Tijdens mijn lunchwandeling spotte ik niet alleen een plastic voortuin (zie Facebook). Enige minuten later liep ik tegen een opmerkelijk tafereeltje aan: een ekster leek een egel op te jagen. Ik pakte mijn camera erbij en filmde het van een afstandje, mede om te kunnen observeren hoe het met de egel ging. Want ik wist dat het ongebruikelijk is om overdag een egel te zien; dan is er doorgaans iets met ze aan de hand.

Arm beessie. De eksters leken wel rondcirkelende gieren, die aan het wachten waren totdat ze zich tegoed aan ‘m konden doen! Nadat het egeltje stil was gaan liggen, googlede ik of ingrijpen noodzakelijk was. Het advies van de Egelbescherming was inderdaad van wel.

Inmiddels was de egel weer gaan lopen en kwam hij recht op mij af. Het leek alsof hij amper besef had van zijn omgeving. Ik haalde een opvouwbaar boodschappentasje uit mijn tas en duwde de egel, die inmiddels voor mijn voeten stond, erin. Ik kon zien dat hij een wond op zijn hoofd had.

Met de egel bungelend in het tasje liep ik naar huis, waar ik een veilig nestje voor hem maakte van een doos, gevoerd met een in een handdoek gewikkelde warme kruik, wat water en kattenbrokjes. Ik liet hem even bijkomen terwijl ik nog snel een Zoom-meeting afhandelde, en vervolgens reed ik hem naar de Dierenambulance waar ik hem overdroeg aan de goede zorgen van het team.

Hopelijk gaat het arme egeltje het redden. (Nou ja, egeltje… volgens mij is dit een behoorlijke unit. Ik vraag me inmiddels af of ik de opening van mijn egelhuisje niet te klein heb gemaakt. )