We zijn het nieuwe jaar goed begonnen!

Op oudjaarsdag bakte ik uiteraard traditioneel wafels. 😊

Tijdens het rusten van het deeg maakten Richard en ik van de gelegenheid gebruik om zijn zolder grondig uit te mesten en opnieuw in te delen. In het kader van: het oude eruit en het nieuwe erin!

Begin van de avond reden wij en de wafels naar Marcel en Irene, vrienden van Richard in Kaatsheuvel, waar hij normaal gesproken oud en nieuw mee doorbrengt. Vorig jaar was hij aangesloten bij ons Heksengodinnengroepje, dus nu was het weer hun beurt. 🙂

We hebben er met nog een aantal mensen uit zijn vriendenkring lekker gegourmet, spelletjes gespeeld (“Aye dark overlord” is een aanrader voor mijn mede-LARPers! 😃) en gekletst. Om 12 uur ‘s nachts heeft Richard daadwerkelijk nog even doedelzak gespeeld om de buurtbewoners de boze geesten te helpen verjagen. 😄

Uiteraard sliepen we vanochtend lekker lang uit, om daarna verder te gaan met de woningopruiming. De bedoeling was eigenlijk om alleen nog even een kast van zolder om te wisselen met eentje op de eerste verdieping, maar we waren dermate enthousiast bezig dat we ook gelijk zijn werkkamer volledig hebben uitgemest en heringedeeld. Zo, dat ruimt op! Wij beginnen het jaar met een frisse start! 😊

Het waren weer twee hele fijne kerstdagen <3

Op Eerste Kerstdag zijn Richard en ik naar mijn ouders gegaan, waar we ook Zwusje en haar familie troffen en lekker hebben gegeten. Cadeautjes werden gegeven (waarover in een volgend blogje meer), het cryptogram uit de krant is gezamenlijk opgelost én we hebben liedjes gezongen onder gitaarbegeleiding! ^_^

Vorig jaar hadden we afgesproken dat we niet meer aan Sheep Wars doen, want de inspiratie was een beetje op. Maar ja, toen zag ik bij de Intratuin dat ze grote dinosaurusfiguren een kerstmuts hadden opgezet en als decoratie hadden gebruikt. Hmm… dinosaurussen zouden ook echt wel heel vet staan in een kerststal…

Dus. Sorry, not sorry, ma.  

Tweede Kerstdag brachten Richard en ik samen bij mij thuis door. ‘Vrede op aarde’ was geen thema, want we hebben old school spelletjes gespeeld: Worms was in de aanbieding op Steam, dus we hebben elkaar hilarisch afgeknald door middel van Supersheep (toch weer een schapen-thema), Holy Handgrenades (toch nog een goddelijk aspect) en schuifelende Granny’s!  

Daarna kookten we, aten we weer veel te veel en vielen we met onze ronde buikjes bijna in slaap tijdens het kijken naar Hogfather (aangezien we Die Hard al op Kerstavond hadden gekeken).

Hopelijk was jullie kerst net zo fijn als de onze! ^_^

Yay, kerstsfeer! Tijd om gezellige, knusse uitjes met mijn liefste te doen. Zoals samen naar een Duitse kerstmarkt. <3 Want rond kerst mag het wel even kitsch en kazig, toch?  

Eigenlijk hadden we tijdens ons 1-jarig jubileum al willen gaan, maar dat bleek op een of andere Duitse feestdag te vallen, waardoor de markten pas ‘s avonds open gingen. En aangezien Münster, waar we heen besloten te gaan, toch dik 2 uur rijden is vanuit Nijmegen, zou het wel leuk zijn om wat meer tijd te hebben om daar rond te kunnen slenteren.
Gisteren was wel een prima dag, want het was best koud maar wel droog. We arriveerden toen het al begon te schemeren, dus was het meteen knus met alle lichtjes.

In Münster hebben ze maar liefst 6 kerstmarkten in het centrum (waar we er 5 van wisten te vinden totdat het echt tijd werd om weer naar huis te gaan). Ik had verwacht dat ze allemaal een andere sfeer en focus zouden hebben, zoals de ene meer gericht op handwerk enzo en de andere meer op kerstartikelen, zoals ook op de website stond beschreven, maar in praktijk kwamen we eigenlijk op iedere markt hetzelfde soort spullen en dezelfde etenswaren en drankstandjes tegen. Ik vond het assortiment aan spulletjes ook wat tegenvallen, dus uiteindelijk hebben we niets gekocht (onze queeste om een doedelzak- en een tank-kerstbal te vinden was wellicht ook een beetje te uitdagend   ). Nou ja, behalve een broodje bratwurst en een wafel met fruit erop dan. Nom!

