Eind juli ging ik langs de deuren om mijn buurtgenoten enthousiast te maken voor mijn groendak-initiatief. Mijn plan was om gezamenlijk sedum in te kopen voor op de daken van onze schuurtjes en garages – want om subsidie van de gemeente te kunnen krijgen, moesten we minimaal 6 daken vergroenen. Het leek me leuk om dat dan gezamenlijk te gaan leggen tijdens Burendag: een goed moment om de banden met de buurt verder aan te halen (en, niet onbelangrijk, ook van daaruit konden we dan nog wat subsidie binnenharken).

Wis en waarachtig: ik vond 5 andere buurtbewoners bereid om mee te doen, zodat we in totaal met 9 daken aan de slag konden; 6 schuurtjes en 3 garages, al dan niet aan elkaar grenzend. Zelfs de mensen die niet mee wilden doen waren voor het merendeel enthousiast over het idee, maar hadden andere redenen om niet mee te doen (ze wilden zonnepanelen op de schuur gaan leggen, hadden net een grote uitgave gedaan, of gingen verhuizen).

Dus toen kon ik verder met regelen en uitzoeken. Berekenen hoeveel we nodig hadden van alle materialen, prijzen vergelijken, geld incasseren van deelnemers, bestelling plaatsen, subsidie-aanvragen indienen, handleiding schrijven, boodschappen doen, etc. etc.

Eergisteren werden de pallets met benodigdheden geleverd. Het waren maar liefst 9 pallets en hoewel ik mijn garage volledig ervoor had uitgeruimd, had ik deze enórme vrachtwagen eerlijk gezegd niet verwacht… Hij bleek dan ook niet door het opritje bij ons achterom te passen. Gelukkig had de (inmiddels ietwat chagrijnige) chauffeur een elektrische palletwagen om toch alles vanaf de straat richting het garageplein te krijgen (ik had in al mijn wijsheid het nummer van mijn garage opgegeven als afleveradres in plaats van het nummer van mijn woonhuis, want ik zag het al helemaal gebeuren dat de boel voor mijn huis op de stoep zou worden gedumpt en ik alles met de hand naar achteren kon dragen…). En hoewel de chauffeur weigerde de boel in mijn garage te parkeren vanwege het minuscule drempeltje, was er net genoeg plek op het plein om de boel daar dan maar neer te zetten zonder dat het spul de garages blokkeerde. De chauffeur was blijkbaar net zo verrast als ik, want over de pallets met sedummatten merkte hij op: “Dit heb ik nog nooit gezien!” en vergat ook om de L-profielen die los bij de pallets waren geleverd, bij ons af te geven, waardoor er na zijn vertrek en de constatering dat er iets ontbrak, nog een hoop heen-en-weer gebeld moest worden en de sedumleverancier uiteindelijk maar persoonlijk nieuwe profielen bij ons is komen afgeven omdat de vrachtwagen inmiddels te ver weg was om nog om te keren.

Maar gisteren was het dan eindelijk zo ver: Burendag! Om 9 uur ‘s ochtends stond iedereen te trappelen om aan de slag te gaan.

We begonnen zeer voorspoedig, want in no-time waren laag 1 (beschermdoek) en laag 2 (drainagelaag) op maat geknipt en op de daken gelegd! Tijdens de eerste koffiepauze werd er enthousiast gebabbeld en voorzichtig gehoopt dat we misschien begin van de middag al klaar konden zijn.

Tijdens de lunch pakte iedereen er toch maar een stoel bij en waren er al een stuk minder praatjes. Laag 3 (228 zakken substraat omhoog hijsen en uitspreiden) had ons toch wat meer energie gekost… En toen moesten ook nog alle sedummatten én het grind omhoog!

Tijdens de koffiepauze halverwege de middag had iedereen moeite zich weer van zijn stoel te verwijderen, en vroeg ik me af of we de laatste uren nog wel gingen trekken. Ik ben de op één na jongste bewoner, en zelfs ik had er al moeite mee. Gelukkig werd er al snel een inventief hijssysteem bedacht: een stuk zeil met touwen eraan, dat beneden door iemand werd beladen met een opgerolde mat, en vervolgens door twee mensen die bovenop het dak stonden, via een als geleiderail fungerende ladder omhoog werd getrokken.

Dat werkte goed, en dankzij de cola en suikerhoudende snacks van de koffiepauze vond ik hernieuwde energie. Hoera: om kwart over 4 was alles klaar! \o/

Ondanks dat we met z’n allen keihard gewerkt hebben, was het ook enorm gezellig. Er is flink gegeind, geplaagd en gelachen, en de mensen met de tuinslang hebben uitaard meerdere in de nabijheid lopende personen getrakteerd op een verfrissende douche.   Het weer was dan ook perfect: droog, maar ook niet te warm of te koud! En natuurlijk was gisteren ook de dag dat we eindelijk geen 1,5 meter afstand meer van elkaar hoefden te houden!

En we bleken ook nog eens (bijna) overal genoeg van te hebben. Ik kneep ‘m vooraf namelijk wel of ik wel voldoende van alles had besteld. Uiteraard had ik mijn berekeningen meermaals nageteld, maar omdat je een bepaald aantal m2 in totaal bestelt, terwijl je in praktijk de boel over meerdere daken moet verdelen en dus stukken moet gaan opknippen, met het risico op materiaalverlies, is het altijd maar afwachten of je uitkomt. Dat is gelukkig helemaal goed gekomen! Alleen van het grind, dat ik niet had besteld omdat twee buren grind op hun daken hadden liggen wat we dus konden verwijderen en hergebruiken, hadden we nét te weinig. Maar dat gaat om slechts 2 zakken en die kan ik komende week makkelijk bijkopen als ik toch de pallets terugbreng vanwege het statiegeld daarop, en dan is het een kwestie van het spul alsnog in de resterende opening langs de dakrand gieten.

Ik ben dan ook superblij met hoe alles verlopen is. Het was een leuke én productieve dag – precies zoals ik ze graag heb. Mijn buren waren erg blij met mij, en ik met hen – want eerlijk is eerlijk, al dat geregel en georganiseer is natuurlijk ook uit eigenbelang geweest. Zonder hen zou ik geen subsidie hebben kunnen krijgen en had ik in mijn eentje alle materialen naar boven moeten hijsen. Vele handen maken licht werk, dat blijkt maar weer!

Nu maar hopen dat de subsidies daadwerkelijk gaan worden uitgekeerd (mijn regelwerk is nog niet afgelopen) en dat het sedum goed gaat groeien. Het ziet er nu in ieder geval al fantastisch uit!