Vandaag was het dan zo ver: de eerste dag van mijn coupeuse-examen. Er zijn er namelijk twee; de volgende is half juni.

De eerste examendag moet je diverse werkstukken inleveren:

• Een doos met lapjes stof waaraan je ritsen hebt gezet, bijzondere zomen hebt gemaakt, zakken hebt aangebracht, etc. om te laten zien dat je een specifieke naaitechniek beheerst.
• Een klapper met verschillende soorten patronen die op schaal zijn getekend.
• Je jeans, die je eerst aan moet trekken om te showen dat hij goed past en daarna moet inleveren zodat de manier waarop hij genaaid is aan grondige inspectie onderworpen kan worden.

Daarnaast moet je dingen voorbereiden voor de tweede dag:

• Een model (‘pasdame’) die zij leveren opmeten. Thuis moet je een standaard rok uit proefstof voor haar naaien en op de tweede examendag moet je laten zien dat hij haar goed past. En zo niet, moet je ter plekke aangeven hoe je het zou fixen om het alsnog te laten passen.
• Een patroon tekenen op basis van een tekening van een rok die je ter plekke krijgt, op de maten van een zelfgekozen pasdame, en deze uit stof knippen die je aangeleverd krijgt. Thuis zet je de rok in elkaar en op de tweede examendag moet die pasdame (in mijn geval is dat Judith) mee en de rok showen. Die rok moet dan zowel passen als exact zijn zoals de examencommissie die bedoeld heeft.

Dat laatste onderdeel is de grootste uitdaging. Als je op de eerste dag namelijk je patroon niet goed hebt getekend, heb je thuis een probleem, want je kunt niet opnieuw de stof knippen – je zit vast aan wat je die dag hebt gedaan.

Vooraf was ik dan ook best wel gestressed over dit onderdeel. Ik had alle examenopdrachten van de afgelopen 15 jaar als oefening getekend, maar van sommige snapte ik echt geen drol. Ik had er in totaal ook maar ééntje foutloos gemaakt… dat stemde me weinig hoopvol dat ik dit examen ging halen. En je moet wel voor álle onderdelen een voldoende halen, je kunt niet compenseren met een hoog cijfer voor een ander onderdeel. Okee, ik hoef het werkstuk natuurlijk niet 100% foutloos te maken (herinnerden mijn studiegenootjes mij – oh ja  ), maar als je een paar basisfouten in je patroon maakt, kun je er wel echt op zakken.

Afgelopen week had ik nog een laatste les waarin ik vragen kon stellen en toen vielen gelukkig de laatste kwartjes. Het is echt een worsteling hoor, deze opleiding. Want ik ben totaal niet blij met de manier waarop de les wordt gegeven. Ik heb het gevoel dat ik continu zelf alle theorie bij elkaar moet puzzelen. Het lesboek vertelt je alleen wat je moet tekenen, op het niveau ‘trek een lijn van punt A naar punt B’ en ‘ga 1 of 2 cm omhoog op lijn C’. Maar waarom je iets doet of welke gevolgen een bepaalde keuze heeft, dat staat er niet! Dat hoor ik pas van de juf als ik een tekening met fouten terug krijg – achteraf dus. Leren door alles eerst fout te doen is niet bepaald mijn manier van dingen leren en bovendien krijg ik de theorie zo heel erg gefragmenteerd bij elkaar. Denk ik dat ik eindelijk een ‘if…then’-regel heb ontdekt, blijkt het de volgende keer tóch weer anders te zitten. Grom.

Maar inmiddels zit ik op het punt dat ik weet hoe ik het lesboek zou herschrijven. Dat is voor mij een teken dat ik de stof voldoende beheers.  

