Judith en Hugh waren begin vorig jaar al officieel getrouwd, maar hadden het toen vanwege corona heel klein gehouden met het idee het op een later moment groter te gaan vieren. Dat bruiloftsfeest vond alsnog plaats in het eerste weekend van september (maar ik post er nu pas over omdat het bruidspaar uiteraard eerst zelf erover wilde posten en foto’s wilde terugkijken, wat ze een paar dagen geleden hebben gedaan). En wat was het mooi… de mooiste bruiloft waar ik ooit ben geweest. Zó ontzettend vol liefde en symboliek! De bruiloft had een behoorlijk spirituele insteek en bovendien hadden ze heel bewust het thema ‘gemeenschap’ erin verweven, en dat was ze heel goed gelukt, want het voelde ook echt als een hele fijne groepsfeer door alle gezamenlijke activiteiten die we hebben gedaan en hun verzoek aan heel veel vrienden om op de een of andere manier bij te dragen aan hun dag.

Judith hoort bij ons Heksengodinnen-clubje en had ons allemaal een taak gegeven die bij ons past. Zo was Petra een van de twee ceremoniemeesters. Als vers afgestudeerde sjamaan heeft Suus twee rituelen begeleid. En ik mocht een balfolkworkshop voor de daggasten geven! (En voorafgaand aan de dag heeft ze me het innemen van haar trouwjurk toevertrouwd. Argh, de verantwoordelijkheid!! Ik ben namelijk nog niet geslaagd voor mijn opleiding en bruidskleding hebben we nog niet eens gehad!   )

Ook mochten we met de Heksengodinnen plus een paar andere goede vriendinnen en de zus van Judith op vrijdag al komen. ‘s Middags hebben we geholpen met opbouwen. ‘s Avonds zonderden de mannen zich af om hun ding te doen en met de dames vormden we een vrouwenkring. Er werden kleedjes, kussentjes en dekentjes op de grond gelegd en we begonnen met een door Suus begeleide trancereis, om even tot rust te komen voor de grote dag. (Nou ja, een poging tot, in mijn geval – ik heb mijn best gedaan zo goed mogelijk mee te doen maar dit is gewoon niet aan mij besteed. )

Daarna deden we een soort voorstelrondje waarin we vertelden hoe we Judith hebben leren kennen en wat we voor elkaar betekenen. We waren van tevoren gevraagd om een bedeltje te maken voor aan het handfastkoord van Judith en Hugh, dat ons aan hen en hun liefde deed denken. Die bedeltjes hebben we toen overhandigd en uitgelegd waar ze voor stonden, waarna Judith ze aan hun koord bevestigde. Dat was echt een hele mooie avond en het zorgde ook voor bonding tussen alle meiden die aanwezig waren.

We hadden overigens ook een gezamenlijk cadeau vanuit de Heksengodinnen. Voor Suus’ bruiloft hadden we al eens een soort wijn-tijdscapsule gemaakt: een doos wijn die ze pas na 5 jaar huwelijk open mochten maken, waarin we cadeautjes en voorspellingen hadden gestopt voor wat er in de afgelopen jaren zou zijn gebeurd. Voor Judith wilde ik niet hetzelfde gaan doen, dus stelde ik voor om er een andere draai aan te geven: naast een fles whisky (in plaats van wijn) die pas na 5 jaar open mag, ook een fotolijst met voor ieder jaar vanaf nu tot aan hun 5-jarig jubileum een foto, waarachter we voorspellingen en/of wensen stopten voor dat betreffende jaar. Het idee is dat ze ieder jaar rond hun huwelijksdag een foto van zichzelf maken en de huidige foto in het lijstje van dat jaar vervangen, waarbij de laatste foto er eentje gaat zijn van het openmaken of drinken van betreffende whisky! Als place-holders stopte ik er leuke foto’s in van Hugh & Judith samen (schaamteloos geplukt van hun Facebookpagina’s), en maffe foto’s van onze eerdere Heksengodinnenuitjes (er waren er veel om uit te kiezen.    ).

