Een kleine vier jaar geleden begon ik aan mijn kleermakersopleiding. Drie jaar geleden deed ik het eerste deelexamen: textielwarenkennis. Twee jaar geleden haalde ik het deelexamen voor de modules ‘rokken’ en ‘broeken’. En vanochtend deed ik het laatste deelexamen, voor de modules ‘kinderkleding’ en ‘blouses’. Als ik deze ook haal, mag ik mezelf officieel ‘costumière’ noemen!
Nog steeds geen ‘coupeuse’ dus, daarvoor moet ik nog een paar jaartjes verder studeren (snik).

Ik hoop zó dat ik het gehaald heb. Want anders duurt het een jaar voordat ik een nieuwe poging kan doen en ik heb echt geen zin om weer die hele voorbereidingcyclus te doorlopen.

Na het inleveren van mijn praktijkwerkstukjes dacht ik namelijk heel naïef dat ik het nu iets rustiger zou krijg qua huiswerk. Ik had inmiddels beter moeten weten. Want dat ene oefenexamen per week, werden er op een geven moment twee, omdat ik anders niet op tijd alle examens van vorige jaargangen zou hebben geoefend. Okee, besloot ik: dan maak ik in de les geen praktijkwerkstukje meer maar één van die oefenexamens, en maak ik het andere nog steeds als huiswerk. Vervolgens werden het drie examens die ik per week meekreeg. En in de laatste weken vier. Dat betrof nieuwe oefenopdrachten, maar daarnaast kreeg ik dus óók wekelijks de nagekeken oefenopdrachten die ik de week ervoor had ingeleverd retour, die ik meestal voor driekwart opnieuw moest maken om ze te corrigeren (want als je in de basistekening een fout hebt, werkt dat natuurlijk door in de rest van de uitwerking en de stoflegging en moeten die dus ook opnieuw).

Over het examen deed ik vanochtend 2,5 uur (van de 2,75 uur die we ervoor hadden, en ik was als eerste van alle kandidaten klaar), dus kun je je voorstellen hoeveel tijd het kost om in een week 4 oefenexamens te maken en 4 nagekeken oefenexamens te corrigeren… Dat was echt niet meer te doen. Ik heb zelfs twee keer mijn zangles moeten afzeggen omdat ik het anders niet redde.

Je zou zeggen dat je als juf vooraf weet hoeveel oefenexamens er zijn om uit te delen en dat je weet hoeveel weken er nog zijn tot het examen, en dat je die dan door elkaar deelt, zodat je weet hoeveel je er per week mee moet geven om de huiswerklast gelijkmatig te verdelen, toch? Maar ook dat is blijkbaar te veel gevraagd. En ook dat had ik na al 4 jaar lang deze opleiding doorworstelen, inmiddels moeten weten en had ik zelf pro-actief moeten ondervangen.

Ik maak me gelukkig niet echt zorgen over de uitslag van mijn examen, want ik weet bijna zeker dat ik het gehaald moet hebben. Van alle oefenexamens had ik er maar voor eentje een onvoldoende (een 5,5), en ik denk dat ik bij deze examenopdracht alle belangrijke aandachtspunten heb opgemerkt en onthouden. Alleen de mouw was een uitdaging, want die was slechts voor een deel gerimpeld. Oorspronkelijk had ik dat op een goede manier uitgetekend, maar toen ik op een later moment bedacht dat het deel taps toe moest lopen in plaats van recht en dat heb gecorrigeerd, heb ik me niet gerealiseerd dat ik dan ook de manier van uitwerken van dat patroondeel anders moest doen. Dat realiseerde ik me (uiteraard) pas toen ik de boel had ingeleverd en het examenlokaal had verlaten… Nou ja, het is niet anders. Dan maar geen tien.

Vanmiddag ga ik nog even Richard verwelkomen bij de finish van zijn Strong Viking Run en daarna gaan we samen door naar een barbecue bij zijn vrienden (die al gepland was voordat we wisten dat het half juni nog steeds geen zomerweer zou zijn :-/ ). Hopelijk krijg ik vanavond tijdens die bbq, of anders morgen tijdens vaderdagbezoek, een belletje van mijn juf met de uitslag. Maar ik mag die pas vrijdag officieel wereldkundig maken, want niet iedereen heeft een juf die in de examencommissie zit en dus veel eerder dan de andere juffen de uitslag weet. 😋

En dan is volgende week de laatste naailes, waarin we nog een heel klein beetje werk verzetten maar zoals de traditie voorschrijft, ook zelf meegenomen hapjes en drankjes gaan verorberen. Daarna is het zomerstop, tot september, waarna alles weer opnieuw begint voor de volgende titel. Ik ben echt onwijs toe aan deze pauze. Drie dagdelen per week die weer vrijkomen, de heerlijkheid! En nog belangrijker: even geen frustraties meer! Misschien krijg ik zelfs zin om weer eens wat voor mezelf te gaan naaien…