Hoera, vandaag ben ik 40 jaar geworden! Zo’n mijlpaal kun je op twee manieren vieren: jezelf verstoppend onder de dekens in de hoop dat de dag stilzwijgend aan jou en je kennissen voorbij gaat, of met een grote fuif. Ik opteerde voor het laatste. En wat een goede keuze was dat!

De planning van het feest begon al in januari, want als je een locatie en bands wil hebben, moet je daar niet te lang mee wachten. Die locatie vinden was een behoorlijke uitdaging, want bijna overal ben je verplicht om minimaal ook drankjes af te nemen en dat loopt dan kostentechnisch behoorlijk uit de hand. Of de huurprijs is weer enorm hoog. Gelukkig vond ik uiteindelijk in Nijmegen een scoutingvereniging die zijn gebouw tegen een betaalbaar bedrag ook aan niet-scoutinggroepen wilde verhuren. Enige nadeel was dat we na 10 uur ‘s avonds buiten geen lawaai meer mochten maken, dus een sessie om het kampvuur zat er niet in, maar dat was de enige concessie die ik aan mijn plan hoefde te doen. (Ere aan wie ere toekomt: het concept voor het feest heb ik schaamteloos gejat van Jolanda en Tim, want beter goed gejat dan slecht verzonnen.)

Het voordeel van muzikant zijn is dat je een hoop andere muzikanten kent. En dat die dan ook nog eens bereid zijn om tegen een vriendenprijsje of zelfs gratis te komen optreden. En die zelfs bereid zijn om daarvoor van een balfolkfestival terug te komen of er een LARP-evenement voor af te zeggen. <3 Ik had dus maar liefst drie bands, in verschillende genres! De iPaddies speelden Ierse muziek tijdens en na de potluck maaltijd, Paracetamol gaf samen met mij dansuitleg en daarna een optreden waar mijn gasten Balfolk in praktijk konden toepassen, en Kapitein Dekzeil & de Hutkoffers sloten af met pop/rock-covers tijdens hun allereerste optreden ooit!

In eerste instantie had ik zelf ook nog met Androneda willen spelen, maar Wouter wist niet zeker of hij kon komen en bij nader inzien was het programma ook al erg vol. En ik wist ook niet of het voor mezelf te druk zou worden, want als gastvrouw ben je natuurlijk een groot deel van de tijd aan het regelen, ontvangen, uitzwaaien en je gasten aan het entertainen. Achteraf gezien was het goed dat ik zelf niet heb opgetreden, maar ik had wel best een nummertje met de iPaddies mee kunnen spelen. Nou ja. Ik ben heel blij dat ik zelf heb kunnen genieten van mijn feestje. Want ja, ik was veel bezig, maar ik heb ook lekker kunnen dansen, eten en kletsen.

Met dank aan al mijn fantastische gasten! Want jeuj, wat was het leuk en gezellig! Het voordeel van je eigen feestje is natuurlijk dat je alleen maar mensen uitnodigt die je leuk vindt, dus dat komt sowieso goed, maar iedereen heeft ook zo hard zijn best gedaan om me te helpen! Zelfs zonder dat ik het hoefde te vragen kwamen mensen helpen bij het opbouwen, afbreken en schoonmaken. Dat was nodig, want het was toch wel wat meer werk dan ik vooraf had ingeschat.

Mede door wat slechte communicatie vanuit de locatie, want mij was bijvoorbeeld verteld dat de luiken open zouden zijn (niet dus, moesten we er zelf een voor een af halen en naderhand weer terug ophangen, dat er toiletpapier aanwezig zou zijn (was er ook, maar niet genoeg voor 60 personen… lang leve Bob die even naar de supermarkt is gereden voor Woezel & Pip-toiletpapier ), er stond ineens een koelkast op de plek waar ik een band had gepland, etc. Maar dankzij mijn fantastische familie en vrienden is het helemaal goed gekomen. En nog beter dan ik het zelf in mijn eentje had kunnen doen – zo bleken o.a. de professionele lichtsnoeren die ik van mijn schoonbroer had geleend, buiten zelfs hoog in de vlaggenmast te zijn gehesen. En ook al was tegen twaalf uur ‘s nachts het grootste deel van de mensen al naar huis, het overgebleven clubje heeft direct de handen uit de mouwen gestoken en zelfs de toiletten gepoetst en dergelijke, zodat ik de sleutel ‘s nachts op weg naar huis gewoon bij de beheerder in de brievenbus heb kunnen kiepen en vandaag niet eens meer terug hoefde naar de locatie! <3

