What a ride… en dan te bedenken dat ik van tevoren helemaal niet zo veel zin in Omen had!
Afgelopen evenement had mijn personage Aimée zich verloofd met baron Leendert Viervant, om via het samenvoegen van twee adellijke families een burgeroorlog te voorkomen. Groot drama, want eigenlijk had ze haar oogje op iemand anders laten vallen. Maar ja, noblesse oblige, en bovendien was de persoon in kwestie (Sander’s personage Bertram) niet van adel.
Het zou een dubbel huwelijk worden, zodat we niet alleen zeker wisten dat de families gelieerd aan respectievelijk groothertog Jan van Amstel tot Dommelsch en groothertog De Weyl van Wyndham voldoende met elkaar verbonden waren, maar ook dat er een grote kans was dat de heerschappen hoogst persoonlijk op zouden komen dagen om de bruiloften bij te wonen. Een noodzaak om het tweede doel van de bruiloften te verwezenlijken, namelijk uitzoeken of een van de twee (of beiden) onder magische invloed stond van iemand en dit ter plekke oplossen.
Helaas gooiden OC-zaken wat roet in de voorpret. Mark kon er vrijdagavond voor een groot deel niet bij zijn vanwege een (echte) bruiloft. Suus, die mijn nichtje speelt bij wie ik altijd uithuil en geweldig ‘ach en wee, arme wij’-spel heb, kon er het hele weekend niet bij zijn vanwege recente bevalling. En Erik, de bruidegom van het tweede huwelijk, kon maar heel even aanwezig zijn vanwege open huizendag en kinderopvang. Daardoor kon de bruiloft niet gepland worden op een handig tijdstip en moesten we het op zaterdag vlak voor het avondeten proppen. Verder wist ik niet of Sander eigenlijk nog wel zin had om verder te spelen met onze onmogelijke relatie, aangezien hij er vorig evenement niet bij was geweest.
Daarnaast hoorde ik van de Omen-crew dat het niet waarschijnlijk was dat de groothertogen daadwerkelijk zouden komen opdagen. Ze waren in het spel zo groots en machtig neergezet, dat het heel lastig was om een figurant hen goed en geloofwaardig te laten neerzetten. Sip, want groothertog Jan van Amstel tot Dommelsch is mijn oom en komt uit mijn persoonlijke achtergrond. Enerzijds een grote eer dat de verhaalschrijvers iemand uit mijn achtergrond hebben opgenomen in de setting van het evenement, anderzijds jammer dat ik hem daardoor nooit in levende lijve tegen kan komen.
Anyway, doordat ik niet meer kon inschatten of de bruiloften überhaupt zin zouden hebben en omdat het lastig in te plannen was, schoof ik uit demotivatie de organisatie voor me uit totdat ik een paar weken voor het evenement écht aan de slag moest met uitnodigingen, mensen vragen, etcetera. Toen ik er eenmaal mee bezig was, kreeg ik er gelukkig weer zin in.
Het is voor mij in ieder geval een goede les in loslaten geweest. Het riddertoernooi kon ik destijds tot in de puntjes uitschrijven, maar nu was het vooral een kwestie van voorwaarden scheppen (al dan niet tactisch, zoals het andere bruidspaar eerst laten gaan en de priester expliciet instrueren om te vragen of er iemand bezwaar tegen het huwelijk had ) en het voor de rest aan het initiatief van anderen overlaten en maar zien hoe het zou lopen. Voor hetzelfde geld kwamen de groothertogen, ontdekten ze onze plannen en zou de pleuris uitbreken voordat de ceremonie uberhaupt had kunnen beginnen!
Ik had dan ook met mezelf afgesproken dat er maar één specifiek doel was dat ik per se wilde bereiken: in mijn trouwjurk mijn entree maken. Die jurk had ik immers niet voor niets gemaakt (en uiteraard volgt er deze week nog een post alleen over the-making-of deze jurk ). Als dat was gerealiseerd, kon de boel verder ontploffen en zou ik tevreden zijn met welke uitkomst dan ook.
Het zag er lange tijd naar uit dat de uitkomst zou zijn dat er geen groothertogen kwamen opdagen als gast, en dat ik gewoon met mijn verloofde zou huwen. Wanhopige plannen om de bruidegom te vervangen, bleken allen niet realistisch en de groothertogen hadden vertegenwoordigers gestuurd.