En waarempel: de examenopdracht was goed te doen! Dat wil zeggen – voor zover ik kan inschatten. Wellicht heb ik niet door wat ik allemaal fout heb gedaan of over het hoofd heb gezien, maar toch: de rok is dit jaar gewoon een rechte rok die uit verschillende stukjes bestaat en een loopsplit achter heeft. Ik hoef niets te geren, er zitten geen zakken in, geen band met knoop en riemlusjes, tig stolpplooien of ander gedoe. De enige uitdagingen zijn dat Judith niet zo’n handige maten heeft voor dit model rok, waardoor ik niet alleen een extra figuurnaad erin moet zetten maar ook meer bij de zijkant weg moet halen dan officieel mag, en het is de vraag in hoeverre dat driehoekje onderaan de achterkant door moet lopen vanuit het voorpand, of dat daar een zijnaad doorheen loopt.

Mijn juf waarschuwde vooraf nog: “Bedenk altijd zelf of het mooi is als er ergens een naad doorheen loopt, of dat je die beter kunt wegwerken”, maar ja, ‘mooi’ is subjectief. Ik vind het mooi als er geen naad doorheen loopt, maar in het stuk erboven moet hoe dan ook een zijnaad want anders kun je de patroondelen niet tegen elkaar krijgen bij de heupronding. En een zijnaad die opeens ophoudt is ook niet mooi. Mijn tijdelijke oplossing: gewoon het puntje aan het voorpand erbij knippen én ook nog eens los uitknippen uit de stof. Dan kijk ik thuis wel wat het effect is en wat ik het mooist vind. Houd je opties open, toch? O:-) (Aan die foto heb je helaas helemaal niks, alleen dat je ziet hoe lang het ding is. Verder hadden ze ‘m net zo goed weg kunnen laten. :-S )

En ja, dit model rok is truttig en de stof spuuglelijk, maar ik had Judith al gewaarschuwd dat ze waarschijnlijk hier niets aan ging overhouden dat ze zou willen gaan dragen. :-X Vandaar dat ik al eerder een spijkerbroek voor haar naaide.

Ik was als een van de eersten klaar en ging daardoor best wel twijfelen of ik niet iets over het hoofd had gezien. En waarom stond er eigenlijk een strijkbout in de zaal? Waarom zou ik dat ding willen gebruiken bij deze opdracht?? Paniek!

Maar toch, het zou dus niet onmogelijk moeten zijn om dit examen te halen, waar ik eerst bang voor was. Nu komt wel de fase van het in elkaar zetten en hem passend op Judith proberen te maken, wat ook nog wat voeten in de aarde kan hebben. Van de andere kant: ik heb maar liefst 3x een oefenrok voor haar genaaid van proefstof om te controleren of ik haar maten wel goed had genomen, en de laatste keer leek hij eindelijk best goed te hangen. Dus dat zou nu ook in orde moeten zijn.

Het was eigenlijk ook best gezellig, met al die lotgenoten bij elkaar. Tijdens het examen mochten we natuurlijk niet met elkaar praten, maar in de momenten waarop we buiten moesten wachten, wel. Alle stress-verhalen kwamen eruit, zodat duidelijk werd dat jij niet de enige was, en we konden elkaars broeken zien, wat ook heel leuk was want iedereen had iets heel anders gemaakt!

Toen ik eerder klaar was dan de rest, heb ik mijn tijd ook nuttig besteed. Een deel van de tijd besteedde ik aan het alvast lussen van de geknipte stukjes stof, maar ik vond ook dat ik wel een beloning had verdiend voor al het harde werk voorafgaand aan het examen en op de dag zelf, dus ben ik gaan shoppen. Want in Nunspeet centrum kun je best lekker winkelen en er blijkt een hoedenwinkeltje direct om de hoek te zitten!   Score!! O:-)

En vanavond ga ik lekker onderuit op de bank hangen met een zak chips en het Eurovisie Songfestival kijken (en anderen beoordelen in plaats van zelf beoordeeld te worden    ). Een avondje rust heb ik namelijk ook wel verdiend. Het naaien van die twee examenrokken komt later wel.