Het was wel heel sfeervol (als je de mensen wegdacht – toen we rond half 5 arriveerden was het nog wel te doen, maar twee uur later moest je je echt door de meute worstelen), want alle kraampjes waren mooi aangekleed met zelfs veel decoratie op het dak, en het centrum van Münster zelf is ook heel mooi, met prachtige oude gebouwen.

Toen we weer naar huis wilden rijden kregen we helaas gelijk na vertrek vanuit de parkeerplaats een lekke band (waarschijnlijk had iemand zijn glas met gluhwein laten vallen), maar toen bleek weer hoe goed we bij elkaar passen, want beiden stroopten we gelijk onze mouwen op om de reserveband te monteren. Er stopte nog heel lief iemand langs de weg om te kijken of we hulp nodig hadden, en ook wat mensen bij de bushalte waar we de auto neer hadden gezet kwamen even kijken of het ons lukte, maar de enige uitdaging was om het krikpunt onder de auto te vinden (de beloofde pijlaanduidingen waren afwezig) en na een half uurtje waren we weer klaar om de snelweg op te gaan.  

Ik denk niet dat ik ieder jaar naar zo’n kerstmarkt wil, maar eens in de zoveel tijd is het een leuke belevenis! Oh, en er ontbrak ook live-muziek… dus Richard en ik gaan de organisatie misschien maar eens aanschrijven of ze niet een gecombineerde middeleeuwse band willen inhuren voor volgend jaar.  

Als vriendinnetje van een metal-liefhebber was het natuurlijk te verwachten dat ik een keer zou worden meegesleept naar een metalconcert. Dus bevond ik me gisteravond in de Effenaar in Eindhoven, in een zaal vol met in zwarte band-t-shirts geklede metalheads.  

Er stonden maar liefst 3 bands op de planning: Dominum, Orden Ogan en Feuerschwanz. Ik kende ze geen van alle, op de zanger van de laatste band na want die zingt ook in dArtagnan. Dus ik liet het maar, gewapend met goede oordopjes, over me heen komen.

Van de eerste band hoorden we overigens alleen maar het laatste anderhalve nummer, want tsja, we moesten die dag gewoon werken en Eindhoven ligt niet om de hoek vanuit Nijmegen…

Ik kan op zich prima genieten van metalmuziek, maar lang niet van alle genres en varianten (en er zijn véél genres binnen de metal!). Om eerlijk te zijn vond ik de band die het voorprogramma van de support-act was ( ), muzikaal de meest interessante. Naarmate de avond vorderde werd de muzikale (en tekstuele) creativiteit minder en steeg het show-aspect.

Bij Orden Ogan heb ik dan ook soms meer de outfit van de zanger (met puntige schouders) met kleermakersoog bestudeerd dan dat ik actief naar de muziek luisterde.  

Vooral Feuerschwanz had een epische show ervan gemaakt. Ik had vooraf wat videoclips van hen op Youtube bekeken en toen kreeg ik de indruk dat ze vooral zichzelf Heul Erg Stoer vonden, maar live viel dat vanwege de interactie met het publiek mee. Er waren uitgebreide kostuums (her en der met een LARP-vibe) en er was vuur, véél vuur! Van vlammen die uit de rand van het podium kwamen tot fakkels en een soort vlammenwerper, waarmee de ‘achtergronddanseres’ (bij gebrek aan een beter woord voor de decoratieve vikingdame die in chainmail-bikini met vuurelementen, vlaggen en een LARP-speer over het podium sjouwde) speelde.

Het repertoire van Feuerschwanz bleek erg gevarieerd: van metal tot meer hilarische covers van o.a. Dragostea din tei Majahi Majahoo (“maja-hieieieie, maja-haaaa”) en Lord of the Rings-themaatjes.

Richard had me als eens ingelicht over wat er gemiddeld genomen bij metalconcerten gebeurt, dus ik was niet verrast toen er een strandbal over het publiek heen zeilde die door de aanwezigen alle kanten op werd gemept. Ook van de ‘rowing pit’ had ik al eens gehoord.

