Zo, dat was alweer een in het water gevallen festival. Het lijkt wel alsof de reënactmentfestivals hoogstpersoonlijk de weergoden boos hebben gemaakt! Zowel zaterdag als zondag zijn we niet gespaard gebleven van flinke plensbuien. Zeker op zaterdag merkten we dat aan de bezoekersaantallen. En eigenlijk dachten we dat er op zondag ook veel minder mensen waren gekomen – maar volgens de berichtgeving in de media was de opkomst 2x zo hoog als vorig jaar.

Tijdens het festival waren er jammer genoeg nog meer minpuntjes:

* Vreemd genoeg liet de organisatie de Blijde Incomste doorgaan, ondanks de regen. Initieel leken we precies tussen de buien door te kunnen lopen, maar net voor het einde van de optocht begon het ineens te stortregenen en te onweren. Dus moesten wij met onze instrumenten vluchten naar een droog plekje en met de staart tussen de benen de aftocht blazen. Heel jammer, want we konden de finish bijna zien! Maar instrumenten kunnen nu eenmaal niet tegen plensbuien.

* Zo goed als geen tijd om als Tweedledum & Tweedledee over het terrein te lopen. Ernic was ook met zijn andere groep en individueel ingepland voor optredens en er zat steeds nét te weinig tijd tussen om er even met z’n tweeën op uit te kunnen trekken.

* Een verstopte ingang. Vorig jaar was er aan de straatkant van het Hunnerpark een ingang. Nu kon men alleen via de achterzijde het veld met ons reënactmentkampement bereiken. En je moest echt weten dat daar een ingang was. Ik vermoed dat dit ons een groot aantal bezoekers heeft gekost.

* Kaartweven ging voor geen meter. Wellicht breekt vochtige wol een stuk sneller, maar ik denk dat mijn nieuwe wol ook gewoon te dun is. Ik heb het hele weekend maar een een stuk of 20 centimeter kunnen weven, en het werk zit vol met knoopjes. Argh, k*thobby! Doordat ik continu de boel moest herstellen, was er weinig gelegenheid om mensen wat te demonstreren. Op zondagochtend heb ik het maar opgegeven en ben ik alleen nog maar muziek gaan maken.

Maar… hoewel er een hoop was om gefrustreerd over te kunnen raken, is dat nauwelijks gebeurd en heb ik het festival juist als enórm leuk ervaren!!

Het is sowieso heel bijzonder om zo dicht bij huis een weekend te gaan kamperen (na het uitladen ben ik met de auto terug naar huis gereden en op de fiets teruggekomen ). Je zit daar in een bekend park, maar met dichte hekken er omheen zodat je het terrein heel anders ervaart. Het was dan ook een rare gewaarwording toen bij het afbreken op zondag ineens de hekken om ons kampement verdwenen en de drukke straten weer zichtbaar werden.

Vrijdagavond na het opbouwen was het gelijk al leuk, want er was een soirée in de Stevenskerk, met twee kluchten en een superhilarische lezing over de romantisering van de middeleeuwen. Met aansluitend een balfolk balletje! Dus dit weekend heb ik gedanst, muziek gemaakt en gereënact. Hoe veel hobbies kun je in 1 festival stoppen?

Maar arme Madlot – wat een uitdaging, om in een kerk met zo’n gigantische akoestiek (7 seconden nagalm…) muziek te maken… Wel weer een bijzondere ervaring, om in zo’n gebouw te mogen dansen.

Verder voel ik me echt heel erg thuis op het Gebroeders van Limburgfestival. Castlefest, Elf Fantasy Fair en dergelijke festivals zijn leuk, maar hier worden we toch écht gewaardeerd. Niet alleen als leuk sfeerplaatje, maar ook om onze muziek en instrumenten. Net als bij de Keltische Middag overigens. Wellicht moeten we meer van dit soort evenementen gaan doen.