De meesten, waaronder ik, zijn van vrijdag op zaterdag blijven overnachten. Dat kon prima, want het was een groepsaccommodatie van de IVN met slaapzalen. In de ochtend was het natuurlijk optutten, maar ook verdere voorbereidingen doen voor de dag. We waren namelijk ook gevraagd om met alle aanwezigen een rituele cirkel voor hun ceremonie te maken, terwijl Judith en Hugh zich hadden teruggetrokken om hun eigen voorbereidingen in alle rust te kunnen doen. Dus trokken we met z’n allen dode takken, varens, bloemetjes en meer uit het omringende bos, die we in een mooie grote kring door elkaar vlochten op het grasveld achter de locatie. Verder werd er o.a. driftig geschreven, getekend en geplakt in het eenhoorn-vriendenboekje dat we met de meiden nog last-minute voor Judith hadden geregeld.  

Na de lunch arriveerden alle daggasten en was het tijd voor de handfastceremonie, die ook ontzettend mooi en liefdevol was. En ja, uiteraard zijn er bij ons als toekijkers ook heel wat wat traantjes gevloeid… (Overigens vind je geen persoonlijke foto’s van hun dag hier op mijn blogje, ik laat het aan het bruidspaar over om die te posten.)

Daarna was er een toast en taart. Waarna ik zoals gezegd een balfolkworkshop mocht geven voor iedereen die daar interesse in had! Dat hadden Judith en Hugh namelijk op mijn 40-jarige verjaardag gezien en daar waren ze toen zo enthousiast over, dat ze dat ook op hun feestje wilden. Geen probleem natuurlijk! Dus regelde ik bandgenootje Wouter om de workshop muzikaal te ondersteunen op trekzak en vond ik mede-balfolker Edwin bereid mijn lieftallige assistent te zijn om de dansjes mee te demonstreren. Gelukkig was er genoeg animo, en naast veel hilariteit en plezier (en zweten – we waren er enorm dankbaar voor dat het droog is gebleven en zelfs nog even flink zonnig en warm werd!) droeg ook deze activiteit heel goed bij aan het gemeenschapsgevoel, omdat bij balfolk iedereen met elkaar kan dansen en er specifiek dansen zijn waarbij je steeds wisselt van danspartner.

Inmiddels waren we met z’n allen hongerig, dus toen het buffet (met lokale, vegetarische gerechtjes) werd geopend, vielen we meteen aan!

De dag was uiteraard nog lang niet voorbij, want nadat ook alle avondgasten waren gearriveerd, was er ook nog een vuurceremonie bij de kampvuurkuil. Twee bushcraft-vrienden van Hugh en Judith maakten met de hand vuur, waarna Suus ceremonieel een mandala in het vuur gooide die eerder op de avond was samengesteld door alle gasten, door een gedroogd stukje blad, bloem, zaadje, e.d. waar een wens in was geblazen, in een mooi patroon te leggen.

Ik had mijn liederenbundels meegenomen en er waren mensen met gitaar, dus daarna heb ik een poging gedaan met de achtergeleven mensen rondom het kampvuur nog wat te zingen, maar er was niet heel veel animo (of lef) om te zingen, dus we hebben het bij een paar liedjes gelaten. Verder was er natuurlijk veel tijd om bij te praten met bekenden, was er de mogelijkheid om in de feestzaal te dansen op muziek, en werden er in meer of mindere mate tenenkrommende of hilarische stukjes en liedjes uitgevoerd door gasten voor het bruidspaar.  

Er was wederom de mogelijkheid om daarna te blijven slapen, maar aangezien ik al 3 nachten op een rij (te) weinig slaap had gekregen, opteerde ik ervoor om aan het eind van het feest toch nog naar huis te rijden. In de nacht van zaterdag op zondag deed ik daar slechts drie kwartier over, dus dat was prima te doen. En toen was al het moois dus weer afgelopen – maar we hebben er prachtige herinneringen aan overgehouden, en het stralende bruidspaar natuurlijk nog het meest! <3