Gelukkig maar, want op een gegeven moment kondigde de band een nummer aan dat over een slagveld ging. Ze deelden de zaal op in een linkergedeelte en een rechtergedeelte. Of we allemaal even uit elkaar wilden gaan, zodat er een opening in het midden ontstond? Ja hoor, ik schuif wel even op. Richard en ik stonden precies in het midden, dus wij stonden vervolgens aan de rand van de opening. Zo had ik goed zicht op de andere kant.
…
…
Wacht. Ik had hier iets over gehoord, geloof ik…
…
…
Was dit niet…
…
Shit.
Okee schat, ik maak me als de sodemieter naar de rand van de zaal, doe jij maar lekker je ding.  

Want het maakt toch echt uit of je een grote kerel bent of een meisje van 1,59 meter met ogen en neus op ellebooghoogte van de andere aanwezigen, die in hun enthousiasme niet noodzakelijk goed letten op wat er achter hen staat. Dus ik heb herhaaldelijk in defensieve modus moeten staan, om te voorkomen dat een ledemaat van iemand zich in mijn gezicht positioneerde. Gelukkig was de zaal niet uitverkocht en was er genoeg ruimte om mezelf af en toe tactisch te realloceren.
(En misschien word ik oud, maar het zou ook fijn zijn als het volume niet op standje zelfs-met-mijn-op-maat-gemaakte-doedelzakoordoppen-in-voel-ik-naderhand-mijn-trommelvliezen-nog zou staan   )

Dat gezegd hebbende: het zijn verder wel allemaal schatjes hoor. De sfeer is helemaal niet agressief en toen de drummer zijn drumstokken in het publiek gooide en drie metalheads er tegelijk eentje vastgrepen, werd er keurig ge-rock-paper-scissord wie het ding mocht houden.  

Dus toch me maar even verder verdiepen in de muziek en nog meer meeluisteren met wat Richard in de auto opzet, want ik vind het wel leuk om met hem mee te gaan. Maar als ik een lijstje moet maken van metal die ik interessant vind, kom ik nog niet veel verder dan Within Temptation, Nightwish, Sabaton en Eisbrecher. Ik weet wel dat ik melodieën en gitaarriffs waardeer en dat meelal-/meespringnummers met tweekwartsmaat niet noodzakelijk mijn ding zijn.  

Oh, en ik moet een metalconcertoutfit voor mezelf gaan naaien, want ik ben ook niet van de band-shirts. Ik heb al ideeën over wat het moet gaan worden.  

Omdat ik op mijn verjaardag naar Boombal festival was, vierde ik het pas gisteren.

Als je in de zomerperiode jarig bent, is het altijd maar afwachten wie er komt opdagen, want veel mensen zijn op vakantie of zitten op een festival (zoals ikzelf  ) . Helaas had het verplaatsen van mijn feestje naar begin september weinig invloed: naast mijn familie en buren zijn nog steeds maar een handjevol vrienden komen opdagen. Van de meeste mensen wist ik het al van tevoren, maar ik had ook op de dag zelf nog een paar afzeggingen. Blijkbaar heeft iedereen het gewoon heel erg druk. En ja, mijn weekends zitten in september en oktober ook allemaal al vol… Wellicht moet ik volgend jaar proberen het juist een week eerder te vieren? Of besluiten het helemaal niet meer te vieren totdat ik 50 word, om dan weer eens groots uit te pakken net als toen ik 40 werd?

Als ik het verzet naar een week eerder, is het misschien ook een ietsjepietsje makkelijker in te schatten wat voor weer het wordt. Want eind augustus en begin september is altijd variabel qua weer. Een paar dagen van tevoren werd er nog regen en zelfs onweer voorspeld voor afgelopen zondag, maar op de dag ervoor was het duidelijk dat het juist een superwarme en zonnige dag ging worden. Hoera! Hoewel ik al eten had ingeslagen, besloot ik toch om er alsnog een barbecue van te maken en haalde ik nog snel bbq-vlees bij de supermarkt.

Ten opzichte van vorige jaren waren mijn faciliteiten een level-up gegaan: ik heb inmiddels een extra koelkastje dat ik in de schuur kan zetten voor drankjes e.d. zodat mijn keukenkoelkast niet ontploft. Na mijn traditionele jaarlijkse oh-ja-ervaring dat ik maar één taart tegelijk kan bakken heb ik sinds afgelopen kerst (dank, pa!) een tweede springvorm erbij, en dankzij Richard konden we bovendien een party-tent neerzetten om extra schaduw in de tuin te creëren!

