Gisteravond presenteerde de Ierse folkband Bard & Company hun nieuwe cd. Ik ken een aantal bandleden via via en ze hadden mij gevraagd of ik voorafgaand aan hun optreden de bezoekers wilde verwelkomen met doedelzakmuziek. Leuk, doe ik!

Hee, misschien kon ik een ook nummertje met hen meespelen? Ze waren bezig met het nummer ‘Homeland‘ en daar komt een doedelzak in voor. Wellicht kon ik die partij op me nemen?

Na even geluisterd te hebben, besloot ik dat dat moest kunnen. Ik was even bang dat ik een volledige melodielijn aan de hand van een Youtubevideo moest gaan uitzoeken, maar het bleken eigenlijk maar een paar lange noten te zijn die steeds herhaalden. In een van de coupletten ging de uilleann pipes (Ierse doedelzak) wat lager dan mijn lage landen doedelzak aan kan, maar als ik alleen de refreintjes en het instrumentale intermezzo meespeelde moest dat wel lukken.

Het was wel de vraag of onze instrumenten mooi met elkaar zouden stemmen en matchen qua klank. En qua volume, want zij spelen versterkt. Niek was vooraf even bij mij thuis langsgekomen voor een eerste indruk samen met de zang en akoestische gitaar en die was goed (na het eerste refrein stopte hij al en zei: “Ik hoor het al.” “…dat gaat niks worden”, vreesde ik dat hij er achteraan zou plakken. Maar nee, hij bleek het juist heel mooi te vinden. ). Maar verder zou het voor ons allemaal een verrassing blijven hoe het in praktijk uit zou pakken, want er was geen mogelijkheid meer om met z’n allen te repeteren.

Het optreden gisteravond was dus ook echt de eerste keer dat we het volledige nummer met z’n vijven samen speelden… Gelijk voor een volle zaal (zo’n 100 man) publiek. No pressure!

Maar ik was helemaal niet zenuwachtig; het ging hartstikke goed en ik heb genoten!

Het scheelt dat dit zo anders is dan wat ik normaal deed: met Ernic speelde ik technisch, melodisch en ritmisch vaak behoorlijk ingewikkelde stukken, want als je alleen maar twee melodie-instrumenten hebt, moet je flink je best doen om het interessant te houden voor luisteraars. Maar dit soort folkdeuntjes liggen supermakkelijk in het gehoor en de andere bandleden zorgen al voor een hele goede basis, dus als ik dan alleen nog op logische momenten een paar logische noten hoef te spelen, hoef ik me daar echt niet druk over te maken.

Het publiek was gelukkig ook enthousiast, want er kwamen enorm veel positieve reacties achteraf!

En zoiets leidt altijd tot meer. Natuurlijk moeten we vaker samen iets gaan doen! En Niek had ook nog wel een studioprojectje waar een doedelzak heel leuk bij zou zijn. Oh hee, ben ik in oktober 2018(!) toevallig beschikbaar? Want een koor waarmee de band dan samen gaat spelen vond dit zo leuk klinken dat ze heel graag willen dat we dit nummer dan ook gaan uitvoeren. Sure…

Als dankje voor het vooraf ontvangen van de bezoekers en het meespelen kreeg ik een bos bloemen én een exemplaar van hun nieuwe cd. Yay! En de rest van de avond kon ik gewoon lekker zitten luisteren en genieten van hun optreden. Superleuk!