Gisteravond nam Richard me mee naar een van de filmavondjes die hij regelmatig heeft met een van zijn vriendengroepjes. Hij had me vooraf al gewaarschuwd dat ze niet noodzakelijk altijd goede films keken. Die avond stonden op de planning de animatiefilms van ‘The Hobbit‘ en ‘Lord of the Rings‘ uit de jaren ’70.

Uiteraard zijn die inmiddels enorm gedateerd, dus alleen daarom al redelijk hilarisch om naar te kijken. Maar ‘Lord of the Rings’ bevat ook diverse dermate bijzondere keuzes dat die volgens mij in de tijd dat die werd gemaakt, al enige wenkbrauwen moet hebben doen optrekken.  

Aragorn is een soort indiaan, Boromir een viking – en net als diverse andere personages broekloos. (Aldus Ward: “Het had iets minder ‘Conan the Barbarian’-stijl mogen zijn.”)

Maar helemaal bijzonder is het dat ze heel veel scènes hebben opgenomen met echte acteurs en daar vervolgens (deels) overheen hebben getekend, blijkbaar om kosten te sparen. Wat resulteert in scènes waarin getekende beelden elkaar snel afwisselen met ‘live action’ beelden en vice versa, en soms zie je zelfs mash-ups waarbij bijvoorbeeld de bovenkant van een personage volledig is getekend, maar zijn benen ‘echt’ zijn. En de hordes orks zijn in de meeste gevallen in het geheel niet overtekend, en doordat de scènes met deze wezens zo onevenredig lang in beeld zijn ben je op een gegeven moment wel klaar met het kijken naar NPC’s in voddige kostuums met rare maskers en rode oogjes.  

Ik was dan ook dankbaar dat de film zo rond een uur of half 12 al ophield, omdat het alleen deel 1 bleek te zijn. Deel 2 hebben we niet meer gekeken en deel 3 schijnt (om obvious reasons) nooit uitgekomen te zijn.

Desondanks was het gezellig, en ook leuk om enkele van Richard’s vrienden te ontmoeten! En het gaf ook weer een kijkje in de achtergrond van de meer recente films, want het is niet te ontkennen dat de tekenfilm toch enige inspiratie daarvoor heeft geboden.