Er waren uiteraard wel weer wat oepsjes. Zo had ik voor het eerst pudding-kruimelvlaai gebakken, maar had ik niet gezien dat ik ook melk nodig had voor het maken van de pudding, waardoor ik tijdens het bakken snel nógmaals naar de supermarkt moest. En ik had ook niet gezien dat de instructies van de banketbakkersroom iets anders waren wanneer je het wilde gebruiken om mee te bakken, en had ik het deeg voor de kruimeltopping te lang gekneed met inmiddels te warme boter, waardoor de kruimel- en puddinglagen min of meer van plek waren gewisseld in de oven.   Gelukkig bleek hij toch nog eetbaar en is hij helemaal op gegaan.

Verder viel ‘s ochtends de kan van mijn koffiezetapparaat in stukken op de grond. Argh! Richard is dus nog snel naar de Mediamarkt gesjeesd zodra die open was om een nieuwe te halen. Uiteraard heeft niemand van het bezoek die dag om koffie gevraagd.  

En dan was er nog de pad, die er op de een of andere manier in was geslaagd in mijn woonkamer te komen. Ik zag vanuit mijn ooghoeken iets bewegen en dacht eerst dat het een naar binnen gelopen boomblad was dat opwaaide, maar nee – het bleek een heus donkergroen springbeest!   En snel dat ‘ie was! Uiteindelijk wist ik ‘m onder de boekenkast uit te krijgen en heb ik de indringer met een bakje weer buiten kunnen zetten.  

Het werd gelukkig erg gezellig en ondanks de gebruikelijk beperkte opkomst, was ik weer enorm blij met mijn lieve vriendjes. Re-enacters en LARPers zijn dermate gewend om voor vertrek naar huis tenten op te ruimen, dat ze spontaan aanboden de partytent af te breken en ook hebben geholpen de rest van de zooi op te ruimen voordat ze gingen, zodat Richard en ik dat niet ‘s nachts nog met z’n tweetjes hoefden te doen. <3  Het was dus weer een geslaagd feestje, met traditiegetrouw véél te veel overgebleven eten.  

Het was weer eens tijd voor een Heksengodinnenweekend! Geen maffe workshop ditmaal; wel bijkletsen, uit eten, leuke dingen doen en met z’n allen bij Judith thuis blijven overnachten. ^_^

Zaterdag arriveerden we rond half 12 in radio Kootwijk en begonnen we met een theetje en bijkletsen in Judith’s achtertuin, waarna we voor de lunch verkasten naar de tweede achtertuin, die feitelijk een stukje onomheinde Veluwe is. Na onze buikjes vol te hebben gegeten en vast een leuk nieuw groepsconcept te hebben bedacht om met z’n viertjes te gaan neerzetten bij Charm wanneer de andere drie stoppen met verhaalschrijven / NPC’en en net als ik er gaan spelen, hebben we daar dan ook een stukje gewandeld om te zien hoe mooi de heide momenteel in bloei staat!

Meer eten is meer beter, dus na bijkomen van die wandeling met meer thee en snacks in de eerste achtertuin, reden we naar Apeldoorn om bij de Thai te gaan eten. *burp*  

De avond brachten we lekker in joggingbroek thuis op de bank door met een gouwe-ouwe film: Interview with the Vampire.
Ik: “Ah, die heb ik destijds nog in de bios gezien!”
De andere meiden:  
Ik: “Auw.”
(Het thema van dit weekend was ook wel een beetje ‘we worden oud’   )

De volgende dag stonden we op tijd op om voor de drukte en de hitte in Burgers’ Zoo te kunnen arriveren. Dat was een succes, want het voelde helemaal niet zo druk en de hitte was ook prima uit te houden – mede doordat er overdekte delen zoals de Bush en Savanne zijn, en omdat er zo veel bomen staan.

De Mangrove bleek een prachtig vlinderparadijs met zeekoeien! Blijkbaar is dat onderdeel er al sinds 2017, maar ik kan me niet herinneren er eerder te zijn geweest. Vreemd: voor mijn gevoel ben ik behoorlijk vaak in Burgers’ Zoo geweest, maar op mijn blog kan ik sinds 2009 maar 2 uitjes er naartoe terugvinden.

