Ik had zoveel positieve verhalen gehoord over Boombal festival (een balfolkfestival in België), dat ik er erg graag heen wilde. Alleen plannen ze dat festival structureel in het weekend waarin ik mijn verjaardag vier. Dus het was er tot nu toe nooit van gekomen. Dit jaar besloot ik dat ik écht wilde gaan, dus verzette ik mijn verjaardagsviering naar het weekend erna en nam ik de donderdag ervoor een vrije dag op.

Heerlijk, eindelijk een festival waarin ik geen verantwoordelijkheden had! Gewoon komen opdagen en lekker dansen en doen waar ik zin in had! Ik keek er dus best wel naar uit.

En toen…

Oftewel: ik werd ongesteld. En weer heftig.

Normaal gesproken bikkel ik er doorheen als het moet. Zoals tijdens Middeleeuws Montfort. Maar ik zag er zó tegenop om daar weer de hele dag én nacht om de één á twee uur naar een dixie(!) te moeten en me tijdens het dansen zorgen te moeten maken of ik wel op tijd was. Ik weet ook uit ervaring dat dansen met die buik- en rugkrampen helemaal niet leuk is. En op een festival krijg je sowieso weinig slaap, en dan zou ik beginnen met al een gebroken nacht achter de rug. Ik kon wel janken.
En toen herinnerde ik me: dit was een festival zonder verantwoordelijkheden. Dat alleen maar leuk moest zijn. Ik hoefde helemaal niks. Sterker nog: ik hoefde niet eens te gáán!
Dus besloot ik donderdag thuis te blijven, in de hoop dat het vrijdag beter zou gaan. Jammer van de opgenomen vrije dag, maar ik heb ‘m op een andere manier nuttig besteed. En Rémi Geffroy, de artiest die ik ontzettend graag voor het eerst live wilde horen en die donderdagavond zou spelen, had afgezegd, dus dat liep ik toch niet mis door mezelf.
Gelukkig ging het vrijdagochtend weer een stukje beter en heb ik alsnog al mijn spullen in de auto gegooid en ben ik gaan rijden. En vanaf toen werd het leuk! ^_^

Boombal festival blijkt een ontzettend relaxed festival te zijn. Ik ga normaal gesproken natuurlijk naar een heel ander soort festivals en had Castlefest nog in mijn hoofd. Ik maakte me dus ook een beetje zorgen of ik mijn tent nog wel ergens kwijt zou kunnen, nu ik een dag later arriveerde. Maar dat bleek helemaal geen probleem: er was nog volop plek om mijn tentje op te slaan! En nog beter: er waren twéé campings: een autoloze en eentje iets verder weg waar je je camper, caravan of gewone auto gewoon op mocht parkeren om daarnaast je tent op te slaan. Hoezee, geen kilometers gezeul met spullen! Ik heb dan ook belachelijk veel zooi meegenomen, zoals extra kleren en schoenen en eigen eten (want dat mag je daar ook probleemloos mee het festivalterrein opnemen!), en het was een kwestie van auto neerzetten, deur open, zooi eruit en opbouwen. Wat een verademing!!  

Het terrein was groot genoeg om te voelen als een festival, met twee grote ‘danstempels’, diverse eet- en drankstandjes, wat standjes met spulletjes in de verkoop, een massagetent en kinderentertainment. Maar het was klein genoeg om bijna iedereen tegen te komen. Ik had niet verwacht dat iemand me zou missen, maar na aankomst werd ik door velen aangesproken met de vraag: “Hee, ben je net pas gearriveerd ofzo? Ik heb je gisteren helemaal niet gezien!” <3  En wat waren er veel bekenden! Volgens mij bestond een kwart van de bezoekers uit Nederlandse balfolkies.

De meeste bands waren Franstalig en dat hebben we geweten. Niet alleen door de grote hoeveelheid rijtjesdansen en kleine-kringetjesdansen (waar ik niet bepaald interesse in heb), maar ook doordat die mensen stug in het Frans lullen op het podium, ook al is het een internationaal festival. Terwijl alle Vlaamse en Italiaanse bands wel hun best deden zich in het Engels verstaanbaar te maken. Dus regelmatig had ik zelfs geen idee wat er voor dans werd aangekondigd.

Ook de bourrée-workshop die ik op zaterdagochtend probeerde te volgen was daardoor geen succes. De Franse docent legde amper iets uit en als hij al iets zei was het in het Frans. Verder bestonden de instructies uit vage gebaren. Als hij nou heel duidelijk had voorgedaan wat hij bedoelde, dan had ik het ook nog wel kunnen volgen, maar hij deed alles maar één keer voor en dan zag ik óf niet wat nou het verschil was met wat hij daarvoor had voorgedaan, of het was een te complexe beweging om in één keer door te hebben. Dus daar ben ik halverwege afgehaakt. De workshop erna, over Zweedse dansen, bleek te zijn geannuleerd omdat de docente haar voet had gebroken.
Tot zo ver mijn pogingen om een workshop te volgen.

