Normaal gesproken is de UX conference van de Nielsen Norman Group om het jaar in Amsterdam. Groot was dan ook mijn verbazing dat er dit jaar wéér eentje plaats zou vinden, terwijl ik vorig jaar ook al had kunnen gaan. Top! Maarre… wilde mijn werkgever daar ook weer voor betalen? Aanmelding is immers behoorlijk prijzig en ik had dit jaar ook al een duur coachingstraject vergoed gekregen.

Mijn baas zei inderdaad dat ik niet al te veel hoop moest hebben, maar hij zou mijn verzoek indienen onder het motto ‘wie niet waagt, wie niet wint’. En waarempel: blijkbaar hebben mijn collega’s dit jaar hun opleidingsbudget niet gebruikt, want ik mocht wederom gaan!

Ditmaal ging ik 4 dagen. Eén van de interessante sessies was op zondag, waardoor we vaderdag moesten verschuiven. Het is behoorlijk raar om op zondag een werkgerelateerd congres te hebben, op maandag gewoon naar kantoor te gaan, en dan weer drie dagen naar het congres in Amsterdam. Gecombineerd met het om half 6 op moeten staan (voor ochtendmensen als ik is dat gelukkig niet zo’n ramp als voor anderen) en laat thuis komen, én complete warme maaltijden als lunch eten (internationaal gezien zijn wij maar raar met onze boterhammetjes), maakt dat mijn bioritme momenteel compleet van de wap is. Gelukkig kan ik maandag een vrije dag opnemen ter compensatie van die zondag. Ik zal er wel gelijk een balansdag van moeten maken, gezien de enorme hoeveelheid vette en zoete snacks die er structureel tijdens de pauzes werden geserveerd. :-X

Net als vorige jaren merkte ik dat ik stiekem toch al behoorlijk veel kennis heb (zelfs de statistiekenkennis over standaarddeviaties en betrouwbaarheidsintervallen is blijven hangen!), maar dat er gelukkig ook nog steeds een hoop nieuwe dingetjes zijn om op te pikken.

Alleen die groepsopdrachten hè… Man, man man, wat kan ik me daar toch altijd aan ergeren. Laat me de opdracht gewoon in mijn eentje doen, ben ik sneller klaar én is er beter resultaat! (Hoewel we natuurlijk hier juist o.a. leren om workshops te faciliteren om de meningen van de groep te inventariseren en voort te bouwen op elkaars ideeën. Maar kom op: als je relevante fragmenten uit een transcript moet knippen om ze vervolgens gezamenlijk te categoriseren, dan kun je zelf toch ook wel bedenken dat als je maar een paar woorden uitknipt, je groepsgenoten geen idee hebben wat de bijbehorende context was en wat er dus met je knipsel wordt bedoeld? En nee, ‘challenges’ is géén goede categorie als alle fragmenten in de een of andere vorm uitdagingen zijn! Zucht… als zelfs UX’ers informatie niet kunnen clusteren… :-/ )

Belangrijk verschil met vorige jaren: geen ‘spot de goeroe’-spelletje kunnen spelen. Normaal gaat grote baas Jakob Nielsen himself altijd bij iedere sessie ongemerkt even achterin de zaal zitten, maar ik heb hem geen enkele keer gezien en vermoed dat hij er dit jaar gewoon niet bij was.

Aan het eind van iedere dag heb ik een examen over het betreffende onderwerp gedaan en samen met alle examens die ik de afgelopen jaren heb afgerond, is dat inmiddels eindelijk genoeg om mijn huidige ‘UX Certified’ titel te vervangen door ‘UX Master’, met ‘user research’ als extra specialisatie! B-)

Wat dat precies betekent? Nou, dat mijn werkgevers veel geld hebben neergeteld en dat er tijdens het volgende congres nóg fancier labeltjes aan mijn naambadge komen te hangen als statussymbool, om jezelf van de andere deelnemers te onderscheiden. (Het slaat natuurlijk helemaal nergens op, maar als marketeer kan ik deze psychologische truc om mensen meer geld afhandig te maken uiteraard enorm waarderen.)