Ik heb me tot nu toe behoorlijk ingehouden met het spuien van mijn mening over het kabinetsbeleid ten aanzien van corona. Alleen toen de avondklok werd ingevoerd heb ik een gefrustreerd Facebookpostje gedumpt, omdat ik het niet okee vind dat de avondklok als maatregel werd geïntroduceerd, terwijl het eigenlijk vooral een paardenmiddel-handhavingsmethode is voor andere maatregelen die er al waren. Maar na de persconferentie van gisteren ben ik dermate gefrustreerd dat ik het even van me af wil typen.

Ben ik tegen coronamaatregelen? Helemaal niet. Ben ik tegen versoepeling van maatregelen? Nee, ik denk ook dat we nu in een fase van de pandemie zijn gekomen dat we niet alleen meer naar de effecten op de zorg moeten kijken maar ook naar de gevolgen op het gebied van het menselijk welzijn. Ik ben niet noodzakelijk inhoudelijk tegen de keuzes die nu worden gemaakt. Wat mij zo frustreert is het totale gebrek aan BELEID dat er nu vertoond wordt.

De R is waarschijnlijk hoger dan 1, het is zo goed als zeker dat we naar een derde golf gaan vanwege de Engelse variant, de druk op de zorg is momenteel hoog en ook alle andere signaalwaarden staan in het rood.  Desondanks worden er maatregelen versoepeld – omdat het volk daar om vraagt, niet omdat het duidelijk kan. En het enige wat gezegd wordt over de consequenties van deze keuze, is dat het kabinet het ‘spannend’ vindt wat er nu gaat gebeuren.

‘Spannend’?? Uiteraard hebben we te maken met onzekerheid, en ik snap dat je niet van iedere maatregel afzonderlijk het exacte effect kunt doorberekenen, maar iedere oetlul met een greintje verstand kan toch wel inschatten dat dit onder deze omstandigheden gaat leiden tot een flinke toename in besmettingen? Exponentiële toename is een bitch!

En dat moet de overheid toch ook inzien? Ik geloof niet dat zij echt denken dat dit mogelijk goed kan gaan. Je hoeft niet heel intelligent te zijn om in te zien dat die ‘triagegesprekken’ die de mensen in contactberoepen moeten uitvoeren, een wassen neus zijn. En dat mensen zich echt niet beter aan de maatregelen gaan houden door Rutte’s ‘persoonlijke afspraak’ met alle Nederlanders (wtf??). Al die asociale egoïsten (1 of de 4!?! 😮) die gewoon naar buiten gaan met bewezen besmetting, of symptomen, gaan nu echt niet ineens binnenblijven of een eerlijk antwoord geven op die vragen. Het kabinet is vast niet zo naïef om dat wel te denken?

Dus als je een keuze maakt, zorg er dan voor dat die ergens op gebaseerd is. Houd je vast aan het beleid dat de zorg niet overbelast mag worden? Prima, maar dan kunnen er nu geen versoepelingen komen. Wil je maatregelen versoepelen om het welzijn van het volk te vergroten, omdat je vindt dat dat ook een belangrijke factor is? Ook prima, maar dat is dan een koerswijziging die impliceert dat je loslaat dat alles draait om het behapbaar houden van de zorgvraag. Dat betekent dus ook dat je je signaalwaarden en dergelijke aanpast.

En dit is nou precies wat er niet is gebeurd. Er is gekozen voor versoepelingen onder druk van de roep van het volk, maar er wordt bij gezegd dat de versoepelingen weer teruggedraaid kunnen worden als blijkt dat het toch weer te veel de verkeerde kant op gaat. Maar wat is daar dan de definitie van?? Wanneer grijp je weer in? Volgens de huidige normen moet je nu ingrijpen, want alle signaalwaardes staan op rood!

Dit is een halfslachtige keuze waar ik helemaal niks mee kan. De keuzes die vanaf nu gemaakt gaan worden – verder versoepelen of niet – kunnen niet meer duidelijk ergens op gebaseerd worden. We weten nu helemaal niet meer waar we aan toe zijn. We hebben zo meteen een situatie waarin de besmettingen zijn gestegen en waarin het volk nog steeds zwaar lijdt onder en klaagt over de maatregelen (nee, de kapper en nagelstyliste leveren écht geen structurele bijdrage aan het verbeteren van het gevoel van welzijn). En dan?

Dus kabinet, maak alsjeblieft beleid. Houd óf vast aan het beperken van de druk op de zorg, óf bepaal dat het algehele welzijn van de burger en de economie ook belangrijk zijn en bepaal nieuwe normen over wat we acceptabel vinden aan besmettingsgraad, ziekenhuisopnames en sterfte. Hoeveel mensen mogen er (ernstig) ziek worden en dood gaan om de rest van het volk te ontlasten?

Dat is een zeer lastige keuze om te maken, en dit wil een politicus natuurlijk liever nooit kwantificeren. Het is vergelijkbaar met de vraag hoeveel geld je in het algemeen in de zorg wil pompen en hoeveel ziektes en sterftes je wil accepteren om de zorg betaalbaar te houden tijdens vergrijzing. Maar ooit zullen dit soort keuzes wel gemaakt moeten worden. En het lijkt erop dat dat moment nu is aangebroken.