Arme Sammy… Vandaag voor de zoveelste keer naar de dierenarts geweest.

Zondag had hij ineens een kleverige plek op zijn wang, waar pus uit bleek te komen. Volgens mijn overbuurman (gepensioneerd dierenarts) moest ik gelijk de boel laten ontsmetten en hem op een antibioticakuur zetten.

De weekenddienst dacht daar anders over. Nee mevrouw, dit is geen spoedje. Houd de wond zelf maar open en schoon.

Maandagochtend toch maar even naar mijn eigen dierenarts gebeld. Die gaven hetzelfde advies. Alleen langskomen als hij niet meer at enzo.

Mjah. Dus ik braaf tweemaaldaags een tegenstribbelende kat proberen vast te houden en tegelijkertijd pus uit de wond te halen en de boel schoon te spuiten met lauw water in een plantenspuit.

En wat denk je dat er dinsdag gebeurde? Hij kwam me niet meer begroeten als ik opstond of thuis kwam en at maar de helft van zijn eten op. Goh, wat een verrassing.

Dus vanochtend alsnog langsgegaan. Hij blijkt koorts te hebben en de korst op zijn wang waarvan ik dacht dat het door krabben kwam, blijkt afstervende huid te zijn… De dierenarts heeft nog enkele dikke klonters pus uit de wond gehaald en hem eindelijk antibioticum gegeven.

Nu moet hij tien dagen lang tweemaaldaags twee pillen krijgen, naast het blijven schoonmaken en open houden van de wond. Naast de dagelijkse portie pijnstiller in zijn eten en de zalf die ik al driemaaldaags in zijn oog moest doen vanwege weer een hoornvliesbeschadiging. Naast het anti-jeukmedicijn dat hij iedere ochtend al krijgt voor zijn allergie. Gelukkig hoeft hij voor zijn gescheurde kruisbanden niks te slikken…

Arm beestje. Ik hoop echt dat hij binnenkort van alle ellende af is, want hij heeft nu al meer dan een half jaar allerlei kwaaltjes! :’-(