Vorig jaar kon ik er niet bij zijn, maar dit jaar stond ik gelukkig wel weer met De Soete Inval op Middeleeuws Ter Apel! Het is een van de grootste middeleeuwse evenementen (zo niet het grootste) in Nederland en historische correctheid wordt er belangrijk gevonden, dus dit is een van die evenementen waar je gewoon bij wil zijn. Extra leuk: Richard zou er ook weer spelen met zijn band. Het eerste evenement dat we samen konden doen sinds we een relatie hebben! ^_^  Dus spraken we af dat hij zijn tent thuis zou laten en in ons kampement kon komen bivakkeren, want mijn tent is groot genoeg voor twee personen.

Minder optimaal was dat we met onze band waren ingepland op het tweede weiland en ook nog eens helemaal aan de achterkant van het terrein. Het eerste terrein ligt om het oude klooster heen en is vele malen sfeervoller. Ook komen er meer bezoekers – niet iedereen vindt het doorgangetje naar het tweede terrein en als ze er al komen, lopen ze niet allemaal helemaal door tot achteren. Nou hoeven mensen niet in ons kampement te komen, want wij lopen rond met onze muziek, maar we hadden ten eerste de instructie gekregen om zo veel mogelijk op dat veld te spelen om te zorgen dat het daar ook levendig zou zijn, ten tweede is er geen enkele vorm van schaduw op dat terrein en konden we dus ook niet onder onze eigen luifel spelen terwijl het bloedheet was, en ten derde is het domweg een p*kke-eind lopen voor ons naar zowat vanalles (zoals de tent van Richard’s bandgenoten, die wel op het andere veld stonden, en ook daar bijna in de verst mogelijke hoek verwijderd van het terrein waar wij stonden) terwijl we al zoveel moeten staan en lopen als muzikanten. Hopelijk overweegt de organisatie om volgend jaar een soort roulatiesysteem op te zetten, zodat de speelplekken een beetje leuker verdeeld zijn.

Toch heb ik me prima geamuseerd en veel bekenden ontmoet. Op vrijdagavond heeft Richard in ons kampement zijn cister erbij gepakt en hebben we liedjes gezongen. <3 (Hij ving een gesprek van onze overburen op die het blijkbaar jammer hadden gevonden dat we het de avond erna niet óók hadden gedaan   ) Op zaterdagavond sluit het evenement pas heel laat en wij moesten samen met Richard’s band tijdens het formele banket spelen, dus waren we pas om kwart over 8 klaar. En moe. Het is gebruikelijk dat de muziekgroepen ‘s avonds ook nog even in de taveerne spelen, maar dat trokken we toch echt niet meer, dus hebben we het rustig aan gedaan en dat aan de andere muzikanten overgelaten.

Middeleeuws Ter Apel is ook altijd een beetje chaotisch in de communicatie rondom wat we geacht worden te doen. Zo krijgen we bv. van de ene persoon te horen dat we om 11 uur bij de officiële opening moeten zijn om daar even een openingsriedeltje te toeteren en we daarna ‘dismissed’ zijn. Terwijl iemand anders ons vertelt dat we om 11.40 uur daar wel degelijk weer moeten zijn om nog even muziek te maken. Mjah, in minder dan 40 minuten van het hoofdterrein naar het onze lopen om daar te spelen en dan weer op tijd terug zijn is niet haalbaar, dus hebben we maar even bij de ingang van het hoofdterrein gespeeld, om rond 11.30 uur weer bij de locatie van de opening te zijn. Waar bleek dat ze voorliepen op het programma en we inmiddels sowieso niet meer nodig waren en dus weer om konden draaien. Zucht.
Ook het eten vergde behoorlijk wat afstemming, want wij moesten dus tijdens het officiële banket spelen, wat van 18.00 tot 20.00 uur was. Maar wij en Richard’s band moesten zelf uiteraard ook eten, dus spraken we af dat we elkaar daarin zouden aflossen. Maar toen wij om kwart voor 6 vast wilden gaan eten, zagen we pas een bordje dat het avondeten voor ‘vrijwilligers’ (wat wij niet zijn, maar waar we blijkbaar wel onder vallen) maar tot uiterlijk 6 uur was. Dus we waren nog maar net op tijd om zelf wat eten te regelen en ik heb vervolgens nog heen en weer naar ons kampement moeten rennen om een eigen ketel te halen en met puppy-oogjes geregeld dat er een achtergehouden prakje in die ketel boven het vuur mocht blijven hangen, zodat onze collega-bandleden na hun spel ook nog iets te eten zouden hebben (want die wisten ook van niets).  

We zijn dus eigenlijk de hele tijd bezig geweest en zelfs zoveel dat ik helemaal niet de tijd heb genomen om zelf even een rondje over het terrein te maken. Alleen in de avond kon ik rondlopen, maar toen waren de meeste kraampjes al dicht en het was om half 9 al donker. Een groot deel van het terrein heb ik niet eens gezien…

We waren ook weer eens heel erg De Soete Inval én De Soete Uitval. Het zag er oorspronkelijk naar uit dat we voor het allereerst met de volledige sterkte van 8 personen aanwezig zouden zijn! Normaal gesproken is er altijd wel iemand die niet kan, maar nu kon toevallig wel iedereen mee én ons nieuwe bandlid Daan zou voor het eerst meegaan. Helaas mocht het toch weer eens niet zo zijn – twee bandleden bleken ziek te zijn. Dat was wel een dingetje, want eentje was misbaar, maar de trommelaar niet. We hebben weliswaar twee trommelaars, maar Wigo kon alleen op zaterdagochtend aanwezig zijn omdat hij zaterdagmiddag en zondag een andere klus had (die beter betaalde   ). Dus zaten we zaterdagmiddag en zondag zonder trommelaar.
Op zaterdagmiddag hebben we het onderling opgelost (Daan bleek tot onze verrassing trommeltalent te hebben! Maar uiteraard zag hij het ook niet zitten om dat het hele evenement te doen), en die dag hebben we nog snel Karel, onze voormalige trommelaar, gebeld om te vragen of hij op zondag kon komen invallen. Die nam gelukkig gelijk zijn telefoon op, zei gelijk ‘ja’, en wist ook nog eens dezelfde avond zijn oude middeleeuwse klofje terug te regelen, dus konden wij opgelucht adem halen.  

We waren desondanks nog steeds met maar liefst 5 doedelzakspelers, en wauw, wat een indruk maakte dat! Ik had vooraf nog snel een paar extra tweede stemmetjes ingestudeerd zodat we met nog meer variatie konden spelen, al is mijn doedelzak de zachtste van alle en val ik volgens mij dus een beetje weg in het geheel, maar ach. We hebben weer veel positieve reacties gehad, onder andere van de persoon die de bands boekt voor het festival, dus ik neem aan dat we er volgend jaar weer bij mogen zijn!