Flexwerken – een nieuwe aanpak

Na maandagochtend een inzinking tot tranen toe te hebben gehad op het werk (het contrast ‘fijn weekend thuis’ en ‘klotewerkplek’ was wel erg groot), besloot ik maandagavond dat het anders moest. Alleen maar klachten doorgeven en in m’n sop te blijven gaar koken ging ik niet volhouden. Ik moest iets constructiefs doen. Ik kan dan wel niet alles in mijn eentje oplossen, maar ik kan wel iéts doen.

Dus kwam ik met nieuwe energie naar het werk en pakte ik aan.

Inmiddels hebben we daardoor:

– Extra oud-papierbakken, zodat we niet voor ieder theezakje of post-it naar de container in de printerruimte hoeven te lopen. (Je kunt zien dat ze per direct gebruikt werden.)

– Monitorverhogingen. Een paar officiële houten exemplaren, gejat uit een toevallig openstaande opslagruimte, en een paar geïmproviseerde van boeken, waarvan ik niet weet van wie ze zijn want de boekenkast staat natuurlijk ook in de flexruimte. Aangezien ik steeds op een andere plek zit, pak ik gewoon steeds een nieuwe stapel totdat er op een gegeven moment op iedere werkplek een stapel boeken staat en de omvang van het probleem duidelijk wordt…

– Signalering op de toiletdeuren, zodat je er niet aan hoeft te rammelen om te weten of er iemand op zit. En ja, je ziet het goed: het verschilt ook nog eens per slot of de stand van het streepje open of juist dicht signaleert. Superhandig gedaan, monteurs…

 

Zodra iemand de deur van de opslagruimte nogmaals open laat staan, jat ik er ook nog 2 kapstokken uit, want ik heb gezien dat ze er zijn.

Daarna alleen nog ergens een stuk of 8 prullenbakjes voor restafval vandaan zien te toveren en dan zijn we weer een heel eind.

Wat me overigens niet gelukt is, is het matchen van de monitors. Overal staan andere varianten en ze hebben allemaal andere kleur- en helderheidsstandaarden. Onmogelijk om ze handmatig op elkaar af te stemmen. Ik was al begonnen met alle monitors van de werkplekken te ontkoppelen en opnieuw te matchen op merk en versie, maar helaas had dat geen nut want ze bleven afwijken. ICT heeft uiteindelijk een van mijn monitors maar gewoon geheel vervangen, omdat die inderdaad wel érg rood was. Ik heb met ze afgesproken dat ik vanaf nu iedere flink afwijkende monitor ga doorgeven.

Ik ben benieuwd hoe lang mijn geïmproviseerde aanpassingen (en stille protesten) blijven bestaan, of dat iemand alles op een gegeven moment weghaalt. Of vervangt door een permanente oplossing, waar ik natuurlijk op hoop. Maar hoe dan ook luchtte het al flink op door het heft in eigen handen te nemen.

Gerelateerde posts

4 comments

  1. Annet says:

    Die huilbui kan ik me héél goed voorstellen. Hopelijk lucht het op, en wordt het langzaamaan een stukje beter.

  2. Wendelien says:

    Die monitor verhogingen zijn niet geschikt voor flex plekken want niet in te stellen. Ook de hoogte van je monitor is afhankelijk van je lichaamslengte en of je wel of niet een computerbril draagt. Daar heb je wel degelijk een punt.

    De toiletten zijn onhandig, zelfs met stickers is het onduidelijk.

    De papierbak die je hebt neergezet is onveilig. Het is te klein, staat in een doorgang waar de ruimte bij jullie al beperkt is.
    Het is gewoon beter voor jullie zelf om wel te lopen. Ook voor de persoonlijke bakjes, daar moeten dan weer plastic zakjes in. Bij ons zijn ze ook weggehaald, na 2 maanden is iedereen er wel aangewend maar het scheelt wel 35.000!! zakjes per jaar. Ja ook de CEO moet gewoon lopen. (wij zijn met ongeveer 500 medewerkers)
    Er is nog maar 1 printer per verdieping, en in kleinere gebouwen per gebouw.
    Binnenkort verdwijnen ook de plastic bekertjes en krijg je een persoonlijke mok. Zo veel werk is het ook niet om je eigen mok mee te nemen bij vergaderingen of als je naar een andere collega loopt.

    Ik vind dat jullie op dit punt echt zeuren. En kleuter/puber gedrag vertonen.

  3. Lenny says:

    Goh, dankjewel… (Wie ben je eigenlijk?)

    Zoals ik al zei zijn dit tijdelijke oplossingen, in de hoop dat de werkgever het permanent oplost.

    Je kunt wel zeggen dat mensen het anders moeten doen, maar je kunt niet tegen psychologie op. Mensen gedragen zich nu eenmaal op een bepaalde manier en daar moet je op inspelen. Wat je nu ziet gebeuren, is dat mensen al hun afval opsparen en aan het eind van de dag weggooien. Omdat de vuilnisbakken op een compleet andere plek staan dan de oud-papierbakken, mik je nu dus ook maar je papier in de vuilnisbak. Ook niet bepaald duurzaam.

    Er zijn vast biologisch afbreekbare vuilniszakken te krijgen. En er is vast een oplossing te bedenken die zowel voor milieu als voor medewerkers prettig is.

    Overigens hebben wij aardewerken mokken die aan het eind van de dag de vaatwasser in gaan.

  4. Boukje says:

    De oplossing met de stickertjes op de wc-deuren is briljant! Die heb ik ook op school ingevoerd en iedereen is blij dat er niet meer aan de klink gerammeld wordt om te checken of -ie op slot zit.

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.