al wist waar je moest zijn. En dan was er nog het vage programma van zaterdagavond. We zijn gewend dat we overdag gewoon zelf bepalen hoe laat en waar we spelen en dat afstemmen met eventuele andere aanwezige muzikanten, zodat je elkaar niet voor de voeten loopt. Maar avondprogramma’s zijn doorgaans meer gepland. In dit geval was ons niet verteld of het ook de bedoeling was dat we ‘s avonds speelden (wat ons betreft liever niet, want een werkdag van 11 uur ‘s ochtends tot 11 uur ‘s avonds is nogal intensief, zeker als je de volgende dag weer moet…). In de generieke briefing stond dat handelaars en ‘verzorgers van activiteiten’ zelf moesten inschatten of en hoe laat ze iets bleven aanbieden, maar vielen wij onder die laatste categorie? Waarschijnlijk niet. In het avondprogramma stond dat er om 21.00 uur ‘diverse optredens’ waren, maar ging dat dan om muziek en zo ja, betrof dat dan ons of alleen de extra entertainers die ze alleen voor de avond hadden geboekt? Niemand wist het, ook de mede-muzikanten die we troffen niet. Iedereen deed dus uiteindelijk maar wat.
Want er waren dus veel andere (Nederlandse) muzikanten en entertainers, waaronder een hoop bekenden van mij. Dat was natuurlijk superleuk! Samen spelen is er dit jaar helaas niet van gekomen, maar even bijkletsen gelukkig wel. Ook hebben we nieuwe contacten gelegd. Toen we op zoek waren naar een plekje bij de ingang om te gaan staan spelen, zodat we binnenkomend bezoek gelijk muzikaal konden verwelkomen, vroegen we aan een re-enactmentgroep of we in de inham voor hun tent mochten staan. Niet iedereen kan dat namelijk waarderen. Maar dat was gelukkig geen probleem. In tegendeel: binnen no-time waren ze onze grootste fans! Er werd na bijna ieder nummer enthousiast geapplaudiseerd, er werd ‘encore!’ geroepen, een van de leden kwam even zijn nieuwe hoorn laten horen, en we werden uitgenodigd om wat te komen drinken en om vooral later in het weekend nog een keer terug te komen. Echt superleuk, zo’n reactie! <3
Ondanks de diverse positieve reacties, is er helaas ook nog een hoop te verbeteren. We krijgen wel vaker de feedback dat de presentatie beter mag, en dit weekend ook weer. Ik ben me er terdege van bewust dat het grootste gedeelte van onze groep er nogal statisch bij staat tijdens het spelen en dat is natuurlijk niet zo aansprekend. Een paar evenementen geleden ben ik al begonnen met het stimuleren van mijn bandleden om vooral meer te bewegen en contact te maken met het publiek, maar ja, dat ligt niet iedereen en het gaat dus lang niet altijd van nature; daar moet actief aan gewerkt worden. Momenteel probeer ik dus maar de strategie van herhaling en ‘leading by example’.
Dat bewust een performance neerzetten werkt, werd bewezen door een bezoeker die mij zondag aanklampte om te vertellen dat hij ons zó leuk had gevonden! Mooie liedjes, maar vooral: dat hij kon zien dat ik er zélf zo overduidelijk lol in had! Quod erat demonstrandum…
Oh, en er is ook nog een fluit aan mijn strijkstok bourdonpijp blijven hangen. Er was een standje met muziekinstrumenten, waar ik al vaker verlekkerd naar had staan kijken, en ze hadden een Indiase fluit in G die, als ik er het stickertje vanaf sloop en de synthetische koordjes vervang door koord van natuurlijk materiaal, prima door kan gaan voor een middeleeuwse fluit! Nu alleen nog ‘even’ erop leren spelen, want de gaten zijn behoorlijk groot en zitten flink ver uit elkaar, en uiteraard is de vingerzetting wéér anders dan die van mijn doedelzak en blokfluit… *zucht*