In ieder naaiproject komt wel minimaal één moment van frustratie. Soms neemt deze de vorm aan van ‘lichte irritatie’, vaker ontstaat het gevoel dat je het hele ding per direct het raam uit wil kieperen :-X

Bij het maken van het kussentje dat op mijn kont moet komen, om de rok van mijn Old West dress trendy (voor die tijd dan) omhoog te laten staan, had ik… laten we zeggen… een aanvaring met het patroon.

Ik heb zo’n ‘kontpoef’ nog nooit eerder gemaakt en ik snap eigenlijk ook niet waarom het zo’n ingewikkelde constructie van laagjes moet zijn. Maar goed, ik had besloten toch braaf het patroon te volgen. Maar dan moeten de instructies wel duidelijk zijn…

Als er enkel staat: “Het bovenachterpand aan weerszijden bij de lijnen op een achterste pasdeel vaststikken” staat, ga ik er vanuit dat het bovenachterpand met het linkerlijntje op het linkerlijntje van het achterste pasdeel, en met het rechterlijntje op het rechterlijntje van het achterste pasdeel gelegd moet worden. Logisch, toch?

Maar neeeeeee… uit het tekeningetje aan de andere kant van het patroon had ik moeten achterhalen dat dus niét de bedoeling was.

Na minuten lang het verkeerd genaaide deel met een frons aanschouwd te hebben (want ik heb wel dermate goed ruimtelijk inzicht dat ik snapte dat het niet goed was, omdat de volgende instructies er onmogelijk door werden), het op verschillende manieren gekeerd te hebben, het losgetornd en opnieuw vastgeregen te hebben, was ik er wel klaar mee en schakelde ik Juf in. Die gelukkig al snel de discrepantie in instructie en afbeelding constateerde.

Grommerdegrommerdegrom…

Maar goed. Ding weer losgetornd, op de juiste manier vastgespeld en gestikt, en nu zit het wel goed in elkaar. Moving on…