Op zondagochtend ben ik dus maar lekker op de camping blijven hangen totdat de optredens begonnen. Dat was geen straf, want Edwin, die zijn tent schuin achter de mijne bleek te hebben opgezet, had me uitgenodigd van zijn gasstelletje gebruik te komen maken om thee te kunnen maken bij het ontbijt. Dat sloeg ik uiteraard niet af, dus heb ik met hem en Tessa heerlijk in het zondagochtendzonnetje ontbeten – en hij heeft nog pannenkoeken voor me gebakken ook!  

Ook vrijdagavond heb ik schaamteloos gebruikgemaakt van de gastvrijheid van mijn vrienden, want toen heb ik ge-dinner-crashed bij de Paracetamolletjes. Vlak na aankomst op de camping ging ik even hoi zeggen bij hun kampement en werd toen spontaan door Jan-Willem uitgenodigd om mee te eten. Gezellig!  

Zo’n festival is eigenlijk een soort mini-vakantie. Ik ging erheen met een dans-mindset, maar ik ben altijd veel te veel bezig met dingen doen en omdat de optredens op dit festival pas ‘s middags beginnen, word je gedwongen rustig aan te doen. De meeste mensen slapen gewoon de hele ochtend bij, maar ik kan dat als ochtendmens niet, dus ik moet beter leren hangen, relaxen en kletsen – ook tussen het dansen door.

De sfeer was sowieso enorm fijn, zoals eigenlijk altijd bij balfolkies onder elkaar.

Zo zou een balfolkster die veel mensen kennen, normaal gesproken haar verjaardag op Boombal festival hebben gevierd. Maar omdat ze ongeneeslijk ziek is, kon ze er dit jaar niet meer bij zijn. Dus werd iedereen die haar kent (een behoorlijke club mensen) opgetrommeld om op die dag met z’n allen ‘Happy birthday’ voor haar te zingen, wat naar haar gelivestreamed werd via iemand z’n telefoon. <3

En ken je die foto’s van verlaten festivalterreinen, die bezaaid liggen met plastic bekertjes, achtergelaten kapotte tenten en ander afval? Hier niet. Zowel op het festivalterrein als op de camping lag er nog geen propje op de grond! Zelfs de dixies waren schoon (en werden heel goed onderhouden door de vrijwilligers, want er was zo goed als altijd toiletpapier).

Beveiligers? Nergens te zien, nergens voor nodig ook.

En toen ik vlak voor vertrek naar huis nog even van mijn laatste bonnetjes een bord pasta bestelde, en een extra bonnetje nodig bleek te hebben als borg voor het bord en bestek, mocht ik die zonder problemen gewoon zonder dat extra bonnetje meenemen. Uiteraard vertrouwden ze erop dat ik het toch wel retour bracht. 

Zo kan het ook! <3

Uiteraard heb ik heel veel gedanst. De optredens begonnen om half 2 ‘s middags en gingen door tot 1 uur ‘s nachts – een superbeschaafde tijd dus! Daardoor was er ook genoeg ruimte voor sessie spelen, voor degenen die dat leuk vinden.

De vloeren van de danstempels waren enorm, en hoewel er heel veel dansers waren, was er in de meeste gevallen toch nog net genoeg plek om een fatsoenlijk dansje te kunnen doen:

Kijk eens wat een energie er op zo’n dansvloer ontstaat!

Lekker met z’n allen op een hoopje muziek maken tijdens de nachtelijke sessie, zoals het hoort!Het fijne van zo’n groot festival is dat er doorgaans vooral ervaren dansers op af komen, dus je kunt een willekeurig onbekend iemand ten dans vragen en meestal komt het dan wel goed.  

Wat dat betreft was het dus jammer dat ik zondagavond alweer naar huis moest. Het festival duurde van woensdagavond tot zondagnacht (met de mogelijkheid om op maandag pas van de camping te vertrekken), dus ik had nog veel langer ervan kunnen genieten. Maar van de andere kant vind ik 4,5e dag eigenlijk wel wat heftig. Twee te korte overnachtingen in een tentje red ik nog wel, maar heel veel langer trek ik toch niet zo goed vrees ik (ik ben zondag immers 45 geworden   ). Dus ik moet me nog even bezinnen hoe lang ik volgend jaar wil gaan. Want ja, ik wil er zeker nog een keer heen, al betekent dat dat ik waarschijnlijk weer mijn verjaardag moet gaan verzetten…