Afgelopen zaterdag was het vrijgezellenfeest van mijn zusje en haar aanstaande. Waardoor ik halverwege Omen (waarover later meer), in ongewassen en onuitgeslapen staat, naar Zuid-Limburg moest rijden. Maar dat had ik uiteraard graag voor mijn allerliefste Zwusje over!

We verzamelden met z’n allen bij FunValley, een soort paradijs voor allerlei actieve uitjes. Blijkbaar ook de ultieme plek voor vrijgezellenfeestjes, want tijdens ons welkomstdrankje werden we al geconfronteerd met een flink aantal groepen dronken kerels (“Hee, psssst, meisjes!”), al dan niet in belachelijke outfit.

De mannen hadden hun eigen dagprogramma. Wij gingen met de dames allereerst een escape room doen. Voor degenen die het concept niet kennen: je wordt opgesloten in een kamer en hebt een uur de tijd om met behulp van allerlei aanwijzingen en puzzels, de sleutel naar de uitgang te vinden.

We moesten wel zo’n drie kwartier wachten voordat we aan de escape room konden beginnen – de vorige groep zatlappen had blijkbaar zo’n puinzooi van de kamer gemaakt, dat de crew hem compleet moest herbouwen voordat wij er in konden…

Eenmaal binnen ging het allemaal niet zo van een leien dakje als de vorige keer dat ik zo’n escape room deed. Uiteraard was het gelijk een grote chaos, met al die giebelende meiden. Maar dat we niet binnen de maximumtijd buiten stonden, lag écht niet aan ons!! We hadden een code voor een cijferslot, maar het ding ging niet open, dus wij dachten dat de code ergens anders voor was. Toen we een hint vroegen om verder te komen, kregen we nogmaals die code. Ja zeg, hij werkte echt niet, ook niet na meermaals proberen!

Toen de tijd op was en de crew ons eruit kwam halen, kregen ook zij in eerste instantie het slot niet open en rees het vermoeden dat er per ongeluk een slot was omgewisseld. Maar uiteindelijk lukte het toch. Het was gewoon een lullig slot, dat nogal gevoelig was voor niet exact gelijk gedraaide cijfertjes. Pfff…
Wij hebben het gewoon goed gedaan hoor meiden! Als dat slot open was gegaan, hadden we echt wel binnen de deadline buiten gestaan! Puh!

Nou ja, op naar het boogschieten. Dat deden we uiteraard heeeeel erg goed. Zo goed dat onze instructeur ons maar hoofdschuddend een extra oefenronde aanbood, voordat we een wedstrijdje gingen doen.

De instructeur had de totaalscores van de heren genoteerd, zodat we het ook tegen hen konden opnemen. We bleken de helft van hun punten te hebben gehaald…

Het kruisboogschieten was een nog grotere faal. Omdat ik éénmaal in een buitenste ring van het doel wist te schieten, haalde ik 10 punten. Wat uiteindelijk ook de totaalscore van onze damesgroep bleek te zijn… :-X

De laatste activiteit was kanovaren. Enkele dames waren inmiddels afgehaakt, dus we waren nog met z’n vijven over. Zwusje, Nadine en ik claimden een van de twee kano’s. En waren al bijna bij het eilandje toen we achterom keken en de andere twee dames nog ergens halverwege zagen dobberen. Heh
Zij zijn op een gegeven moment maar omgekeerd en ook afgehaakt, dus het was aan ons drieën om de allerlaatste opdracht te voltooien.

Op het eilandje zouden we diverse medeklinkers moeten vinden, die we vervolgens na afloop van het kanotochtje, op het terras onder het genot van een (niet in de prijs inbegrepen) drankje, moesten gebruiken om een slagzin compleet te maken.

We weten zeker dat vandalen de bordjes hebben weggehaald of gesloopt. Slechts éénderde van de letters was op die eilanden te vinden. Echt. (Gelukkig was de slagzin zo makkelijk dat we hem ook zonder letter-hints en al in de kano, konden oplossen. )

Op het eiland was wel een andere bezoeker met hond te vinden. “WOEF! WOEF! WOEF!”, bulderde het, toen we proberen aan te meren.

Enigszins angstig zagen we vervolgens een enorm zwart beest op ons af denderen. Wat meer afstand tot de kant creëren redde ons niet – het monster plonsde gewoon het water in en kwam zonder vaart te minderen op ons af. Hij begon al spetterend rondjes te galopperen om onze kano, proberend om aan boord te springen. We zagen al helemaal voor ons hoe onze kano zou omslaan en wij in het water zouden belanden. Of hoe de hond zich vlak naast ons, enthousiast uit zou schudden en wij alsnog kletsnat zouden worden.

We maakten rechtsomkeert en kozen het ruime sop, nog steeds achtervolgd door het beest, dat pas een minuut of wat later opgaf en terugkeerde naar land. Pfoei…

Ook wij bereikten weer vaste grond onder onze voeten (dat navigeren op de terugweg een stuk lastiger ging, lag gewoon aan de wind en de stroming, uiteraard niet aan ons) en troffen de reeds wachtende mannengroep op het terras, alwaar we onze konten en voeten konden laten drogen en moesten proberen een enthousiast verhaal over onze prestaties op te hangen, zonder al te veel af te gaan.

Maar ach, de aanstaande bruidegom bleek met paintballen in een konijnenpak gehesen te zijn, dus die mocht niet al te veel opscheppen.

Toen was het tijd voor de barbecue bij een van de dames in de achtertuin. Eigenlijk zou ik daar niet meer bij aanwezig zijn, omdat ik anders te veel van Omen zou missen, maar ik wilde zo graag de dag met mijn lieve Zwusje doorbrengen dat ik toch nog aan ben geschoven. Wel moest ik om half 10 echt weer de auto in stappen, dus al het dronkemansgelal en uit de hand gelopen vuurkorven ben ik misgelopen.

Maar ik hoop dat mijn zus en haar aanstaande nog een hele fijne avond hebben gehad. Het was in ieder geval een dag die geheel passend was bij hen: chaotische activiteiten met vrienden, veel vlees, en veel drank.