Toen ik tijdens het Gebroeders van Limburg festival wat mensen van Madlot ontmoette, nodigden ze me uit om eens naar Wageningen te komen voor een sessie, die ze altijd op de eerste zondag van de maand in een café aldaar houden. Tot nu toe was het er nooit van gekomen, maar ditmaal had ik er bewust mijn agenda voor vrij gehouden.

En dat moet ik vaker doen. Want wat was het leuk!

Ik werd wederom met (letterlijk) open armen ontvangen, alsof ik ze al jaren kende.

Het idee was, dat we om de beurt een nummer uitkozen om te spelen, maar ik merkte dat Bert z’n best deed om nummers uit te kiezen die ik waarschijnlijk ook kende. Gelukkig had hij erbij verteld dat, als je een nummer dat iemand anders uitkoos niet kende, je beter niet kon meespelen tenzij je een kei was in improviseren. Gelukkig maar, want ik was al bang dat verwacht werd dat ik na 2x luisteren gelijk kon meespelen op gehoor…

Desondanks was het in het begin superlastig, want ik hoorde mezelf niet spelen tussen al het muzikale geweld! En da’s best onhandig als jouw instrument een van de hardst klinkende van allemaal is, waardoor alle anderen wel prima kunnen horen wat je (fout) speelt… Blijkbaar is sessie spelen ook iets dat je moet leren.

Maar het ging steeds beter en ik heb behoorlijk leuk mee kunnen doen. Hoewel ik uiteindelijk nog geen derde van de nummers kende, heb ik de hele tijd met een grote glimlach zitten luisteren naar het  samenspel van onder andere doedelzakken, accordeons, fluiten, violen, een gitaar, luit, draailier en harp. Helemaal geweldig om met z’n allen muziek te maken!

Grappig genoeg was Jolanda er ook. Ik wist wel dat ze draailier speelt en dat ze in Wageningen woont, maar ik had niet 1 + 1 = 2 gedaan en dus niet verwacht haar daar aan te treffen. Maar ja, het wereldje is klein

Oh, ik zou zo veel meer tijd moeten hebben om te oefenen en meer nummers te leren! En ook op de viool, want die had ik ook zo mee kunnen nemen. Toch jammer dat ik altijd klassiek les heb gehad en geen folk liedje uit mijn hoofd op de viool kan spelen. Oh, so much to do, so little time…

Ik ga er in ieder geval zeker nog een keer heen!