Ik hou van mijn vriendjes. Echt. Ik weet gewoon dat ik er op kan vertrouwen dat het goed komt. Dat ze de locatie niet slopen, dat ze niet asociaal dronken worden, dat ze zelfstandig genoeg zijn om hun apparatuur neer te zetten zonder mij iedere twee minuten aan te klampen met een vraag. Het zijn ook de hele kleine dingetjes. Zoals dat blijkbaar iedereen netjes heeft gekeken of er al een fles open was voordat hij een nieuwe aanbrak. Ik had verwacht aan het eind van de avond met meerdere open flessen wijn, frisdrank etc. te zitten, maar niets was minder waar.

En het zijn de grotere dingen. Maar liefst twee van de drie bands speelden een liedje speciaal voor mij! Paracetamol had vorig jaar op Castlefest beloofd een liedje voor me te schrijven en dat hebben ze gisteren voor het eerst gespeeld (de ‘Scotty voor Lennish’ ). Ik danste erop met Bob terwijl iedereen keek en ik heb halverwege maar even geroepen dat anderen ook heus mee mochten dansen, want het begon een beetje te voelen als de openingsdans op een bruiloft. XD Daarnaast had Kapitein Dekzeil & de Hutkoffers een nieuwe tekst geschreven op het nummer ‘A whole lotta woman‘ van AC/DC die over mij ging! Tijdens de uitvoering ervan werd ik door Bob (een andere, we hadden er twee ) en Ro op de schouders genomen en horizontaal door de zaal gedragen. Nou, dan voel je je wel jarig hoor! Gelukkig vind ik het niet gênant om in het middelpunt van de belangstelling te staan. XD

Ik ben sowieso schandalig verwend. Ik had mijn gasten gevraagd om in plaats van cadeautjes, eten voor de potluck mee te nemen. Maar natuurlijk vonden diverse mensen dat niet genoeg en kreeg ik toch nog wat. Ik heb zelfs cadeautjes gekregen van mensen die helemaal niet konden komen! Een pakketje per post, mensen die bloemen of zelfgemaakte snaai aan de deur langs kwamen brengen, een presentje vanuit Boombal meegegeven aan bandleden… wauw, wat lief!

Ik had me vooraf een beetje zorgen gemaakt of al die verschillende mensen wel een beetje zouden minglen. Er waren familieleden, LARP’ers, re-enacters, muzikanten, balfolkers, buren, oud-collega’s, studiegenoten, en meer. Aangezien verschillende mensen me vooraf hadden gevraagd welke andere gasten ze er zouden kennen, en er ook mensen zouden komen die zo goed als niemand kenden, bedacht ik dat ik ze een stukje op weg ging helpen met ‘conversatiekaartjes’ en ‘kennismakingsbingo’. Geen idee in hoeverre mensen daadwerkelijk gebruik hebben gemaakt van deze spelletjes, maar voor zover ik kon beoordelen heeft iedereen zich uitstekend vermaakt. Er zijn zelfs recepten en e-mailadressen uitgewisseld dankzij nieuw gelegde contacten, en volgens mij hebben we er dankzij de dansuitleg ook weer een paar enthousiaste balfolkies bij.

Wie ik ging uitnodigen is wel een behoorlijk hoofdbreken voor me geweest, moet ik bekennen. Als je je verjaardag thuis viert, moet je heel selectief zijn vanwege het formaat van je woonkamer. Yay, dacht ik, met zo’n groot feest kan ik eindelijk iedereen uitnodigen! Maar ook dan is er een beperkte capaciteit aan je locatie en budget, dus moet je alsnog keuzes maken. Veel mensen ken ik via een clubje – als je bepaalde mensen daarvan uitnodigt, moet je dan ook de anderen daarvan uitnodigen? En bij welk huis eindig je met het uitnodigen van buurtgenoten? En om het mezelf nog lastiger te maken, heb ik ook juist wat mensen uitgenodigd die ik alleen oppervlakkig ken, maar eigenlijk nooit spreek. Bijvoorbeeld omdat ik ze alleen op evenementen zie. Hen heb ik juist uitgenodigd om ze wat beter te kunnen leren kennen (nou ja, voor zover mogelijk als je tussen al je gasten aan het heen en weer rennen bent, maar dan mogen ze het in ieder geval beschouwen als een toenaderingspoging met de betekenis ‘hee, jij lijkt me aardig’). Heel eng, want wat zouden die mensen denken als ze van mij een uitnodiging kregen? Uiteindelijk heb ik besloten dat ik me er maar gewoon niet druk om moest maken en moest uitnodigen wie ik wilde – het was immers mijn feestje. Waarschijnlijk zijn er mensen die verbaasd zijn dat ze geen uitnodiging hebben gehad, en waarschijnlijk zijn er mensen die het vreemd vonden dat ze wel werden uitgenodigd, maar het zij zo.

