Hehe, eindelijk kan ik ze showen: de kijkdozen die ik maakte als afscheidscadeau voor Raymon, die op Charm 23 voor het laatst zitting had in de verhaalcommissie, en Judith, die gestopt was als onze monsterspelleider.

Raymon’s cadeautje konden we gelijk op zijn laatste evenement overhandigen, maar aangezien Judith tussentijds per direct was gestopt en er dat evenement niet was, moesten we een afspraak plannen. Met onze dramatisch volle agenda’s kwam dat er gisteravond pas van. Schandalig ja, maar ik vind zoveel jaar betrokkenheid toch iets dat je niet afdoet door een afscheidscadeautje maar even mee te geven aan iemand die haar toch toevallig binnenkort ziet.

Tijdens een bestuursvergadering afgelopen zomer bespraken we hun afscheid en wat we als cadeautje zouden geven. Omdat Raymon bekend staat om het dungeonplot dat hij voor ieder evenement schreef, grapte ik dat we hem een mini-dungeon cadeau zouden moeten doen. Om er meteen daarna uit te flappen: “Een kijkdoos ofzo. En voor Judith een mini-monsterhok!”

Geen idee waar die brainfart vandaan kwam. Ik had nog nooit gezien of gelezen dat iemand een kijkdoos cadeau kreeg. Maar het werd enthousiast ontvangen door mijn medebestuursleden en voordat ik het wist, stond het op mijn to-do list en vond ik mezelf in een schoenenwinkel, vragend om lege dozen. (Helaas, ze hadden er inderdaad nog twee liggen, waardoor ik geen nieuwe schoenen hoefde te kopen om aan dozen te komen )

Ik was een beetje bang dat hetgeen ik in mijn hoofd had, in praktijkuitwerking zou tegenvallen. Papier knippen en plakken zijn namelijk niet mijn forte.

Ik weet nog goed, dat ik in de tweede klas van de basisschool een knutselwerkje voor onze langdurig afwezige juffrouw moest maken. Toen ik mijn werkje aan de vervangende juf toonde, was die verre van tevreden. “Kijk nou, de randen zijn helemaal gekarteld!”, riep ze op (achteraf gezien haar blijkbaar kenmerkende) ontactische wijze, zodat de hele klas het kon horen. “Nou ja, dan geef jij maar een schots en scheve aan juffrouw Jos”.
Beschaamd droop ik af naar mijn tafeltje. Waar mijn klasgenootje, zoals kinderen dat nu eenmaal doen, het er nog even extra inwreef door te vragen: “Heb jij een schots en scheve?”
Sindsdien heb ik volgens mij nooit meer een minderwaardig resultaat aan een juffrouw (of wie dan ook) opgeleverd…

Anyway, wat ik mis in rechtknip- en lijmdraadloosplak-vaardigheden, kan ik compenseren met een andere vaardigheid: oog voor detail.
De kijkdozen bevatten dan ook heel veel details, zodat ze hopelijk voor de ontvanger een heel representatieve vertegenwoordiging zijn van de werkelijke situatie en alle dingen die ze zich ervan herinneren.

Hieronder de dozen en wat er in te zien is:

De dungeon, met epische puzzels, oude documenten, monsters, gespannen trip-wires, Whoempf, geboobytrapte luiken, muren van doeken en landbouwplastic, exploderende mana-stenen, Chronologeos de draak, plus een uitschuifbare verdwaalde Bob die op niet-spelverstorende wijze snacks probeert rond te delen aan spelers  :

Het monsterhok, wat eigenlijk gewoon neerkomt op een immense puinzooi van kleding, kisten, snacks (chocolade!) en wastafels bedenkt met schmink, plus vergaderende spelleiders rondom een episch dik plotboek:

Op het blog kijkt het natuurlijk minder leuk dan in praktijk, maar ik geloof dat beiden wel positief zijn ontvangen door Judith en Raymon. Hopelijk vormen ze een waardige herinnering aan hun crewperiode bij Charm.