Uiterááááárd vond Sammy het krabpaal-trappetje dat ik voor hem maakte, helemaal niks. Hij keer er even naar, om zich vervolgens om te draaien en alsnog via de andere kant, superlomp, naar beneden te pleuren. Zucht.

Gelukkig ken ik mijn kat en had ik hier al rekening mee gehouden – er was een reden dat ik die trap niet gelijk grondig aan de krabpaal bevestigd had.

Maar goed, er moest dus een andere oplossing komen. Na nog een keer goed geobserveerd te hebben hoe Sammy graag naar beneden ging, besloot ik dat er een tussenniveau moest komen. Ik overwoog initieel om een eenvoudige, oude krabpaal via Marktplaats te scoren, alleen één onderdeel (paaltje met plank) te recyclen en op mijn exemplaar te bevestigen. Maar toen zag ik dat ik in de garage nog een oude tuinpaal had staan die ik ook wel kon gebruiken.

Dus ging ik aan de slag en zaagde ik een stuk van de tuinpaal af, rondde ik een oude plank af bij de hoekjes (het oog wil ook wat), schroefde ik beide op elkaar, en maakte ik een gat in de krabpaal zodat ik het geheel daar weer tegenaan kon schroeven. Tadaaaaa:

Ik was bang dat deze constructie superonstabiel zou worden, terwijl er wel dik 6 kilo kat aan moet gaat hangen, maar doordat ik een flink dikke en lange schroef heb gebruikt plus een behoorlijk groot metalen rondje ertussen, zit hij tegen verwachting in heel erg vast. Okee, het zal geen 20 jaar meegaan, maar dat hoeft ook niet.

Nu maar hopen dat Sammy door dit extra tussenstapje, wél zonder ongelukken weer naar beneden kan klimmen. Eventueel kan ik nog sisaltouw om de paal heen wikkelen en misschien nog wat fluffy stof om de plank heen nieten, zodat het wat meer bij de rest past. Maar eerst maar eens afwachten of dit ding een succes is.