Gelukkig was de opkomst relatief hoog – normaal gesproken komt maar eenderde van de genodigden opdagen op mijn verjaardag (tsja, als je in de zomer jarig bent zijn mensen domweg op vakantie of op festivals) en nu is de helft komen opdagen, dus dat vind ik een goede score. En 60 personen was echt wel ruim genoeg om de tent vol te hebben.

Ook nog zo’n dilemma: hoeveel moet je inkopen? Niet iedereen had gereageerd, dus er zouden ‘ongeveer 50 tot 80 mensen’ komen. Hoeveel drank en snacks haal je daarvoor? Een horecaregel is 8 drankjes per persoon, maar mijn ervaring is dat dat te veel is. Want niet iedereen blijft de hele avond – mensen met kinderen gaan veel eerder weg. En los van de totale hoeveelheid: hoe moet de verhouding bier/wijn/fris/etc. zijn?? Gelukkig blijk je bij de AH je teveel gekochte spullen achteraf weer terug te mogen brengen, dus kocht ik maar gewoon meer in dan ik nodig dacht te hebben.

En het is helemaal goed gekomen! Alleen de Spa & Fruit was echt op (vanwege het warme weer waarschijnlijk) en van al de andere drank was er maar in beperkte mate wat over. Wel stonden er nog veel snacks. Zelfs mijn zelfgebakken muffins, waarvan ik dacht dat ze in no-time verdwenen zouden zijn omdat ik er maar 24 had gemaakt, stonden er nog voor een groot deel! Geen idee waarom. Was de potluck-maaltijd zo vullend geweest? Hadden mensen geen honger vanwege de warmte? Had ik nog meer schalen buiten moeten zetten ipv binnen? Of kan ik gewoon echt niet bakken? Nou ja. Er heeft vast niemand honger geleden. (Oh ja, excuses aan degenen die geprobeerd hebben om koffie te drinken. Het dekseltje van de kan was niet te vinden, dus heeft Zwusje dapper met ducttape geMacGuiverd aan de filterhouder om toch de koffie te laten doorlopen, wat resulteerde in een overstroomd filter… het was mijn idee en helaas zijn niet al mijn ideeën briljant )

Oh, en de weergoden verdienen ook heel veel dank! Eind augustus kan het zowel bloedheet zijn als keihard regenen, dus ik moest een locatie hebben waar je zowel binnen als buiten kon zitten. Maar buiten is natuurlijk veel leuker. En hoezee, het was heerlijk weer! De grootste hitte was al voorbij toen het feest om 6 uur startte en we hebben tot aan het einde buiten kunnen zitten. De eerste twee bands speelden voor 10 uur en hebben dus ook lekker buiten muziek kunnen maken. Ik had het niet beter kunnen treffen.

Vandaag loop ik dan ook al de hele dag met een big smile rond op mijn gezicht. Wat voel ik me blij, geliefd en tevreden! Het was een topfeestje en het voelde echt als een feestje voor vrienden, door vrienden. Ik heb een hele hoop mensen enorm veel plezier zien hebben en achteraf heel veel blije bedankjes gehad. Supertof toch, om vrienden helemaal los te zien gaan op een liedje, of je buurvrouw enorm enthousiast te zien balfolken?? <3 Als ik 50 word, dan moet er dus maar weer een groot feest komen (ja, ieder jaar is ook leuk, maar dat laat mijn portemonnee niet toe. Er zijn gelukkig genoeg andere manieren om van deze levensfase te genieten. )

Oh ja, en uiteraard zijn er altijd wat gevonden voorwerpen. Dus mocht je een of meerdere onderstaande objecten herkennen, geef even een gil en dan regelen we dat ze weer thuis komen.