Zojuist terug van de tweede les Spaans. Het belangrijkste dat ik heb geleerd: ik word oud…

In al mijn naïviteit dacht ik dat een taalcursus zou bestaan uit lessen theorie, woordenlijsten die je uit je hoofd moet stampen, en daarna oefeningen maken waarbij je gebruik maakt van de theorie en lijstjes uit het boek. Vergeet het maar. Tegenwoordig doet men blijkbaar niet meer aan lijstjes: je zoekt de woorden die je nodig hebt om je huiswerkoefeningen te maken maar gewoon op via Google of Vandale.nl.

Superonhandig – dit kost toch extra tijd?? Ik leer het woord daar echt niet sneller of beter door. Maar ik was de enige die er problemen mee leek te hebben.

Mijn mede-studenten liepen tegen een heel ander probleem aan: voor een van de huiswerkoefeningen hadden we naar gesproken teksten moeten luisteren, die op de bij het lesboek meegeleverde cd stonden. Twee meisjes bleken geen cd-speler meer in hun computer te hebben en hadden geen idee hoe ze de inhoud dus af moesten luisteren. Een cd paste namelijk ook niet in hun telefoon.

Mijn hemel… archaïsche ikke is net gewend aan het gegeven dat mijn pc geen diskettestation meer heeft… :-X (Wat ik maar niet heb gezegd, want dan was de vraag waarschijnlijk: “Wat is een diskette?” *snik*)