Op vaderdag moest er natuurlijk een tochtje richting Limburg ondernomen worden. Maar bij het wegrijden deed de auto raar. Hij maakte een ongewoon geluid (nog vreemder dan anders ja…) en hij trok heel erg naar rechts. Na enkele meters zette ik de auto aan de kant om te kijken. Jawel: een lekke band…
Mark wilde gelijk de ANWB bellen, maar ik stond erop om het eerst zelf te proberen. Dit was immers de ideale situatie om te oefenen met het vervangen van een band: geen grote haast, voor de deur en Mark’s hulp binnen handbereik. Een volgende keer sta ik wellicht in m’n eentje in de zeikende regen langs de snelweg…
Dus localiseerden we het gereedschap en reservewiel in de kofferbak en gingen we aan de slag.
Nou, dat bleek dus een fluitje van een cent! En veel sneller dan wachten op de ANWB.
Het enige lastige is dat je flink kracht moet zetten om de moeren los (en weer goed vast) te krijgen. En dat werkt niet als het wiel meedraait…
Mark kreeg de briljante ingeving om mij op de rem te laten trappen terwijl hij met de moersleutel aan de slag ging. Dat werkte, aangezien het een voorwiel was. Les voor de volgende keer: eerst de moeren losdraaien, dan pas de auto omhoog krikken, zodat het gewicht van de auto het wiel tegenhoudt.
Vervolgens kon ik weer op weg naar mijn pappie.
Mammie belde onderweg nog omdat ze zich zorgen maakte: ze wist te vertellen dat een reservewiel vaak slechts een ‘thuiskomertje’ is en dat je daar niet hard of lang mee mag rijden (als in: niet anderhalf uur heen en terug over de snelweg). Hm. Toch maar even checken.
Auto langs de kant en googlen via mijn telefoon (oh, wat hou ik van dat ding). Maar op geen enkele site stond hoe ik een thuiskomband kon herkennen.
Toch maar even de ANWB gebeld. De eerstelijnsmeneer vond het ‘een goede vraag’. De tweedelijnsmeneer wist me te vertellen dat die dingen duidelijk kleiner zijn dan een normale band en me dat dus op had moeten vallen. Nou had ik mijn bril niet bij me (echt, ik rijd prima zonder dat ding), maar het enige verschil dat ik kon zien, was dat er meer profiel op de reserveband zat dan op de anderen.
Mooi; ik kon mijn reis dus veilig vervolgen.
(De meest onveilige situatie van die dag was dat ik tijdens het rijden met mijn moeder had gebeld omdat ze ongerust was… go figure.)
En ik heb weer wat geleerd! Het geeft toch altijd een fijn gevoel als je weet hoe te handelen in moeilijke situaties. Girlpowerrrr!
Good job Girl!
Ik erger me altijd een beetje aan mensen die ANWB bellen voor een lekker band.
Auto´s komen soms met een extra wiel, wat precies het zelfde is als de 4 wielen die er onder zitten. Zo te horen is dat bij jullie ook het geval. Een thuisbrenger is duidelijk anders dan de normale wielen, het lijkt hier op http://www.mijnalbum.nl/Foto-8QUMQWTC.jpg.
Misschien dat je toch nog even langs een garage of een banden handel wilt rijden. Ten eerste om je reserve wiel weer gebruiksklaar te laten maken. Ten tweede om de wielbouten met een moment sleutel te laten aandraaien. Zo weet je zeker dat ze niet losraken tijdens het rijden.
Bob
Ja, we wilden sowieso binnenkort langs de garage gaan om een hoop dingen te laten oplossen. In plaats van een nieuwe auto kopen gaan we het nog één keer proberen om zaken structureel te laten fiksen. We gaan nu een officiële dealer inschakelen in plaats van de garage om de hoek. En dan kunnen ze gelijk de reserveband vervangen.
De truc met het los- en vastmaken van banden is inderdaad om het te doen als de auto nog/weer op de grond staat. Dan kun je zo fijn met je voet op de moersleutel stampen
Feit blijft natuurlijk dat de band op jouw initiatief zelf vervangen is terwijl je vent er hulp bij wilde halen
Ik zou ook niet de ANWB hebben gebeld, hoor!
(…maar de ADAC ^_^)