“It’s not a costume if it’s not finished at the last minute” is een uitspraak waar ik me nooit in kon vinden. Ik haat last-minute een outfit in elkaar moeten flansen, dus doorgaans begin ik keurig op tijd. Helaas was dat niet het geval bij mijn Dickens-kostuum.

Twee jaar geleden bedacht ik dat ik een Victoriaanse outfit van rond 1840 nodig had. Met De Soete Inval spelen we wel eens op kerstmarkten in die stijl en hoewel ik nog nooit mee was geweest (want het is voor mij erg ver rijden voor één dagje spelen en ze kunnen het op zich prima zonder me), zou het er vast een keer van gaan komen. Ook leek het me erg leuk om eens een keertje als bezoeker naar zo’n Dickens-festijn te gaan – maar dan wel geheel in stijl. Dus maakte ik een ontwerpje voor het kostuum dat ik wilde hebben en sloeg ik een patroon en stof in.

Destijds kon ik helaas geen katoen vinden met een kleur en opdruk die Victoriaans oogde. Ik besloot dan maar te gaan voor (vermoedelijk) polyester dat wel de juiste kleur en print had, en een beetje als zijde oogde. Uitgangspunt was toch niet om de outfit 100% historisch correct te maken, want ik wilde ook een mantel met bont en dat ging dus sowieso nepbont worden.
Het spul bleef vervolgens liggen, want het kwam er gewoon niet van doordat allerlei andere projecten (met een concrete deadline) voorrang hadden.

Eind vorig jaar schopte ik mezelf onder mijn hol en waagde ik een tweede poging om een outfit te hebben om naar een Dickens-kerstmarkt aan te kunnen, want dat jaar zou ik daadwerkelijk meegaan met De Soete Inval (als vervanging van een geblesseerd bandlid). Ik slaagde erin om zowel een bonnet, mantel als corded petticoat te maken. Hoera!
Maar dat was natuurlijk niet genoeg. Er moest ook nog een rok en lijfje komen, maar dat redde ik niet. Maar het gaf niet, want ons optreden moest vanwege ziekte in zijn geheel worden afgezegd. Weer geen kerstmarkt dat jaar dus.

Dit jaar deed ik een nieuwe poging. Want ik vond het schandalig dat ik al 2 jaar die stof op de plank had liggen, en stom dat ik kostuum-onderdelen had liggen die ik niet kon dragen. Bovendien had ik nu een concreet plan: ik wilde graag naar het Dickens-festijn in Druten. Om de hoek bij Nijmegen, op een dag dat ik kon, en mijn vriendje zou er ook spelen met zijn bandje. Helaas had de organisatie geen budget meer om De Soete Inval ook in te huren, maar dat gaf niet, ik kon gewoon als bezoeker gaan en mijn bandgenootjes werden die dag weer voor de kerstmarkt in Bourtange geboekt. Extra voordeel: ik kon het kostuum daar de vuurdoop geven, want ik zou maar een paar uur op dat evenement zijn. Mocht er iets niet goed aan zijn, dan had ik voldoende tijd om het te fixen voordat ik het een complete dag of zelfs weekend aan moest tijdens een optreden.

In november had ik een weekje vrij genomen en ik besloot die week aan de outfit te besteden. Een week moest toch wel genoeg tijd zijn voor een rok en lijfje?
Dat viel tegen…   Het naaiwerk was het probleem niet, maar het patroon wel. Aan de kennis die ik tijdens mijn coupeuse-opleiding had opgedaan, had ik niet zoveel, want Victoriaanse kleding zit echt heel anders in elkaar dan moderne. Ik had daarom twee patronen gekocht: Laughing Moon 114 en Truly Victorian 454. Met het idee om een van die patronen als basis te gebruiken en vervolgens aan te passen, want ik wilde een paar plooien in het lijfje hebben, maar kon geen patroon vinden dat precies was zoals ik het wilde hebben.

De inspiratiebronnen voor mijn outfit:

Helaas had ik na lang wikken en wegen het Laughing Moon-patroon gekozen als basis, maar daarin zaten al zo veel aanpassingen ten opzichte van een grondpatroon, dat ik er hoofdpijn van kreeg om die eerst allemaal terug te moeten brengen en vervolgens nieuwe aanpassingen toe te voegen. Wanhopig en tevergeefs maakte ik meerdere proefmodellen uit reststof die ik op mijn paspop probeerde te modelleren.

