Ik had een lang Pinksterweekend in het vooruitzicht. En een lege agenda. Mijn to-do-list was weliswaar niet volledig leeg, maar er staan een hoop dingen op die niet noodzakelijk leuk zijn om te doen, en hoewel ik goed ben in mezelf een schop onder mijn hol geven om rotklusjes af te tikken, vond ik 4 dagen lang rotklusjes doen niet bepaald een leuk vooruitzicht.

Dit is wel een beetje hoe mijn leven gaat: lekker druk met allerlei projecten, totdat er een moment komt waarop alle projecten zo’n beetje gelijktijdig zijn afgerond. Wat nu het geval is, nu mijn boek is gepubliceerd. En dan ontstaat er verveling en paniek. Waarna ik als een gek ga brainstormen om leuke nieuwe creatieve projecten te bedenken. Waarna ik weer veel te veel plannen heb waar ik me allemaal in wil storten. De dag voor de start van het weekend had ik dan ook nieuwe ideeën voor het knutselen van een book nook, het aanpassen van mijn voortuin, en het naaien van maar liefst drie verschillende nieuwe kledingstukken.

Ik besloot mezelf dit weekend te beperken tot het schetsen van twee patronen en uitzoeken van passende stofjes, en het aanpassen van de voortuin.

De voortuin was een tijdje geleden al onder handen genomen, maar ik ben nooit 100% blij geweest met het resultaat. Het anti-worteldoek bleef maar onder de boomschors uitpiepen op de hogere stukjes, hield nauwelijks onkruid tegen, en ik constateerde dat het spul het alleen maar lastiger maakt om onkruid te verwijderen. In borders kun je immers schoffelen om het opkomen van het spul tegen te gaan, maar in anti-worteldoek moet je alles met de hand één voor één eruit trekken. Verder vond ik de tuin een beetje saai, omdat een groot deel van het jaar alles bruin is in plaats van groen of bloeiend. En er zaten geen organische vormen in, alleen een rechthoekige rand. Bovendien waren de planten in het midden overleden en stonden daar alleen maar zielige bruine takjes omgeven door veel te hoog gras, waar ik dus sowieso iets aan moest doen.

Maar ik had een plan waarbij de eerdere aanpassingen niet geheel voor niets waren gedaan – met slechts een paar wijzigingen moest het beter worden, hoopte ik. Het idee was om aan de buitenkant van de tuin, borders te creëren, en in het midden een soort pleintje van boomschors te behouden.

Hoewel mei niet de beste maand is om je tuin te verbouwen, leek het me niet zo’n groot probleem omdat het deze maand toch heel regenachtig en verbazend weinig zonnig is. Desondanks had ik onwijs geluk, want zondag en maandag was het (voldoende) droog om in de tuin te kunnen werken zonder weg te spoelen. Zondag was zelfs een heerlijke dag, waarbij ik zonder jas kon werken!

Ik startte met het ingraven van de scheidingsband. Daarvoor moest een hoop boomschors en anti-worteldoek aan de kant. Een stuk van het anti-worteldoek heb ik gerecycled om over de opening in het midden, waar de dode planten stonden, te leggen. Een deel van de boomschors kon ik vervolgens in het midden kwijt (niet alleen om de kale plek van de planten te bedekken, maar ook om de boel wat op te hogen zodat het worteldoek minder snel zichtbaar is), maar ik heb ook twee speciekuipen vol bij de buren in de voortuin gedumpt. Die hebben hetzelfde spul liggen en konden wel wat bijvulling gebruiken. Buren blij, ik blij!

Het ingraven ging helaas niet geheel van een leien dakje. De wortels van de twee grote struiken aan de voorkant bleken zeer prominent aanwezig op de plekken waar ik de band wilde trekken. Die wortels doorhakken vond ik niet noodzakelijk een goed idee, dus heb ik ze er overheen gelegd, wat als resultaat heeft dat de band daar wat scheef omhoog loopt en er een soort reliëf-verloop in de tuin zit. Op zich niet heel erg, want ik houd niet van strakke lijnen, maar het band werd daardoor wel erg aanwezig en dat vind ik niet mooi. Het spul moet een stukje uitsteken om de boomschors tegen te houden, maar op de hogergelegen stukken stak het wel erg veel uit. En aan de kant van de borders zag je het band heel erg zitten, want mijn voortuin loopt af en aan die kant zat er dus maar weinig grond.

Er zat dus niets anders op dan de grond in de borders een stukje ophogen. Op naar het tuincentrum! Op Tweede Pinksterdag… argh. Gelukkig was ik zo slim om ‘s ochtends bij openingstijd al voor de deur te staan, zodat er nog maar een handjevol mensen binnen was. Toen ik 20 minuten later weer buiten stond, begon de meute pas toe te stromen. Succes! En er zijn slechts twee dingen aan mijn vingers blijven plakken die ik niet nodig heb, goed hè? (Wat is dat toch met mij en tuincentra… veel te veel leuke potjes en plantjes en dingessen! :-X )

Op de terugweg reed ik ook nog even bij Mark langs. Die had mooie maagdenpalm in zijn voortuin gezet, maar het spul was wel erg hard gegroeid dus er moest wat uit. De overtollige plantjes mochten mijn richting op. Superfijn, want dat spul blijft als het goed is mooi groen in de winter en heeft een deel van het jaar fleurige bloemetjes.

Man, wat gaat er veel aarde in zo’n tuin! Maar zelfs al had ik alles tot de rand toe kunnen opvullen, dan had je het band nog steeds zien zitten omdat het midden van de voortuin veel hoger is dan de rand. Mijn hoop is dat de maagdenpalm als bodembedekker snel vermeerdert en dan een dichte laag creëert waardoor je de scheidingsband niet meer gaat zien. Fingers crossed…

En ook ‘fingers crossed’ wat betreft de overlevingskansen van de nieuwe planten. Mijn voortuin staat namelijk pal op het zuiden, dus ik hoop dat de bloemetjes die ik in het tuincentrum kocht, die ik van Mark meekreeg, en de overtollige die ik vanuit mijn achtertuin naar voren verhuisde (en die nu allen in de border tegen de muur staan, helaas niet zo goed te zien op de foto’s), het gaan overleven.

Ik hoop ook dat de nieuwe tuinaarde helpt om het heermoes te bestrijden. Ik vecht al sinds ik hier woon tegen dat nare onkruid dat maar blijft opkomen, maar niks helpt. Omdat het spul vooral groeit in slechte grond, draagt dit misschien een beetje bij, aangezien de tuinaarde bemest is. En wellicht vormt de maagdenpalm een mooie deklaag waar het slecht doorheen komt.

Het moet allemaal dus nog een beetje groeien en op z’n plek vallen, maar het begin is er! Ook heb ik mezelf lekker beziggehouden. Mijn lockdown-lijf kon twee dagen beweging wel gebruiken… Mijn arme spiertjes heb ik na afloop wat laten ontspannen in bad (de vierde keer dat ik het ding gebruik in de bijna vier jaar dat ik hier woon :-P) en daarna ben ik lekker in pyjama op de bank geploft met dingdong-pizza. Dat had ik wel verdiend, vond ik!