Met een slaperige kop zit ik vandaag op mijn werk, want… gisteravond was The Hobbit-marathon!!

Aangezien ik destijds ook de Lord of the Rings-marathon had gezien, kon ik deze natuurlijk niet overslaan. Omdat Marion en Mark er niet op tijd konden zijn, moest ik deel 1 in mijn eentje bekijken en schoven ze pas bij deel 2 aan. En Mike bij deel 3. Maar ach, veel tijd om bij te kletsen is er toch niet op zo’n avond. Licht uit en gaan! Dus zat ik al om kwart over 6 klaar in de bios voor deel 1 en kropen we om half 3 ‘s nachts de zaal uit na de nachterlijke première van de nieuwste film gezien te hebben.

En ja, wat was het weer mooi. Draken en gigantische legers, bring it on!

Toch ging ik niet met zo’n groot ‘wauw’-gevoel de bios uit als destijds bij LoTR. Maar inmiddels zijn we dan ook een beetje verwend en is zo’n epische fantasyfilm niet meer zo nieuw als destijds. Bovendien is het achterliggende boek gewoon wat minder episch en zijn de personages wat minder likable. In plaats van een queeste voor Het Grote Goed, waarbij men zichzelf wegcijfert voor de wereld, gaat het nu vooral om persoonlijk gewin en dat is toch net anders.

Typisch ook dat meer computeranimatie niet noodzakelijk beter is. De techniek is nog net niet zo gevorderd dat alles 100% geloofwaardig kan worden neergezet, waardoor je toch blijft houden dat er wargs op ballerina-voetjes een berg op huppelen. En het postuur van mensen met dwerggroei is toch dermate anders dan digitaal verkleinde mensen van normaal formaat, en een manier van bewegen is toch zo persoonsgebonden, dat het opvalt als de hoofdpersonen worden vervangen door hun mini-stand-ins. Desondanks is er wat betreft visueel spektakel, kostuums en uitzichten weer genoeg te kwijlen. En zat ik regelmatig op het puntje van mijn stoel.

Zodra de trilogie op blu-ray uit is, ga ik hem zeker aanschaffen. Wat onze traditionele filmdag gaat komend jaar een filmweekend worden: zaterdag een LoTR-marathon en zondag een Hobbit-marathon. Houd oktober dus vast vrij