Weer zo’n fijn weekend dat na twee coronajaren eindelijk weer kon doorgaan: Middeleeuws Ter Apel!
Het was een eindje rijden en het was warm, maar ook superleuk. Er werd veel geluisterd naar onze muziek en de sfeer was heel prettig. Als ik gewoon ergens langs liep, werd er veelvuldig naar me gelachen en ik had continu spontane aanspraak van onbekende mede-deelnemers bij het waterpunt, de toiletten, of waar dan ook. Natuurlijk zagen we ook heel veel oude bekenden terug! Lekker weer socializen met de mensen van onder andere De Graven van Holland en ‘t Vaerdich Volk. En alle andere muzikanten, die in grote getale aanwezig waren!
Zoals bij veel festivals, was er ook hier wel wat bezuinigd. Voor ons betekende dat niet meer gratis mee-eten met de heerlijke maaltijden die ze daar altijd bereiden. Aangezien de kosten om mee te eten best wel hoog waren en we toch graag iets van onze gage wilden overhouden, besloten we om dan maar zelf te koken. Dat kost wel veel meer tijd, want het duurt altijd even voordat je kampvuur-eten klaar is, en dat gaat van je speeltijd af. Maar dat was misschien maar goed ook, want zo hadden we verplicht een lange pauze ‘s avonds. We waren namelijk ook weer gevraagd om zaterdagavond te spelen bij de horeca-gelegenheid, tussen 10 en 12. En als je al vanaf 10 uur ‘s ochtends bezig bent, is dat best heftig… Andere muziekgroepen dachten er ook zo over, dus iedereen heeft zijn best gedaan om heel even te spelen en snel weer een andere groep af te lossen, zodat iedereen wat bijdroeg maar niemand verantwoordelijk was voor de volle 2 uur aan entertainment.
Ons eten en drinken werd grappig genoeg ook deels door het publiek verzorgd, want die gooiden als bedankje, festivalmuntjes in ons visitekaartjesbakje waar we op zondag een broodje hamburger en wat te drinken van konden halen. 
Hoogtepunt is altijd de gezamenlijke afsluiting op het eind: alle aanwezige muzikanten komen dan samen om de vrijwilligers te bedanken en het evenement officieel af te ronden. Het is een heerlijke muzikale chaos! Je bent natuurlijk hartstikke moe van een heel weekend spelen op weinig slaap, en de laatste rondjes optreden pers je er echt uit. Maar dan komt de ontlading en euforie als je met z’n allen nog even gaat knallen. In de marketing heet dat een ‘peak end’ en het doet echt wat met je! <3
Andere leuke momenten waren onder andere het samen spelen met onze vriendjes van De Blauwe Schuyt en het voor de ridders uit mogen lopen op weg naar het slagveld.
Helaas was dit mijn laatste optreden met De Soete Inval van dit festivalseizoen. De groep heeft nog twee andere optredens staan, maar in die weekends kan ik niet mee. Wellicht komen er nog wat last-minute boekingen binnen voor eind dit jaar, maar voor mij begint nu in principe ‘de winterperiode’ en dat betekent: tijd om alle spullen op te lappen, kostuums te repareren, de doedelzak te onderhouden, nieuwe muziek in te studeren en meer. De lijst van dingen die we nog allemaal willen voor het volgende festivalseizoen begint is enorm, dus ik kan daar maar beter snel mee beginnen… voor je het weet is het alweer april!