Burgers’ Ocean blijft mijn favoriete onderdeel: prachtig, die enorme aquaria met zo veel kleuren, dieptes en verschillende vissen om te bekijken! Alleen jammer van de oorverdovende herrie die mensen daar maken, ondanks alle bordjes om alsjeblieft stil te zijn. (Bij nader inzien had ik hier de boekpresentatie van Alice’s Adventures under Water moeten houden!   )

Het doel van de dag was ‘vind een capibara’, omdat Suus’ kinderen blijkbaar weg zijn van een of ander capibara-TikTok-liedje.  
Judith bleek gelijk erg goed in het spotten van grote beesten tussen het groen, Petra wees vaak vogeltjes aan die ik had gemist, en ik blonk meer uit in het ontdekken van salamandertjes en slakjes op takjes. Dus we vormden een goed team!

Uiteraard hebben we diverse rust- & snackmomenten gehad, dus de buikjes waren ook vandaag goed gevuld.  

Het was weer een supergezellig weekend! Dat wordt flink afkicken, aangezien vandaag de laatste dag van mijn zomervakantie was. Nog even een relaxt avondje houden en daarna begint de harde realiteit van het werkende leven weer…  

Ik hou van kajakken! Het is alleen lastig om iedere zomer iemand te vinden die dat met me wil doen. Gelukkig is mijn vriendje ook helemaal in voor actieve uitjes! Dus boekten we afgelopen woensdag een kajaktochtje op de Ourthe in de Ardennen. Het was even rijden, maar dan heb je ook wat.

De aanbevolen en meest aangeboden routes waren 7 kilometer (zo’n 1,5 uur), maar dat vonden we niks, dus zochten we er eentje van 15 kilometer (3 – 4 uur). Bij nader inzien hadden we ook wel die ene van 23 kilometer kunnen doen, want ook al hielden we onderweg een illegale picknickpauze op de kant, we hebben alsnog alle anderen van de groep die bij ons in de bus naar het startpunt zaten eruit geroeid en kwamen als eersten na zo’n 3 uur weer aan.  

Het was weer een mooi bewijs dat we samen een goed team vormen. <3 Want je moet echt wel samenwerken om niet continu in rondjes te varen of te zigzaggen over het water. De Ourthe is weliswaar niet zo heftig als de Amazone in Peru, maar in tegenstelling tot de Biesbosch is het stromend water waarbij je regelmatig grote stenen of omgevallen bomen moet ontwijken. Meestal kies ik als controlfreak redelijk ervaren kajakker de positie achterin de boot, waar je de meeste invloed op de richting hebt, maar ik vertrouwde Richard helemaal om die taak ook goed te vervullen. En hoezee: we zijn niet omgeslagen en ik zag slechts één grote steen iets te laat aankomen!    Wel moesten we af en toe de boot uit om die weer vlot te trekken omdat we waren vastgelopen op stenen vanwege het ondiepe water, maar ach, we hadden schoeisel en kleding aan die nat mocht worden.

Omdat we relatief snel klaar waren zijn we daarna ook nog even het nabijgelegen middeleeuwse stadje Durbuy in gegaan om te sight-seeën. Er was niet heel veel te doen, maar omdat we nog een flink eind naar huis moesten rijden hadden we sowieso maar een uurtje. Helaas bleek het kasteel niet te bezoeken, dus hebben we gewoon wat rondgewandeld en een paar winkeltjes van binnen bekeken.

Een geslaagd dagje, wat we wat mij betreft nog een keer overdoen!  

Na Castlefest heb ik een dagje genomen om bij te komen en daarna ben ik doorgereisd naar mijn vriendje, om samen een paar dagen lekker vakantie te vieren. Ik loop daarom wat achter met bloggen, maar vanaf nu volgt een inhaalslag.  

Dinsdagavond gingen we eerst samen lekker uit eten en daarna naar de bios (yay, airco) om de film Twisters te kijken. Jawel, een heus vervolg op de rampenfilm Twister uit 1996 (auw, is die al zo oud…?   ).

Deze nieuwe film heeft mooie connecties met de eerste. Zo wordt er gebruik gemaakt van ‘Dorothy V’ voor het eerste experiment en de opbouw van de film is vergelijkbaar (in haar jeugd door een wervelwind getraumatiseerd persoon wordt wervelwind-onderzoeker, onderzoeksteam wordt gehinderd door cowboy-rivaalteam, team wordt overvallen door wervelwind die toch heftiger is dan gedacht). Maar de film is geen remake en is ook prima op zichzelf te zien.

Plottechnisch hoogstandje? Nope. Een vermakelijk spektakel dat geschikt is voor het grote bioscoopscherm? Jazeker!