De eerste drie Expendables-films keek ik met plezier. Ik houd namelijk wel van ‘old school action movies’! Dus The Expendables 4 wilde ik ook zien. Ik overwoog zelfs om een filmdag te organiseren – overdag de eerste drie delen nogmaals kijken en ‘s avonds naar de film. Maar dat idee liet ik uiteindelijk toch maar varen en in plaats daarvan vroeg ik Mark of hij zin had om samen naar de bios te gaan en vooraf ergens te gaan eten.

Op maandag een restaurant vinden dat open is, is nog best een uitdaging. Zeker aangezien in Nijmegen de restaurantjes niet altijd een lang leven zijn beschoren en ik dus niet kan vertrouwen op ervaringen uit het verleden. Het oorspronkelijke idee was om naar de Pathé te gaan en bij het restaurant ernaast te gaan eten, maar daar bleek de film in 4DX te draaien en dat hoeft voor mij niet zo – zolang het nog geen natuurlijke beleving is en het als een gimmick overkomt, vind ik al die effecten vooral storend. Dus gingen we naar de VUE – die is een tijd geleden helemaal verbouwd en ik was er sindsdien niet meer geweest, dus ik was wel benieuwd. De film draaide daar wel vroeger dan ik eigenlijk wilde, dus we hebben uiteindelijk alleen een hoofdgerecht gegeten bij De Hemel en bij de bios snacks gehaald als toetje.  

Voor degenen die twijfelen of ze de film ook willen gaan zien: je mist er niets aan als je het niet doet. Ik vond hem helaas best wel tegenvallen.

Ik verwachtte uiteraard geen diepgaand plot of verrassende dialogen, maar behalve een hoop vechtscènes en explosies was er ook weinig aan deze film die mij het campy jaren ’80 actiefilm-gevoel gaf.

Ten eerste was de (opvallend internationale) cast en de manier waarop die werd ingezet nogal een flop. Er waren weer een paar nieuwe leden toegevoegd aan de Expendables, maar ‘Lash’ en de-babbelaar-van-wie-ik-de-naam-niet-eens-heb-onthouden-die-waarschijnlijk-Antonio-Banderas-moest-vervangen-als-Latino passen op geen enkele manier in de groep en voegen niets toe. Megan Fox had wel duidelijk een rol, maar op een verkeerde manier: ik ergerde me aan haar aanwezigheid, omdat ze totaal geen actieheld is. Het enige wat ze doet is als een supermodel rondparaderen met veel te veel kilo’s make-up (waar nooit ook maar een spatje van uitloopt, en net als bij Legolas schijnt rondspetterend bloed haar nooit te raken). Alleen Andy Garcia vond ik wel een fijne toevoeging, al kan ook hij niet bepaald worden geclassificeerd als actieheld (maar goed, op een gegeven moment raken ze natuurlijk ook op). Maar ook de oude garde heeft slechts een bijrol: eigenlijk draait de film vooral om Jason Statham.

De scènes waren verder niet boeiend, de dialogen waren voorspelbaar en de pogingen tot humor vielen dood. De explosies en andere effecten waren overduidelijk CGI, dat heb ik regelmatig (veel) beter gezien. En als mensen werden neergeschoten, spetterde het bloed alsof ik naar een oud computerspelletje zat te kijken (okee, dat gaf me dan wél weer het jaren-80-gevoel   ).

Of ligt het gewoon aan mij en ben ik inmiddels ‘too old for this shit’…?  

Gelukkig was het wel heel gezellig om weer even met Mark bij te kunnen kletsen. Dus wat dat betreft was het geen verspilde avond! Maar volgende keer een ander soort film graag. (Een van de voorfilmpjes was van “Killers of the flower moon”, van Martin Scorsese – die zag er dan wel weer veelbelovend uit!)