Ik zat dus zaterdagmiddag al helemaal klaar in mijn trouwjurk, te wachten om opgehaald te worden voor de ceremonie, toen er ineens een brief arriveerde die alles overhoop gooide. Groothertog De Weyl van Wyndham vond het allemaal leuk en aardig dat wij die burgeroorlog wilden voorkomen door een huwelijk, maar degene met wie ik trouwde was niet voldoende aan hem gelieerd en hij wilde liever een sterkere man, en bovendien eentje die uit liefde met mij trouwde zodat het huwelijk stabieler zou zijn. Bertram werd ter plekke in de adelstand verheven en verzocht er voor te zorgen dat zijn wens werd gerealiseerd.
Grote paniek achter de schermen uiteraard. Alle gasten zaten al klaar en de ceremonie zou zo van start gaan!
Alsof er niets was gebeurd, begonnen we met de huwelijksvoltrekkingen. Eerst werd het andere stel getrouwd. Toen waren mijn aanstaande en ik aan de beurt. De priester sprak zoals door mij verzocht de woorden: “Is er iemand die bezwaar tegen dit huwelijk heeft? Laat hem dan nu spreken.” En jawel: precies zoals in een film, stond Bertram op. “Ik maak bezwaar! Ik hou van deze vrouw!” En daagde mijn verloofde uit tot een duel.
Awwww….. *zwijmel zwijmel* <3 <3
Uiteraard hield ik zeer politiek correct vol dat ik verplicht was te doen wat het beste voor het keizerrijk was, dus te huwen met diegene waardoor de burgeroorlog voorkomen kon worden. Gezien de brief van de groothertog was Bertram daarvoor een betere keuze. Maar ik kon het ook niet maken om baron Viervant en zijn huis gezichtsverlies te laten lijden. Dus ging ik akkoord met het duel en te trouwen met de winnaar, zodat de baron de kans kreeg om zijn eer te verdedigen.
Argh, wat een spanning!! Maar gelukkig kwam mijn geliefde als winnaar uit de strijd. En trouwden we ter plekke!
Uiteraard waren mijn aanstaande en de leden van zijn huis méér dan not amused en gaat het nog wat gesprekken en materiële compensatie vereisen om de verstandhouding weer goed te krijgen…
Dit soort spel vind ik dus echt he-le-maal fantastisch! I dig this stuff!! Deze epische jonkvrouw & ridder-filmscènes zijn stiekem waarom ik LARP (Okee, en omdat het de gelegenheid biedt om steeds nieuwe mooie jurken te dragen )
Wat mij betreft was het evenement daarna klaar. We waren pas halverwege het weekend, maar dit was echt een hoogtepunt voor mijn personage. Mij laten trouwen met iemand zodat ik niet meer de zorg van mijn oom was, was een van de dingen uit mijn achtergrondverhaal. Hoe mooi dat dit één evenement voor het einde van de verhaalcyclus, dan daadwerkelijk heeft kunnen plaatsvinden! Nu kan ik mijn personage met een gerust hart afsluiten. Want volgend evenement zal het laatste zijn dat de huidige crew organiseert. En aangezien Mark en ik al sinds de playtest meelopen en we tegen die tijd al 10 jaar bij Omen spelen, is het een mooie gelegenheid om onze personages af te ronden. Stoppen op het hoogtepunt. Wat eigenlijk dus dit evenement was, maar ik zou het jammer vinden om na al die tijd het allerlaatste evenement te moeten missen.
Ik ben alle mensen die hard hebben meegewerkt aan de bruiloft heel dankbaar. Zowel qua organisatie als het mogelijk maken van al het spel. Want zoiets kun je niet alleen. Zo heeft Martine (mijn dienstmeisje) speciaal hiervoor een bruidsmeisjesjurk genaaid (met stof van mijn trouwjurk als accenten), Hans als priester een complete ceremonie geschreven en heeft Merel (de andere bruid) ook een hoop geregeld, zoals haar eigen jurk en heeft ze een taart gebakken met onze familiewapens als decoratie. Veel mensen hebben IC geholpen met opbouwen en coördineren. Uiteraard hebben de verhaalschrijvers en NPC’s hun steentje bijgedragen. En andere spelers hebben erg leuk meegedaan, zoals de zieners die de groothertogen moesten onderzoeken, de spontane speech van de burgemeester en er was zelfs iemand die op zijn fluit de ‘wedding march’ speelde toen we aankwamen! En dan heb ik het nog niet over de reacties van het gekwelde huis van mijn ex-verloofde…
Wat een heerlijk weekend. Ik ben helemaal happy en doe zowat een rondedans als ik er aan terugdenk. <3
Je hebt het verdient
Good grief! Thats quite an epic reanactment! O.o well done!