Fijn dat Nederland zo klein is. Gisteravond had ik voor de tweede keer een reünie van het K’s Choice-koor in Utrecht, aangezien het inmiddels precies een jaar geleden is dat we hebben opgetreden. Maar voordat ik daarheen ging, heb ik nog even diverse stops in Nederland gedaan.

Gisterochtend reed ik eerst met de auto vanuit Boxtel terug naar huis in Nijmegen, waarna ik op de fiets doorreed naar het centrum om kleding af te geven bij een tweedehandswinkel. Daarna sprong ik in de trein naar Amsterdam. Want omdat ik de komende weken meermaals met de trein ergens heen wil, heb ik deze maand een abonnement aangeschaft waarmee ik het hele weekend gratis kan reizen, want dat is een stuk goedkoper dan losse kaartjes. Dus dacht ik: als ik toch naar Utrecht moet, kan ik vooraf wel eerst naar Amsterdam treinen, om te kijken of het American Book Center mijn boek in consignatie wil nemen. Het is immers maar twintig minuutjes verder met de trein en nu was mijn kans, want normaal gesproken heb ik zo goed als nooit een reden om naar Amsterdam te gaan (vandaar dat ik ook nog niet eerder heb geprobeerd dit bij het American Book Center te regelen). Zo gezegd zo gedaan.

Ik weet overigens nog niet of ze mijn boek accepteren – degene die daarover gaat was gisteren net naar Comic Con, dus ze hebben een exemplaar met een briefje voor hem achtergelaten. Maar van zijn collega’s kreeg ik gelukkig al complimenten dat het boek er zo mooi uitzag. Fingers crossed!

Eigenlijk wilde ik van de gelegenheid gebruik maken om ook nog wat te shoppen, maar het weer was dermate vies dat ik niet langer buiten wilde zijn dan nodig, dus sprong ik daarna gelijk weer op de trein naar Utrecht voor de reünie.

Er waren niet zo veel mensen komen opdagen als bij de vorige reünie, maar het was toch een aardige groep. Eerst hebben we even bijgekletst en daarna nog een keer de registratie van het concert op video teruggekeken. Dat was weer heel mooi om terug te zien en triggerde fijne herinneringen. Ik dacht dat ik inmiddels al mijn partijen vergeten was, want als ik de betreffende nummers van K’s Choice luister, heb ik geen idee meer wat ik ook alweer moest zingen. Maar in deze setting, met alleen drie gitaren als begeleiding, kwam heel veel ineens weer boven! Ik heb dan ook, net als diverse anderen, lekker mee zitten zingen. 😊

Aangezien ik vlak achter Sam stond, was ik enorm vaak goed in beeld te zien. Wel confronterend; ik kan nog wel wat aan mijn houding en beweging verbeteren. Maar ook de paar momentjes dat Sam even achterom keek en we actief oogcontact hadden, waren terug te zien. Yay, fangirling!! 😋

Tijdens het bijpraatmoment werd nogmaals benadrukt hoeveel impact dit project op iedereen heeft gehad. Niet alleen op ons als deelnemers, maar ook op de festival-organisatoren en op degenen die het muzikale deel begeleidden. Heel mooi om te merken!

Daarna gingen de meesten nog een operavoorstelling kijken die onderdeel was van het festival van dit jaar, maar daar had ik wat minder behoefte aan, en de dag was al vol genoeg geweest, dus treinde ik weer terug van Utrecht naar Nijmegen.

Maar niet voordat de projectmanager ons een mooi vooruitzicht had gegeven: ze gaan proberen subsidie te krijgen om om de twee jaar zo’n community-project te doen. En als dat lukt, staan wij natuurlijk op de mailinglist voor een uitnodiging… 🙂