Alle drie de Lord of the Rings-films heb ik minimaal 3x in de bioscoop gezien. Deel 1 zelfs 5x. Dus het kon natuurlijk niet zo zijn dat ik The Hobbit slechts éénmaal op groot scherm zou zien.
Ik had alleen nog een klein excuus nodig om weer te gaan. Dat vond ik in de framerate.

The Hobbit is namelijk de eerste film die in 48 fps (frames per second) is uitgebracht. Veel meer dan de gebruikelijke 24. Oftewel: veel scherper beeld.

Er zijn maar een paar bioscopen in Nederland waarin hij daadwerkelijk in deze framerate vertoond wordt. Ede was de dichtstbijzijnde voor ons, dus daar reserveerden we kaartjes.

We vroegen nog wat mensen die daar in de buurt woonden, om mee te gaan, maar niemand kon. Wel nodigden Martine en Jeroen ons uit om voorafgaand aan de film bij hen te komen eten. Konden we gelijk hun nieuwe huisje zien. Dat aanbod sloegen we natuurlijk niet af!

Na een lekkere maaltijd, kon de film beginnen. Ik was echt benieuwd of we veel verschil zouden zien. De kritieken vooraf waren namelijk niet mals – het zou veel té realistisch zijn, waardoor je de special effects veel beter kon zien en het geheel dus ongeloofwaardiger zou worden.

Nou, ik kan je zeggen: ik vond het geweldig! Ik zag zeker verschil, direct vanaf het moment dat de 24 fps-voorfilmpjes overgingen in de 48 fps-hoofdfilm. Nou speelde het ook mee dat de bioscoopzaal in Ede GIGANTISCH is. En het scherm dus ook veel groter dan de vorige keer dat ik de film zag.

Je kent het bioscoopgebouw vast: dat rode gevaarte langs de A12. Het heeft meerdere zalen en wij zaten in de grootste. Zeg maar: 2x zo groot als de grote zaal in Nijmegen. Die ook daadwerkelijk zo goed als vol zat! We hadden rij 8, wat heel erg vooraan leek, maar achteraf gezien een perfecte afstand van het scherm bleek.
Het was zo groot, dat de aanwijzingsborden in de hal wel een beetje leken op die van een vliegveld. “The Hobbit is now boarding. Please keep your tickets ready”…

Anyway; groter én scherper dus. Ik kon daardoor veel meer details ontwaren dan de eerste keer dat ik de film zag, zoals het minuscule traantje van Gollum als hij de ring kwijtraakt, en meer genieten van alle landschappen en decors. De goblins in de grot, die ik de eerste keer nogal digitaal gekunsteld vond, kwamen nu veel realistischer over. Alleen de scènes waarin Radagast wordt achtervolgd door Wargs en ze over het veld stuiteren, bleven erg nep.

Gek genoeg leek ik het op de een of andere manier ook nog eens beter te kunnen horen. In mijn vorige verslag vertelde ik al dat de helft van de dwergen nauwelijks aan bod komt. Ditmaal merkte ik één shot op waarin Gloïn daadwerkelijk een close-up met tekst had. En ik hoorde het gelijk: de dwerg klonk precies als één van de trollen!

Ze zouden toch niet weer….?

Maar jawel. Na afloop zocht ik het op IMDB op, en mijn vermoeden werd bevestigd. Ze hadden drie dwergen ook de stemmen van de trollen in laten spreken. Net als dat ze in LotR, Gimli hadden gerecycled om Treebeard in te spreken. Dat hoorde ik al direct toen ik de film voor het eerst zag, nadat de boom drie woorden had gesproken.

Waarom??? Je hebt zo’n gigantisch budget om een film te maken, en dan kun je niet eens een paar extra acteurs inhuren om een klein rolletje in te spreken?? Het doet voor mij afbreuk aan de film. Als Treebeard praat, hoor ik de hele tijd Gimli. Bij deze trollen valt het gelukkig wel mee, want ze hebben maar een klein rolletje. Ik denk dat ze het daarom ook gedaan hebben: de dwergen in kwestie komen in deze film nauwelijks aan het woord en als ze dat in deel 2 en 3 wel gaan doen, is men de trollen uit deel 1 vast weer vergeten.
Maar ik niet. Ik hoor dat soort dingen.

Ondanks dit minpuntje heb ik wederom genoten van de film. Ik kan de 48 fps-versie zeker aanbevelen!

En om gelijk een andere veel voorkomende vraag te beantwoorden: ja, het is ook de moeite waard om ‘m in 3D te gaan zien. Al was het alleen maar om de allerlaatste seconden van de film, waarin je een sneak peak van Smaug ziet. Dat shot is gewoon schitterend in 3D!

Dus heb je ‘m nog niet gezien: gaan! (ik wil best nog een keer mee )