Op zaterdag waren we 2x ingepland voor een optreden in de St. Nicolaaskapel en de volgende dag nog een keer. De eerste keer ging niet zo vlekkeloos, want we hadden amper tijd om onszelf op te stellen; de optredens in de kapel gingen namelijk zowat direct achter elkaar door. En aangezien het publiek op amper 2 meter afstand van ons zat, was ik wel even zenuwachtig… Foutloos was het dan ook zeker niet, maar blijkbaar heeft niemand daar wat van gemerkt. We zijn inmiddels gelukkig erg goed geworden in het opvangen van elkaars oepsjes en ik heb al lang geleerd dat als je gewoon doorspeelt alsof er niets aan de hand is, het mensen meestal niet eens opvalt 

https://www.youtube.com/watch?v=P9s7GR5fcO0

(In bovenstaande video zit ik de derde herhaling zowat compleet te verprutsen en dwing ik Ernic om eerder met zijn deel op te houden. Niemand die het doorhad… )

‘s Avonds ging het veel beter, maar was de opkomst dramatisch. Dat had ik al verwacht, want ‘s avonds waren er nog maar heel weinig bezoekers aanwezig en die kwamen vooral voor de grote shows. In plaats van voor een handjevol mensen achter gesloten deuren te gaan spelen, besloten we ons voor de deur van de kapel te positioneren, zodat langslopend volk ook nog even kon komen luisteren. Dat was veel leuker zo! Wat dat betreft blijven we toch wel straatmuzikanten

Op zondag zat de kapel juist behoorlijk vol. De mensen kwamen blijkbaar echt voor ons, want in tegenstelling tot zaterdag waren het allemaal nieuwe binnenkomers, geen zittenblijvers die waren blijven hangen na het voorgaande optreden. Bij het laatste nummer werd zelfs enthousiast meegeklapt en geswingd en we kregen behoorlijk lang applaus! Echt superleuk!

De kapel was bovendien een hele mooie en sfeervolle plek om op te treden en we hebben er goede geluidsopnames aan overgehouden.

Ook heel veel lieve complimentjes gekregen, zoals “Jij bent de enige die middeleeuwse muziek op de doedelzak speelt op een manier die ik leuk vind om naar te luisteren” en “het is heel dynamisch om jullie te zien, niet zo’n statisch plaatje”. Verder heeft iemand achteraf flink wat moeite gedaan om mijn contactgegevens te achterhalen omdat hij de doedelzak zo mooi vond klinken en het zelf ook wilde gaan doen (en of ik ook les gaf? )

Helemaal aan het eind van het festival hebben we één keer nog even buiten kunnen spelen. De organisatie had ons gevraagd om bij het pannenkoekenhuis te gaan spelen omdat die sponsor van het festival zijn. Dat was ook een leuk plekje om te gaan staan. Ook daar hebben we veel leuke reacties op gehad (en per ongeluk €12,75 opgehaald in een half uur tijd – een gul publiek! XD ).

Vooraf had ik, heel erg op z’n Lenny’s, een schema gemaakt van wanneer ik in het Basic Elements-kampement zou zijn en wanneer ik zou optreden met Tweedledum & Tweedledee. Daar is uiteraard helemaal niets van terecht gekomen. Zowel doordat er zoals gezegd te weinig tijd bleek te zitten tussen de optredens, als door het onplanbaar zijn van de maaltijden (koken op een kampvuur blijft onvoorspelbaar). Ach. Ik leer gelukkig steeds beter om los te laten…

Dat ik tussen de optredens door meer tijd had dan verwacht, was ook juist fijn, want zo kon ik vaker in ons reënactmentkamp zijn. Altijd gezellig met ons groepje!

Uiteraard heb ik ook nog wat loot gescoord bij de marktkraampjes: 4 lappen mooie wol en linnen. Nu kan ik weer even vooruit met naaien. En van Thom kreeg ik een supermooie zilveren speld <3

Ik heb nu alweer zin in volgend jaar!! Al hoop ik wel dat het éindelijk eens een keer goed weer wordt tijdens dit festival…