Ook dit jaar had ik me opgegeven als vrijwilliger voor de jaarlijkse collecteweek van de Dierenbescherming. Als ik ergens niet tegen kan, is het wel dierenleed, dus ik vind het heel belangrijk dat er een organisatie is die opkomt voor weerloze beesten. En mede dankzij hun asielen, hebben we Zulay kunnen adopteren!

Helaas ging de collecte niet zo voorspoedig als de vorige keer.

Het begon al met de aflevering van de collectebus. Ik had telefonisch aangegeven dat ik ‘s avonds en vrijdag de hele dag thuis was. Bleken ze toch op donderdagmiddag te zijn langsgekomen en de bus gewoon voor mijn deur te hebben gezet. Okee, op zich niet zo’n probleem, ware het niet dat er geen plattegrondje van mijn collectegebied bij was gedaan. En ook geen contactgegevens van degene die de collecte in mijn regio coördineerde.

Op de site van de Dierenbescherming vond ik de contactgegevens van de afdeling in mijn regio. Ik belde het nummer, maar dat bleek van de Dierenambulance te zijn. Ik gokte maar wat in het keuzemenu en kreeg uiteindelijk te horen dat er niemand beschikbaar was. Dat schoot dus niet op. Dus ik stuurde een mailtje naar het e-mail adres van de afdeling.

Vier dagen later had ik nog steeds geen reactie ontvangen.

Ik bellen naar het algemene nummer van de Dierenbescherming. De telefoniste kon me niet helpen, maar verbond me door met de landelijke collectecoördinator. Die kon me ook niet helpen en adviseerde me de regionale afdeling te bellen – waarop ik uitlegde dat ik dat al zonder succes gedaan had. Ze gaf me daarop het nummer van het aanspreekpunt van de collecte in Nijmegen. Die dame wist het ook niet. De vorige coördinator is blijkbaar met de noorderzon vertrokken zonder overdracht, waardoor alles nogal een rommeltje is. Ze verwees me naar de regiomanager. Die niet bereikbaar was. Uiteindelijk belde ze gelukkig wel terug en sprak ze mijn voicemail in met de mededeling dat ik dezelfde route als vorig jaar kon aanhouden. Zucht. Gelukkig heb ik een goed geheugen.

Vorig jaar ging ik drie avonden langs de deuren. Maar toen mocht ik tot 22.00 uur collecteren. Dit jaar bleek de limiet op 20.00 uur te liggen, terwijl ik pas om 19.00 uur thuis ben vanwege mijn nieuwe baan. En op zondag mag er helemaal niet gecollecteerd worden. Dat laat niet heel veel opties open voor de full-time werkende mensen, dus ik snap dat ze moeite hebben met het vinden van vrijwilligers… Gelukkig heb ik inmiddels ‘s vrijdags vrij.

Maar ik snap de nieuwe limiet wel, want vorig jaar had ik al gemerkt dat veel mensen het niet waardeerden als ik nog laat op de avond kwam. Dus dat ging me niet meer gebeuren. En ik wist inmiddels ook waar de oudere mensen wonen, die na 6 uur sowieso niet meer open doen. En waar de tweeverdieners wonen, die overdag niet thuis zijn. Dus kon ik een wat efficiëntere route bepalen.

Ik begon om half één ‘s middags in de plebsbuurt. Een stuk of 15 huizen verder had amper iemand open gedaan, en degenen die wel open deden zeiden allemaal botweg ‘nee’. Na een kwartier had ik welgeteld €2,50 opgehaald en begon het te regenen. Meh.

Maar ik doe het voor de beestjes, niet voor mezelf. En met mijn onwrikbare glimlach op mijn gezicht ging ik verder.

Volgens Mark helpt het dat ik een lief schattig meisje ben in plaats van een grote harige kerel (zijn woorden). Dus dat heb ik zo veel mogelijk uitgebuit. Lange haren naar voren en mezelf, ondanks meegebrachte plu, enigszins nat laten regenen voor het vergroten van de zieligheidsfactor.

Ik: “Goedemiddag, ik kom collecteren voor de Dierenbescherming”
Bewoner (aarzelend): “De Dierenbescherming…”
(oh oh, twijfel… tijd om grof geschut in te zetten)
Ik: *zet naïeve, ultra-hoopvolle blik op en knik met grote ogen*
Bewoner: “Nou… vooruit dan maar”
\o/

Later op de dag ging het ook een stuk lekkerder. Meer mensen waren thuis en aangezien ik met de slechtste buurt was begonnen, ging het alleen maar beter. Eindigen met de villawijk is een goed idee wat betreft motivatie! Op zich zijn daar niet veel minder mensen die ‘nee’ zeggen, maar als ze dan betalen, komt er ook gelijk een briefje van €10,- uit de Louis Vuitton portefeuille in plaats van een schamele €0,50 in stuivers!

Ook weer veel dingen geleerd voor volgend jaar. In principe mogen flatbewoners niet zomaar mensen op de gallerij toelaten en moet je iedere keer weer terug naar beneden en op een andere bel drukken. Als je ‘s avonds stiekem toch binnenkomt, wordt daarover gemopperd. Maar als je overdag rechtstreeks aan de voordeur aanbelt, is er helemaal niemand die klaagt! Blijkbaar voelen ze zich dan veiliger ofzo.

En naast het lange wachten, de regen en kou en de botte boeren, heb ik ook heel leuke situaties meegemaakt.
Sommige mensen vragen niet eens waar de collecte voor is. Ze zien je met een collectebus aankomen en hebben het kleingeld al in de hand zodra ze open doen. Een man deed op zo’n manier open, hoorde van mij dat het voor de Dierenbescherming was, en besloot toen om even terug te lopen en een briefje van vijf te gaan halen omdat hij zo van dieren hield. Wat lief!

Kinderen willen heel graag zelf geld in de bus stoppen. En als pappa dan toevallig geen muntgeld heeft, suggereren ze zonder blikken of blozen dat er toch ook best een briefje in kan? Ik heb hele verhalen over hun huisdieren aangehoord, waarbij een kindje zelfs terug de woonkamer in rende om een suffige bejaarde tekkel uit z’n mandje te grissen om ‘m aan mij te showen

Het ging dermate voorspoedig dat ik uiteindelijk om kwart voor 8 klaar was met mijn hele route, zodat ik zaterdag niet eens meer verder hoefde!

Ben benieuwd hoeveel ik dit jaar heb opgehaald. Hopelijk is het meer dan de vorige keer, maar ik vind het erg moeilijk om in te schatten hoeveel er in de bus is gedaan.