Normaal gesproken is het symposium van het Lewis Carroll Genootschap aan het begin van het jaar, maar vanwege redenen die we allemaal kennen, kon dat dit jaar niet. Gelukkig was er in april wel een digitale bijeenkomst, waarin ik mijn boek kon presenteren. Vandaag was dan eindelijk alsnog een fysieke bijeenkomst. En wat was het leuk en gezellig!

Ik voel me inmiddels helemaal thuis in de groep. Ik ken inmiddels behoorlijk wat mensen en zij kennen mij, dus ik had continu aanspraak zonder er moeite voor te hoeven doen (je kent de meer gebruikelijke situatie vast wel: het awkward met je glas in je knuisten naast een groepje staan in de hoop dat je betrokken wordt bij het gesprek, of zodat het in ieder geval niet lijkt alsof je in je uppie staat. Brrr. :-P). En hoewel het kennisniveau over Lewis Carroll en zijn werken flink varieert, is het toch een plek om even lekker te ‘nerden’ met gelijkgestemden. Ik begreep Casper dan ook helemaal, toen hij tijdens zijn presentatie volledig leegliep van frustratie over het feit dat boekverkopers structureel een foutje maken in het beschrijven van een minuscuul detail in eerste edities van “The Hunting of the Snark” (het onderwerp van zijn presentatie was ook echt alléén dat foutje ) en zijn nog grotere frustratie over het feit dat hij nergens met zijn frustratie heen kon. Boze brieven sturen hielp toch niet, maar bij ons kon hij het tenminste spuien. :’-D

Verder heb ik naar aanleiding van zijn presentatie over aanhalingstekens in de ‘Alice’-boeken een goed gesprek gehad met Nicolaas Matsier over het gebruik van interpunctie door Lewis Carroll in zijn teksten. Eindelijk iemand die ook om dit soort details geeft! (Uiteraard heb ik die interpunctie ook zo in mijn eigen boek verwerkt. Niet dat het iemand gaat opvallen. Maar daar gaat het niet om.)

En ja, je leest het goed: Nicolaas Matsier. De vorige keer sprak ik met Maxim Februari, dus deze bijeenkomsten zijn ook nog eens goed voor mijn literaire netwerk.

En voor het scoren van mooie dingen! Want de belangrijkste presentatie van de dag was de presentatie van de facsimile van de eerste vertaling ter wereld van “Alice’s Adventures in Wonderland” met kleurenillustraties: “Lize’s avonturen in het Wonderland“. Een jarenlange klus, maar met een heel mooi resultaat. Ik had vooringetekend en kon gelijk een exemplaar mee naar huis nemen. <3

Natuurlijk had ik ook een stapeltje van “Alice’s Adventures under Water” meegenomen om op de boekentafel te leggen. Ik dacht vooraf dat ik er 3, heel misschien 4, kon verkopen, want ik had het boek al een half jaar geleden aan het Genootschap gepresenteerd, dus velen hadden inmiddels eentje gekocht. Echter: maar liefst 9 mensen hebben een exemplaar mee naar huis genomen! En daarmee ben ik sinds vandaag officieel uit de kosten! \o/