Na veel frustraties en twee compleet verspilde vrije dagen, gooide ik alle uitgeknipte en aangepaste patroondelen en proefmodelletjes weg en begon ik geheel opnieuw, maar nu met het Truly Victorian-patroon als basis. Ook dat aanpassen was een uitdaging en lukte niet in 1x – uiteindelijk heb ik de plooien wederom deels gemodelleerd met behulp van mijn paspop. Mijn bedoeling was dat de lijntjes in de stof steeds schuiner gingen lopen ten opzichte van midden-voor, maar ze zijn recht blijven staan. Soit. Het resulteerde ditmaal in ieder geval wel in een lijfje dat mooi aansloot om mijn lichaam.

Naast de plooien, decoreerde ik de randen van het lijfje met zelfgemaakt biaisband:

En via Marktplaats.nl vond ik een gekantklost kraagje dat er prachtig bij paste!

De rok was gelukkig simpel qua patroon: gewoon een rechthoekige lap stof. De uitdaging zat in het reduceren van de breedte van 4,5 meter tot een tailleband van slechts 78 cm met behulp van ‘cartridge pleats’, die ik allemaal met de hand vaststikte…  

Uiteindelijk zat de hele outfit dan toch in elkaar. Niet gered in het weekje vrij, vanwege de tijdsverpilling aan het patroonontwerp. Het slokte daarom veel te veel tijd in de weken erna op, waardoor andere dingen bleven liggen. Maar afgelopen zaterdag, welgeteld één dag voor het Dickens-festijn in Druten, was het klaar! Hoezee, ik kon gaan!

(Let niet op mijn ongestijlde haar; helaas heb ik niet genoeg lengte meer voor een Victoriaans kapsel   )

En toen kreeg ik een appje van De Soete Inval: een van de bandleden had moeten afzeggen. Of ik zondag alsjeblieft kon invallen bij het optreden in Bourtange…?
*zucht* Blijkbaar heeft het zo moeten zijn.

Bestede tijd: 25 uur en een kwartier (exclusief 13,5 verspilde uren aan niet werkende patronen, en 4,25 uur aan een wel werkend patroon)
Kosten: €67,50 (€32,50 voor de gestreepte stof, €13 voor de knopen, €5 voor het kraagje, €17 voor het patroon. Stof voor de voering, baleinen en garen had ik nog liggen.)

Wat helaas niet meer op tijd is gelukt, is ook nog een bijpassende petticoat naaien. Voorlopig draag ik de petticoat die ik bij mijn 1865–outfits draag. Die hoort dus over een wijdere, ovaalvormige hoepel en piept daarom onder deze rok uit. Om toch iets draagbaars te hebben voor het evenement, heb ik de onderste rand snel eventjes met een lange steek omgenaaid. Dat kan ik zo weer lostornen als ik hem onder de oorsponkelijke rok wil dragen.

Het totaalplaatje van de outfit met mantel, bonnet, petticoat en corded petticoat (en, onzichtbaar, mijn ‘nieuwe’ Victoriaanse laarsjes, die ik voor een LARP kocht dat niet doorging) ziet er zo uit:

(Nee, je zit inderdaad hélemaal niks meer van die met bloed, zweet en tranen in elkaar gevloekte blouse. Maar het is toch wel fijn om iets moois eronder te dragen als je naar binnen gaat en de mantel even uit gaat.   )

Ik ben helaas nog steeds niet niet tevreden over de mantel. Nadat ik hem vorig jaar had gemaakt, heb ik nog wat aanpassingen gedaan aan de bontrand bij de hals, om die subtieler te laten vallen. Maar het capeje is in zijn geheel nog steeds te lomp en het ding valt bij de kont niet mooi. Ik ga op een later moment proberen de bontrand eraf te tornen en het capeje wat inkorten en die bontrand wat versmallen. Hopelijk helpt het voldoende, maar ik vrees eigenlijk dat het hele ding opnieuw moet om een mooie valling te krijgen. Deze mantel heb ik namelijk niet gebaseerd op een gekocht patroon, maar zelf getekend, zonder enig inzicht in hoe ze die dingen destijds maakten. En dat zie je er natuurlijk gelijk aan.

Het volgende op de to-do-list is dus de mantel aanpassen en een passende petticoat erbij naaien. Er is altijd iets te doen… kama yaya yippee yippee yeah! (Maar het zou me niets verbazen als ik dat pas in december 2024 last-minute ga doen…   )