Het goede nieuws is dat ik €217,73 blijk te hebben opgehaald voor de Dierenambulance Nijmegen! Dat is zo’n 70 euro meer dan ik zelf had ingeschat. En aangezien het éénvijfde is van het totale bedrag dat ze hebben opgehaald, denk ik dat ik ze volgend jaar maar weer een handje ga helpen… :-X

Het slechte nieuws is dat het met mijn eigen beestje niet zo goed gaat. Aangezien Sammy met zijn achterpootje bleef trekken, ben ik voor de derde maal met hem naar de dierenarts gegaan en heb ik onder narcose foto’s laten maken. Wat blijkt: hij heeft bij béide achterpoten zijn kruisbanden gescheurd!

Bij honden komt een gescheurde kruisband wel eens voor, bij katten blijkbaar zelden. “Want”, zo zei de dierenarts: “katten zijn doorgaans een stuk flexibeler.” Ook mijn overburen, die gepensioneerd dierenarts zijn, waren verbaasd: “Volgens mij hebben wij tijdens onze hele carrière nog nooit die diagnose bij een kat hoeven stellen.” Mjah, moet je net die lomperik van mij hebben… die scheurt er niet één, maar gewoon twee tegelijk! Waarschijnlijk is het rechtsachter begonnen en heeft hij toen met zijn linkerpoot gecompenseerd, waardoor het ook daar mis is gegaan.

De grote vraag was: en nu? Opereren of rust houden? Beide opties hebben nadelen. Na overleg met de orthopeed werd besloten dat ik het eerst even moet aankijken om te zien of het vanzelf geneest. Dat betekent: 6 weken(!) lang rust houden. Dus niet springen en geen trap lopen. Mocht het na die tijd nog steeds niet hersteld zijn, dan moet er alsnog worden geopereerd. En dan worden het twee afzonderlijke operaties per poot. Waarna hij natuurlijk ook rust moet houden.

Euh… right. Hoe moet ik hem dat gaan vertellen??

De enige manier om Sammy niet te laten springen, is in huis opsluiten en zo veel mogelijk opstapjes verwijderen. Dus nu heeft het arme beest 6 weken huisarrest in de woonkamer en keuken.

De kattenluikjes naar buiten en naar de gang heb ik afgesloten. De vensterbanken heb ik gebarricadeerd, behalve degene die direct aan de bank grenst, want daar kan hij via de bank op zonder te springen. De eettafel en salontafel heb ik maar op hun kop gezet. Het schommelei staat op de grond. De stoelen zijn verwijderd. En de krabpaal is afgebroken.

De kattenbak heb ik verplaatst van de gang naar de woonkamer en omdat Sammy graag op mijn bed ligt (of onder de dekens) heb ik ter compensatie mijn winterdekbed beneden voor hem neergelegd.

Voor de bank heb ik een paar rieten mandjes neergezet als opstapje, maar ik weet zeker dat hij die gaat negeren. Dus de bank en het aanrecht zijn de enige mogelijkheden om nog te springen. Maar de enige andere optie is opsluiten op zolder en dat vind ik écht zielig…

Ook vervelend is dat het nu net een drukke periode is qua evenementen en uitjes. Ik ben heel weinig thuis, terwijl hij nu wel een beetje afleiding kan gebruiken. Daar voel ik me natuurlijk weer schuldig over. :’-( Eens kijken of ik misschien af en toe thuis kan werken.