Van die dagelijkse dingen die je aan het denken zetten…
We hebben inmiddels een paar volle spaarkaarten van de Albert Heijn restaurantactie. Oftewel: het tweede driegangenmenu is gratis.
Als Mark en ik samen daarvan gaan eten maakt het niet uit, want het gaat van dezelfde rekening af. Maar wat nu als je met een vriend(in) gaat eten? Deel je dan het overgebleven bedrag of eet je zelf gratis en betaalt de ander de volle mep?
Als ik degene zonder spaarkaart zou zijn, zou ik het logisch vinden dat die ander gratis eet. Want die heeft er immers voor gespaard. Maar als ik degene met de spaarkaart zou zijn, zou ik het egoïstisch vinden om alles voor mezelf te houden in plaats van de korting te delen.
Mark trok het al gelijk breder, naar de politieke visie ‘links’ (nivellering van rijkdom) versus ‘rechts’ (loon naar werken). Misschien speelt die voorkeur van iemand inderdaad wel mee op zo’n moment?
En speelt het een rol / zou het een rol moeten spelen hoeveel persoon A verdient ten opzichte van persoon B?
Interessant gedachtenvoer…
Ook zoiets: ik was pas uit eten met Mark en een vriendin en wij aten wel een voorgerecht en namen een duurder dan gemiddeld drankje, en zij niet. Deel je de rekening door drieën of ga je het precies verrekenen?
Ook hier weer geldt: als ik degene ben die meer heeft gegeten, wil ik het best doorrekenen want anders zou ik het oneerlijk vinden, maar als ik degene ben die minder heeft gegeten, vind ik het gênant en zuinig overkomen om het te vragen.
In dit geval appte de vriendin, die de rekening had voorgeschoten, me naderhand een foto van de rekening in plaats van een bedrag te noemen dat ik moest overmaken. Misschien om het dilemma bij mij te leggen? (Vanuit mijn perspectief heb ik dus netjes ons (grotere) deel betaald.)
Maar zou het ook uitmaken als degene die het meest heeft gegeten en gedronken, het minst vermogend van beide is?
Ben wel benieuwd hoe jullie over deze dillemma’s denken. Waarschijnlijk is er geen goed of fout, maar ik ben wel benieuwd wat de visie van de meeste mensen is. 
Als je minder vermogend bent neem je ook niet de dure dingen lijkt mij.
Ik niet im ieder geval, em,ik betaal mijn deel, of het nou het grote of het kleine is.
Met kortingsbonnen die gedeeld worden zou ik heel blij zijn maar me ook bezwaard voelen.
Ik betaal wat ik gegeten heb. Soms moeten mensen ook echt tellen wat ze kúnnen bestellen, dus ik stel nooit voor om de rekening gewoon te delen. Als het voorstel van de ander komt, is dat uiteraard geen probleem.
Bij de spaarkaart ligt het wel even anders: je bent namelijk verplicht om beiden ook echt 3 gangen te nemen. Plus, de drankjes zijn niet inbegrepen. Je eet daardoor duurder dan normaal misschien. Dus deel ik de rekening daarna door 2. Altijd.
Ik had een heel stuk getypt maar je blog vond dat ik te snel achter elkaar comments post (wtf?) dus ik houd het nu kort. De conclusie was: hangt af van de situatie. Grootte van de groep, gelegenheid (doe je zoiets vaker of alleen vanwege de spaaractie) en het gevoel er bij.
Dank voor alle reacties (ook op Facebook). Interessant, het argument dat je zonder de ander, nooit je kortingsbon had kunnen gebruiken. Daar had ik nog niet aan gedacht.